‘Stop de waanzin. Help mij te leven’


Waardig leven en sterven

De noodkreet van hoogleraar Ethiek van de Gezondheidszorg, Theo Boer, klinkt heftig: “Stop de waanzin. Help mij te leven in plaats van de handdoek in de ring te gooien.” Het hernieuwde D66-wetsvoorstel zegt ouderen die willen sterven, te helpen. Maar volgens Boer, in Trouw, knaagt dat voorstel ‘aan ons aller bereidheid van de moeilijkste tijden nog iets te maken’. – Willen ouderen ècht dood is de vraag. Hebben zij inderdaad het gevoel dat de maatschappij hen niet meer nodig heeft? Dat zij als ouderen ondergewaardeerd worden?

‘Natuurlijk heeft dit iets medemenselijks: sommige mensen zien huizenhoog op
tegen het leven in de laatste levensfase’

(Theo Boer)

Suïcidepreventie
Gooit D66 de handdoek in de ring, in plaats van ouderen boven de 75 helpen te leven? En waarom, zo vraagt Boer zich ook af, word je als je 55 of 65 bent en wil sterven naar de suïcidepreventie-lijn 113 doorverwezen? ‘Die leeftijdsgrens van 75 jaar is ook nog eens discriminerend naar anderen met een persistente doodswens. Kennelijk is het lijden van jongere volwassenen niet ernstig en hun doodswens niet invoelbaar genoeg.’

 ‘Gaande generatie’ van boomers
Met dit wetsvoorstel wordt een complete generatie – een ‘gaande generatie’ van boomers die uit miljoenen mensen bestaat – weggezet. ‘Wilt u sterven? Weet u het zeker? Want wat ons betreft kunnen wij zonder u.’ Het kan niet anders of hiermee wordt de toch al voortgaande onderwaardering van ouderen en van ouder-zijn geïmpliceerd.’
(Theo Boer, Trouw, 10 11 2023)

Hulp bij leven en sterven
Het probleem dat Theo Boer in Trouw schetst, is niet eenvoudig. In onze maatschappij willen we – of hebben we de menselijke plicht – mensen bij te staan. Sommige mensen willen hulp om te leven, anderen willen juist hulp bij sterven. Dat geldt voor alle leeftijden. Als je jong, of ouder, en suïcidaal bent, loop je voor hulp tegen muren aan, om er uiteindelijk vanaf te springen.
Dat wordt mede veroorzaakt door een schrikbarend tekort aan zorgverleners. Palliatieve zorg wil een zo goed en prettig mogelijk leven bieden aan mensen die niet meer genezen. Ook voor die zorg zijn nauwelijks mensen. Mantelzorgers worden zelf ziek.

Verwarde mensen
Tot 2009 werkte ik bijna veertig jaar lang in de zorg, van lichamelijke tot psychische zorg, van ziekenhuis tot psychotherapeutische kliniek. Overal ontmoette ik mensen die beter wilden worden, maar zag ook velen lijden aan het leven. Sommigen kregen nauwelijks een goede behandeling, zeker in de ‘oude psychiatrie’: velen – nu verwarde mensen genoemd, en overal op straat te vinden – vonden daar veilig onderdak. Maar meer ook niet. Therapeutische hulp was daar nauwelijks. Patiënten kwamen de dag door met ‘behulp’ van tranquillizers of psychofarmaca, sluimerend, en met bezigheidstherapie. In de loop der jaren zag ik de hulpverlening wel op alle niveaus sterk verbeteren, maar de laatste decennia is de zorg finaal uitgekleed.

Zelfredzaam zijn?
Bejaarden- en verpleegtehuizen zijn vrijwel opgeheven. Mensen moeten immers zo lang mogelijk zelfstandig leven, ‘zelfredzaam zijn’, maar dat wordt op hoge leeftijd onleefbaar. De (thuis)zorg kan de hulp niet meer geven: er zijn steeds minder hulpverleners. Opvang in een tehuis is onmogelijk geworden: ze worden niet eens meer gebouwd. En niet alleen vanwege stikstofproblemen, maar door jarenlang verkeerd (geen) overheidsbeleid, beleid zonder visie op lange termijn.

Waardig sterven
Onze inzet is altijd dezelfde gebleven: waardig sterven moet voor iedereen boven de 75 jaar mogelijk zijn,’ zegt [D66-Kamerlid Anne-Marijke] Podt. ‘Ik besef heel goed dat er veel mensen zijn in het land die het ongelooflijk spannend vinden dat wij zelfbeschikking mogelijk willen maken. Terwijl anderen de voorstellen niet ver genoeg vinden gaan. Je moet deze discussie zorgvuldig voeren.’
(Wilma Kieskamp, Trouw, 6 11 2023)

Waardig leven
Waardig sterven zou voor velen mogelijk moeten zijn; maar eigenlijk zou waardig leven op de eerste plaats moeten staan. Zò’n wetsvoorstel zou zoden aan de dijk zetten: mensen krijgen dan echt zelfbeschikkingsrecht. Over hun leven, over hun sterven, over waardig oud worden, zonder het gevoel te krijgen dat je er niet meer toe doet als oudere. Woningen en tehuizen horen ook bij dat waardig leven. En als je dan uiteindelijk het tijdelijke met het eeuwige wisselt, kom je hopelijk ook op waardige wijze in die andere wereld terecht.

Restauratie van Nederland
N
a vele jaren van beleid zonder visie, heeft Nederland restauratie nodig: het land weer terug in goede staat. Nu de verkiezingen naderen, zou het mooi zijn als mensen bewuster dan ooit gaan stemmen – zelfbeschikking! – op partijen die op restauratie en waardig leven (bestaanszekerheid!) gericht zijn. Dat zal jaren duren, maar doorgaan op de huidige destructieve wijze van overheidsbeleid, zal de situatie slechts verergeren. Soms moet de onderste steen boven. Om uiteindelijk iedereen de kans te geven menswaardig te leven. En te sterven.
Stop de waanzin, help het leven. 🌱

Beeld: Herfst in Utrecht Leidsche Rijn, 10112023, PD
Tekening: zorgenvoormorgen.org
Cartoon: rws.be – ZAK, huistekenaar van De Morgen, tekende uit sympathie en ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van RWS deze cartoon


Ontdek meer van RELIFILOSOFIE

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Onbekend's avatar

About Paul Delfgaauw

Redacteur RELIFILOSOFIE godenenmensen.com 🍀 Schrijver, Dichter, Denker 🦋

5 Responses

  1. Ik ben het volledig met u eens en dankbaar dat dit zo belangrijke artikel hier gepubliceerd is. ik wil graag lady Cicely Saunders citeren, de oprichtster van het St. Christopher’s Hospice in Londen. De legalisering van actieve euthanasie zou een onverantwoordelijke daad zijn, het zou hulp in de weg staan, de kwetsbaren onder druk zetten en een verlies betekenen van ons oprecht respect en onze verantwoordelijkheid voor de zwakkeren en de ouderen, de gehandicapten en de stervenden.

    Like

  2. Yvonne's avatar Yvonne

    Het is niet mijn punt, maar wil graag een reactie achterlatenL Het artikel is zuiver kritisch en heb respect ervoor. Ik wil echter iets over mijn eigen ‘condition humaine’
    kwijt: Ik word al jaren opgezadeld met overbodige en opdringerige hulp en zorg: Mijn eigen verantwoordelijkheid wordt zodanig ondergesneeuwd: IK heb geen hulp en zorg nodig. De zorg (thuiszorg) gaat zelfs zover dat ze de woningstichting. de Rechtbank en een mentor hebben ingeschakeld; ZIJ: die stomme zorg , creeren het probleem: Ik blijf vechten voor mijn leven: Zij , de hulp en zorg, kunnen beter mensen helpen die het nodig hebben en hulp vragen: Mij wordt het opgedrongen en zo beland ik in een isolement, waarin zij me opgesloten hebben: gaslighting heet dat in de hogere psychologie. IK blijf vechten voor mijn vrijheid en mijn eigen verantwoordeleijkheid: ik gooi letterlijk de deur dicht voor deze opdringerige’ probleem visserij;: Belt U misschien ook aan bij buren: Mw. kan ik iets voor U doen, waar zit U mee: Mijn antwoord (op de vraag waar zit je mee: Ik zit met jullie en nergends. anders mee.. En hoe strijdvaardig ik ook ben; het stemt me verdrietig en boos. Laat de mensen die het werkelijk nodig hebben zorg en hulp krijgen, dan was er geen tekort aan zorgverleners. Het spijt me; ik vind dit ook heel onrechtvaardig en het lijkt nergend op:die hulp als werkverschafferij bij gezonde, mondige ouderen. Ik wil er niet onder gaan lijden, want dan wordt het een selffulling prophecy. Ben heel verdrietig en boos.

    Like

  3. Rudi Holzhauer's avatar Rudi Holzhauer

    De mens is sterfelijk. De hang naar onsterfelijkheid en de medicalisering van onze levens is onnatuurlijk. Ik ga dood. Lees bijv. het boek van Marli Huijer.

    Ik behoor tot de doelgroep. En ik wil volledige zelfbeschikking. Mag ik aub? Of … van wie mag dat niet? Hij of zij meldde zich. Als hij of zij het gesprek met mij durft aan te gaan … Want wie denkt u dat u bent? “Christelijk” is zeker geen goed antwoord. Leest en zoekt u maar na.

    Ik wil geen Middel X in mijn nachtkastje. Ik wil wel de absolute zekerheid dat geen arts of wie dan ook mij ooit gaat vertellen dat hij/zij mijn lijden onvoldoende vindt, of mijn leven nog onvoltooid vindt, of nog alternatieven ziet. Ik zeg het vriendelijk: hou toch op!

    Mijn vader kreeg euthanasie. In een zgn. christelijk ziekenhuis. Een barmhartige arts. Kent u dat woord? “Barmhartigheid”. Best ook wel christelijk. Op zijn grafsteen staat: Soms moet je ophouden met doorgaan.

    Dat de zorg, de medicalisering, de psychologen en psychiaters het allemaal anders willen …. wiens brood men eet …. Hou toch op.

    Ga eens naar de website http://www.levenseinderegie.nl. Daar komt astraks een Burgerinitiatief. Ik heb het manifest mede ondertekend. Heel mooi allemaal. Euthanasie uit het strafrecht. Geen inhoudelijke toetsing door welke clown dan ook meer. Wel procedurele controle. Door (ook) een levenseindebegeleider. Die afcheckt of het klopt wat ik wil. Wat er is vastgelegd. En nog 15 vinkjes. Allemaal procedureel. Niet inhoudelijk. Want niemand kan het beter weten dan ik.

    “Legitimation durch Verfahren”, schreef een Duitse rechtsfilosoof. En zo is het. Procedurele rechtvaardigheid. Inhoudelijk is alles aan mij.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.