2018: Geloven in een betere wereld. Anders dan toen? ‘De jaren zestig van de twintigste eeuw staan symbool voor verandering en vernieuwing. Het zijn de jaren van ludieke en felle protesten tegen gezagdragers. Het zijn ook de jaren waarin de problemen diepgaand geanalyseerd werden en waarin onbekommerd gedroomd werd over een nieuwe wereld.’ David Renkema schrijft nu: Geloven in een betere wereld. Sporen van Oikos.
‘Nederland deed de luiken naar de buitenwereld open. Mondiale vragen werden onderwerp van onderzoek, publiek beraad en creatieve acties. Wat destijds startte als ‘spontane en ludieke’ initiatieven, kreeg spoedig vaste vorm in organisaties die zich inzetten voor solidariteit. Nu, ruim vijftig jaar later, is de wereld ingrijpend veranderd. De aanpak van mondiale vragen is met de tijd meegegaan, soms vanuit de bestaande organisaties en soms tegenover de gevestigde organisaties.’ (Oikos)
Het kan anders! Deze drie woorden stonden voor de ambities van Oikos.* Veel gebruikte varianten waren: het kan duurzaam, het kan eerlijk en het kan samen. Deze varianten gaven enige richting aan het inhoudsloze woordje ‘anders’. In 1983 formuleerde ethicus Wessel Verdonk die ambitie op een iets andere wijze: ‘het onderzoeken van de werkelijkheid op haar mogelijkheden haar te veranderen, dat wil zeggen te humaniseren’. Vrijdag houdt stichting Oikos in Utrecht een bijeenkomst over die nieuwe wereld. Met Rikko (‘Wij gaan ze halen’) Voorberg en Mirjam Vossen (dit jaar gepromoveerd op de beeldvorming rond wereldwijde armoede in de media.)
‘Op 16 november blikken we terug en kijken we vooruit op hoe (kerkelijk) engagement is veranderd de afgelopen decennia. Valt er uit deze geschiedenis iets te leren? Kunnen we spreken van vooruitgang? Theoloog Rikko Voorberg houdt hierover een presentatie, journalist Mirjam Vossen gaat hierover in overleg met de zaal. Het boek dat de laatste Oikos directeur David Renkema** over dit thema schreef wordt op deze middag gepresenteerd. En ten slotte worden de prijzen uitgereikt voor de Oikos Challenge.’ (Oikos)
* De eerste stichting Oikos dateert uit 1987. Een stichting die vorm gaf aan de samenwerking tussen verschillende (inter)kerkelijke organisaties. Oikos werkt tegenwoordig aan veranderingen in de Nederlandse samenleving gericht op een inclusieve, eerlijke en leefbare wereld, en concentreert zich daarbij op de omgang met economie, klimaatverandering, vluchtelingen & migranten en conflicten & polarisatie.
‘Ongelijkheid, klimaatverandering en conflicten zijn de uitdagingen voor vandaag en de toekomst. Decennialang zetten stichting Oikos en haar voorlopers zich in voor een eerlijke en leefbare wereld, door studie en acties. Vanuit haar katholieke en oecumenische wortels verbond Oikos kerken, wetenschap en actiegroepen. Recent is Oikos opgeheven. Dit boek toont de sporen van Oikos en geeft de opgedane ervaringen door aan de toekomst.’ (Skandalon)
Locatie: In de Driehoek, Willemsplantsoen 1C, Utrecht | Gratis toegang |13.30 – 17.30 uur | Met een borrel na afloop. – Om alvast een toost uit te brengen op die betere wereld…? 😉 | Aanmelden via oikos@stichtingoikos.nl.
Wie dit boek leest, komt diep onder de indruk van de voorhoedepositie die Oikos lange tijd heeft ingenomen. Laat dit het begin zijn van een nieuwe oecumene.’ (Jan Pronk)
** Ir. D.L. Renkema (1956) was vanaf 1994 werkzaam bij Oikos, van 2014 tot 2018 als directeur. Vanaf 1983 tot 1994 werkte hij bij OSACI, een van de voorlopers van Oikos. Renkema bekleedde diverse bestuurlijke functies, o.a. in de vereniging Kerk en Vrede, de stichting Samenwerking Sociale Fondsen te Den Haag, en de vereniging Philadelphia Support. Momenteel is hij voorzitter van het bestuur van De Zinnen in Den Haag.
Geloven in een betere wereld. Sporen van Oikos | ISBN: 978-94-92183-76-7 | 160 pagina’s | Uitgave (15 november): paperback | € 15,00 incl. Btw
Beeld: In de Driehoek, Utrecht (Getrudiskapel)
Update: 17-11-2018 – 09.00 / 11.24 uur
GODEN EN MENSEN 
@Egbert
De dood vieren vind ik mooi. Dat zouden we in Nederland ook meer moeten doen. De dood is ook de ultieme verlossing uit de droomstaat. Het is erg vreemd in mijn optiek dat geboorte een vreugdevolle gebeurtenis is en de dood een droevige gebeurtenis. Geboorte is de droomstaat betreden, sterven is de droomstaat verlaten. Wereld verbeteren is eigenlijk droomstaat verbeteren, dan ben je niet bezig met waar het wezenlijke om gaat. Niet dat ik tegenstander ben van wereld verbeteren, begrijp me goed. Ik gun een ieder het zijne, dus ook het verbeteren van de wereld.
LikeLike
Ik besef dat mijn vorige bijdrage door sommigen niet begrepen zou kunnen worden. Bijvoorbeeld door activisten die iets moois willen bereiken, en de wereld en/of de mens slecht vinden.
Om het voor hen duidelijk te maken wat ik bedoel het volgende:
Kijk eens naar het plaatje hierboven met de bloemetjes en de zon en de grote rode letters: “Geloven in een betere wereld.”
De grondhouding van “het geloof in een betere wereld” zou aanleiding kunnen geven om de zonsondergang anders in te kleuren, afhankelijk van bijvoorbeeld persoonlijke gevoelens. Of dat de bloemetjes niet rood maar paars zouden moeten zijn: dus DNA manipulatie. Ik (als Jan-persoonlijkheid) zou de zichtbare invloed van het vliegverkeer graag wegnemen. Echter al deze zaken zullen mensen tegen elkaar opzetten. Want wat voor de ene mens “beter” is, dat is voor de andere mens “slechter”.
Derhalve lijkt me de houding van doen zonder iets te willen bereiken, maar wel met volle overtuiging het gestelde doel na te streven ( hihi een paradoxje ) dus “woe wei”, de beste houding!!
LikeLike
Het geloof in een betere wereld impliceert dat men niet ervaart dat de wereld al reeds volmaakt is.
LikeLike
Carla, ik heb geen enkele reden om te geloven in mijzelf. Daar heb ik tientallen jaren mijzelf mee bedrogen, dus heb ik op enig moment mijzelf verlaten. Om te constateren dat ik voller van Liefde werd naarmate ik leger van mijzelf werd. Nu rest mij niets anders dan te zwerven binnen deze droomstaat en geduldig af te wachten wat de droom voortbrengt. De droom zelf is hetgeen welke mij onderwijst.
LikeLike
@Zwerver: [En met geloven heb ik al helemaal niets op. Dus ook niet met een geloof in een betere wereld.]
Eens, mensen veranderen niet, bij een fatsoenlijke levensstandaard komt de mens nog het best uit de verf, ontbreekt deze (wat helaas op mondiale schaal gezien vaak bij lange na het geval is), dan draait het vaak slechts om puur overleven en is het je bezighouden met zingeving een luxeprobleem.
Wel zie je weer dat mensen bijna in een vorm van extase in bijvoorbeeld India een bepaalde god of godin aanbidden, misschien dat dat hen troost verschaft..
Ik heb daar onlangs een doc over gezien wat zich zoal langs de rivier de Ganges afspeelt, was wel indrukwekkend.. Crematies in de open lucht werden uitbundig gevierd. Dood impliceerde de ultieme verlossing.
LikeGeliked door 1 persoon
….” En met geloven heb ik al helemaal niets op. Dus ook niet met een geloof in een betere wereld”….
Geloof je nog wel in jezelf, Zwerver?
LikeLike
Armand, helemaal eens. Al het kenbare is tijdelijk van aard en een geschenk van de natuur en daar ik (als mens) onderdeel van de natuur ben kan ik er wat moois en liefdevols van proberen te maken. Naar het aloude adagium: verbeter de wereld en begin bij je zelf. Het gaat hier over de wereld verbeteren, de wereld die dan duurzamer, leefbaarder en eerlijker moet worden. Zolang de mens nog naar de wereld wijst die verbeterd moet worden gaat het niks worden.
Begrijp me goed, ik heb ook wel eens geld voor de derde wereld gegeven, ik schaam me er niet voor. En ik wil dat ook niet afkeuren. Maar zolang de focus nog op iets buiten ons zelf is, gaat het met de wereld ook niets worden. En met geloven heb ik al helemaal niets op. Dus ook niet met een geloof in een betere wereld.
LikeLike
[…] Gerelateerd: Geloven in een nieuwe oecumene […]
LikeLike
Zwerver,
Het leven is een tijdelijk geschenk van de natuur. De natuur heeft er geen vervaldatum op geplaatst. We kunnen er best, dag per dag, iets moois van maken, zolang die natuur ons gezond houdt.
LikeLike
Geloven in een betere wereld lees ik hier. Maar deze wereld is een droom, welke alleen door de slaper als echt wordt beschouwd. Binnen in de mens is een innerlijke waakzaamheid die beter weet. De mens(heid) evolueert in deze innerlijke waakzaamheid. Sterven is wakker worden uit deze droom, wat is er mis met wakker worden? Je meent te leven in deze wereld, maar de wereld is slechts een plaats om in aanwezig te zijn.
LikeLike
– Ook de jeugd begint te beseffen dar er meer is, en dat de rede niet van de werkelijkheid en de werkelijkheid niet van de rede is verlaten.
Het blijft de boodschap …op te zien naar het transcendente, de absolute logica…; een andere Logos en andere God.
LikeLike
Wij, als westerlingen, kunnen enkel vanuit een eeuwenlange egemonie van christelijke invloed, de problemen bekijken. Ondanks de ontkerkelijking van de maatschappij, hebben veel mensen toch nog heimwee naar het verleden om normen en waarden hoog in te schatten. Ik zie, ondanks veel negatieve berichten over de jeugd, juist een hoopvolle tekenen, binnen die jeugdige omgeving. Of neem ik dromen voor werkelijkheid???
LikeLike