De Protestantse Kerk Nederland (PKN) discussieert over de vraag of christenen en moslims wel in dezelfde God geloven. Natuurlijk, want christenen zijn monotheïsten en geloven dat er maar één God is en daarom kunnen moslims geen andere God aanbidden. Zelfs in de
Koran staat dat ‘uw God en onze God één is’ (soera 29:46.)
De Vervolgnota ‘Integriteit en Respect’ van april 2013 volgt op de Nota ‘Integriteit en Respect’ van 2011, en verschijnt vanwege de reacties op de eerste nota. De reacties gaan onder heel veel meer over die ‘ene’ God.
De paragraaf in de eerste nota over het ‘vraagstuk God’ laat het antwoord in zekere zin in het midden.
‘Naast de opmerkingen met betrekking tot de weergave van de islam in IR (Integriteit en Repect, pd) neemt in de reacties de vraag naar God een belangrijke plaats is, met name de vraag of de God van de islam en de God van het christendom nu wel of niet dezelfde is.’
Gottegot
Sommigen vinden dat God en Allah niet dezelfde zijn, anderen vinden dat dit wel zo is. – Hoe zou God daar tegenaan kijken? Zou Hij niet denken: ‘Gottegot, waar hebben ze het over? Ik heb miljoenen mensen geschapen en er volgen er nog meer en ze zijn allemaal verschillend! Ik geloof in al die mensen, die er allemaal anders uitzien, allemaal verschillende kleren dragen, zo veel verschillende rassen, kleuren, lengtes en breedtes, maar allemaal mensen! Ik geloof toch in één mens en tegelijk in allemaal? In al hun verschijningssoorten?’ God Zelf zal het daarom worst wezen, die discussie op 26 april van de synode PKN of Hij Allah is of God.
‘In deze context is in een reactie de vraag gesteld of christenen moslims dan wel als echte gelovigen beschouwen of misschien eerder als fantasten (of erger, dienaren van de duivel).
De meeste moslims ervaren het begrijpelijkerwijs als een ernstige belediging als van hen gezegd wordt dat ze in een andere God geloven. Het past christenen voluit te erkennen dat moslims in oprecht geloof de God van Abraham willen dienen.’
Islamprobleem?
Volgens de nieuwskoppen bij Kerknieuws (IKON) en NieuwWij gaat de ‘vervolgnota PKN over de islam’. Maar dat klopt niet, ze gaan over de islam èn het christendom. Nu lijkt het wel een islamprobleem, zoiets als het Marokkanenprobleem, maar dat is het niet. Het is een mensenprobleem over die ene God. Iedereen legt Hem wat anders uit, dat is alles, maar die ene God blijft gewoon de Ene.
‘Het gesprek zal dus gaan over de vraag wie deze God nu precies is. Zijn onze beelden van Hem ook niet heel erg uiteengegroeid? Hebben we het nog wel over de Ene? Dat verklaart dat er ook reacties zijn, die de betekenis van Abraham voor de ontmoeting tussen christenen en moslims zouden willen relativeren: de verschillen zijn wat deze reacties betreft te groot geworden.’
De Beraadsgroep interreligieuze ontmoeting van de Raad van Kerken geeft in een reactie op de nota Integriteit en Respect taalkundig
en theologisch bevestigend antwoord op de vraag of moslims in God geloven:
‘Het Arabische woord Allah en het Germaanse woord god betekenen beide ‘God’. Omdat monotheïsten geloven dat er maar één God is, kan een christen dus niet zeggen dat moslims in ‘een andere God’ geloven. Wel zou het mogelijk zijn te stellen dat moslims denken dat ze in God geloven, maar dat ze het niet doen; of dat moslims zich tot God richten, maar niet zien dat Jezus God-met-ons is.’
De Raad van Kerken laat een kritisch geluid horen als zij stelt dat de nota IR op dit punt onduidelijk is:
‘Deze onhelderheid wreekt zich op het punt, dat moslims het als een ernstige belediging ervaren, van henzelf en van de Ene God, als de conclusie zou zijn dat zij in een andere God geloven.’
Toch is er hoop, want Jaap Kraan las de positiebepaling in de – hem vaak teleurstellende – vervolgnota, die over het ‘probleem’ God in ieder geval wel iets gemeenschappelijks zegt:
‘Toch blijkt in deze positiebepaling wel dat de opstellers zich iets hebben aangetrokken van alle kritiek, bijvoorbeeld in aanbeveling drie, waar staat dat de vraag of we in dezelfde God geloven niet de belangrijkste vraag is, want volgens de christelijke en islamitische traditie is er één God, de God die Abraham geroepen heeft. Dit ademt althans iets gemeenschappelijks! (…) Geloven in dezelfde God lijkt zelfs mogelijk.’
Jaap Kraan (foto: NieuwWij.nl) werkte o.a. jarenlang in Pakistan voor de dialoog met moslims en was jarenlang predikant in o.a. het Friese Burgum.
Zie:
‘Vervolgnota PKN over islam stelt vaak teleur’ (NieuwWij)
Vervolgnota PKN over islam (Kerknieuws IKON)
Foto: merchdirect.com
GODEN EN MENSEN 
-aanvulling : aan dat ‘bewustzijn’ kan men nu verschillende namen geven, zoals God, Allah, JHWH en andere ; maar een meer abstracte visie op dit bewustzijn zou de wereld kunnen behoeden voor vele oorlogen, crisissen of aanslagen …
LikeLike
-Het ding ‘ an sich’ kan men niet kennen, zei Kant .
-En alle wetenschap is uitsluitend gericht op het fenomenale of uiterlijke van de dingen ; en als ‘innere’ der dingen vermoedt men een vorm van energie .
-Aan die ongekende energie, die zich slechts via die fenomenale wereld laat ‘zien’, moet men een vorm van ‘bewustzijn’ of I.D., of ‘geest’ toe kennen ; ook zonder, dat we dit ‘bewustzijn’ echt kennen .
-Want naast een finaliteit, die heerst in de kosmos en de natuur, kunnen we niet kijken .
-Maar van dit bewustzijn hebben wij, die ook tot deze kosmos en natuur behoren, dan tenminste een indruk via ons eigen bewustzijn, ons eigen denken, willen en handelen …; wat dit dan ook moge wezen .
-Cogito, ergo sum ‘ – Ik denk dus ik ben’ wordt dan …’Er is denken, dus is er zijn’ …
LikeLike
Ja, God = Allah = God. Ik herinner me hem als een geweldig en goed mens, inderdaad ‘intense menselijkheid’.
LikeLike
Ontsteld en bedroefd hoorde ik vandaag dat bisschop Muskens overleden is. In je leven kom je sporadisch van die hele goede mensen tegen, die je niet gauw weer vergeet. Hem zal zijn God of Allah zeker niet vergeten. Hij was met zijn Indonesische missie-ervaring ook met de islam een van de weinige katholieke leiders, die vanuit zijn intense menselijkheid rustig bleef zeggen dat God en Allah dezelfde zijn en hij gebruikte in zijn Indonesische gemeenten die namen door elkaar!
LikeLike
Valère, ik vind dit een sympathieke visie.
Echter zie ik het intellect meer als een hinderpaal en niet als een evolutionaire verworvenheid. Het intellect is mijns inziens nog in een primitief beginstadium van ontwikkeling.
De gemiddelde mens (ikzelf niet uitgezonderd) beheerst zijn intellect niet op een vergelijkbare wijze als bijvoorbeeld zijn lichaam. Meestal kabbelt het denken onlogisch aan één stuk door gedreven door begeerte naar óf wijsheid in het beste geval óf naar persoonlijke onbenulligheden, aanzien, macht of lusten.
Ook is door experimenten wetenschappelijk vastgesteld dat de mens voor slechts enkele procenten zijn keuze bepaald op grond van zijn verstand. Meestal zijn het emoties of onbewuste aandriften.
Hoeveel mensen zijn in staat om hun denken zelf te starten en te stoppen overeenkomstig hun wil? Hoeveel mensen zijn in staat hun eigen denken waar te nemen? Hoeveel mensen kunnen urenlang geconcentreerd hun intellect inzetten voor één bepaald doel, zoals bijvoorbeeld Einstein? Een gemiddelde sportsman kan iets dergelijks gemakkelijk met zijn lichaam: bewegingen starten of stoppen, geconcentreerd inzetten voor één bepaald doel.
Met andere woorden: ons lichaam is reeds bijna evolutionair uitgekristalliseerd en staat ons ten dienste. Maar het intellect is nog in een vage subtiele veranderlijke vluchtige staat. Pas ontdekt is het intellect voor veel mensen zelf een afgod geworden. Tot het inzicht gekomen van de macht van het intellect zijn enkelen onder ons die een ietse pietsje meer het intellect hebben ontwikkeld ijdel geworden. Dat is volgens mij de reden dat men het het “verlichtings tijdperk” is gaan noemen. Ik zie het eerder als een verduistering, door het onderwaarderen van het mythische denken dat veel omvattender is.
Daarom respecteer ik de eenvoudige mens die nog één is met de natuur. Zo iemand vergoddelijkt de natuurfenomenen niet. Zo iemand neemt deel aan de goddelijkheid VAN de natuurfenomenen. Hij heeft de levende geest (nog) niet van de dode stof gescheiden zoals de in schijn-dualiteit verkerende verlichtingsfundamentalist.
De mysticus is echter van alle tijden, los van zijn evolutionaire staat, los van zijn ontwikkeling dus. Zo’n mysticus gelooft niet (meer), hoeft niet te denken of te voelen: hij weet en schouwt in contemplatie het onnoembare in heilige stilte, “ont-roerd”.
LikeLike
-De mens evolueert, ook zijn intellect .
-Het begrip van het ‘absolute’ of van god evolueert dan ook mee .
-Vroeger was het absolute of transcendente te zoeken en te vinden in de ons omringende natuurfenomenen, die we vergoddelijkten .
-Nadien kwam men tot een chaos van veelgodendom ; om nadien alles te vereenvoudigen tot monotheïsmen.
-Maar ook dat aannemen van een god als die persoon tot wie men kan spreken, en die almachtig of oneindig goed moest zijn, schijnt ( vooral in het westen dan) verouderd en als paradoxaal onredelijk te zijn . .
-Zodat een meer abstract geloof in een ‘absoluut, noodzakelijk en logisch -zijn’ zich aanbiedt ; want geloven zullen we altijd blijven doen …
LikeLike
Prachtig gezegd. Maar méér nog, de spirituele en mystieke tradities van de christenen, moslims, joden en ook andere religieuze tradities hebben geen godsbeeld (meer). Dat is de meest sterke overeenkomst.
Als er al een beeld zou zijn, dan is dat beeld een symbool (met archetypische kracht) dat zowel het denken als het voelen ver te boven gaat. Het symbool, de natuur of de kunst, muziek, gedicht, rite of mythe treedt voor het onnoembare plaatsvervangend op, het verwijst slechts of maakt ontvankelijk.
LikeLike
Mensen die zich in onze werkelijkheid als God gaan gedragen worden in de monotheistische traditie afgoden genoemd. Zo durfden christenen vroeger kritiek te hebben op een romeinse keizer met zijn keizerrijk. Zo heb ik in Leipzig in 1988 meegemaakt dat met name christenen met angst in het hart in opstand kwamen tegen de afgoden van de Oostblokstaat? Jammer alleen dat christenen in een machtspositie onterecht ook zelf weer hetzelfde afgodenspelletje gaan spelen en ineens niet meer blijken te snappen dat je als je anderen hun vrijheid ontneemt, je je stomweg als een afgod gedraagt..
LikeLike
De vraag of god en allah dezelfde zijn spreekt inderdaad al van vooringenomenheid. Je kan beter de vraag stellen of Allah en Jahweh dezelfde zijn, aangezien de joodse en christelijke god Jahweh heet. God is een te vaag en omvattend begrip voor de kwestie waarmee christenen en moslims schijnbaar zitten. Zeus is ook een God, en die bedoelen moslims en christenen waarschijnlijk niet als ze het hebben over god.
Wat mij betreft zijn Jahweh en Allah inderdaad beide dezelfde goden, allebei zijn ze uit op eigen eer en houden ze hun volgelingen voor dat ze genadig en liefdevol zijn. Maar o wee als je simpelweg niet in hen gelooft, dan mogen de straffen over je komen die de Egyptenaren schijnbaar ook hebben gehad (bij de mythische exodus).
De meer spirituele en mystieke tradities van de christenen, moslims en joden hebben daarentegen een ander godsbeeld dan die van jahweh de stamgod der joden. Een beeld die ook onderling weer overeenkomt overigens. Een goddelijke werkelijkheid, niet een entiteit.
LikeLike
Zouden Noord-Koreanen ook in dezelfde god geloven?
http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/3424812/2013/04/12/Hoe-meer-politieke-spanning-hoe-religieuzer-Noord-Korea-wordt.dhtml
Zo nee, waarom moslims en christenen dan wel? Of misschien zijn de vragen irrelevant – dus ook tav de verschillende Abrahamistische versies?
LikeLike
Sch. en VanI waren zelf de eenvoud zelve, en jij wilt mij , gewone oude leek, al als eminentie aan gaan spreken? Om echt onder de indruk te raken, wat zij je niet zouden aanraden, google op hun namen.
LikeLike
Joost, dan mogen we je zo langzamerhand wel als eminentie gaan aanspreken. Je zegt Schillebeeckx en Van Iersel. Kun je eens aangeven wat dan precies je eye-opener was bij die twee. Of misschien kun je een boek noemen of een tekst.
LikeLike
Jan, bij mij is het meer dan 70 jaar geleden dat ik bij mijn eerste communie de achter mijn tanden vastgeplakte Jezus wanhopig probeerde los te krijgen. Pas veel later, maar niet te laat, begreep ik door mijn theologiestudie met name bij Schillebeeckx en van Iersel, ondanks alle kritiek van Rome, die ook mij flink ontregelde, wat Jahweh echt betekent en dat die God van ons houdt en ons, hoe en wanneer dan ook, niet in de steek laat. Ondanks dat, verdenk me niet dat ik anderen, tot dat onbewijsbare geloof zou over willen halen.
LikeLike
Dat was een strofe uit Kabir uit het engels van Tagore door Frederik van Eden. Maar ik heb het ook gevonden op internet:
http://bit.ly/10XXcRb
LikeLike
Het zal 60 jaar geleden zijn dat het mij op 6 jarige leeftijd duidelijk niet is.werd dat Godsdienst het i.
Ik ging goed voorbereid de eerste heilige communie doen. Mij was verteld dat je dan gemeenschap (dat betekent communie) had met Jezus, 1/3 deel de ene ware God in drie personen. Je mocht dan van alles tegen God zeggen en vragen. In die tijd kreeg je de hostie op je tong, want je deed een doodzonde als je God zou vastpakken met je handen of als hij tegen je kiezen kwam. Erger nog: het was heiligschennis. Ik wantrouwde al die verhalen. En ik kreeg gelijk: je kon denken wat je wilde, je kreeg geen antwoord. Mijn conclusie: God is een bedenksel. Er waren ook van die zaken die zo ongelofelijk onzinnig waren dat je twijfelde of de leraar dat wel serieus meende. Bijvoorbeeld het “heilig putje” achter het altaar: daar werd alles wat te heilig was voor deze wereld in gedaan. Bijvoorbeeld restanten uit de kelk of van het altaar waar misschien nog een stofje of korreltje God.
Maar je leerde veel op die katholieke lagere school. Zo heb je mensen die na de dood de hemel in gaan, of het vagevuur of de hel of het voorgeborchte. Je had dus heiligschennis, doodzonde en dagelijkse zonde. Bij de eerste twee ging je naar de Hel tenzij je de biecht gegaan was. Met dagelijkse zonde en de biecht na doodzonde ging je naar het vagenvuur. Je had katholieken: die waren de goeden. Protestanten dat was slecht en dan waren er nog Katholieken op wieltjes die waren nog erger. De rest was heiden. De Heidenen kon je in tweeén verdelen: diegene die van Jezus gehoord hadden en zich niet bekeerd hadden: de hel. De overige Heidenen daar wist God niet zo erg raad mee, dat stelde hij uit tot een later moment dat hij ging oordelen, het laatste oordeel: tot die tijd werden die opgeborgen in het voorgeborchte. Van moslims hoorde je in de jaren 50 niet veel. Als er al hoofdkapjes en sluiers werden gedragen dan waren het zustertjes.
Toen ik hoorde van reincarnatie, vond ik dat zinnig, ik heb ooit een Koran gekocht maar die was erg ontoegankelijk, een boekje van Teilhard de Jardin vond ik makkelijker maar de geestelijk leraar lachte me uit dat ik er iets van zou kunnen begrijpen op 16 jarige leeftijd. Niet erg liefdevol die priester. Het boekje Gnosticisme deed me erg veel: een wereld van Gnosis trilde. Ik weet nog dat de schrijver over Valentinus schreef, dat als die de eerste Paus zou zijn geworden, de Christelijke kerk ongeveer zo tolerant zou zijn geweest als het Hinduïsme. Als 25 jarige zoog ik leringen van karma, reincarnatie, emanatie, zevenvoudige samenstelling der natuur, zelfwording, het Atman, Brahman, Tao, Boeddhisme, Hindoeisme, Taoisme en het Gnosticisme bij de Theosofen op als een spons die dorstig was.
Derhalve put ik meer religieuze gevoelens uit de zogenaamde primitieven die dichter bij het mysterie van het leven staan dan bij de overtuigde Theisten en hun gekissebis wie nu de echte en enige juiste God is. Ik respecteer ook meer een Soefie-dienst met hun brede tolerante opvattingen, waar ik me meer thuis voel dan bij de Christelijken of ze nu rooms, protestant of gereformeerd zijn.
Ik was diep ontroerd toen ik het boekje van Kabir las vers één”:
O, dienaar, war zoekt ge MIJ ?
Zie, Ik ben naast u, ik ben niet in Tempel of Moskee, ik ben niet in Kaaba of Kailash. Ook ben ik niet in ritus of ceremoniën, noch in Yoga of zelfkwelling.
Als gij een eerlijk zoeker zijt, zult gij Mij op ëénmaal zien; gij zult mij in een oogwenk ontmoeten.
Kabir zegt:”O, Sadhoe, God is de adem van allen adem.”
LikeLike
Virginie, na jouw mooie echte verhaal. kan ik ook heel echt en simpel alleen maar zeggen dat die moeilijke monotheisten van onder inderdaad geloven dat God ook dan als we alleen nog maar een beetje voor onszelf en anderen kunnen zorgen, of alleen nog zorg krijgen van die anderen, die zich daartoe verantwoordelijk geroepen voelen..dat Jahweh op Zijn manier (en hoe?) actief bij ons is. Ik vermoed dat dat meisje met de lieve stem dat ook bedoelde.
LikeLike
Ik vind het wel een zinnige discussie. Mijn moeder denkt met enige regelmaat dood te gaan wat niet zo gek is als je 99 bent. Mijn broertje wordt dan weer eens uit zijn bed gehaald want ze is bang om alleen te sterven. Ik heb haar daar eens naar gevraagd en toen zei ze dat ze niet bang zou zijn als ze haar kinderen mee mocht nemen. Je begrijpt dat gaat me wel wat ver, stiekem denk ik dan altijd misschien had u ook eens thuis moeten zitten met de theepot maar zoiets zou ik haar nooit zeggen, het is mijn moeder en ik houd van haar. Ze wil begraven worden in de kleine Marlotkerk, waar vroeger pater lampen, onze huisvriend nog de mis deed maar die is al jaren dood. Twintig jaar geleden ging mijn moeder nog wel naar dat kerkje op zondag want zei ze dan, het is ook zo vreemd als je nooit komt en je er dan ineens begraven wilt worden. De laatste jaren heeft ze dat idee laten varen, ze gaat gewoon niet meer. Dat kerkje is trouwens iets bijzonders mee, doordeweeks is ze gesloten maar je kan dan nog wel in het mariakapelletje als we in de buurt wandelden gingen we daar even uitrusten. Er worden daar maria hele enge teksten in de mond gelegd maar we giechelden daar stiekem en mijn moeder vertelde dan nog wat pikante roomse verhalen tot er dan een bidster binnenkwam dan waren we verdwenen. Het gekke zit hem in het electriciteitshuisje wat voor de kerk staat. Er staan kruisen op en is helemaal aangepast aan het kerkse.
Nu mijn moeder net weer een pacemaker heeft gekregen en het er voorlopig niet inzit dat ze doodgaat is de rust voor mijn broertje weer gekeerd. Op de tafel in de eetkamer heeft ze vellen papier liggen met namen en adressen van al haar bekenden, ze is ooit begonnen een lijst te maken voor de overlijdensberichtkaarten maar die lijst komt maar niet af en de eerste zijn al weer dood of verhuisd. Ze liggen altijd op de tafel. Ik zou er de zenuwen van krijgen, mijn moeder niet. Eerst wilde ze begraven worden maar mijn zusje vond dat lastig dan moeten we steeds naar dat graf en je moet er ook nog een eeuwigheid voor betalen. Mijn vader is gecremeerd en uitgestrooid ergens in de rondte op het kerkhof. Maar toen de moeder van mijn zwager stierf kwam ze op het RK begraafplaats daar richting scheveningen, achter de laan copes waar wij woonden, ze vond het daar mooi en gezellig al die katholieken van goede huize zo bij elkaar. Gister schreef ik over de monica groep waar mijn moeder vroeger in het bestuur zat. ik kreeg een mailtje van mijn zusje alles klopte wat ik schreef alleen had ik nog vergeten te vermelden dat die monicagroep voor kath dames was waarvan de mannen gestudeerd hadden of zelf maar dat kwam toen niet veel voor. En dat mijn vader het best wel een beetje interessant had gevonden maar dat natuurlijk niet aan mijn moeder vertelde en dat ze bij een meisje van van santen laatst hoorde dat zij thuis vroeger zeiden: die luijckx is niet gepromoveerd. Toen nog niet, schrijft ze er dan achter.
In ieder geval, toen mijn moeder met grote regelmaat dacht dat ze doodging kwam er eens een meisje, ik denk van de thuiszorg, je kon haar nauwelijks zien want ze was in hoofddoelen gehuld maar ze had een lieve stem. Mijn moeder ging weer tekeer dat ze nu echt doodging. meestal ging men dan onmiddellijk een arts bellen maar niet deze vrouw. Ze ging naast haar bed staan en zei zacht maar dwingend: mevrouw u gaat pas dood als allah dat wil. Ik stond stiekem te genieten maar als ze een beetje aan het zeuren is, is dat ook gewoon mijn antwoord. U gaat pas dood als allah het wil en daarna pas naar het marlotkerkje.
LikeLike
De geleidelijke overgang van het goddelijk natuurdenken met zijn bekende veelgodendom naar monotheisme is -met uitzondering wellicht van nog bestaande natuurvolkeren- na al die eeuwen voor ons nu best moeilijk te begrijpen.
Het bijbelse scheppingsverhaal Gen 1, de ouverture van het monotheistisch geloof, maakt de hele werkelijkheid vrij voor en geeft de verantwoordelijkheid voor die werkelijkheid aan manvrouw. Het oorspronkelijk babylonische verhaal met zijn Elohimrestant wordt door joodse priesters bewerkt, en het wordt resoluut ontdaan van goden en goddelijke krachten in onze werkeliojkheid. Zelfs de belangrijke Babylonische Zonnegod is niet meer dan een lamp aan het hemelgewelf.
Tegelijkertijd zegt het joodse denken met zijn godsnaam JHWH dat God die werkelijkheid goed gegeven heeft en JaH “bij ons is”(de hebreeuwse vorm van actief zijn) tegelijkertijd aangevuld met het hebreeuwse WeH “voorzover Ik er ben”, zeg maar “jullie hebben geen grip op me” In feite betekent monotheisme:”jullie hebben de verantwoordelijkheid voor deze door Mij gegeven werkelijkheid en -maak je geen zorgen- Ik ben bij jullie. Wat wil je nog meer!?”.
In dit oorspronkelijk geloof zullen de monotheistische godsdiensten met hun verschillende ontwikkelingen elkaar nog echt moeten vinden Met de praktische verantwoordelijkheid en zorg voor deze grote werkelijkheid, meer dan ooit door onze wetenschappen bekend en als global village beseft, begint dat samen kunnen geloven van jodendom, christendom en islam eigenlijk pas goed. Het roept ook op tot samenwerking met allen die de zorg en verantwoordelijkheid voor onze wereld willen delen.
Dit monotheisme met zijn persoonlijk gedachte God, die Zijn verantwoordelijke mensen “oproept”, en ze daarbij niet voor de voeten loopt, zal denk ik wel moeite blijven houden met een modern gedachte immanente Goddelijke energie, die voor ons het karwei met onze werkelijkheid zou opknappen.
LikeLike
Liedje over monotheïstische “God”: Allah, Jahweh, Jezus..
–religieuze versie:
–atheistische versie:
–nogal confronterend hard en erg duidelijk terrorisme:
Ik vind de muziek iets verheffends hebben, “rise up to”
LikeLike
“Er is maar één God, en dat is de mijne.” Deze uitspraak is de oorzaak van heel veel grote ellende in de wereld. Denk maar aan kruistochten, godsdienstoorlogen, orangemarsen, terrorisme enz.
Onderzoek of God of Allah dezelfde is, komt in wezen voort uit dit antropomorfisch “oogklep” “tunnelvisie” denken: alsof je God met je denken kan bepalen. Achter dit landmerk is het mijn God ( de juiste) en achter dat landmerk jouw God: de duivel. Of “Jouw Allah en mijn God zijn hetzelfde.” (oh wat zijn we het weer lekker eens met elkaar tegen de niet-Theisten.)
Het is mijns inzien pure hoogmoed, dan heb ik veel liever met een agnost te maken.
Misschien is het voor de christenen wel eens goed om zich te realiseren dat er verschillende begrippen in hun Bijbel gebruikt worden om die zogenaamde “ene” God aan te duiden.
In genesis wordt bijvoorbeeld het woord “Elohim” gebruikt, dat op de juiste manier vertaald “een schare goddelijke androgyne wezens” is.
Een stem (van God?) uit het brandende braambos tegen Mozes zegt dat de naam : “Ik ben die ben.” is. Volgens mij is dat duidelijke dat het “zijnde” of “bewustzijn” het Goddelijke is. Het innerlijke zelf dus dat “is” maar beter aangeduidt kan worden met “ben” omdat dat woord zo goed aansluit met de eerste persoon: “Ik”. Een mooi zuiver begrip dat altijd waar is zolang er leven is. Dat zal dus zijn waar de mystici het over hebben, als ze het over de innerlijke God hebben.
De Joden verminken dat woord tot de naam JHWH tegen met de betekenis van “Hij die IS.” Waarbij de Joden hun hoofd buigen en het woord “Adonai” zeggen uit respect en tegen de achtergrond van de idee, dat je van het hoogste zijn geen beeld mag maken. Dat lijkt me juist, als je de innerlijke God niet kent, dan dien je er ook geen uiterlijk beeld van te maken.
Ik vind het ook leuk om te beseffen dat de Joden een keppeltje dragen, juist om de Goddelijke energie van boven te beletten binnen te treden. Dit in tegenstelling met de katholieke priesters die een klein plekje op hun hoofd kaal scheren om die goddelijkheid juist binnen te laten. Voor mij een teken van degeneratie van Godsbesef. Dezelfde reden dat mannen in het huis Gods zonder en de vrouwen met hoofdbedekking aanwezig mogen zijn. Vrouwen staan tenslotte volgens de leer van de kerk verder van God dan de man.
Volgens mij is dit soort theologie complete waanzin. De PKN zou zich moeten schamen om überhaupt dit soort Godsdeterminisme in het denken aan te moedigen.
Beter is mijns inziens dat er een Immanente Goddelijke energie (desnoods universele oneindige onbeperkte eeuwige Godheid) aanwezig is in de hele natuur: niets of niemand uitgezonderd. En dat op grond van deze notie een broederschap ontstaat met alle andere wezens met de hele natuur.
LikeLike