Waar maar raar: politiek is nauwelijks echt een onderwerp binnen de ChristenUnie. Deze ‘politieke’ partij blijkt een oeroud kerkgenootschap inclusief dreigende scheuringen en religieus gekibbel. ‘Stop met kerkje spelen,’ zegt Remco van Mulligen, fractielid ChristenUnie Amersfoort, dan ook terecht. ‘Dus in de grondslag geen belijdenissen meer, die een scheiding trekken binnen christelijk Nederland.’
Het staat er echt: ‘Zodra openbare discussie lonkt, zodra het moet gaan over concrete stappen om katholiek en protestant binnen de partij een volledig gelijkwaardige positie te geven, is het alarmfase één.’ Ergo: zowel jegens katholieken als jegens homo’s blijkt de ChristenUnie verdeeld.
De politieke partij wordt verscheurd door discussies waarvan ik dacht dat die van de vorige eeuw waren. In het Opunie-artikel Wordt de ChristenUnie een katholieke partij? van Remco van Mulligen lijkt deze godsdienststrijd binnen die partij een onderwerp van het grootste belang. Anno 2011!
Gaat de ChristenUnie kapot aan verzuild geloof? Het lijkt wel een sekte, terwijl het toch echt een politieke partij schijnt te zijn. Nou, voor politiek hebben ze daar helemaal geen tijd, want de Hoekse en Kabeljauwse twisten over welk geloof je in die partij aanhangt, lijkt het belangrijkste actiepunt van die partij. ‘Een katholiek mag erbij horen, maar zodra er ook maar het kleinste risico is dat er daardoor een protestant wegloopt, wordt duidelijk welke van de twee er bij de ChristenUnie ‘meer gelijk’ is. Dan kiest men voor de voorzichtige weg, waardoor de katholiek blijft ‘bungelen’.’
En dan schijnen homo’s nog een extra probleem te zijn. Zijn katholieke homo’s en protestantse homo’s soms anders geaard? Hoe dan ook, ze schijnen in de ChristenUnie opgeofferd te worden voor de lieve vrede. ‘Of je bij de ChristenUnie mag meedoen als homo of katholiek hangt af van de plek waar je woont. De ene afdeling staat er positiever tegenover dan de andere en de partijtop laat na om helder uit te spreken dat het weren van deze twee groepen overal onwenselijk is.’
Wie wil er in godsnaam lid zijn van zo’n sektarisch clubje? Is het nu echt zo moeilijk om gewoon politiek te bedrijven zonder kerkje te spelen? Laat je geloof thuis en pak problemen politiek aan en doe dat op een manier zoals je katholieke of protestantse hart dat ingeeft. – Hoogste tijd voor scheiding van religie en politiek. Want dat is wat de ChristenUnie vooral laat zien.
GODEN EN MENSEN 
OK, bedoel je dat! Dat is m.i. heel wat anders dan scheiding van religie en politiek. Overigens ben ik het met je eens dat scherpslijperij over politiek gezien niet relevante zaken in een politieke partij ongewenste ballast zijn. Dat er – vanwege verschillende geloofsachtergronden – ook verschil in politieke meningen en inzichten kan bestaan binnen één partij, is een heel ander punt.
LikeLike
Stem al jarenlang links. Als ze vragen waarom, zeg ik dat ik christen ben, en niet dat ik links ben! En dat wordt me in de “linkse hoek” niet altijd in dank afgenomen, trouwens ook niet in de “christelijke hoek”!
LikeLike
Ter verduidelijking, misschien moet ik het zo uitleggen: wil je vanuit je geloof politiek bedrijven, zoek daar dan een politieke partij bij – het schijnt dat je van Bijbellezen links danwel liberaal wordt, dus zoek in die richting – en bedrijf politiek. In een seculiere partij word je niet gehinderd door geloofsstrijd, maar kan je wel vanuit je geloof politiek bedrijven door je geloof politiek te vertalen. Kerkje spelen kan je elders doen, in de kerk bijvoorbeeld. 😉
LikeLike
Kattekliek, het gaat erom dat geloofsrichtingenstrijd niet de overhand krijgt in een politieke partij, maar politiek op de eerste plaats komt. In de kerken kan je vechten over welk het beste geloof is, maar in de politiek moet je je geloof hoogstens als globaal uitgangspunt nemen om politiek te bedrijven, en niet om kerkje te spelen.
LikeLike
In 79 had ik een lang gesprek met Piet Steenkamp, toen nog druk sleutelend aan het CDA. Met voor die tijd nog onverwacht gemak was hij een van de mannen die de Nederlandse politiek kerkelijke barrieres doorbrak. Alleen strikt christelijke kerkelijke partijen bleven en blijven zich achter die barrieres verschuilen. Ondanks een al heel lange oecumenische beweging zijn de officiele kerken al helemaal nog steeds niet zo ver om de onderlinge barrieres nu eindelijk eens te slechten.
In dat gesprek stonden de nieuwe inzichten van Vat II met zijn openheid naar de wereld en naar wereldeenheid centraal. Heel uitdrukkelijk formuleerde Steenkamp toen dat dat het grondthema van het CDA was en dat hij daarbij een beroep deed op die nieuwe wereldwijde christelijke inspiratie.
Toen kwam ook de inspiratie van gelovig jodendom en gelovige islam, toen nog/al duidelijk aanwezig in Nederland., ter sprake. Ik kan me nog goed herinneren, dat hij met zijn typische handgebaar zei: “Tja, dat zou mooi zijn..maar we kunnen niet alles tegelijk”. En alleen aan het Nederlandse christendom toen had hij inderdaad al zijn handen vol! Toen… Het CDA nu zakt al jarenlang weg in een steeds meer seculier wordend Nederland en lijkt zijn oorspronkelijke inspiratie van christelijke wereldeenheid al lang verloren te hebben cq te verkwanselen..
LikeLike
Dingen doen in de openbaarheid (bijv. de politiek) met je katholieke dan wel protestantse hart betekent per definitie dat je je geloof níet thuislaat. De politicus en de (niet-)gelovige is één persoon en het is dus onmogelijk om levensbeschouwing (of die nu religieus is of niet) en politiek te scheiden. Als daar toch een poging toe wordt gedaan, levert dat een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting op. Van harte eens met Remco, wanneer hij zegt: “Het lijkt me dictatoriaal om alleen religieuze overtuigingen uit de politiek te weren, maar alle andere wel toe te laten.”
LikeLike
Remco, alle overtuigingen mogen natuurlijk een rol spelen, maar je zou ook als uitgangspunt kunnen nemen dat iedereen in de CU gelooft op zijn eigen manier, het gekissebis over katholiek of protestant zijn laat varen, dus over zijn eigen schaduw heen springt om goed politiek bezig te kunnen zijn.Nu lijkt de politiek een ondergeschikte rol te spelen.
LikeLike
Johanna, het probleem is nu net dat het geloof de politiek in de weg staat, gezien het krakeel erdoor. Er wordt te veel over geloof gepraat en te weinig over politiek. Op een bepaalde manier zouden CU’ers hun geloof politiek moeten vertalen; nu vertalen ze de politiek in geloof – en dan krijg je kerkje spelen.
LikeLike
“Waar maar raar: politiek is nauwelijks echt een onderwerp binnen de ChristenUnie.” Dat is niet waar. De CU hinkt op twee gedachten: enerzijds de politieke inhoud waarmee ze breed kiezers wil trekken (die krijgt wel degelijk veel aandacht!), anderzijds het achterhaalde verzuilde idee dat je een bepaalde groep moet representeren (waarin ik duidelijk aspecten van “kerkje spelen” ontwaar).
Verder een leuk stuk. Niet altijd mee eens. Maar het laat wel goed zien hoe deze kant van de CU overkomt: als wereldvreemd en sektarisch.
Wat de scheiding tussen religie en politiek betreft sluit ik me aan bij Johanna. Het lijkt me dictatoriaal om alleen religieuze overtuigingen uit de politiek te weren, maar alle andere wel toe te laten.
LikeLike
@Willm Kalb
De vraag is of je je wilt laten leiden door je beginselen of door je kiezerspotentieel. Beide keuzes zijn legitiem.
LikeLike
Dat lijkt me een contradictio in terminis voor de CU, je geloof thuislaten en problemen politiek aanpakken.
De grondslag van de CU is nu juist om politiek te bedrijven vanuit een gedeelde ideologische, lees orthodox protestants-christelijke basis. De discussie die nu gevoerd wordt raakt daarmee aan het wezen van de CU. Bovendien is er niks mee om je in je politiek te laten leiden door je ideologische beginselen. Dat heeft niet met de scheiding van kerk en stat te maken, maar met het recht om je leven in te richten naar je geloof en dat ook in de publieke ruimte te laten zien.
LikeLike
Zo blijft de CU een partij in de marge. Ik heb wel sympathie voor aardige, gedreven mensen die iets willen doen voor de samenleving. Maar ja, die principes en die onderlinge ruzies … Het hoort erbij en zal wel altijd zo blijven. Tot we eindelijk eens een verkiezingsdrempel opwerpen van 5%; dan zullen ze de rijen moeten sluiten om überhaupt in het parlement te komen.
LikeLike