‘Hoe God verdween uit de Tweede Kamer’ is een onthullend boek over de eigenlijk geruisloze verdwijning van de christelijke politiek – althans de politiek die zich bij voortduring beriep op de Bijbel. In een nooit eerder ondernomen en fascinerende studie beschrijft Eginhard Meijering het proces van ontkerstening van het Nederlandse parlement. Dat proces is natuurlijk ook een afspiegeling van de deconfessionalisering van de maatschappij als geheel.
Volgens Hans Goslinga, in Trouw, zal dat de nodige discussie losmaken, alleen al vanwege de stelligheid en de ondertitel van het boek ‘Hoe God verdween uit de Tweede Kamer – De ondergang van de christelijke politiek in Nederland’. Hij schrijft hierover in zijn column ‘Moet God nog wel meespreken op het Binnenhof?’.
Door het problematiseren van homoseksualiteit lukte het de partij (ChristenUnie, pd) niet in te breken in de sociale vleugel van het CDA. Van breder belang is het gegeven dat ook in Amerika, vijftig jaar later, de secularisatie lijkt ingezet. Een voorname oorzaak daarvan, het binnenvoeren van God in de politiek, biedt zowel de kerken hier als de christelijke partijen stof tot nadenken.
Volgens Goslinga lijkt het – door de indruk die het boek wekt – alsof het met de partijen die zich christelijk noemen al afgelopen is. Dat is niet zo, zegt hij. Niettemin, er zijn redenen genoeg het proces van achteruitgang te dramatiseren. Dat legt hij onder meer uit door te stellen dat de dominantie van katholieken en protestanten, verenigd in het CDA, niet meer vanzelfsprekend is. Hij stelt ook dat door het problematiseren van homoseksualiteit het de partij (ChristenUnie, pd) niet lukte in te breken in de sociale vleugel van het CDA.
In de op- en neergang van de christen-democratie zit dus ook een conjunctureel element, maar door de secularisatie is de ijzeren voorraad aan kiezers wel structureel slinkend, waardoor de terugval steeds groter wordt. Is dat proces te keren?
Theoloog en historicus Eginhard Meijering (1940) was van 1976 tot 2001 lector aan de universiteit van Leiden. Sinds 1980 is hij lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Eerder publiceerde hij bij Balans onder andere Geschiedenis van het vroege christendom (2004, derde druk) en Het Nederlands christendom in de twintigste eeuw (2007).
Hoe God verdween uit de Tweede Kamer, uitgeverij Balans, paperback 13,5 x 21,5 cm, 204 pagina’s, € 17,95, omslag Bas Smidt, nur 740, isbn 978 94 600 3402 2, februari 2012 – Geen e-book versie beschikbaar.
GODEN EN MENSEN 
Welke meetlat kan de politicus langs zijn beleid leggen zodanig dat er zeker sprake is van objectiviteit ?.
Net zo min als rationalteit en gevoel evenredig aanvullend samen kunnen gaan, staat poltiek haaks op geloven in universele menslievende zin.
Geloven, een zaak van het hart en helaas in te beperkte zin reëel te maken, te realiseren.
LikeLike
Het probleem is dat het onderlinge mededogen is verdwenen. We leven in een harde wereld en dat is iets wat groeit.
LikeLike
althans de politiek die zich bij voortduring beriep op de Bijbel.
————————————
U denkt dat die politiek er niet meer is,ik ben er zeker van dat
deze nooit heeft bestaan.
Want ik zou mij als Socialist heel goed kunnen vinden in een christelijk beleid,met de bijbel als uitgangspunt.
Werden de christelijke mensen maar volgelingen,dat zou een ware revolutie betekenen.
Roberto
LikeLike
Het enige echte houvast wat je als christen, al die eeuwen al, gelovig hebt aan “God ” is het leven van Jezus. Hij liet zien dat iedereen de moeite waard is, en met name zij die ‘men’ of ‘wij’ niet de moeite waard vinden. Als je daarvan overtuigd bent, zal dat in je politieke handelen, in welke partij dan ook, te merken zijn.
Nog niet zo lang geleden reageerde Nederland enthousiast op een “Bergrede van Aantjes”. Zoiets is nu al niet meer te verwachten. Feit is gewoon, dat steeds minder (mensen) kamerleden die diepe gelovig christelijke overtuiging nog hebben. Geen wonder dat nu -op wat kerkelijk partijgestamel na- (een christelijke) God dan ook “stilvalt”. Zo ingewikkeld is dat niet!
Dat proces van niet willen/kunnen geloven voltrekt zich -nu in ieder geval nog?- onder dat van ontkerkelijking en de saecularisatie. Want kritiek op kerken en omgaan met het “saeculum”, dat beseffen we nu ook steeds beter, hoeft eigenlijk niet het probleem te zijn voor gelovigen.
LikeLike