In de 46e Huizingalezing Leven alsof God bestaat stelt Antoine Bodar dat voor christenen de evolutietheorie geen wapen is tegen het geloof in de schepping; dat de beide scheppingsverhalen uit het boek Genesis geschreven zijn door verschillende auteurs en uit verschillende tijden stammen. En dat de teksten geen natuurhistorische feiten betreffen maar een theologische vertelling.
‘God heeft de wereld zo geschapen dat die zich zelf zou ontwikkelen. In de schepping heeft Hij de evolutie gegeven. De menswording van de mens is zo het werk van God en van de natuur. Dat de mens een ziel heeft gekregen is aldus volledig Godsgeschenk. De evolutietheorie kan de Godsvraag derhalve volkomen open laten.’
Aan de hand van Joan Huizinga en andere denkers pleit Bodar ervoor de metafysische dimensie van de maatschappij te heroverwegen en godsdienst royaal ruimte terug te geven in de openbaarheid en dus ook in de media. Hij vraagt zich af of de Godsvraag niet eigen en tevens voorbehouden is aan de menselijke soort.
‘Bestaat God wel of bestaat Hij niet? Volgens George Steiner zijn we met die vraag niets verder gekomen dan Parmenides of Plato. Of misschien zijn we verder van dat raadsel verwijderd dan zij. Zouden we de vragen over bestaan, sterfelijkheid en het goddelijke voortaan achterwege laten, we zouden de kern en de dignitas (waardigheid) van ons mens-zijn uitdoven. Aldus Steiner.’
Hoezeer wij ook willen beseffen, aldus Bodar, dat dieren en mensen allebei achtenswaardig zijn, toch kent het dier het metafysisch denken niet: dat komt de mens toe.
‘Ik vraag om begrip voor het metafysische denken dat dus transcendentie toelaat, al was het maar alleen om ons mensen wat bescheidener te doen zijn en het onzichtbare naast het zichtbare te kunnen bevroeden.’
Bodar stelt dat het de taak van een mens is in een geseculariseerde cultuur aan het bovennatuurlijke vorm te geven.
‘Wie eens is geraakt door het absolute dat ons te boven gaat of aangeraakt is door de Absolute Die ons wenkt, die is geroepen daarvan getuigenis af te leggen en niet na te laten daarover te spreken.’
Volgens Bodar is het zo dat waar de godsdienst verdwijnt de ideologie opduikt die altijd alleen hoogst tijdelijk blijkt.
‘Duurzaam verbindt ons onderling het ideale doel dat buiten ons zelf ligt en dat verder reikt dan tijdelijkheid om ten minste uitzicht te houden op eeuwigheid, zoals al het zichtbare zich zelf niet genoeg is omdat in het onzichtbare eerst de diepte van hetgeen we waarnemen wordt bevroed en tot helderheid leidt. Anders zijn de vlaggen wel wapperend en de machines wel draaiend, terwijl de over niets meer gaande bezetenheid blijft en de geest dienovereenkomstig geweken.’
Liever wil Bodar plaats laten aan de cultus die naar de oorsprong leeft uit verticaliteit die tot buiten en vooral boven ons voert en als gevolg daarvan eerst leeft uit horizontaliteit die mensen onderling verbindt. Die verdient overweging bij filosofen en andere denkers zoals dichters en componisten, bij hen althans die durven dromen voorbij aan de eigen tijd.
‘Muziek geeft stem aan eeuwigheid en brengt de kosmos in het midden die naar Plato en Pythagoras de maat in muziek bepaalt die zo als echo van eeuwigheid God eert en ons beroert en vermaakt.’
De priester en hoogleraar stelt dat van al wat wij hebben verloren de zin voor het heilige, het ons te boven gaande dat niettemin wenkt en fascineert en aangrijpt, het meest wezenlijke is.
‘Hervinding van het heilige, dat van ons zelf afleidt en naar de originele cultus terugleidt, is begin van nieuwe dienstbaarheid, nieuw benul van maat, nieuwe levensvreugde in wederkerig gunnen, nieuw élan God niet uit te sluiten maar in te sluiten, nieuwe betovering om goedheid en schoonheid en waarheid die om onze verdere ontdekking roepen.’
Bron: ‘Leven alsof God bestaat’ (KRO)
Beeld: ontdekgod.nl
GODEN EN MENSEN 
– … niet die of die god , met die of die eigenschappen, bv. van oneindig machtig of goed te zijn,… kan of zal wel niet bestaan .
– Maar er zal wel zo-iets als “. God” bestaan,… : als eerste oorzaak, of als finaal doel…, of als absoluut zijn zelf.
-Want. “ er is meer…” …
LikeLike
@Armand
Iemand die God eigenschappen toedicht is dwalende. Eigenschappen bevinden zich in de dualistische wereld. God is niet van deze wereld, maar ín deze wereld.
LikeLike
Armand
Hopelijk is deze discussie tussen gelovigen en nietgelovigen niet als de befaamde patstelling bij het schaken. Dan zijn er geen zetten meer mogeijk, ruimt men het bord leeg en ieder gaat zijns weegs.
Niet gelovige humanisten vinden leven en mensen zo belangrijk, dat ze het levensspel beslist wiilen voort”zetten”. Gelovigen vinden menselijk leven een kostbaar “geschenk”, waar je uiterste zorg aan dient te besteden. Beiden lijken er nu aan toe om van dat leven en de mensheid samen dan ook iets beters te maken, ook al ontbreken overtuigende woorden over de zin van dat leven en de werkelijkheid. Wellicht komt het nog zover dat mensen bij die gezamenlijke aanpak -zoals men dat zegt- aan een half woord genoeg hebben om elkaar te begrijpen.
LikeLike
Niemand kan bewijzen dat god niet bestaat. Ook niemand kan bewijzen dat god wel bestaat.
Het blijft wel raar dat velen aan de god die wel of niet bestaat, eigenschappen toegedichten.
Als je iemand niet kent, kan je er geen eigenschappen aan toekennen.
De geestelijke leiders, van alle strekkingen, hebben in het verleden, zonder kwalijke bedoelingen, verhalen geschreven om het moreel niveau van de bevolking op peil te houden. Zij hebben ook een beeld van een god voorop gesteld. Dat beeld steunt enkel op niet bewezen ideeën en men gelooft die wel of niet.
Een deel van de oude ideeën zijn niet meer up to date.
Iedere bevolkingsgroep heeft ook verschillende benadering van dat godsbeeld. Het is dus duidelijk dat niemand de waarheid in pacht heeft.
LikeLike
De twee oude prachtige scheppingsvergalen stammen uit een tijd (Gen 1: 35 eeuwen oud en Gen 2-3 nog veel ouder) van het oude wereldbeeld met een (menselijk machtig gedachte) God boven, die natuurgoden tot afgoden maakt en mensen oproept om als hij te zorgen voor de aarde en deze wereld te bewerken. Het recente evolutiedenken heeft niet meer de in een oud wereldbeeld vanzelfsprekende machtige God boven, is in gelovig tastend denken evengoed een “geschenk”, maar moet het doen zonder bewijsbare God en is zonder God ook te denken. Is het zo erg dat je als gelovige moet toegeven dat je kunt geloven en ook niet kunt geloven met een evolutieleer?
Als christen heb je in ieder geval nog de manier van leven van Jezus, die volgens het christelijk geloof de eigenlijk (goddelijke?) bedoeling van menselijk leven weergeeft. Waarom vermeldt Antoine Bodar boven wel weer het oude toen vanzelfsprekende Godsgeloof van de scheppingsverhalen en in een tijd van een onbewijsbare God weer niet de bewijsbare Jezus en zijn manier van leven met de tastende onbewijsbare geloofsverwijzing naar de eigenlijke bedoeling van menselijk leven en zijn’ liefdevolle God Daar kan men in keuze aan geloven en ook in keuze niet aan geloven Dan weet men in ieder geval waar christelijk geloof of niet geloof over gaat en waar je concreet wel of niet voor kunt kiezen!
LikeLike
‘Leven alsof God bestaat’……prikkelende titel van een verrassende lezing van Antoine Bodar.
Tja…..’ God niet uit te sluiten maar in te sluiten, ‘…… misschien wel de mooiste zin.
LikeLike
– “ God in evolutie”;
– Volgens J. Bochenski is het enige, absolute “zijn” dit van de eeuwige, wetmatige, logica, ,wiskunde en andere exacte kennissen, waarin alle overige “zijn” zijn oorsprong vindt.
– Wat men “god”noemt, is niets andere of meer dan dat absolute zijn zelf, die eeuwige logos een andere god.
– …alles is “ logica” in evolutie, zodat de rede niet van de werkelijkheid en de werkelijkheid niet van de rede is verlaten…
– God is logische evolutie…
LikeLike