‘Lange tijd had ik religie afgedaan als middel om de werkelijkheid te ontvluchten en heil te verwachten van een wereld achter deze wereld of een leven na dit leven. Wereldverzakers vond ik ze, de gelovigen. Levensverzakers, die hun dagelijks bestaan niet konden beschouwen als het enige wat zij hadden. Maar dit alles was langzaam beginnen te schuiven.’ – Journaliste Annerieke Goudappel, atheïst, met veel kennis van religie, literatuur en filosofie, reist in mannelijke vermomming door Marokko en Algerije.
Uit ‘Vagebond’: ‘Een tijdje geleden dacht ik door te hebben waarom mensen willen geloven in een hogere macht: het moest voorkomen uit het verlangen om het begrensde leven te ontstijgen. Dat verlangen richt zich niet alleen op het overwinnen van de dood, maar ook op het ontsnappen aan de beperkingen van het denken. Het denken is beperkt om tal van redenen: grenzen aan de taal, aan het begripsvermogen, aan het brein zelf. Maar een mens schijnt door bepaalde praktijken bewustzijnsniveaus te kunnen bereiken die met het denken onbereikbaar zijn. De soefi’s noemen de hoogste graad van bewustzijn ‘Eenheid met God’. Om in zo’n staat te raken zijn voorschriften, rituelen en praktijken bedacht en door de eeuwen heen verfijnd.’
Karen Ghonem-Woets, lid van het recensieteam van NieuweMoskee, het islamitisch platform voor kritische denkers, recenseert het boek ‘Vagebond – In de ban van de mystieke islam’. ‘De rode draad wordt namelijk gevormd door de ontdekkingen die Goudappel doet. Als atheïst, met veel kennis van religie, literatuur en filosofie, voorzien van informatie van een in Nederland woonachtige soefimeester en met een grote nieuwsgierigheid naar de wegen die soefi’s bewandelen om een geestelijke ruimte te bereiken die voorbij het denken ligt. De ontdekkingen gaan over de relatie tussen hoofd, hart en ziel, de stadia van geloven, verbijstering en verwondering, werkelijkheid, liefde, waarheid en vrijheid.’
Ghonem-Woets: ‘Vagebond is het verslag van een fysieke én innerlijke reis, dat knap is opgebouwd en veel stof tot nadenken geeft. Daarbij schrijft Goudappel in een heldere stijl en maakt ze regelmatig gebruik van originele beeldspraak.’
Goudappel, A., Vagebond. In de ban van de mystieke islam, Atlas, 2011, pap, 160 pp, € 18.95, 9789045016603
Zie: Recensie van ‘Vagebond. In de ban van de mystieke islam’
GODEN EN MENSEN 
de gewone moslim heeft geen flauw benul wat de mystieke islam inhoudt
en dat is ook mijn bezwaar tegen het soefisme, ze staan te ver van de samenleving af, terwijl ze juist zo inspirerend zou kunnen zijn
LikeLike
Heb persoonlijk veel moeite met afzondering van het gewone leven en rituelen, heb gelukkig in mijn heel gewone dagelijkse leven wel “ontdekt” dat je dat ook kunt leven in de mentaal diepe gebedshouding die zo eigen is aan de islam. Ook met ons westers gelovig denken “zien” we in die gezamenlijke gebedshouding daar, wat moslims Umma en wij “kuriake”/kerk noemen: de toekomst van gemeenschap van mensen, waar dagelijks aan ‘gewerkt’ moet worden..
LikeLike