‘De absurditeit van het leven zonder God is op zich geen bewijs dat God bestaat. Ze laat echter wel zien dat de vraag naar Gods bestaan de belangrijkste vraag is die een mens kan stellen. Niemand die de implicaties van het atheïsme werkelijk doorziet, kan zeggen dat het niet uitmaakt of God al dan niet bestaat.’ Dat zegt Dr. William Lane Craig, hoogleraar filosofie aan Talbot School of Theology in La Mirada, Californië.
‘Zonder God is het universum het resultaat van een kosmisch ongeval, een toevallige explosie. Het heeft geen reden van bestaan. (…) Bestaat God niet, dan is zowel de mens als het universum onvermijdelijk ten dode opgeschreven. De mens moet, net als alle andere biologische organismen, sterven. Zonder hoop op onsterfelijkheid gaat het menselijk leven enkel richting het graf. Het is slechts een vonk in de oneindige duisternis, een vonk die verschijnt, opgloeit en voor altijd wegsterft.’
Craig vraagt zich wat dit alles betekent en trekt als conclusie dat het leven zelf absurd wordt. ‘Dat het leven dat we nu hebben, zonder ultieme betekenis, waarde of doel is.’ In zijn artikel bekijkt hij deze begrippen nader. ‘Als ieder individu bij zijn sterven ophoudt te bestaan, welke betekenis valt er dan uiteindelijk aan zijn leven te geven? Als alles voor de vernietiging bestemd is, wat maakt het dan nog uit dat je iets hebt beïnvloed?’
Over de waarde zegt hij dat ‘iemand doden of iemand liefhebben moreel bezien gelijkwaardig is. Want in een universum zonder God bestaan goed en kwaad niet.’ Over het doel: ‘Als de dood met open armen aan het eind van het levensspoor staat, wat is dan het doel van het leven? Als God niet bestaat, dan verschilt het leven van de mens niet kwalitatief van dat van een dier.
Zie: Als God niet bestaat, is het leven zinloos
Foto: NASA.
GODEN EN MENSEN 
We zijn zelf ook deel van God.
Het zijn de kerkelijke instanties die er belang bij hebben(macht) God buiten de mens te plaatsen.
Trap er niet in 😉
LikeLike
Craig lult een eind uit zijn nek en zit zeker in een dipje.
Dood willen we allemaal niet, nee.
Net als alle andere dieren, dat ziet hij dan weer wel goed.
Maar wat voor ‘doel van het leven’ – en van de dood – zou hem opbeuren?
Is alles wat er is (en nog zal zijn) niet groots genoeg?
LikeLike
Het bestaan van god is een (geniale) uitvinding van lieden die een middel zoeken om hun wil dwingend aan een samenleving op te leggen. In het gunstigste geval om tot een rechtvaardige en welvarende maatschappij te komen. In de praktijk ontaardt het meestal in dwingelandij met alle ellende van dien, zie de Islam, zie de vroegere katholieke kerk.
Mensen die onafhankelijk kunnen denken en enige intelligentie bezitten kunnen niet anders dan tot de conclusie komen dat het bestaan van een god uiterst onwaarschijnlijk is. Ik vraag mij daarom af waarom iemand nog steeds worstelt met de vraag of er een god bestaat. Is alleen al het idee dat de mens na de dood voortleeft niet te belachelijk voor woorden? Waarom zou dat moeten?
Tonen zaken als dementie niet aan dat de geest, de ziel van de mens, vergankelijk is en al bij het leven kan verdwijnen? Of denk je dat je demente oma op de jongste dag weer herrijst als een meisje van 18 en in eeuwige zaligheid voortleeft?
Het leven is gewoon zinloos. Leg je daar bij neer. Uiteindelijk zijn we allemaal wezen die zelf verantwoordelijk zijn voor ons levensgeluk. Niemand houdt dan nog je hand vast op je levenspad.
Je leven zin geven kan door wat voor anderen te betekenen. Dat moet genoeg zijn.
LikeLike
Het leven heeft wel degelijk zin, ook zonder een god.
En ja, de mens is een intelligent dier.
LikeLike
Op de Eeuwigheid van Milliarden jaren leven wij maar 7 seconden!
LikeLike
“God” krijg je binnen onze werkelijkheid niet te “pakken”. Van de werkelijkheid ervaren we be-grijpend wel dat hij mooi en ontluisterend kan zijn, ook dat het goede gedaan en het kwade niet gedaan moet worden, ook zonder “stok” van latere beloning of straf.
Het zgn uiteindelijke niet-zinnig zijn van onze werkelijkheid is ook een menselijke duiding, evengoed als het uiteindelijk zinnig verklaren van deze werkelijkheid. Met de zinnige werkelijkheidservaring nu, lijkt de tweede duiding meer voor de hand te liggen.
Geloven op grond van die ervaring blijft altijd wel iets houden van “en toch!”, van hoop. En uiteindelijk grijpt ons de liefdeservaring het meest aan, als diepste actuele onontkoombare zin van het leven.
LikeLike
Het [leven van een mens] is slechts een vonk in de oneindige duisternis, een vonk die verschijnt, opgloeit en voor altijd wegsterft.. Precies, dat heeft Craig goed gezien, en wat is daar mis mee dat het ‘slechts’ een vonk is.
LikeLike
Spreekt men hier over een menselijke god of over een al wetend bewustzijn.
LikeLike