Alle religieuze uitingen toestaan zou ook de uitdrukking van een neutrale staat kunnen zijn. Het idee dat de staat neutraal moet zijn is te vaag om een hoofddoekverbod voor ambtenaren op te baseren. Dat concludeert Hana van Ooijen die vrijdag jl. promoveerde aan de Universiteit van Utrecht met een proefschrift waarin zij het begrip staatsneutraliteit onderzocht. Staatsneutraliteit vereist niet bij voorbaat dat bijvoorbeeld rechters geen religieuze symbolen dragen.
Freelance journalist Wouter Boonstra, van Binnenlands Bestuur, interviewde de kersverse doctor in de rechtsgeleerdheid Hana van Ooijen (foto: Linkedin), Universiteit Utrecht. Een opmerkelijke en ruimdenkende conclusie, vind ik, in de tot dusver benauwde, erg krampachtige discussie over de neutrale staat en de religieuze uitingen van de verschillende religies.
‘In het Nederlandse debat kom je met het concept staatsneutraliteit niet ver. De polarisaties houd je. Staatsneutraliteit kan tegengestelde standpunten ondersteunen. Het betekent in de kern dat de staat neutraal moet handelen, maar beide soorten beleid zijn mogelijk: uniform of pluriform.’
Boonstra vraagt Van Ooijen hoe het beleid er in Nederland uit zou moeten zien. Dat heeft zij in haar proefschrift niet gedaan, wel heeft zij een model aangereikt om er concreter over te kunnen doordenken met de rechten van de publieke functionaris als uitgangspunt. (foto: BB)
‘Uit pragmatische overwegingen is het misschien niet verstandig alle politieagenten op straat toe te staan religieuze uitingen te dragen. Maar je kunt wel eerlijker en dieper het debat voeren. De huidige gedragscode laat deze ruimte voor dit debat goed zien. Zo is het de vraag hoe er moet worden opgetreden tegen een agent die een baard laat staan uit religieuze overwegingen.’
Proefschrift: Religious Symbols in Public Functions: Unveiling State Neutrality. A Comparative Analysis of Dutch, English and French Justifications for Limiting the Freedom of Public Officials to Display Religious Symbols
GODEN EN MENSEN 
Als religieuze symbolen inspiratie vormen om zich in een moderne maatschappij met mensenrecht en democratisch gedrag zo goed mogelijk in te zetten, lijken ze hoe dan ook geen probleem te zijn. Zij die ze hanteren zullen zich daarvan bewust moeten zijn, zich daar zelf mee onder kritiek zetten en zich daar door anderen op laten bevragen . Zij die zich ergeren aan religieuze symbolen, zouden zich af moeten vragen of hun ergenis in feite niet mensenrechten en democratisch gedrag bemoeilijkt. Constante discussie en overleg is dan wel het democratisch gevolg en onvermijdbaar.
LikeLike