Literatuurwetenschapper Krina Huisman werd ‘gered door een stem’ diep in haar. In een interview met Fokke Obbema in de Volkskrant vertelde Krina onlangs dat zij in haar studietijd voelde dat ‘iets donkers het van me had overgenomen’. Ze belandde in een depressie. ‘Het was niet dat ik dood wilde, maar ik kon niet meer verder leven.’ Twee keer kwam zij in een crisis terecht en beide keren hoorde zij een innerlijke stem waardoor ze weer ‘in de richting van het licht en het leven kon bewegen’.
‘Ook toen werd ik gered door die stem die dwars door alles heen in mij sprak en zei:
‘Je bent geliefd.’
(Krina Huisman)
Krina ervoer dat als het spreken van God, die haar zei: ‘Je hoeft niet met de dood bezig te zijn.’ Voor de wetenschapper werd op dat moment ‘zo’n gewicht van me afgenomen’. Na haar studie was er weer een crisis: ‘Ook toen werd ik gered door die stem die dwars door alles heen in mij sprak en zei: ‘Je bent geliefd.’ Zij zegt overigens dat geloven voor haar geen zeker weten is. ‘Het is hopen. Dus ik hoop op iets na de dood, maar ik heb geen idee hoe dat eruitziet.’
Stemmenpoli’s
Veel mensen horen stemmen. Van de volwassenen 9%. Onder meer stress of ernstiger oorzaken kunnen een rol spelen. Stemmen horen wordt nogal eens betiteld als ‘handicap’ die je moet verwerken. Er bestaan zelfs ‘stemmenpoli’s’. Die poli’s zijn er niet voor onze innerlijke stem. Die stem is heel anders van aard. Gelukkig hoorde Krina in crises haar innerlijke stem.
Plato
De innerlijk stem is geen handicap, maar eerder een geschenk. Om naar te luisteren, zoals zij deed. Of God zelf tot je spreekt? Misschien wel het ‘goddelijke in je’, zou Plato zeggen. Of de ‘Idee van het Goede’. Krina zegt het belangrijk te vinden – ondanks haar drukke bestaan – om ‘stilte en ruimte in mijn leven in te bouwen’. In die stilte is de innerlijke stem (‘het Goede’) soms te horen, alsook of juist, in een crisis die je overvalt.
Intuïtieve hulp
Je innerlijke stem is altijd in je nabijheid, maar fluistert vaak, zacht. Of valt binnen als een onverwacht Idee. Soms fluistert de stem zacht omdat je toch niet luistert. Je gaat eraan voorbij. Omdat je het zo druk hebt met van alles. Je geeft geen gehoor aan je intuïtieve hulp: een vorm van direct weten: niet logisch, maar gevoelsmatig, geïnspireerd en creatief.
En bovendien zit je al vol van gedachten. Breinscans die uitgevoerd werden op de Universiteit van Southern California gaven aan dat de mens gemiddeld 48,6 verschillende gedachten per minuut ervaart. Je innerlijke stem krijgt dan nog amper kans. Die voelt zich niet gehoord, overstemd. Dan mis je echt wat. Meditatiemeesters oefenen vele jaren om die ‘innerlijke monologen’ stil te krijgen.
Boeddhistisch wandelen
In je eentje uren in de bossen dwalen kan helpen. En dan op de manier zoals boeddhisten het graag doen: echt kijken en luisteren (waarnemen), waardoor je gedachten minder kans krijgen. En dat besef je op het moment dat je een tijd geen vogel hebt gezien, zelfs geen boom, helemaal niets, omdat je alleen maar in je gedachten liep. Je weet niet meer waar en dàt je wandelde. Gedachten kunnen uiterst dominant zijn en je zicht belemmeren. Als je daaruit ‘wakker wordt’ zie je het bos weer.
Onverwacht
Soms, maar steeds vaker als je luistert, hoor je wat moois of treffends. Zoek je een bepaald woord of een titel voor een artikel, song, of gedicht, fluistert de stem je iets onverwacht toe. Juist als je net iets heel anders doet, een sinaasappel eet, of een was draait. Dan krijg je het woord dat je zocht, of ingeving. Of geeft de juiste richting als je welke weg dan ook kwijt bent. Als je het even, of langer, niet ziet zitten, komt er toch iets van het Goede op. Ook als je belangrijke beslissingen moet nemen. Vertrouw op je ‘zelf’.
Biertje
Dit bierviltje is van jaren geleden, uit het warme Brabantse. Op een zomers terras kon ik de uitspraak erop met een koud biertje tot me nemen. Niet te veel, want dan verdrinkt je innerlijke stem. En in je roes komt er wel van alles in je op, maar die stem houdt zich stil. Hooguit ga je lallen en is je ‘uiterlijke stem’ niet om aan te horen.
Social media
De innerlijke stemmen zijn ook niet blij met de social media. Daar gaan de berichten zo razendsnel voorbij, wil iedereen zo rap reageren, dat die stemmen maar zwijgen. Het is zinloos voor ze om iets te fluisteren. Ingevingen zijn toch te laat. Probeer het maar uit. Lees je toevallig een berichtje dat je aanspreekt, reageer dan niet direct. Laat maar bezinken, je bent geen kort lontje. Als je een tijdje iets heel anders doet, fluistert je innerlijke stem soms onverwacht een treffend antwoord op het social media-bericht.
NIET luisteren
Als je je ervan bewust bent dat er in je leven zoiets bestaat als je innerlijke stem, heb je er veel plezier van. Die stem is altijd positief en helpend. Als dat niet zo is: NIET luisteren en ga wat anders doen. (Gezegd moet worden dat mensen die stemmen horen, dus niet hun innerlijke stem, meestal sterk negatieve boodschappen ontvangen. Als die blijven schreeuwen kan (psychologische) hulp wel nodig zijn.)
Lucide ingeving
Probeer je innerlijke stem maar uit, voor zover je dat niet al doet. Niet afwachtend gaan zitten luisteren tot die stem wat zegt. Gewoon, terwijl je bezig bent met je huis opruimen, schrijven of tekenen, of tegen een probleem aanloopt, buiten de weg kwijt raakt, kan je ineens een seintje krijgen van je innerlijke stem, een soms lucide ingeving. We weten meer dan we denken. Een helder moment in een akelige of lastige situatie. Soms is de ingeving ‘gewoon’, heel praktisch: ‘Sleutels.’ Vlak voordat je je huisdeur achter je dicht wil gooien….
Vertrouw maar, gerust, op je innerlijke stem.
Ook luister-rijke ervaringen gehad met je innerlijke stem? Laat maar horen! 😉
Beeld: Wojtek Siudmak – Tutt’Art@ – (7)
GODEN EN MENSEN 
@ Aafje,
Wat een mooie ervaring met je innerlijke stem. En wat ga je er zorgvuldig mee om. Je luistert goed, naar het Goede. Helder verwoord en fijn dat je dit wilde delen.
LikeLike
Mooi en ontroerend Aafje.
LikeLike
Jaren geleden zei iemand iets tegen mij waardoor ik nogal boos werd. Ik maakte mijn boosheid duidelijk kenbaar en liep kort daarop weg. Daarna hoorde ik een innerlijke stem heel duidelijk zeggen: ‘Je speelt met vuur’. Het was ‘gewoon’ een vrijblijvende mededeling, het werd gezegd met een neutrale stem en intonatie. Op deze manier mocht ik weten dat de persoon op wie ik boos was een erg kort lontje had en gevaarlijk voor mij kon worden.
Hoewel ik echte boosheid als een gemoedstoestand zie waar ik zelden last van heb, is het de vraag in hoeverre men dat nog geloofwaardig vindt na het lezen van de volgende gebeurtenis…. 🙂
Het is namelijk zo dat ik enige tijd na bovenstaande gebeurtenis nog een keer behoorlijk boos ben geweest. Kort daarna moest ik ‘de plek des onheils’ verlaten om op tijd te kunnen zijn voor één van een serie meditatiebijeenkomsten waarin verschillende meditatiemethodes aan bod kwamen. Onderweg vroeg ik mij met een behoorlijk ongelukkig gevoel af of het niet veel beter geweest was als ik mij beheerst zou hebben. Hoe zou mijn boosheid iets bijgedragen kunnen hebben aan het verbeteren van de situatie?
Ondanks mijn emotionele ongemak kon ik me goed begeven in de methode van meditatie die tijdens de les aan de orde was. Na de inleiding had ik mij geïnstalleerd om te mediteren en na zeer korte tijd ( één minuutje?) hoorde ik een duidelijke, innerlijke stem zeggen: ‘Het is goed’. Ik wist onmiddellijk wat er bedoeld werd. De mededeling ging gepaard met het sterke en onbetwijfelbare gevoel dat het echt goed was geweest dat ik mijn boosheid op dat moment geuit had. Overweldigd door de intensiteit en de basis van goedheid (hier bedoeld als soort liefde, vrede) die aanwezig was in dat bijbehorende gevoel, barstte ik direct in tranen uit.
Zo’n veertig jaar geleden, klonk er een ander soort stem: ik hoorde (even) een kerkklok luiden. Dat was erg vreemd want het was ’s avonds om vijf voor elf en wij woonden niet bij een kerk in de buurt. De volgende morgen hoorde ik dat mijn moeder op dat tijdstip was overleden.
LikeGeliked door 1 persoon
@Jan,
Jammer, er was nog iemand die mij niet en ik haar niet herkende… Jouw herkende ik niet via je Gravatar… 😉 Via social media blijkt het moeilijk elkaar te herkennen… Volgende keer roep je gewoon Paul (en ik: Jan!) 🙂 Groet van mij en dank voor je boeiende reacties!
LikeLike
@Paul
Bedankt voor je reactie.
Afgezien van twee mystieke ervaringen en vele paranormale ervaringen heb ik verder nooit (afgezien van één andere keer) de innerlijke stem gehoord.
Die andere keer was toen ik ongeveer vijf jaar was. De stem was toen zacht en zeer nadrukkelijk aansporend om iets te doen zonder dwang. Het was duidelijk eenvoudig talig geformuleerd: zo iets als bijvoorbeeld “ga van hier naar daar”. Met een liefdevolle autoriteit werd het grote belang daarvan gevoelsmatig overgedragen. Ik heb het besluit genomen om het te doen hoewel ik erg bang en onzeker was om het te doen: een zelfoverwinning.
Achteraf gezien is het erg belangrijk geweest. Maar het is te privé om openbaar te beschrijven.
Verder nooit stemmen zo duidelijk expiciet innerlijk auditief gehoord, maar waren het bij grenservaringen gevoelsmatige indrukken die ik zelf kon verwoorden. Het nadeel van die gevoelsmatige indrukken zonder “stemmen” is, dat er geen verstandelijk rationeel verklaring was of causaliteiten. Het zijn losse geestelijke fenomenen met een “zeker weten” gevoel. Bij de rationele invulling worden dan fouten gemaakt door mijn ego die graag een uitleg geeft die “gewenst” is. Bijvoorbeeld bij het “weten” dat iemand weg is of weg gaat. Veel later blijkt dan dat het “weg” zijn, te maken heeft met de dood.
Jammer dat we elkaar gemist hebben en geen kennis met elkaar hebben gemaakt op 16 april in Huize het Oosten.
Groet van Jan
LikeLike
@Jan,
Heftig, Jan. Wat er een ervaring. Je lichaam ‘greep in’ zelfs. Je innerlijke stem schreeuwde, terecht. (Wellicht ‘voor twee’: je dochter!)
Je luisterde en deed het Goede! 🍀🦋
LikeLike
De zachte innerlijke stem kan ook schreeuwen.
Of is het een andere stem?
Het was meer dan 40 jaar geleden, mijn dochter zat nog in zo’n opvouwbare buggy.
Ik wilde het ingeklapte karretje uitvouwen, maar het scharnier zat klem.
Mijn intentie was om het scharnier even kort met kracht door te trekken.
Ik spande mijn spieren.
Toen gebeurde het:
Een herhalende soort elektrische energiegolf stroomde van mijn kruin over mijn lichaam naar mijn voeten, en daar aangekomen ontstond bij mijn kruin een nieuwe energie golf. Ik kon mijzelf niet meer bewegen. Daar stond ik dan geparalyseerd.
In die toestand schreeuwde een buiten mij onhoorbare voor mij innerlijke stem keihard bij herhaling: “Als iets niet kan heeft het een reden, als iets niet kan heeft het een reden.”
Ik besloot onderzoek te doen naar de reden van het falen van het scharnier.
Op hetzelfde moment hield de stem op, de energiestroom hield op en ik kon me weer bewegen.
Ik duwde het scharnier terug en meteen begon mijn dochter te gillen en huilen van pijn: haar vingertje zat bij het scharnier klem en de heftige pijn verhinderde haar te huilen.
De vleeswond was groot en het bloedde heftig, snel naar het ziekenhuis, waar de wond werd gehecht.
Als ik had doorgedrukt dan was haar vingertje met bot en al er afgeknipt.
Aldus naar waarheid.
LikeGeliked door 1 persoon