Mindar – de robotincarnatie van Kannon, de godheid van genade en mededogen in het Japanse boeddhisme – staat tegenover Tensho Goto, een monnik in de Kodaiji-tempel in Kyoto, Japan. Mindar, gemaakt door een team onder leiding van roboticus Hiroshi Ishiguro van de Universiteit van Osaka, kan boeddhistische leringen reciteren. In het septembernummer (2020) van National Geographic staat het artikel De robots komen eraan, waarin ingegaan wordt op de vraag hoe de robotrevolutie onze manier van leven verandert. Het laatste dat je verwacht is in een boeddhistisch klooster iets levenloos aan te treffen als een monnikrobot die religieuze vragen beantwoordt.
Het lijkt me erg wennen oog in oog te staan met een ‘onverlichte’ android-versie van een monnik; de eerste indruk is toch dat je tegenover iets doods staat, iets leegs, metalen en siliconen geüpload met nullen en enen door computerprogrammeurs met daarmee voorgeprogrammeerde antwoorden op religieuze vragen. En boeddhistische teksten om te reciteren.
Mijn voorkeur gaat uit naar een echte monnik en niet een veredeld soort mechanisch toestel op pootjes dat ‘opleeft’ als je in de buurt komt. Helemaal niet om aan te zien is dat een groep monniken zelfs voor Mindar eerbiedig buigt, voor een niet voelend ‘brein’, een apparaat zonder enige vorm van begrip, beleving, bewustzijn, inlevingsvermogen en inzicht.
Mindar doet me denken aan roboticus Masahiro Mori die in het NG-artikel van David Berreby zegt dat als een robot er te menselijk uitziet, dat we dan belanden in ‘de griezelvallei’ (Uncanny Valley): dat is de term die bedacht is voor onze gevoelens wanneer een robot er niet meer uitziet als een geavanceerde machine, maar als een griezelig mens of een lijk.
Tensho Goto is een monnik in de Rinzai-school van het Japanse zenboeddhisme. Goto, van de Kodai-ji, de 17e-eeuwse tempel in Kyoto waar hij de belangrijkste rentmeester is. Hij droomt al jaren van robots.
‘Hij leek het beeld van traditie. Toch droomt hij al jaren van robots. Het begon decennia geleden, toen hij las over kunstmatige geesten en erover nadacht om de Boeddha zelf te reproduceren in siliconen, plastic en metaal. Met Android-versies van de wijzen, zei hij, konden boeddhisten ‘hun woorden rechtstreeks horen’.’
(National Geographic, september 2020, update november 2020)
Goto ontdekte dat ‘aangezien AI-technologie tegenwoordig bestaat, het onmogelijk is om menselijke intelligentie te creëren, laat staan de personages van degenen die verlichting hebben bereikt.’ Maar zoals veel robotici gaf hij niet op, maar nam hij genoegen met wat vandaag mogelijk is.
Mindar staat aan het ene uiteinde van een kamer met witte muren op het tempelterrein: een incarnatie van metaal en siliconen van Kannon, de godheid die in het Japanse boeddhisme mededogen en genade belichaamt.
‘Eeuwenlang hebben tempels en heiligdommen beelden gebruikt om mensen aan te trekken en hen te laten focussen op boeddhistische leerstellingen. ‘Nu beweegt voor het eerst een standbeeld,’ zei Goto.
(National Geographic)
Mindar houdt vooraf opgenomen preken met een krachtige, niet helemaal menselijke vrouwenstem, zachtjes gebarend met haar armen en haar hoofd heen en weer draaien om het publiek te overzien.
‘Als haar ogen op je vallen, voel je iets – maar het is niet haar intelligentie. Er is geen AI in Mindar. Goto hoopt dat dit in de loop van de tijd zal veranderen en dat zijn bewegende beeld in staat zal worden om gesprekken met mensen te voeren en hun religieuze vragen te beantwoorden.’
(National Geographic)
Liever een monnik. Stel je voor dat we mensen gaan vervangen door robots. Berreby zegt in NG dat het – door COVID-19 – plotseling medisch verstandig lijkt en misschien zelfs noodzakelijk om mensen te vervangen door robots, al is over de hele wereld een meerderheid van de mensen ertegen.
De menselijke evolutie neemt dan wel een snelle sprong bergafwaarts. Laten we met mens en macht liever het virus bestrijden totdat het zo dood is als een robot.
Bron: De robots komen eraan (National Geographic)
Foto van Spencer Lowell: ‘Mindar is een robotincarnatie van Kannon, de godin van genade en compassie in het Japanse boeddhisme. Hier zien we haar met Tensho Goto, monnik in de Kodai-jitempel in Kyoto. Mindar is geproduceerd aan de Universiteit van Osaka en reciteert boeddhistische teksten.‘
(National Geographic, 092020)
GODEN EN MENSEN 
Bij het lezen van deze bijdrage, kwam een oud patroon , onweerstaanbaar, weer naar boven. Het patroon van overal iets van te vinden en dat ook te uiten. 😉
Beste Paul, ik reageer niet zo vaak meer, maar weet dat ik steeds opnieuw geniet van hetgeen je, op deze mooie site, ter overweging mee geeft.
Zo ook van dit artikel én het lezenswaardige artikel ‘De robots komen er aan.’
” Laten we met mens en macht liever het virus bestrijden totdat het zo dood is als een robot.”, zeg je. Dit onderschrijf ik van harte. Want het verlangen naar een aanraking, een knuffel, zo groot bij velen…..daarbij moet je toch niet denken dat dit verlangen door een robot wordt ingewilligd.
De droom van de monnik Tehsho Goto is blijkbaar uitgekomen….nu die van ons mensen ( wereldwijd )
nog.
LikeGeliked door 1 persoon
Het voordeel aan het echte “boeddhisme”, is dat er geen dogma’s bestaan. De Leer van de Boeddha mag in twijfel getrokken worden, mag bespot worden, mag bekritiseerd worden en mag tegen gesproken worden. Dat kan omdat die Leer gebaseerd is op kennis en onderzoek. Onderzoek dient zaken in vraag te stellen, anders is het geen onderzoek.
Nog een voordeel aan het echte “boeddhisme” is dat het meegaat met zijn tijd. Tegenwoordig gebruiken monniken in Tibet computers. Ze gebruiken de middelen die ze ter beschikking hebben. Zijn deze middelen primitief, dan werkt men op een primitieve wijze. Zijn de middelen hoog technologisch, dan werkt men op een hoog technologische manier. Het is geen verstarrende godsdienst.
Het gebruik van de benaming “godheid” kan hier dus heel misleidend zijn. Daarom dient men zich te verdiepen in de Leer – vooral in de praktijk – om die zogenaamde “godheid” te kunnen plaatsen. Ik heb al vaker gewezen op de beeldspraak. Dit mag dus vooral niet letterlijk genomen worden.
Een buiging voor een robot is net hetzelfde als een buiging voor een standbeeld van een Boeddha, wat trouwens heel vaak gebeurt. Een beeld of afbeelding van de Boeddha is even dood als de robot. Het werkelijke proces speelt zich af in de geest. Om dit te kunnen plaatsen dient men een diep inzicht te hebben in de symboliek en praktijk die bepaalde studenten toepassen. Hier gaat het vaak fout met zogenaamde “hoogleraren” in de oosterse religies. Hoe zouden deze theoretici ooit de praktijk kunnen doorgronden?
Ikzelf heb nooit gebogen voor een beeld of afbeelding en zal dit ook niet doen, maar ik begrijp degenen die dit wel doen. Er zijn immers verschillende manieren om tot een bepaald inzicht te komen. Inzicht in de symboliek verklaart waarom veel tempels met allerlei afbeeldingen en rituelen gevuld worden. Dat is niet zomaar een geloof.
Men doet alles om de Leer te bewaren. Vooral met de repressie van het huidige China, het vroegere Rusland en de Mohammedanen (andere naam voor moslims), is dit geen overbodige luxe. Voor het bewaren van de Leer rekent men vooral op gewone huisgezinnen, waar het moeilijker is om de Leer te vinden en te vernietigen. Tegenwoordig zijn mensen niet meer zo veel bezig met onderzoek en bewustwording, wat de Leer in de vergetelheid kan duwen. Een robot die de Leer kan opzeggen, zou wel eens een manier kunnen zijn om de Leer te bewaren, zeker als de echte leraren heel zeldzaam worden of uitsterven. Geen slecht idee, zolang men maar niet de robot zelf gaat vereren, zoals veel gelovigen een boek of gebouw vereren in plaats van de Kennis waar het naar verwijst.
Ikzelf bewaar ook de Leer. Geen idee aan wie ik dit, samen met mijn onderzoeken en ontdekkingen, moet doorgeven. Wie zal daar de waarde van inzien? En met ‘waarde’ bedoel in niet iets “materieel”, zoals geld. Misschien moet ik dit op mijn oude dag maar begraven, zoals in de Oudheid. Voor op de dag dat fanatiekelingen en naïevelingen de echte “boeddhistische” geschriften en robots opnieuw hebben vernietigd. Het echte “boeddhisme” heeft hier zelfs een benaming voor: schatten.
Hoogtechnologische uitvindingen vind ik altijd fantastisch. Het is echter de egoïstische, hebzuchtige en machtsgeile mens die deze uitvindingen misbruikt en zo onze wereld transformeert tot een hel. Als er een hel is, dan is dat een creatie van de mens. Niet van de “duivel” of een sadistische “god”. Wijzelf zijn verantwoordelijk.
Een link naar robot Mindar:
Vriendelijke groet
LikeLike