UITGELICHT – Misschien lijden mensen die hun leven voltooid vinden wel het meest ondraaglijk en uitzichtloos. Zij voelen zich levensmoe en vinden dat het leven weinig tot geen perspectief biedt. Maar ze gaan (nog) niet dood. Elke dag moeten ze weer opstaan. Dezelfde dag steeds weer beleven. Ze kennen geen enkel, zelfs geen minimaal, zinvol moment. Het verlenen van hulp bij zelfdoding aan iemand die het leven voltooid vindt, blijft echter verboden.
‘Hoewel het leven zelf pijn brengt, zijn we niet veroordeeld
om hier passief onder te lijden’
(Boeddha)
Anders omgaan met je voltooide leven
De rechtbank Den Haag deed in december 2022 uitspraak over het strafrechtelijke verbod op hulp bij zelfdoding. Het verbod blijft gehandhaafd. Coöperatie Laatste Wil vindt dit teleurstellend voor eenieder die menselijk en waardig wenst te sterven op een zelfgekozen moment en noemt de uitspraak inhumaan.
Maar blijft dit het enige dat iemand met een voltooid leven kan doen? Zijn er voorbeelden van mensen die wél in staat zijn met een voltooid leven om te gaan?
Boeddha leefde ‘voltooid’ verder
Het leven van prins Siddhartha Gautama is voltooid op 35-jarige leeftijd. Na een beschermde opvoeding ziet Siddhartha dat het leven lijden is. Vanaf zijn 29ste ziet hij voor het eerst mensen die oud zijn, ziektes krijgen en doodgaan. En dat dit normaal is.
Uiteindelijk besluit Siddhartha te gaan mediteren onder een bodhiboom totdat hij verlichting zou bereiken of zou sterven. Zes jaar later bereikt hij verlichting. Dan wordt hij Boeddha (‘de verlichte’ of ‘de ontwaakte’). Zijn leven is vanaf dan voltooid. Maar hij gaat niet dood. Nog 45 jaar zet hij zich in voor anderen en onderwijst hij zijn nieuw gevonden inzicht. Hij wordt een gerespecteerd spiritueel leider.
Boeddha onderwijst de vier edele waarheden
Er zijn voor de ‘onvoltooide’
Nu zijn de meesten van ons geen Boeddha, maar mensen wier leven voltooid voelt, zouden met de energie die ze toch nog hebben, wel iets voor de ander kunnen betekenen. Sommige ‘voltooiden’ – vaak mentaal nog kraakhelder – zouden anderen kunnen vertellen over hun levenservaring en inzichten.
Het leven is dan minder ondraaglijk en uitzichtloos en kan zelfs weer enig perspectief bieden. Als ‘voltooide’ kan je voor die ander, wellicht een ‘onvoltooide’, iets betekenen en die ander kan er voor jou zijn.
Accepteren
Het leven is lijden, zegt Boeddha, maar de spiritueel leider zegt ook dat te accepteren. Als je er weerstand aan biedt, wordt het alleen maar erger. Je kan elkaars lijden verlichten. Een nobel doel volgens Boeddha: “Want hoewel het leven zelf pijn brengt, zijn we niet veroordeeld om hier passief onder te lijden.”
Op weg gaan met de ander
Ook geestelijk verzorger en pastoraal vormingswerker Marinus van den Berg stelt dat je lijden niet moet ontkennen of onderschatten, want dan wordt het juist zwaarder. ‘De dood hoort bij het leven. Door met elkaar te praten kun je leren op een menselijke manier om te gaan met afscheid en de dood.’ Van den Berg schreef tientallen boeken, waaronder Lijden verlichten.
Elkaars lijden verlichten
Van den Berg heeft het niet expliciet over voltooid leven, maar wel over wat lijden doet. Daar ik in dit artikel stel dat mensen die hun leven voltooid vinden misschien wel het meest ondraaglijk en uitzichtloos lijden, breng ik dit boek onder de aandacht: ‘Het erkennen van lijden kan het lijden verlichten. ‘
‘Wat doet lijden? Lijden tast mijn concentratie aan, lijden kan heersen als een tiran, lijden kan uitputten, lijden kan mijn nachten eindeloos lang maken, lijden kan me boos maken en onmachtig. Lijden doet een mens geen goed.‘
(Uit: Lijden verlichten)
Er zijn voor de ander
Tijd, aandacht en empathie
Van den Berg – werkzaam bij het regionaal palliatief centrum Cadenza te Rotterdam – schrijft persoonlijke reflecties en poëtische intermezzo’s. Kerngedachte van Van den Berg is: met mensen optrekken en het lijden met hen uitzitten. Zij bepalen het tempo. Het gaat dan niet om antwoorden, maar om tijd, aandacht en empathie.
Beeld: prins Siddhartha Gautama (npokennis.nl)
Beeld Boeddha: Sanskriet document waarop te zien is hoe Boeddha de vier edele waarheden onderwijst (Publiek Domein – wiki)
Foto Er zijn voor de ander: Ontmoeting
Lijden verlichten | Marinus van den Berg | Uitgeverij Ten Have | E-book € 11,99
Bewerkte (en aangevulde) versie van mijn eerder verschenen opinieartikel in dagblad Trouw onder de kop: ‘Voelt het leven voltooid? Doe als Boeddha’ (In de rubriek ‘Zinvol leven’, 30 januari 2023)
UPDATE: 06052023 / 04062025 / september 2025 (Lay-out, foto-aanpassingen)
Ontdek meer van RELIFILOSOFIE
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
RELIFILOSOFIE 
Mooi artikel Paul, en ik beken dat ik jouw opiniebijdrage in Trouw van januari gemist omdat ik op dat moment – in mijn geheugen terugzoekend – bezig was aan mijn eindspurt om in maart mijn manuscript in te leveren. Dat heb ik feitelijk voor elkaar gekregen, maar ik wacht nog op de reactie van de uitgever. Zodra dat boek verschenen is zal ik mij bij Van den Berg aanmelden om mijn diensten aan te bieden omdat ik weet dat velen in verzorgingstehuizen met hun leven aan het worstelen zijn. Ik heb in mijn studentenjaren langdurige ervaring opgedaan als vrijwilliger om met dat soort levensvragen om te gaan. Maar omdat ik die gesprekken graag aanga op basis van mijn huidige filosofie, wacht ik tot dat boek is verschenen en mensen kan helpen om een eigen levensvisie te ontwikkelen. En niet om eraan te verdienen, maar omdat het uitleggen waarom ik dat vrijwilligerswerk wil doen, kan vergemakkelijken op basis van dat boek. Daarom ook nog geen ingezonden brieven meer naar kranten – dat heb ik in het verleden heel veel gedaan – omdat mijn tijd op dat vlak weer zal komen. Hartelijke groet, Jan Willem
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je, Jan Willem, ik word intussen steeds benieuwder naar je boek!
P.S. Ter attentie voor jou: Als ik op je Gravatar klik, word ik geblokkeerd. Via Google kom ik wel op je site: https://aquariuspolitiek.wordpress.com/
Misschien staat mijn virusbeveiliging via WordPress te scherp? Ik zoek het uit.
– In ieder geval succes met je boek!
Hartelijke groet van Paul
LikeGeliked door 1 persoon
Paul, heb je een e-mailaccount waar ik je mijn ingezonden brieven aan kranten kan doorgeven (vanaf 1981 en het aantal van 150 gepasseerd)?
LikeLike
@Jan Willem, doe maar niet. Ik ben juist bezig mijn leven digitaal en qua studeerkamer op te schonen, zodat ik weer mooie bomen kan zien in het bos. 😉🌳🌱 Wat je wil sturen is te veel van het goede, maar hou mij wel op de hoogte van je actuele zaken, zoals je komende boek. 🤜🤛
LikeLike
Zoals je wilt! Fijne dag verder! jw
LikeLike
Citaat: ‘Misschien lijden mensen die hun leven voltooid vinden wel het meest ondraaglijk en uitzichtloos.’
*Gelukkig lees ik een voorbehoud in deze zin: ‘Misschien..’ Mijn wedervraag is daarom hoe een mens kan menen dat zijn leven voltooid is? In mijn spirituele beleving is dat onmogelijk, want meestal een kwestie van onvermogen om het leven anders aan te pakken. Daarom denk ik dat – als ik zo iemand tegen zou komen – en dat vraagstuk aan de orde brengt, mijn antwoord de wedervraag luidt: ‘Hoezo kom je tot die conclusie of gevoelsbeleving?’ Ik weet zeker dat ik een dergelijk iemand tot een ander inzicht kan brengen. Heb die ervaring zelf opgedaan in het verre verleden.
LikeLike
Voltooid leven? Wat is voltooid? Wat is leven?
Voltooid is zie.encyclo.nl:
1) gereed, klaar 2) volkomen, volmaakt, perfect
Bij 1) gaat het om in de tijd een voorgenomen doel bereiken.
Maar bestaat de tijd wel echt? De filosoof John Mc Taggert beredeneert dat de tijd niet echt is. En dat is ook mijn ervaring “ruimte en tijd”ontstaan in het bewustzijn. Neem maar als voorbeeld een videootje afgespeeld in een virtual reality omgeving. Je begint met informatie bijvoorbeeld op een sd-kaartje. En voor je het weet ervaart het bewustzijn een andere dimensie. Dus 1)gereed, klaar valt, af als notie bij “voltooid”. Voltooid is het als het script, de film, het verhaal, de illusie (maya: Sanscriet), het karma (ofwel de actie en reactie) , het lot, het verhaal: het narratief is beëindigd….. maar dat is niet het leven in essentie vind ik. De schrijver hier beperkt zich tot de helft van het mysterie van de cyclus van leven en dood. Samsara en niet nirwana. En dat narratief wordt niet geschreven door de “persoon” (dat is de persona, het masker) in het verhaal. Ik ben het niet eens met Gautama de boeddha. Verlichting is geen nirwana.
Dus voltooid in de betekenis van 2) volkomen, volmaakt, perfect. Begrepen buiten ruimte en tijd dus. Daar kunnen we als sterfelijke wezens niets van zeggen. Dan voel ik aan dat onze logica tekort schiet: het mysterie van het leven is dan een harde paradox. Het is één en veel. Oneindig en nul. Ik denk dan aan de bhagavat gitam over het leven:
het zelf:
‘Wapens kunnen het niet klieven; vuur kan het niet verbranden; water kan het niet bevochtigen; zelfs de wind kan het niet verdrogen.
Het kan niet worden gekliefd, verbrand, bevochtigd of verdroogd. Het is voorbij tijd, allesdoordringend, onbeweeglijk en onveranderlijk.’
De aard is bewustzijn, brahman. Bewustzijn is onbegrensd. Er is niets buiten bewustzijn. Het verandert niet en sterft niet.
‘Dit (bewustzijn) kan niet worden waargenomen en kan niet in de geest worden geobjectiveerd; het is niet onderhevig aan verandering. Derhalve, wetende dat jij dit bewustzijn bent, heb je geen reden voor verdriet.’
En dan spreekt men over “voltooid leven”. Ik voel dat als een blasfemie.
Maar men weet niet beter en identificeert zich met voorbijgaande illusies, zoals een persoon in de bioscoop die leeft in de film.
LikeLike
JanD,
Bedankt voor jouw bijdrage (22 MAART 2023 AT 20:02)! 🙂
Ik was van plan om op dit artikel te reageren, want sommige “geleerden” (de nieuwe “profeten”) maken er weer een zootje van (totaal misplaatste vergelijking met de Boeddha). Jij hebt de punten aangehaald die ik ook zou aanhalen en me zo deze moeite bespaard. 🙂
Op één puntje, in jouw reactie, wil ik terugkomen, namelijk:
Je zegt:*****”Ik ben het niet eens met Gautama de boeddha. Verlichting is geen nirwana.”*****
Gautama, de Ontwaakte, heeft nooit beweerd dat Verlichting gelijk is aan nirwana. Verlichting en nirwana worden inderdaad meestal als gelijk voorgesteld en weergegeven (door de nieuwe “profeten”), wat enkel voor verwarring zorgt.
In sommige gevallen verwijst nirwana (in zo’n geval: leegte van inherent bestaan) nog steeds naar samsara. Nirwana verwijst naar de staat voorbij onwetendheid, de onwetendheid waar jij hier ook terecht naar verwijst. Nirwana is het begrijpen van samsara. Voorbij onwetendheid gaan is inderdaad nog geen volledige Verlichting – er zijn verschillende niveaus – aldus Gautama de Ontwaakte.
Eigenlijk zou je het misschien wel met hem eens zijn. 🙂
Vriendelijke groet
LikeLike
Tjonge, ik zie hier de naam van internettoerist staan, en dat ben jij dus Paul! Ik herinner mij minstens 10 jaar geleden ook met deze naam te maken te hebben gehad maar die verdween plotseling van het web.
Ter zake, omdat ik nog niet gereageerd had op de basistekst. Ben het ongeveer eens met de reactie van JanD dat ‘Voltooid leven, Wat is voltooid? Wat is leven? Voltooid is zie.encyclo.nl: 1) gereed, klaar 2) volkomen, volmaakt, perfect, maar dat gaat wat mij betreft alleen op voor stoffelijke planeten die de leerschool vormen om de stoffelijke dualiteit te overwinnen. Heb je de dualiteit achter je gelaten, dan kom je automatisch in de tijdloze multidimensionale sfeer terecht en dat zijn de fijnstoffelijke en volkomen geestelijke werelden maar dan in de laagste treden. In dat stadium van de evolutie ben je als volkomen evenwichtige en gebalanceerde persoonlijkheid begonnen aan het opklimmen naar de hoogste graden van kosmisch bewustzijn en ben je op weg naar de eenheid met het Christusbewustzijn – zonder associaties met het christendom – , aangezien je dan aangekomen bent in het kosmische bewustzijn. En de rest van de reactie van JanD laat ik verder onbesproken, omdat alle genoemde filosofen allemaal aardse 3D-denkers zijn, goed voor het denken vanuit de aardse ratio, maar die niets met metafysica en mystiek te maken hebben zoals ik via mijn proefschrift zal aantonen. Daarom ben ik met de filosofie als wetenschapsdiscipline geheel gestopt. Voor mij geldt dat de duale werelden alleen bedoeld zijn om de werelden waarin ‘tijd’ als maatstaf om de leerdoelen op aarde en andere bewoonde planeten te halen, benut kunnen worden want je oorsprong vanuit de zielenwereld, waarin je zonder zelfbewustzijn leefde, kon je alleen als engel functioneren met een direct contact met het innerlijke godsbewustzijn, maar zelfstandig denken was in dat stadium onmogelijk. Vandaar dat we in de stoffelijke leefsferen aan het leren zijn hoe we creatieve en zelfbewuste wezens als mens kunnen worden en met dat doel verder op te klimmen naar volkomen bewuste geestelijke zielen en dan ook in staat zijn om zelfscheppend in de kosmos te gaan leven en nieuwe werelden kunnen gaan schepper zoals de Schepper dat ook doet. Wij zijn op aarde allemaal leerling-goden. Daarom bestaat de aardse tijd NIET, allemaal illusie. En dat filosoof John Mc Taggert beredeneert dat de tijd niet echt is, zal ik gaan natrekken omdat hij dat nooit bedoeld kan hebben zoals ik dat bedoel en n u opschrijf. Daarom is die ‘ruimte’ ook geen stoffelijke ruimte en DUS: is de multidimensionale sfeer ‘tijd- en ruimteloos’, die je in meditatie kunt ervaren. Maar geestelijk gesproken gaan het dus om die tijd- en ruimteloosheid, want die is eeuwig en oneindig. Groet, jw
LikeLike
Hallo Jan,
Je schrijft: “Dus voltooid in de betekenis van 2) volkomen, volmaakt, perfect. Begrepen buiten ruimte en tijd dus. Daar kunnen we als sterfelijke wezens niets van zeggen. ”
Als sterfelijke wezens kunnen we er niets van zeggen, maar als onsterfelijke wezens kunnen we er wel wat van zeggen. Het is de verwerkelijking van het wezen die we in oorsprong zijn. Dat is de zelfervaring in het eeuwig moment van degene die het sterfelijke wezen (persona) (wat ik ook ben) zich bewust is én zich bewust is van het eeuwig moment. Een dubbele existentie en “bewustzijn van” dus. In die zelfervaring van het eeuwig moment ben ik zonder eigenschappen. Omdat ik alleen daar zonder eigenschappen ben, ben ik volkomen ledig in mijn kenvermogen.
Ten diepste valt in de mens het eeuwige zelf en het tijdelijke zelf samen. Het ene zelf volkomen, het andere zelf tot in lengte der dagen onvolkomen. In die onvolkomenheid kan dit leven door iemand als voltooid worden beschouwd. In de tijds-beleving mogen dat soort zaken.
Je schrijft: “Maar bestaat de tijd wel echt? De filosoof John Mc Taggert beredeneert dat de tijd niet echt is. En dat is ook mijn ervaring “ruimte en tijd”ontstaan in het bewustzijn.”
Ruimte en tijd ontstaan niet in het bewustzijn , bewustzijn verneemt ruimte en tijd als het medegedeelde. Het medegedeelde in ruimte en tijd geeft de zelf-ervaring van een tijdelijk persoon. Daar waar bewustzijn zichzelf verneemt (zelfmededeling) is sprake van het eeuwig moment. Maar deze twee wijzen van zelfervaring zijn wel van elkaar afhankelijk. Het klopt dus dat dit bewustzijn niet kan worden geobjectiveerd , maar het kan wel zichzelf vernemen. En dit vernemen is dan weer bekend bij de persona die in de tijd leeft.
Je schrijft: “En voor je het weet ervaart het bewustzijn een andere dimensie. ”
Dat klopt. Zoals bewustzijn ruimte en tijd kan vernemen als het medegedeelde kan het bewustzijn ook zaken op andere wijze vernemen. In de Akasha liggen alle herinneringen opgeslagen en soms krijgt dat wat verneemt daar een inzage in. Het Akasha is tevens een bewijs dat tijd wel degelijk bestaat en een rol speelt.
Hartelijke groet.
LikeLike
@Aquariuspolitiek,
Ik ben niet Internettoerist!
Ik ben Paul Delfgaauw en schrijf onder eigen naam.
Je ziet dat al die ‘nicknamen’ alleen maar verwarring opleveren. ☹️
LikeGeliked door 1 persoon
Maar wie is dan @internettoerist in het veld waarop ik antwoordde? Niet JanD toch?
LikeLike
Aquariuspolitiek (ook een nickname 😉 ),
Doet dat ertoe wie Internettoerist is? Wat Internettoerist te zeggen heeft lijkt me veel belangrijker.
Je hebt me inderdaad enkele jaren geleden een paar keer ontmoet op het web. Je was toen ook bezig aan een boek of manuscript (nog steeds hetzelfde?). Het is nog geen tien jaar geleden hoor. De ogenschijnlijke tijd gaat snel, maar zo snel nu ook weer niet. 😉
Ik ben nooit van het web verdwenen. Wel heb ik op een bepaald moment een drastische wending genomen op het web, en niet zonder reden…
Een nickname hoeft niet voor verwarring te zorgen. Het lijkt me eerder raar dat iemand die zo ver “gevorderd” is (naar men beweert), niet door heeft dat Paul niet Internettoerist is, aangezien Paul op zijn eigen stek, onder zijn eigen naam schrijft en reageert, en ook reeds onder zijn eigen naam op jou persoonlijk reageerde. Paul stelt zichzelf ook voor op zijn eigen stek:
en je hebt die pagina zelfs geliket… Je zou beter moeten weten. 😉
Ik schrijf en reageer altijd onder Internettoerist, dat is hetzelfde als altijd onder Paul, Mark, Linda, of onder weet ik veel wat te schrijven. Internettoerist is een naam als een andere. Het enige verschil, is dat ik mijn privé niet prijs geef op het web en ook dat is niet zonder reden. Voor iemand die zo ver “gevorderd” is (naar men beweert), zou dat ook voor de hand moeten liggen, zeker na onze eerdere ontmoetingen.
Bij deze… Ik ben Internettoerist. 🙂 Aangenaam? Of eerder bwa…? 😀
Vriendelijke groet
LikeGeliked door 2 people
@internettoerist, Je hebt volkomen gelijk met je opmerking dat ik in de gaten moest hebben dat de Paul niet de nickname @internettoerist kon hebben, en dus had ik naar mijn intuïtie moeten luisteren. Dat was dus ook direct na versturen van mijn post het geval. En toen was het te laat. Ik weet dat ik in zo’n situatie de tijd moet nemen, maar dat lukt vaak niet. Ben teveel aan het schrijven en lezen. Heb inmiddels McTaggart opgezocht, die niet in de standaard overzichten voorkomt , en ook zo duaal denkt dat ik hem opzij heb gelegd, want voor mij niet interessant. Ons denken staat haaks op elkaar en tot mijn verbazing staat hij ook als metafysicus bekend. En als laatste: ik heb een even grote antipathie naar hem toe als Kierkegaard. Niet doorheen te komen.
LikeLike
@internettoerist, dank voor je antwoord: “Je hebt me inderdaad enkele jaren geleden een paar keer ontmoet op het web. Je was toen ook bezig aan een boek of manuscript (nog steeds hetzelfde?). Het is nog geen tien jaar geleden hoor.”😉
Het klopt dus dat we elkaar waren tegengekomen, maar ik herinner me niet meer dat dat wij meningen hebben uitgewisseld. Het ging toen op een andere site van een vrouw die ergens in Azië werkte en woonde, en die mij aangeboden had om mijn teksten te controleren. Maar ik begreep niets van jouw postings en daarom heb ik er volgens mij ook niet/nooit op gereageerd.
Inderdaad ben ik nog met hetzelfde manuscript bezig waarmee ik veel problemen heb ondervonden. Ik heb een sterk aangepast manuscript begin deze maand aan de 4e uitgever opgestuurd, na de meest dwaze ontwikkelingen daarvoor. Ik ken nu de problemen op het uitgeversvlak en méet uitgevers zelf.
Kort en krachtig: het nu ingeleverde manuscript is de aanzet tot een nieuwe theorie over de metafysica en het vervolgdeel dat erop moet gaan volgen is de wetenschappelijke editie daarvan met natuurlijk alle geraadpleegde bronnen. En dus een proefschrift, maar dat wordt een grote gok omdat ik de argwaan wetenschapper ken over esoterie en spiritualiteit; ook over de metafysica, dat ik een nonduaal karkater wil geven en dat wordt in de academische wereld niet geaccepteerd.
Bij de OU kan ik een conceptproefschrift inleveren zonder enige begeleiding en dat levert – voor mij – het voordeel op dat ik zonder ongevraagde adviezen mijn eigen verhaal/theorie kan uitwerken.
Maar hoe de uitkomst ook door de potentiële promotor zal uitvallen: als hij dat niet bereid is mij verder te begeleiden, zoek ik volgende metafysicus op, en zo verder. Maar ik weet zeker dat mijn theorie klopt omdat ik voldoende contacten heb met de geestelijke wereld. Die staat ook achter het huidige product. En samengevat luidt mijn stelling dat de klassieke filosofie van geen kant klopt want driedimensionaal, vanwege de net genoemde gevangenschap van de wetenschap door het paradigma van het materiële. Dat houdt alle wetenschappelijke innovaties tegen en daarom ben ik nu de eerste die een theorie van de tegenstelling van de dualiteit en nondualiteit op papier heeft gezet. Dat was alleen mogelijk door mijn grondige kennis van de theosofie en dat ik heldervoelend ben zodat ik vragen die rationeel bij mij naar boven komen omdat ze niet te beantwoorden zijn via het verstand via meditatie opgelost krijg. En daar kan geen wetenschapper tegenop. Mocht de dissertatie niet lukken, dan geef ik dat boekwerk in eigen beheer uit. Zodat het publiek daarvan kennis kan nemen.
En tot slot ben ik mij bewust dat deze tekst bij jou en Paul grote vraagtekens zal oproepen en zal ik ook geen inbreng hier meer brengen omdat ik daarvoor geen tijd meer heb tot mijn boek is uitgebracht. Dan krijgen jullie een exemplaar van mij aangeboden (en opgestuurd) zodat jullie mijn denkwereld leren kennen. En dan pas weten we of we wat wezenlijks kunnen uitwisselen of niet. Maar nu is duidelijk dat onze denkbeelden haaks op elkaar staan. Namasté. Jan Willem
LikeLike
Beste internettoerist en zwerver. (en tevens Paul en Jan en Willem en aquariuspolitiek en aan trouwe lezeres en anderen meelezers.)
Het is erg leuk jullie na lange tijd weer te lezen.
Vroeger werkte ik hier onder de nicknaam Valentiniaan, maar die nick werkt niet meer, ook de reden dat ik hier de laatste tijd niet zoveel heb geschreven. Vandaar dat ik mijn eigen naam Jan en de letter D van mijn achternaam nu gebruik. Al een tijdje ook bij de [ {?concurrentie?)sorry] ehh Jan Riemersma. (grijns) Als ik dat mag schrijven. Maar toch van een heel andere signatuur.
Mede door Jan Willem aquariuspolitiek (aangenaam) is er nu een voor mijn eenvoudig persoontje een chaos van vele onontwarbare meningen en filosofieën ontstaan. Bovendien van een zo enorm hoog metafysisch en spiritueel niveau dat de moed mij in de schoenen zakt om te antwoorden.
Voor mij is het geen doel om een boek te schrijven, noch om mijn mening door te drukken. Ik schrijf gewoon omdat ik het leuk vind. Een soort innerlijke drang zeg maar. Ik noem het het lot, amor fati zou Nietzsche zeggen.
Ik wil wel reageren, maar dat doe ik dan niet aan ieder persoonlijk. Zoals ik gelezen heb: het gaat niet om wie ik ben, maar wat gezegd wordt. En misschien is dat laatste ook niet zo belangrijk.
Na deze inleiding neem ik even rust, totdat het lot mij aanspoort om wat letters te tikken voor het vermaek zeg maar, zoals ze vroeger ook dachten: ter leeringe ende vermaek (als ik het goed onthouden heb en goed gespelt) 🙂
Groetjes van JanD
p.s. door gebrek aan spiritualiteit neem ik wat spiritualiën. 40% dan lukt het vast. Ik denk na over een antwoord een beetje in de lijn van die Boeddha, alhoewel het hindoeïsme me meer ligt.
LikeGeliked door 2 people
Beste @JanD, nooit de moed in de schoenen laten zakken, want dat is niet de bedoeling en dat mag wat mij betreft nooit gebeuren. Mijn reactie was alleen maar een antwoord waarop mijn nadere uitleg noodzakelijk was. Het leven is en blijft een leerschool op weg naar omhoog. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
L.S.
Deze monoloog is ter vervanging van meerdere dialogen. Dus is het voordeel dat ik niet hoef aan te geven waarop ik reageer en het kan voor meerdere opmerkingen tegelijk van toepassing zijn. Efficiënt vind ik.
Accepteer het of verwerp het of laat het links (of rechts) liggen.
Het leven heeft geen zin. Ik ben dus een vrolijke nihilist.
Derhalve kan het leven nooit voltooid zijn omdat het dan een einddoel “zin” zou moeten hebben.
Het is zinloos om zin te zoeken omdat die zin niet bestaat.
Zingeving is ook onmogelijk: hoe kan je zin geven als er geen zin is?
Dat is zo iets als een wortel voor je hangen en er achterna rennen.
Om met het boek der wijsheid te spreken (het bijbelboek prediker) alles is “Vanitas”.
Vroeger vertaalde men Vanitas met ijdelheid of leegte.
Maar tegenwoordig denkt men dan aan hoogmoed of vacuüm: dat is onjuist.
De juiste vertaling is tegenwoordig: Alles is gebakken lucht.
Als je daarvan overtuigd bent kan je stressloos zijn: en dat is fijn.
Niets te willen niets te zijn, oh wat is dat toch fijn.
De leringen van boeddha hierover zijn: anatman/anatta het niet-(iets)-zijn. Maar dan ook echt niets zijn.. in essentie. Geen ziel ofzo. Reïncarnatie is dus niet een soort zielsverhuizing! De ziel bestaat niet (als eeuwige essentie) Wat wel bestaat is hopen informatie: “Skanda’s”. Maar wat is informatie eigenlijk? Dat stel ook niet veel voor: Een usb-stick met bits of skanda’s.. wat is het verschil?
Over de dualiteit waarin we leven. Zonder tegenstellingen is er niks. Dus als Boeddha zegt: het leven is lijden, dan is dat onjuist. Hij zou dienen te zeggen: we kennen het lijden aan het niet-lijden. Zoals je licht kent aan het donker, of goed aan slecht. Alles is relatief. Als alles licht zou zijn, kan je niet meer spreken van licht. Dus Dhamma (Pali), de leer van boeddha, is mijns inziens een verwerpelijke degeneratie van het hindoe begrip Dharma(Sanscriet). Het is om iets te bereiken: het ontsnappen aan het lijden: dat is dus ontsnappen aan het leven in dualiteit en opgaan in het niks. Alsof dat niks iets is dat gelukzalig is. Is dat zo? Wie het weet mag het zeggen.
Ik heb van Paul v.d. Velde (prof oosterse taal en religie Nijmegen) begrepen dat de opvatting van Nirwana in het westen als een soort hemelse toestand onjuist is. Dat is volgens hem een misverstand door de theosofen ontstaan: vermenging van oosterse en westerse religie. Nirwana is echt niks, het ophouden van tegenstellingen, -letterlijk- als het uitblazen van een vlam door een windvlaag. De opvatting dat het het uitblussen van het vuur der begeerte is, is ook een opvatting… maar dat is een methode om te ontsnappen aan de dualiteit om te komen tot de echte volledige uitblussing.
Ik heb geleerd bij een 10daagse vipasanna meditatie indoctrinatie in Dilsen Stokkum dat v.d. Velde gelijk heeft. Men stelt dan in die Theravada boeddhistische leringen: het leven is lijden, wil je aan het lijden ontsnappen dan zou je zelfmoord kunnen plegen. Maar helaas wij geloven in zielsverhuizing, dus dat lukt niet, je ziel gaat dan na de dood naar een ander wezen. Je dient te ontsnappen aan de cyclus van wedergeboorte. Dat kan als je niet meer gehecht bent aan het leven: dus trainen we ons geen aantrekking meer te hebben tot het leven. Afzien dus van het leven.
groetjes van JanD
Noot redactie: Te lange artikelen worden als spam gekenmerkt. Houd het dus kort, dan is plaatsing artikel onmiddellijk. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
@JanD,
Je bent niet echt een ‘vrolijke’ nihilist. 😦
Je lijkt ‘dood te lopen’ op alle ‘in je leven verzamelde ideeën en concepten’.
Het enige belangrijke is de mystiek in alle religies en levensbeschouwingen. (De rest is inderdaad ijdelheid. 😉 )
Als ik jou zo lees, zie ik dat je een materiële denkwijze bezigt. Doet me aan Meester Eckhart denken. Deze middeleeuwse mysticus zou zeggen: stop daarmee: dat leidt naar niets. Eckhart bedient zich van de mystieke / religieuze denkwijze:
“Het ene is naar de tijd gekeerd en brengt het zinneleven voort, terwijl het andere naar God gewend en in de eeuwigheid gesteld is.” (Meester Eckhart)
Mystiek is re-ligare: weer-eenwording.
Kort gezegd: Als je ontsnapt aan onze dualistische wereld kom je ergens.
Toevallig heb ik net een ‘tweedaagse’ achter de rug in een kleine groep midden in de bossen, waar ik een interactieve inleiding gaf over ‘Meester Eckharts Mystiek’. Dat is tevens de titel van een zeer toegankelijk boek, geschreven door een bouwkundig ingenieur / godsdienstwetenschapper: C.B. Zuijderhoudt.
Ik vertelde ‘alleen maar’ over de eerste 25 bladzijden van dit boek, las citaten eruit voor, legde (materieel denker en ‘stand-up filosoof) René Gude ernaast over hoe hij religie omschrijft, als voorbeeld van niet-mystiek denken. Dat gaf al volop gedachten over en weer.
Zelfs dit heel toegankelijke boek, ging bij mij pas echt ‘leven’ toen ik het de tweede keer las op de manier zoals Eckhart mystiek bedoelt: het is een ‘uitvoeringsmethode’: Het is niet om te ‘denken’ en dan te ‘geloven’, maar eerder om te ‘doen’ en dan te ‘zijn’. Dus niet lezen als roman, maar binnen laten komen, stoppen met lezen, stilte, voelen.
Ik denk dat er een (nieuwe) wereld voor jou open kan gaan als jij dit op die manier leest.
P.S. Dank voor je meedenken! En reageren. (Niet te lang) 😉
LikeGeliked door 2 people
Ik ben het volledig eens met de reactie van Paul, maar waardeerde de inbreng van @JanD en dus een ‘like ‘ geplaatst. Waarom? Sympathiek, maar tragisch dat iemand zich nog nihilist noemt omdat dat een volkomen illusie is, zoals Paul ook aangaf. Maar ieder heeft zijn eigen leerweg te bewandelen, en dat geldt voor ons allemaal. En ook voor mezelf, want een symbolisch jaar terug werd ik boos op atheïsten (vanwege hun gevangenschap in het traditionele persoonlijk Godsbegrip en dat bestaat niet!) en nihilisten (want ook buiten het christendom/jodendom en islam met hun verkeerde monotheïstische godsbeelden ) komen geen stap verder. Daarom ben ik metafysisch denker geworden omdat ik daarin op individuele ziels-gezags-basis tot een kosmisch denken ben gekomen en daarmee heb ik mijn eigen ‘weten’ kunnen ontwikkelen. Met behulp van alle heilige werken wereldwijd. En daarover mediteren. Dát is mijn weg geworden. Daarom kan ik nu op alle levensvragen antwoorden geven. ‘Het is me gelukt’. Dus is iedereen daartoe in staat. Dat is mijn belofte in mijn komende boek.
LikeGeliked door 2 people
Beste Paul. Het lukt weer niet. In kleine stukjes dan maar (deel 1)
Ik ben het helemaal met je eens, behalve met jouw waardeoordeel over mij.
Er is een misverstandje ontstaan:
het “niet-zijn” van de mens zie ik als een ontkenning dat de mens een afgescheiden deel is van god ofwel natuur. (deus sive natura). (even een doordenkertje) We hebben ‘als mens apart’ geen zelf.
LikeLike
Over vrolijk nihilisme:
https://www.trouw.nl/nieuws/we-zijn-allemaal-nihilisten~b90314c3/
LikeGeliked door 1 persoon
Test Dit is de oude nick van JanD
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is een mooie inbreng, Paul. De menselijke ziel staat met een been in het tijdelijke en met het andere been in het eeuwige. De eenwording is als de 2 benen gelijk op wandelen. Om met Eckhart te zeggen, het ene been is de ‘enig’ geboren Zoon in de mens, het andere been dat is degene die in de tijd leeft. Dan is ook begrepen dat de Zoon geworteld is in de Logos. Dan is ook begrepen dat het leven zin heeft. We moeten noodzakelijk verdwaald raken van God om als de verloren zoon te kunnen terugkeren.
LikeGeliked door 1 persoon
@Paul, ff een vraag: Eenmaal geplaatste postings kunnen niet meer worden gecorrigeerd of aangevuld?
Citaat: ‘Ik ben het volledig eens met de reactie van Paul, maar waardeerde de inbreng van @JanD en dus een ‘like ‘ geplaatst. Waarom? Sympathiek, maar tragisch dat iemand zich nog nihilist noemt omdat dat een volkomen illusie is, zoals Paul ook aangaf. Maar ieder heeft zijn eigen leerweg te bewandelen, en dat geldt voor ons allemaal. En ook voor mezelf, want een symbolisch jaar terug werd ik boos op atheïsten (vanwege hun gevangenschap in het traditionele persoonlijk Godsbegrip en dat bestaat niet!) en nihilisten (want ook buiten het christendom/jodendom en islam met hun verkeerde monotheïstische godsbeelden ) komen geen stap verder. […]
Aangepast in de volgende toelichting:
Er wordt op deze site nogal in driedimensionale (3D, ofwel materiële en stoffelijke zaken geschreven) termen en dat is logisch omdat wij als universele en eeuwige zielen in een fysiek menselijk lichaam op aarde zijn geplaatst met – in mijn visie die ik niemand zal opdringen – een heel specifiek doel om opgeleid te worden van oorspronkelijke – en met nadruk onbewuste – zielenwezens uit het zielenrijk vertrokken zijn, om binnen alle mogelijke duale leefwerelden – zoals nu op aarde – ons vanuit de huidige status van ‘leerling-goden’ te ontwikkelen naar volmaakte en ‘zelfbewuste’ goden te ontwikkelen, om zodoende het werkelijke godenrijk (van zielen die boven de 9e D zijn uitgegroeid) scheppende goden in de kosmische sferen, ofwel het heelal of de kosmos te worden. Daarom spreek ik niet over een persoonlijke God – die dus niet – bestaat want op dat hoogst gevorderde niveau bestaat alleen maar een hoge energieën die Energetisch-GodsBewustzijn zijn als een totaal kosmisch Collectief van goddelijke Machten en Krachten; die dus volkomen volmaakt (Elohim zijn een subafdeling daarvan) zijn en waar wij ons geen voorstelling van kunnen maken.
De geestelijke evolutie is daarmee duidelijk: alle zielen in het zielenrijk die bewust gekozen hebben om een bewustzijn te gaan ontwikkelen, om iets anders dan de engelen te worden – die onbewuste boodschappers naar alle bewoonde planeten gestuurd worden om daar goddelijke boodschappen te brengen, worden op ditzelfde ontwikkelingstraject gestuurd, zodat er miljarden planeten bestaan zoals de aarde met menselijk leven die allemaal tot taak hebben om een volkomen bewuste goddelijke manifestatie te worden met scheppend vermogen vanaf het laagste niveau als beeldende kunstenaars tot de meest briljante geleerden, maar ook tot architecten van planeten, sterrenstelsels, en galaxis. Maar ook alle universa, heelallen en kosmossen (allemaal in meervoud omdat het Leven oneindig is. Geen beperkingen in tijd en ruimte dus. De aarde is in ons zonnestelsel de enige van de bewoonde planeten die nog niet de 5D heeft bereikt en dus Mars en Venus (en onzichtbare planeten) wel, en daarom zijn wij de achterblijvers. En deze transitie ofwel de shift die we nu doormaken is bedoeld om de mensheid naar 5D te ontwikkelen en zodat de materiële ofwel de fysieke aarde zal gaan verdwijnen (binnen 100 jaar). Ik heb – en met mij vele andere mensen op aarde – de opdracht gekregen om dit toekomstbeeld te gaan uitdragen. Buitenaardsen spelen in dit perspectief ook een rol, want dat zijn onze helpers in dit proces en zij hebben deze ontwikkelingsfase al achter de rug. Er komt dus geen oorlog met die buitenaardsen en iedereen die dat wel denkt, heeft onjuiste informatie gekregen. Zij zijn onze kosmische broeders en zusters.
Tot slot: ik ben dus Jan Willem Aquariuspolitiek, die nu ook een actuele foto heeft geplaatst (actueel omdat ik afgelopen jaar mijn rijbewijs met keuring voor 75+’ers) heb ondergaan en ik heb een nieuwe site aangemaakt met de nu passende naam van ‘aquariusmetafysica’.
LikeLike
Aanvulling op laatste mail:
En het allerbelangrijkste punt: Geen enkel zogenaamd ‘heilige boekwerk’ uit welke religie dan ook, is volmaakt geschreven en dus kan van letterlijk geen enkele basisboek, zoals de bijbel, torah of de koran (om de monotheïstische te noemen), als echt heilig werk worden omschreven omdat het allemaal mensenwerk is. En wel doorgegeven door de geestelijke wereld, maar door mensen opgeschreven die gepaalde geluiden van sprekende geest-entiteiten of sprekende engelen aanhoorden, maar niet in de eigen landstaal of met duidelijke beelden en begrippen. Dat is een groot probleem van overdrachten vanuit de geestelijke wereld. Hoe moet dat worden geïnterpreteerd? Daardoor zullen er altijd en onvermijdelijk vertaal- en interpretatiefouten voorkomen.
Maar om even een heel persoonlijk voorbeeld te nemen uit mijn eigen healingpraktijk: Als ik een client behandel stel ik mij in op de gidsen, begeleiders en meesters van de cliënt en ook van mijzelf, roep ze aan om mij te helpen bij het vaststellen van de oorzaken van de klachten (ik weet vanuit mijn ‘opleiding’ – een jaar durende cursus – dat ik het medische begrip diagnose niet mag gebruiken) want dan zijn de geestelijke helpers ook automatisch aanwezig, maar je moet de vraag of het verzoek hardop en hoorbaar uitspreken.
Vervolgens ga ik mij meestal 5 tot 10 minuten concentreren op de energie van de vragensteller door mijn handen op de schouders te leggen terwijl de client op een stoel heeft plaatsgenomen. Meestal voel ik binnen enkele minuten al waar de spanningen in het lichaam voelbaar voor mij zijn en ik vraag dat steeds aan de client bij een (nieuwe) waarneming of dat klopt of niet. Als het niet klopt, begin ik weer opnieuw, maar de ervaring leert dat het altijd klopt. Ik ga net zolang door tot de signalen of waarnemingen ophouden te komen en ik begin dan aan mijn analyse. Dat doe ik doordat de energie en eigenlijk altijd de spanningen of pijnen die ik letterlijk in mijn lichaam voel, met elkaar in verband ga en kan brengen.
Om een praktisch voorbeeld te nemen over cliënten uit dit hectische tijdperk: ze hebben bijna allemaal (99%) hoofd- en buikpijn. Ik probeer dus te analyseren wat voor boodschap of wat die energie mij te zeggen heeft. Ik krijg inzicht in wat die energie die ik dus voel te zeggen heeft en ook daar vraag ik steeds een bevestiging of de persoon ook zo voelt als ik dat aangeef. De ene buikpijn voelt niet als de andere. Vaak komt er het beeld naar boven dat het ‘ordelijk denken’ niet in orde is, waarmee ik bedoel dat de persoon in kwestie en zeker bij kinderen, in de war is geraakt omdat er geen gestructureerd denken in de opvoeding is opgebouwd. Ze hebben niet logisch leren na te denken en dat blijft het denkproces in de zin van zoeken naar oplossingsrichtingen vruchteloos. Zo iemand komt vast te zitten in eigen oplossend vermogen en de hersenen kunnen zich nooit ontspannen. Resultaat zijn dan slapeloze nachten, zeker als het om opvoedingsproblemen van de kinderen gaat.
Maar ik heb ook als andersoortig probleem iemand – een man van middelbare leeftijd – geholpen met PPTS. Na twee langdurige sessies waar ik mijn geestesenergie in die persoon naar binnenbracht, om alle spanningen bij hem los te wrikken, kwam bij de 3e sessie een enorme huilbui op gang die uren duurde. Zijn vrouw zat er op mijn verzoek (altijd) bij (mijn vaste aanspreekpunt) en zij was dolgelukkig met die emoties die naar buiten kwamen; “ik had een wereldprestatie geleverd” in haar ogen. DAT had hij immers nodig omdat hij een vreselijke jeugd en werkzaam leven achter de rug had en dus al lange tijd in de WAO zat. Ik heb hem uitgelegd dat hij bewust voor dit leven heeft gekozen om een aantal voorgaande levens met steeds herhalende problemen te kampen had, en er nooit tot een oplossing en beëindiging van die klachten kwam. Daarom was het nodig dat ik op zijn weg werd gebracht, en zo geschiedde.
Na de bereikte doorbraak in mijn behandeling was er maar één slotsessie nodig omdat die man helemaal herleefde en nu definitief is afgekeurd, omdat de keuringsarts vaststelde dat hij ‘plotseling’ wonderbaarlijke nieuwe energie had gekregen en dat die arts, gelet op zijn leeftijd niet het risico wilde nemen dat hij opnieuw bij een nieuwe werkgever weer in dat ‘dal’ of ‘gat’ zou terugvallen. Dat zal geen enkele psychiater mij nadoen, want ik voelde precies waar de oorzaken van zijn klachten zaten en hoe dat verholpen kon worden. En hij had al vele psychiaters versleten… Maar ze hebben ook geen verstand van holistische geneeskunde.
LikeLike
Even kort: mij ervaring is dat het leven volmaakt is.
Indien het leven volmaakt is, dan hoef je niet te streven.
Dat bedoel ik met het vrolijke nihilisme.
LikeLike
@Aquariusmetafysica,
“@Paul, ff een vraag: Eenmaal geplaatste postings kunnen niet meer worden gecorrigeerd of aangevuld?”
Beste Jan Willem,
Postings kan je niet zelf corrigeren – dat doe ik een enkele keer als er storende type- of taalfouten in voorkomen.
Je kan postings wel zelf aanvullen… door een nieuwe posting. 😉🙂
LikeGeliked door 1 persoon
@JanD,
“Beste Paul. Het lukt weer niet. In kleine stukjes dan maar (deel 1)”
Jan, je wordt (soms) als spam gezien, o.a. omdat je Gravatar niet zichtbaar wordt – je lijkt een spamachtig of ‘vals’ e-mailadres te gebruiken. – Dan blijf je problemen houden. – Doe er wat aan! 🙂
LikeLike
@Valentiniaan
Citaat: ‘Even kort: mij[n] ervaring is dat het leven volmaakt is. Indien het leven volmaakt is, dan hoef je niet te streven. Dat bedoel ik met het vrolijke nihilisme.’
Goedemorgen Valentiniaan, nu ik voor de tweede keer deze verklaring doorlees, ben ik zo brutaal om je te wijzen op een 2-tal ‘dubbelzinnigheden’ in deze zinnen.
In de 1e plaats geef je aan dat in jouw ervaring het leven volmaakt is en dat is heel mooi voor jou, maar dat geldt niet voor het overgrote deel van de mensheid die in bittere armoede leeft en daarmee houd je geen rekening. Anderen zouden dit puur egoïsme kunnen noemen of beoordelen. En geestelijk geluk is collectief geluk en dus sta je zwak.
In de 2e plaats de volgende zin – voorwaardelijk vanwege ‘Indien’ –, waarbij ik vermoed dat daar een typefout in staat, en dat je niet ‘streven naar’ bedoelde, maar ‘dan hoef je niet te sterven’. En dat is wel wat anders. Kortom er zou sprake kunnen zijn van een zeer aparte ‘dubbelzinnigheid’: hoe kun je gelukkig kunnen zijn als zovele medebewoners op deze aarde in die diepe armoede en dus ongeluk leeft. Nu begrijp ik je nihilisme omdat jij geen ethisch gevoel kunt opbrengen. Dat is dus geen ‘vrolijk nihilisme’, maar gewoon flauwekul. Ga daarover maar eens nadenken. En tot slot wat betreft die hoogleraar Paul van Tongeren: een uitgesproken materialist en 3D-denker. Zijn goed recht, maar geen metafysicus!
LikeLike
@JanD:
“Over vrolijk nihilisme:
https://www.trouw.nl/nieuws/we-zijn-allemaal-nihilisten~b90314c3/ ”
JanD, volgens Nietzsche kunnen we niet aan dit nihilistische schema ontsnappen. Maar als we er doorheen durven gaan, kunnen we het misschien wel overwinnen. 🦋
LikeGeliked door 1 persoon
Paul, Maar als we er doorheen durven gaan, kunnen we het misschien wel overwinnen.
Dat bedoel ik ja.
Dat is sterven aan het leven.
Groet.
LikeLike
Jan Willem
Je kan mijn ervaring niet invoelen, dus dan houdt het op.
Bespaar me je veroordeling met jouw morele deontologie.
Vriendelijke groet.
LikeLike
@JanD, ik begrijp je commentaar en zal dus niet meer op jou reageren. Het ga je goed!
LikeLike
reactie op @Paul reactie op @JanD, 25 maart (of het deze keer lukt?)
“Je bent niet echt een ‘vrolijke’ nihilist.
Je lijkt ‘dood te lopen’ op alle ‘in je leven verzamelde ideeën en concepten’.
Het enige belangrijke is de mystiek ”
Beste Paul.
Ik ben het helemaal met je eens, behalve met jouw waardeoordeel over mij.
Er is een misverstandje ontstaan:
met het “niet-zijn” van de mens bedoel ik als een ontkenning dat de mens een afgescheiden deel is van god ofwel natuur. (deus sive natura). We hebben ‘als mens apart’ geen zelf. Net zo min als en bloem of vogeltje als zodanig een apart zelf hebben. (Dat noemt Rudolf Otto in zijn boek “het heilige”: het creatuur gevoel.
In het Zen (Mahayana) Boeddhisme spreekt men in deze notie over de boeddha-natuur. Daar kan je niet naar streven: die is, was en zal zijn. (dus buiten de tijd) (streven tot iets heeft tijd nodig) Dat is ook de paradox bij zen: je kan niet streven naar niet streven. De mens, als sterfelijk wezen, is in de tijd slechts een Dharma-flits, een verwaarloosbaar verschijnsel in de gehele goddelijke kosmos.
Je spreekt over Meester Eckhart. In het boek: “Over god wil ik zwijgen” begrijp ik hetzelfde. God is één, eeuwig en onveranderlijk en niet de dualiteit in de tijd. Het is het tegengestelde van het boeddhistische begrip annica: veranderlijkheid. Volgens Ulrich Libbrecht is de mystieke ervaring van god door Meister Eckhart hetzelfde als het oosterse “sunyata”: leegte nothingness.
De ervaring is dan de heilige ervaring van niets, een gevoelsmatige volmaaktheid. En die ervaring, al is het een kort moment, verandert de rest van het sterfelijke leven. Je weet dat er in essentie niets is. Maar die ervaring is weer anders dan de ervaring van assimilatie in het goddelijke: dan verdwijnt het menselijke bewustzijn helemaal. Pas daarna, terug in de tijd-ruimte, krijg je een zeer zeer sterke heimwee, zoals beschreven bij BDE of NDE.
Ervaringen heb ik gedeeld met Tjeu v.d. Berk en met Henk Barendregt, deskundigen op dat gebied.
Met vriendelijke groet van JanD
LikeLike
Jan Willem.
Je mag best op mij reageren hoor, als het maar niet persoonlijk of oordelend is.
Vriendelijke groet van JanD
LikeGeliked door 1 persoon
@JanD: dank voor je toelichting, maar ik zal eerst proberen uit te vinden wat je met deze woorden bedoelt: “als het maar niet persoonlijk of oordelend is”. Zo heb ik het ook niet bedoeld, want ik heb alleen argumenten genoemd (volgens mij). En ik kan altijd iets leren over waar ik mij verkeerd heb uitgedrukt. Ik zal er nog over gaan nadenken hoe ik deze uitnodiging kan/zal aanpakken. En ik ga Rudolf Otto lezen. Ben benieuwd. Met vriendelijke groet, Jan Willem
LikeLike
In de preek Intravit iesus in templum zegt Eckhart het volgende: “God is de waarheid en een licht in zichzelf. Wanneer God dan deze tempel binnenkomt, verdrijft Hij onwetendheid, dat wil zeggen de duisternis, en openbaart Hij zichzelf met licht en met waarheid. Waar de waarheid wordt gekend zijn de kooplui verdwenen, de waarheid verdraagt geen handelsgeest. ” Deze tekst is ook terug te vinden in de bijbel. Wat wil dan de leegte zeggen in Eckhartiaanse zin? Dat de mens zichzelf heeft verlaten, zodat God plaats kan nemen in deze leegte.
Waar zitten we dan bij Eckhart? Dan zitten we in wat hij de pre-existentie van God noemt. Allereerst baart God Zichzelf van al zijn hoedanigheden ontdaan in de menselijke ziel. (Plato’s idee van het Goede) Ontdaan van al Zijn hoedanigheden is God pre-existent. Eckhart noemt dat Godheid, de ondeelbaarheid van God. Is God(heid) in de menselijke ziel gebaard dan kan God daar Zijn werk doen. Is dat werk voltooid dan is de ziel Zoon in de leegte, wat wil zeggen dat de ziel kennis heeft van de leegte en de existentie daarvan. Het is de eengeboren (eniggeboren) Zoon welke plaats heeft genomen in de leegte, bij Eckhart. Het is dus de menselijke ziel die deelachtig is aan het Zoon zijn.
Eckhart’s kijk op de kwestie wijkt in die zin af van de christelijke geloofsleer dat de Zoon slechts eenmaal wordt geboren in de mens, maar dat dit een eeuwigdurende geboorte is. Begin en einde vallen daar samen. (We zitten nog steeds in de leegte) In die eeuwigdurende geboorte betreedt de mens weer opnieuw de tijd (wederopstanding) en is de menselijke ziel in een staat van zowel eeuwigheid als tijdelijkheid. Wat de tijd brengt, daar valt niets over te zeggen, de eeuwigheid in Gods licht is onveranderlijk.
In deze zienswijze is m.n. de twee verschillende hoedanigheden van God van belang. Godheid is pre-existent, God is een licht in zichzelf en de Zoon woont bij God in het licht en neemt (bewust) deel aan dat licht. Het kan dus niet zo zijn dat je bij Eckhart een nieuw soort geloof begint, het gaat nadrukkelijk om het leeg maken van je zelf, een afgescheidenheid van alles. In die afgescheidenheid kent de mens de Vader door de Zoon en dat is dan weer (eeuwig) existent. Als eeuwiggeboren Zoon kan de mens alleen de Vader-wil doen in dit leven. Dat is geen vrolijk nihilisme, maar een daadwerkelijk mee leven met wat op je pad komt. Zoals de preek Intravit iesus in templum al aangeeft, het handel drijven is ten einde gekomen. Handel drijven is geen Vader-wil. In de omgang met de medemens kan er dus nooit een wederdienst verwacht worden, de mens geeft zichzelf waar nodig.
LikeLike
Zwerver: “Dat is geen vrolijk nihilisme, maar een daadwerkelijk mee leven met wat op je pad komt.”
Daar ben ik het mee eens. Woorden schieten tekort. Door de keuze van de woorden “vrolijk nihilisme” door mij, ontstaan misverstanden. Ik koos dat als onderscheid met “gewoon nihilisme” met een negatieve connotatie. Het “vrolijk” alludeert naar het “amor fati” (heb uw lot lief) een centraal begrip bij Nietzsche. Maar dat “liefhebben” is dan ook weer een woord dat tekort schiet.
LikeGeliked door 2 people
Jan, wat zou je denken van onbaatzuchtig liefhebben? Dat is als Zoon volgens de Vader-wil liefhebben. Dan heb je ook je lot lief of dat lot nu geluk of ongeluk met zich meebrengt. Vanuit het Zoon-zijn (leegte) is het dan ogenschijnlijk zinloos wat er allemaal binnen de tijd gebeurd. Maar vanuit onbaatzuchtige liefde gezien is het zinvol wat er binnen de tijd gebeurd.
Eens kijken wat die andere grote theologische denker uit de geschiedenis over tijd en eeuwigheid te vertellen heeft.
https://augustinus-log.blogspot.com/search/label/Augustinus%20over%20tijd%20en%20eeuwigheid
Quote: “We komen terug tot het zijn waarvan we gekomen zijn. Ja, het Woord is het Begin, want als Hij er niet blijvend was, wanneer wij dwalen, zouden we niets hebben om naar terug te keren. Hij onderwijst ons, want Hij is het Begin en spreekt tot ons. (Belijdenissen XI,10)”
Wat we leegte noemen , daar kunnen we eindeloos over discussiëren, maar we zouden ook de kortste slag kunnen maken als we stellen dat wij als mens dwalen door de tijd om uiteindelijk weer aan het Begin uit te komen. Om daar te constateren dat Begin en Einde samen vallen in die leegte. En we kunnen daar nog een constatering doen en die is dat bewustzijn als in waarnemendheid vóóraf gegaan is aan al onze ideeën welke betrekking hebben op het tijdelijke. Dan ontdekken we het verband tussen de leegte en dat wat er in de tijd plaats heeft. En we doen daar in die leegte nóg een ontdekking en die is dat ieder mens ‘eeuwigdurende Zoon’ kan zijn. Waarmee Zoon niet geheel hetzelfde is als de Logos. Maar op een bepaalde manier dan toch weer wel ook. We zijn allemaal één in de Zoon, maar behouden dan toch individualiteit. Wat vervolgens ook weer duidelijk maakt dat het zinvol is om onze naaste lief te hebben.
Quote: “Wanneer de Logos een levende kracht is die werkzaam is in heel de schepping, dan is Hij bij uitstek aanwezig in het bewustzijn van iedere mens. In de geestelijke traditie noemt men dat de Logos spermatikos, de goddelijke aanwezigheid die diep in het menselijke bewustzijn als een zaadje is geplant. Hoewel Augustinus bij mijn weten het beeld van het zaad niet gebruikt, drukt het wel goed uit wat hem bijzonder ter harte ging. God is interior intimo meo, meer innerlijk dan mijn diepste innerlijk. Het is een verborgen aanwezigheid waarvan mensen zich bewust moeten worden en die zich in het leven verder moet ontwikkelen. ”
Waar God en mens elkaars innerlijk zijn krijgt zowel het eeuwige als het tijdelijke betekenis.
Hartelijke groet, Jan. En ook aan de andere mensen hier op het forum. Aan God hoef ik niet de groeten te doen, want die is mijn diepste innerlijk.
LikeLike
JanD,
Ik wens even te reageren op jouw bijdrage van 25 MAART 2023 AT 10:32.
Eerst wil ik duidelijkheid verschaffen in een begrip. ‘Dharma’ of ‘Dhamma’ heeft verschillende betekenissen. Als we Dharma of Dhamma gebruiken bij de Boeddha, dan gaat dat over zijn leer. Het maakt niet uit of je Dharma (Sanskriet) of Dhamma (Pali) zegt. Ik gebruik meestal het Sanskriet omdat ik het mooier vind klinken.
Dat het leven geen zin heeft, ben ik volkomen met jou eens. Alleen betekent dat niet dat we daarom ook zinloos moeten lijden. Want het lijden komt voor een groot stuk voort uit het zinloos nastreven.
Volgens jou zegt de Boeddha dat het leven lijden is. Dat moet ik tegenspreken. De Boeddha zegt (en ik zal het in drukletters zetten 🙂 ): ER IS LIJDEN.
Dat is niet hetzelfde als zeggen dat het leven lijden is. Mocht lijden inherent zijn aan het leven, dan zou er geen uitweg zijn uit dat lijden. Maar het lijden is NIET inherent aan het leven, dus is er wél een uitweg. De Boeddha biedt ons die uitweg aan (en niet alleen de Boeddha hoor). Het feit dat we DENKEN dat er onderscheid is tussen licht en donker, is voor de Boeddha een bevestiging dat we ons vergissen in wat we “leven” noemen. Daar gaat heel zijn leer over. Het is dus niet opgaan in het niets, zoals jij het voorstelt, het is bewust worden van zaken die we onbewust verduisterd of versluierd hebben.
Ook wat anatman/anatta betreft moet ik je tegenspreken. Dat zijn begrippen waar veel verwarring rond bestaat. Reïncarnatie is inderdaad geen zielsverhuizing in de Dharma (leer van de Boeddha), het gaat veel dieper dan dat. Dat er dan echter niets meer overblijft zoals je te verstaan heeft, klopt ook niet. Om dat te begrijpen, dient men de diepgaande betekenis te kennen van atman. Atman verwijst naar het absolute niveau, en daarin bestaan veel misvattingen. Het ene verwijst naar het relatieve, bestaande uit skandha’s; het andere verwijst naar het absolute, wat niet niets is. Net zoals “leegte” (sunyata) niet niets is. Ook daar bestaan veel misverstanden rond.
De skandha’ is een hoofdstuk op zich. Dat gaat niet over louter informatie, maar over bewustzijnsaspecten. Skandha wordt vertaald als aggregaat (= een gecombineerde structuur waaruit een geheel is samengesteld, hier echter uit niet-fysieke “bestanddelen”). Skandha’s verwijst naar het relatieve. Het is dus veranderlijk en bestaat niet op zichzelf, er is een dieperliggende oorzaak. Aangezien lijden nauw verbonden is met de skandha’s, geeft de Boeddha ook daarover richtlijnen om het lijden op te heffen, wat niet hetzelfde is als het ontkennen van het leven of opgaan in het niets.
Wees voorzichtig in het aannemen van wat Paul van der Velde uitkraamt. Paul van der Velde gaat zijn “kennis” halen in het land waar de Theravada-school ooit volop bloeide. Het is niet omdat de Theravada-school daar ooit volop bloeide, dat dat tegenwoordig nog zo is. Dat zou wel een heel naïeve aanname zijn. Tegenwoordig zijn het bijna allemaal gelovigen, wat niet veel meer met de originele Theravada-leer te maken heeft. Het is zeer moeilijk om nog een yogi te vinden. Gelovigen nemen zaken aan en veronderstellen van alles. Door dat klakkeloos over te nemen, maakt Paul van der Velde zich soms belachelijk. Elke school die gebaseerd is op de leer van de Boeddha, is alles behalve geloof.
Ook in de Theravada-school is de kern: ER IS LIJDEN. Niet “het leven is lijden”.
Jammer dat je verkeerd geïnformeerd bent.
Op je bijdrage van 26 MAART 2023 AT 11:04 wil ik ook nog iets toevoegen.
Daar zeg je:*****In het Zen (Mahayana) Boeddhisme spreekt men in deze notie over de boeddha-natuur. Daar kan je niet naar streven: die is, was en zal zijn. (dus buiten de tijd) (streven tot iets heeft tijd nodig) Dat is ook de paradox bij zen: je kan niet streven naar niet streven.*****
De Boeddha-natuur is er inderdaad altijd geweest en zal er altijd zijn. Maar hoeveel mensen zijn zich daarvan bewust? Bitter weinig. Ze geloven in de vergankelijke skandha-samenstelling, dus in het vergankelijke “mens-zijn”. Dat “streven” is het zich bewust worden van die Boeddha-natuur, zich bewust worden dat men meer is dan die skandha-samenstelling. Dat is wél mogelijk. Dat is ook de uitweg uit het lijden. Dat is geen paradox als je begrijpt waar de Dharma over gaat, maakt niet uit welke Dharma-school. Zolang het geen geloof of “geleerdheid” is.
Ik zal hier niet meer op verder gaan. Mocht je meer details willen over iets, dan kan je me bereiken op mijn site.
Vriendelijke groet
LikeLike
L. S.
Het gaat over: “Voltooid leven? Doe als Boeddha.”
Ik relativeerde dat met enige teksten, deskundigen en verwees naar enkele heilige ervaringen.
Paul gaf een hint: het gaat bij religie over mystiek. Het gaat daarbij niet om de “ortho-doxie”, zijnde de juiste leer of de juiste woorden. Woorden schieten te kort en ook de logica kan niet helpen: soms is iets zowel waar en tevens ook niet-waar.
Woorden werken dan als een donut: rondjes draaiend om de onzegbare leegte waar het nu juist om gaat.
Het tao is niet het noembare tao, mooie woorden zijn niet waar en ware woorden zijn niet mooi.
Het gaat erom een gevoel over te brengen. Maar dat kan niet gecapteerd worden als men zo iets niet zelf ervaren heeft.
Derhalve heb ik nu geen zin dit theologisch of vanuit een of ander geloof of bepaalde leringen te gaan uitspitten.
Sorry. Met vriendelijke groet van JanD
LikeLike
@aan allen,
Afgelopen week heb ik veel – of liever: alle – teksten gelezen die op deze site werden geplaatst. Na mijn eerdere reacties op een specifiek aantal teksten betrapte ik mijzelf op te (veel) rationeel en verstandelijk mee te denken en kanttekeningen op te schrijven, terwijl dat niet mijn intentie was.
Ik beoefen dit filosofische terrein nu op basis van het uitgangspunt dat de metafysica een ‘zijnsleer’ is en daarom het meest in de richting van mystiek uitkomt als een puur meditatieve benadering van vraagstukken vanuit het hartsbewustzijn. En dat staat wat mij betreft dus haaks op de ‘kenleer’, want wel verstandelijke weg via de logica en regels van de retorica (epistemologie).
Omdat ik mij in het spoor van de metafysica als zijns- of waarheidsleer wil ontwikkelen, met dien verstande dat wij hier op aarde nooit de ‘absolute’ waarheid komen of zelfs zullen kunnen benaderen vanuit ons beperkte verstandelijke vermogens of ratio, heb ik nu de tussenformule uitgeprobeerd door de vraagstukken of vragen die ik tegenkwam geheel en alleen via mijn gevoel en intuïtie sporen of vibreren. Toen kwam ik er achter dat ik verzoop in rationele formuleringen en dat eindigt altijd in welles-nietes strijd.
Dat is geen metafysica of mystiek. Die mystieke inzichten voel je uit het hart opkomen.
Op die verstandelijke teksten zal ik dus niet meer inhaken, maar ik maak mijn eigen persoonlijke aantekeningen van, waarom ik er wél of niét ergens mee eens ben. Die kan ik altijd later weer teruglezen (wat ik nu doe met de boeken die ik ooit gelezen heb en zodoende ervaar wat er bij mij aan veranderingen zijn opgetreden. Kan zo vaststellen hoe mijn eigen denk- en gevoelsleven is gewijzigd is. Erg boeiend om dat bij jezelf te kunnen natrekken. Ik heb op basis van die ‘meetcontroles’ een intuïtief enorme winst geboekt. En ben me overigens ook bewust hoe dat over een maand weer anders ligt/kan liggen.
Ik blijf dus hier alles lezen en mijn eigen aantekeningen maken aangezien ik heb nu heb ervaren hoeveel ik daarvan leer. Maar ik ga die aantekeningen niet delen omdat dat ik mezelf in de meditatiemodus wil houden en daar past geen uitwisseling van meningen bij. Ik ga uit van de universele levenswetten die ik in mijn manuscript heb verwijderd om het pas in deel 2 te gaan behandelen, want deel 1 wordt/is al zwaar genoeg.
Ik hoop dat ik mijn worstelingen duidelijk heb kunnen maken.
Hartelijke groet, Jan Willem 😉
LikeGeliked door 3 people
Hallo Jan Willem,
Mystiek kan niemand jou leren, mystiek kun je ook niet geloven. Je kunt niet eens winst boeken, maar alleen verlies boeken. Het is de lege leer om met Hans van Dam te spreken. Maar het is een boeiende weg, dat dan weer wel. En op een dag als de wind goed staat ga je op pad om nergens aan te komen. Uiteindelijk ga je wel zien welke auteurs er zinnige dingen over schrijven. Of dichten natuurlijk, want poëzie is veel geschikter om in uit te drukken. Ik zwerf onderwijl nog wel even verder op het padloze pad.
LikeGeliked door 1 persoon
Waarvan akte @Zwerver! Best een geestige reactie…hihi
LikeLike
Geachte lezers, den lezers heil: L.S.
Ik hoop niet dat u mij het kwalijk neemt (alhoewel het natuurlijk mag) ik was nogal vrij plotseling gestopt. Misschien hadden Zwerver en Internettoerist of Jan Willem wel een reactie van mij verwacht op hun schrijven.
Het kwam omdat er zoveel opmerkingen in me opkwamen, die eigenlijk meer gaan over definities en woorden en verschillende opvattingen en denken en taal, dat mijns inziens alle inspanningen meer van de essentie of het centrum afgaan.
Maar gezien de opmerking over mystiek lijkt het me wel lollig om een rare ervaring te vermelden. Ik las nog wat na op internet en mijn oog viel op een verwijzing naar een boekje dat me opviel. En toen realiseerde ik dat ik dat boekje had. Na een behoorlijk tijdje zoeken kwam ik het tegen. Het leek nog ongelezen. Ik had het gratis opgestuurd gekregen tezamen met het boek van Meister Eckhart. En zelfs nog een maar die kon ik niet meer terug vinden. Dus ik lezen en wat ontdek ik?????
Wat ik jullie geschreven had stond daar geschreven. Ik zal het dus daar wel eens een keer gelezen hebben, lijkt me. En blijkbaar geïnternaliseerd, want mijn letterlijk geheugen is slecht. Leuk hè?
Ik maakt niet te lang anders wordt het weer als spam gezien. Maar ik heb het gekopieerd en ik probeer het alsnog te sturen. Niet om de kennis maar om de verwondering hoe het lot werkt.
groet.
LikeLike
Een herontdekking in mijn boekenkast.
Michel Dijkstra
IN ALLE DINGEN HEB IK RUST GEZOCHT
De weg naar eenheid van Meister Eckhart en zenmeester Dōgen.
Het eerste motto van dit boek is afkomstig van de taoïstische wijsgeer Zhuang Zi (Meester Zhuang). In de naar hem vernoemde geschriftenbundel stelt hij: ‘Hemel en aarde ontstaan tegelijk met mij en de tienduizend dingen zijn één met mij. Hiermee brengt de filosoof de grote eenheid van alles lucide ter sprake. Tegelijkertijd stuit Zhuang Zi echter op een probleem: ‘Als ze dus reeds één zijn, is het dan nog mogelijk daarover een uitspraak te doen?’ Wie zegt dat ‘alles één is doorbreekt daarmee namelijk de eenheid; hij schept tweeheid. Is het dan beter om niets te beweren? Ook dat is geen optie: ‘Maar als ik reeds gezegd heb dat ze één zijn, is het dan nog mogelijk er geen uitspraak over te doen?’ Zo kan het wijsgerig denken geen kant meer op.
Dit door Zhuang Zi gesignaleerde probleem van het spreken over eenheid speelt een cruciale rol in de levenskunstige filosofie van Meister Eckhart en zenmeester Dögen. Hun denken draait om één hoogste principe, dat door hen ‘God’ respectievelijk ‘boeddhanatuur’ wordt genoemd. Over de verschillen tussen deze concepten valt veel te zeggen, bijvoorbeeld dat de notie ‘God’ de tweedeling ‘Schepper’ en ‘schepsel’ met zich meebrengt terwijl in het zenboeddhisme een gods- beeld juist afwezig is. Een frappante overeenkomst tussen beide auteurs is echter niet direct te vinden in hun inhoudelijke invulling van het hoogste principe, maar eerder in de manier waarop zij over dit concept spreken. Of liever gezegd: niet spreken.
In een van zijn Latijnse preekschetsen stelt Eckhart dat God voor ons onbenoembaar is vanwege de onbegrensdheid van alle zijn in Hem. Al onze begrippen en namen drukken echter iets begrensds uit.’
Deze opvatting heeft verregaande consequenties voor het menselijke spreken over God. Wie met onze per definitie beperkte begrippen het onbeperkte wil vatten, faalt nog voor hij zijn mond heeft opengedaan. Op die manier zegt ons spreken over God in de eerste plaats iets over onze visie op Hem dan over Hemzelf. Eckhart sluit zich met deze opvatting expliciet aan bij de traditie van de negatieve theologie, waarin beweerd wordt dat God het menselijke verstand oneindig overstijgt: Hij is onkenbaar, ondenkbaar en onuitsprekelijk.
Dögen beweert op poëtische wijze over de boeddhanatuur of het hart van de boeddhistische leer:
Niet beperkt
Door de taal
Wordt het voortdurend geuit. Zo kan de weg van de taal
Het tonen maar niet uitputten.
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat de zenmeester net als de dominicaan het volkomen onbespreekbare karakter van het ene, hoogste principe benadrukt. Bij nader inzien kiest Dögen echter een andere invalshoek dan Eckhart: zijn gedicht thematiseert namelijk al het menselijk denken, spreken en schrijven over de boeddhanatuur. Hoe lang we hier ook mee doorgaan, onze gedachten, woorden en letters kunnen ‘het tonen maar niet uitputten. Op die manier kan de mens nooit het laatste woord over de boeddhanatuur spreken. De bekende donutmetafoor dringt zich op: ons spreken cirkelt rond een centrum dat zelf leeg blijft.
LikeLike
@Zwerver:
“mystiek kun je ook niet geloven”
Klopt: Mystiek is ‘niet om te ‘denken’ en dan te ‘geloven’, maar eerder om te ‘doen’ en dan te ‘zijn’.’ (Meester Eckhart) 🦋 Ook op ‘het padloze pad’. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Zwerver, gisteren heb ik ludiek gereageerd, maar nu iets serieuzer. Je zinnen zijn als feiten geschreven, maar op basis van welke argumenten kun jij verdedigen dat je gelijk hebt, want daar ben ik wel benieuwd naar!?
LikeLike
JanD,
Dank je voor het delen van de herontdekking in je boekenkast. Ben er blij mee! Een paar dagen geleden zocht ik naar de ‘juiste’ woorden om de inhoud van onderstaande tekst weer te geven. Nu krijg ik ze zomaar cadeau!
‘In een van zijn Latijnse preekschetsen stelt Eckhart dat God voor ons onbenoembaar is vanwege de onbegrensdheid van alle zijn in Hem. Al onze begrippen en namen drukken echter iets begrensds uit.’
Deze opvatting heeft verregaande consequenties voor het menselijke spreken over God. Wie met onze per definitie beperkte begrippen het onbeperkte wil vatten, faalt nog voor hij zijn mond heeft opengedaan. Op die manier zegt ons spreken over God in de eerste plaats iets over onze visie op Hem dan over Hemzelf. Eckhart sluit zich met deze opvatting expliciet aan bij de traditie van de negatieve theologie, waarin beweerd wordt dat God het menselijke verstand oneindig overstijgt: Hij is onkenbaar, ondenkbaar en onuitsprekelijk.’
LikeGeliked door 1 persoon
Jan Willem 28 MAART 2023 AT 08:21
Ik heb geen gelijk. God in zijn onvatbaarheid willen vatten gaat geen mens lukken. De Beminde laat zich niet vangen, de Beminde vangt de mens. Om het poëtisch te zeggen, de kus van God vindt plaats om te meest afschuwelijke plaats welke maar denkbaar is. Een plaats van God en mens verlaten. De Beminde kan alleen plaatsnemen als de mens zichzelf heeft berooft van alles wat voorstelbaar is. Omdat deze blog zich in Eckhartiaanse sfeer lijkt te voltrekken, het is een verlaten zijn, gelaten zijn en een laten zijn. Laten is het grondwoord bij God wat mij betreft. Hetgeen dan mij onmiddellijk weer het poëtische gehalte laat bezinken en ik het intellect laat spreken. Wij als mens zijn het geschapene, God is de Ongeschapene. Het Ongeschapene is alleen kenbaar door het geschapene te verlaten. Zo zie je maar weer, ik weet zelf nooit wanneer het hart spreekt en wanneer het intellect spreekt. Dat klopt dan ook wel weer, want het hart is de plaats die weet en het intellect de plaats die spreekt.
Ik kan je dus niet aan argumenten helpen. Het was mijn hart die de Beminde vond en mijn hart is zonder argumenten.
LikeGeliked door 1 persoon
Zwerver, dank voor je reactie. Het gaat mij helemaal niet ‘om het gelijk’ van wie dan ook, en daarom vroeg ik alléén hoe jij tot jouw standpunt kwam/bent gekomen; en ik vermoedde al dat het een soort grap was, en daarom vind ik een ‘wedergrap’ op z’n plaats.
En in ieder geval kan ik op deze basis een aantal aantekeningen voor mijn eigen reflectie gaan opmaken. Ik heb natuurlijk een totaal ander visie op dit vraagstuk, maar die zal ik je besparen. 😉
LikeLike
Beste Aafje
Bedankt voor jouw reactie.
Het is niet alleen dat woorden tekort schieten bij het goddelijke of de boeddhanatuur of het absolute of het immanente-transcendente.
Woorden kunnen ook negatief uitwerken als ze tegenovergesteld begrepen worden. Het is vaak de basis voor twisten en zelfs oorlog.
Voorbeeld:
Ik gebruikte de nick Valentiniaan naar Valentinus, de grootste gnosticus volgens de erudiete wetenschapper Gilles Quispel. Valentinus (ca 100-160) was wijs en stichtte een vrije hogeschool voor geesteswetenschappen met vele vertakkingen door het hele romeinse rijk. Hij zou bisschop van Rome (paus) geworden zijn. Echter de martelaar en vechtersbaas Paus Pius 1 heeft hem gewipt en hem later tot “ketter” verklaard en de “kerk” uitgewerkt. De vrije geest van het Valentiniaanse christendom werd vermorzeld en vergeten.
Toen ik jong was heb ik het boekje: “Het Gnosticisme” van Hans Jonas gekocht. Dat heeft een grote invloed op me uitgeoefend. In dat boek werd de relatie van het vrijzinnige christendom van Valentinus in verband gebracht met het zachtmoedige ondogmatische Hindoeïme. Door Hans Jonas werd ik in de geest een gnosticus een ketter.
Maar als ik dat duidelijk maak, dan begrijpt men mijn woorden omgekeerd. Alsof ik een boef ben als ik de tien geboden als een absolute deontologie zien om een normatieve macht uit te oefenen. En als ik wijs op (wat de Fransen zeggen) dat de kleine dood een voorproefje zou kunnen zijn op de grote dood. Ik denk daarbij aan Valentinus die het huwelijk echt als heilig (sacrament) zag. Dus niet als een “Paulinisch” huwelijk op grond van opportunistische wereldse overwegingen.
Als ik me kenbaar maak als ketter, of als ik de mythe van de maagdelijke geboorte tracht uit te leggen….. Het is alsof ik paarlen voor de zwijnen werp.
Maar soms springt de vonk over en leert men datgene wat men al wist. En nog leuker: ik leer dan ook weer.
Bedankt nogmaals Aafje. Het ga je goed en zelfs nog beter. 🙂
p.s. nu ik heb heb over paarlen, moet ik denken aan het “lied van de Parel”
LikeGeliked door 1 persoon
JanD,
Wanneer begrijpt de ene mens wat een ander zegt of van de achterliggende intentie van diens (niet)handelen? Begrijpt iemand altijd de onderliggende intentie van zijn eigen handelen? Zeer interessant!
Er zijn veel factoren die daarin een rol in meespelen, zou ik uren over kunnen schrijven!
Welke mogelijkheden om te luisteren heeft iemand? Het verschil in luisteren met alleen je verstand (voor zover mogelijk) of (ook) met je hart, is er één van. Luisteren met je ego voorop of ergens achteraan, is een ander.
Ben je je bewust hoe je manier van luisteren bv gekleurd wordt door je karakter en zeker ook je eerdere levenservaringen?
Afijn, ik laat het hier maar bij.
Vervolgens is het nog eens een keer zo dat je een paard wel naar de bron, de drinkplaats kunt leiden maar je kunt het niet dwingen om te drinken.
LikeLike
Jan Willem, als het over God gaat ben ik in ernst. God baart Zichzelf in de ziel en daarmee wordt God kenbaar voor de ziel en ontwaakt ook het vermogen om te kennen van de ziel. De mens baart zichzelf terug in God. Daarmee ontwaakt ook de enkeling en alleen de enkeling kan de gemeenschappelijk grond van God en ziel delen. Omdat God óók enkeling is. De enkeling is uit de aard der zaak onbepaald. En daarmee onvatbaar voor de denker. Ik ben ook in ernst met het begrip/zijn van de Logos. Omdat de Logos God nabij is kan alleen de enkeling de Logos verstaan, dat verstaan is het hart van de mystiek. Om met Aafje te spreken, alleen als enkeling kunnen we uit de Bron drinken. Wat dat allemaal voor betekenis(sen) heeft daar over ga ik niet in detail treden. Want zelfs het paard naar de Bron brengen Lukt mij niet, behoudens een enkeling die de wanhoop nabij is.
Daarmee is zelfs wanhoop zinvol. Zolang de mens genoegzaam zich wentelt in zijn huisje, boompje beestje gedoe, gebeurd er op mystiek niveau helemaal niks.
LikeGeliked door 1 persoon
Zwerver, dit vind ik een hoogst interessante reactie (complimenten!) en van mijn kant een snelle reactie omdat ik er mee bezig was, en tot dit moment ben. Niet alleen omdat ik zo’n redenering voor mij helemaal nieuw is, en daarom moet laten ‘indalen’, omdat ik het nog niet helemaal kan overzien. Ik vind het dus erg origineel, hoewel ik duidelijk een ander godsbeeld heb en god niet zie als persoon (vanwege jouw omschrijving ‘óók enkeling’, wat voor mij onmogelijk is, want enkelingen zijn persoonlijk terwijl in ogen en visie HET (en niet de vrouw en de man!) goddelijke pure Energie en dus volmaakte intelligente energie is), maar deze uitleg valt volgens mij niet in jouw uitleg in te plaatsen. Maar wat recht overeind blijft staan is dat ik jouw visie volledig respecteer. En ik besef ook dat jij waarschijnlijk nooit hebt nagedacht over een onpersoonlijke godheid ofwel goddelijk scheppende bron.
Met jouw uitleg over Logos kan ik wel volledig instemmen. Daarin lopen onze gedachten parallel. Met uitzondering van het feit dat ik Logos als onderdeel van de goddelijke, intelligentie Energie zie. Nagenoeg identiek dus, maar op een ietsje lager trede op de ladder.
En wat jouw uitleg over de ‘enkeling’ betreft, heb ik de vraag en dus twijfel over wat je daarmee bedoelt. Als jij vindt dat de man en vrouw afzonderlijk de inwijdingen moeten/kunnen doormaken dan begrijp ik het vermoedelijk beter, maar ik beschouw man en vrouw als een/de opgesplitste eenheidsziel, die alleen bestaan om de duale werelden door te kunnen trekken om het goddelijke bewustzijn te leren kennen, ook uiteindelijk weer zullen samenvloeien als de oorspronkelijke ‘verenigde eenheidsziel’, die alleen vanwege het gekozen bewustwordingsproces/pad werden afgesplitst. Pas na de hergeboorte van de – voor het eerst ‘bewuste’ – eenwording van de eenheidsziek wordt het feest van de eenwording MET en IN de goddelijke Geest/Logos mogelijk, de oneindige Kracht en Macht die de Bron is én tevens de hoogste goddelijke Intelligentie en Creatiekracht die er bestaat. De volmaakte éénwording met de goddelijke Geest ofwel het ‘kosmische huwelijk’.
En tot slot en terzijde: ik heb net vanuit de relativiteitstheorie van Einstein het bewijs gevonden van het bestaan van de metafysica omdat ik de afgelopen dagen de biografie van hem heb gelezen. Die impuls kwam deze week tot mij en ik wist wat me te doen stond. Ik kan het feitelijke bewijs nu nog niet uitleggen – omdat ik geen fysicus ben, maar wel een B-opleiding heb gedaan en dus zijn redenering kan volgen en begrijpen -, maar zijn redenering richting metafysica – die hij erkent/erkende – kan ik vertalen naar een filosofische bewijsvoering. Die uitleg komt ooit nog wel hier te staan. (Hoop ik;-) )
LikeLike
Zwerver, toch nog wat vergeten dat ik een uur geleden las: ‘De God van Einstein’: “Deze “God van Spinoza’ was het waarvan Einstein zei: ‘Geraffineerd is Onze Lieve Heer, maar niet boosaardig.’ Een god dus, zoals Einstein het jaren later stelt, ‘die niet dobbelt’ – totaal anders dan de god waar de uitvinders van de kwantummechanica in blijken te geloven.’ [Slot van hfd 6: ‘Ruimte, tijd en zwaartekracht’, in zijn wetenschappelijke biografie].
LikeLike
Jan Willem, ik heb geen godsbeeld. Als iets enkel is, dan is het zonder beeld. Dat wat ik de enkeling noem is dan ook noch mannelijk noch vrouwelijk. Zoals ik eerder aangaf, bij God is het kernwoord ‘laten’ dus ook God laten zijn voor wat Hij is en daar mee God ook loslaten. Als ik me tot iets of iemand verhoudt dan treed ik altijd in de ik én jij verhouding. Jan Willem en ik, God en ik, dat zijn dualiteiten. Logos is in zijn diepste kern zelf. Daarom moet ik mijzelf niet begrijpen in de en-verhouding (God en ik, Jan Willem en ik) maar in het zelf-als-enkeling. De Bron in ons zelf is zelf ook Zelf.
Je schrijft: “Met uitzondering van het feit dat ik Logos als onderdeel van de goddelijke, intelligentie Energie zie. ” Logos is zowel woord als intelligentie. En nog meer dan dat. Maar het is niet mijn intentie om het uitgebreid te beschrijven. Als maar begrepen wordt dat het spreekt tegen zichzelf en in zichzelf. Vandaar dat er geen gerichtheid op God meer over mag zijn, want dan treden we in de God-ik verhouding. Alleen met een intreding in zichzelf/mijzelf kan er wat gebeuren, maar dat kan geen activiteit van mij zijn. Vandaar het laten zijn, verlaten zijn en gelaten zijn. Dan komt het Onbewogene tot bewegen waar de mens is geëindigd met bewegen. God kan alleen uitstromen in de mens als de mens zich afzijdig houdt. In dit uitstromen moeten we wel steeds voor ogen houden dan we zelf tijdelijke wezens zijn en God de Eeuwige is. Daarom mogen we God ook nooit benoemen/omschrijven. God werkt in de wijdte zoals Eckhart dat noemt.
LikeGeliked door 1 persoon
Ieder heeft het recht op een eigen mening of opvatting!
LikeLike
Aafje
Ja Aafje, luisteren en elkaar (niet/wel) begrijpen. Luisteren gaat in ieder geval langs verschillende wegen.
Ik had eens een gesprek met een psycholoog over persoonlijke zaken. Nadat het gesprek geëindigd was, viel er voor mij een doodse stilte: er ontbrak wat.
Na enige tijd begreep ik dat hij op een andere niveau leefde als ik, toen hij zei: “Bedankt voor jouw vertrouwen in mij.” Daarmee bevestigde hij mijn waarneming van de doodsheid in die stilte.
Zoals in de tao teh tsjing staat: Wanneer men spreekt over ouderliefde ontbreekt ouderliefde, wanneer men spreekt over deugd dan ontbreekt deugd. Want wanneer er ouderliefde is, dan spreekt men daar niet over. En wanneer men deugdzaam is dan weet men niet dat men deugdzaam is.
Dat is een nare ervaring als je iemand vertrouwd en er is geen response. En het is nog erger als je weet dat die persoon niet te vertrouwen is, als hij het opeens heeft over vertrouwen.
Dat is een van de soorten stem van de stilte.
Er is ook een andere kant van de stilte: vol energie. Daar dient dan wel bepaalde voorwaarden te zijn, zoiets als liefdevolle onbaatzuchtigheid. Ook dat heb ik eens ervaren bij een toespraak bij het bereiken van een bepaalde graad. Ik hield die (toespraak-) stilte in stand tot ik merkte dat hij te hevig werd en hij begon te trillen met zijn hand.
Er zijn meer niveaus van communiceren. Ik hoop daar op 16 april in Bussum meer van te vernemen.
Groet van JanD
LikeLike