De Jezus-hagedis heet zo omdat hij net als zijn naamgenoot over het water kan rennen. Het snellere God-deeltje wordt misschien met Kerst gevonden, zo gaat het nieuwste gerucht. Vervelend, want dan vieren we net feest omdat Jezus is geboren. Na het God-deeltje vinden we misschien uiteindelijk God zelf ook? Zijn ‘taal’ hebben we al ontdekt, want de Amerikaanse geneticus en uitgesproken christen Francis Collins noemt DNA ‘de taal van God’.
Leuk eigenlijk, de heilige seculiere wetenschap is doorspekt van religie, nou ja van de joods-christelijke cultuur dan, want wetenschap is geen geloof zal de reactie zijn. Maar je moet wel heel wat geloven om de wetenschap te kunnen accepteren – die bestaat immers uit talloze aannames, vooronderstellingen, ook een soort geloof – tot er iets bewezen wordt natuurlijk. God is ook een aanname, tot Hij zichzelf laat zien of ontdekken, niet een deeltje, maar God-totaal. Dat zou pas echt een klapper zijn, een heuse Big Bang, een werkelijk fundamentele doorbraak in de wetenschappelijke theorie over het ontstaan van alles.
‘Misschien gaan ze ’t vinden, misschien ook niet,’ denkt René Fransen op Geloof & Wetenschap. ‘Het Higgs-Boson, ook wel het God-deeltje genoemd. Dit Higgs-Boson was deze zomer al een paar keer in het nieuws. Eerst geruchten dat het gevonden was, kort erna de mededeling dat het gevonden was, kort erna de mededeling dat dit niet klopte, en recent de optimistische uitspraak dat we het misschien wel voor de kerst zullen vinden. Of niet.’ – Een heeeeeeleboel slagen om de arm dus. Het ontdekken van dat God-deeltje of het Higgs-Boson is overigens zowat de belangrijkste doelstelling van de miljarden kostende deeltjesversneller in Genève.
Volgens Caroline Hoek, van scientas.nl, zijn er zelfs vijf god-deeltjes. Wat zal dat nu weer voor theologische complicaties met zich meebrengen? Misschien zijn er dan wel vijf goden, waar blijf je dan met je monotheïstisch dogma? Het zal wel verklaard worden als een heilige Vijf-Eenheid. Hoek zegt terecht dat we ‘nog maar weinig weten’. De vader van het God-deeltje is overigens de theoretisch natuurkundige Peter Higgs, inmiddels met emiritaat.
Franssen: ‘Maar toch. Wetenschappers die spreken over een God-deeltje. Het past in een patroon dat ik waarneem, namelijk dat natuur- of sterrenkundigen gemakkelijker het woord God in de mond nemen – en volgens diverse onderzoeken ook iets minder ongelovig zijn – dan biologen. Iemand als Albert Einstein vond het geen probleem om uitspraken te doen als ‘God dobbelt niet’ (waarmee hij overigens alleen zijn afkeer van de fundamentele onzekerheid in de kwantummechanica uitsprak, Einstein was absoluut geen theïst.)’
Taede A. Smedes duikt erop in zijn artikel René Fransen en het God-deeltje: waar het wérkelijk om gaat. ‘Natuurlijk gaat het ook over de benaming van dit deeltje, het ‘God-deeltje’. Waarom, zo vraagt Fransen zich af, nemen astronomen en fysici gemakkelijker het woordje ‘God’ in de mond? En waarom lijkt die manier van over God spreken op zo weinig verzet te stuiten? Fransen geeft een verklaring, maar ik waag de juistheid daarvan te betwijfelen.’ Smedes vindt de verklaring dat natuurkundigen minder problemen met God hebben omdat ze minder botsingen hebben gehad met creationisten niet echt overtuigend.
Zie: Het God-deeltje (René Fransen)
En: René Fransen en het God-deeltje: waar het wérkelijk om gaat (Taede A. Smedes)
Foto: CERN – NSAweb.nl
De Jezushagedis in actie: 🙂
GODEN EN MENSEN 
Licht is overal de langzaamste wetenschappelijke gebeurtenis tijdens nergens één fictief geluid te snel, geen deeltjesfysica dus van vice versa naar zelfs een hagedis en/of Higgs.
LikeLike
Met de Jezus’hagedis heb ik -in alle eerlijkheid- nog veel meer moeite, Niet omdat ik zo’n moderne hersens heb .Maar omdat ik weet dat dat oorspronkelijke Jezus’verhaal van de eerste christenen in het christelijke-joodse denken toen alles te maken heeft met het oude Rode Zee-verhaal. De echte Jezus voorgesteld als de nieuwe Mozes, voor wie geen zee te hoog ging!
LikeLike
Er is zelfs een plek in ons brein waar het religieus besef zou zetelen. God is bedacht door mensen. En terecht! God troost en verzoent de mens met zijn onontkoombaar lot. In God geloven is ook liefde in daden willen omzetten.
De wetenschap ontrolt gefaseerd de werkelijkheid, waarbij steeds vaker blijkt dat die werkelijkheid gecompliceerder in elkaar zit dan een eenvoudig “Higgs-deeltje” zou kunnen verklaren.
Groet.
LikeLike
Laat ze lekker zoeken naar een deeltje wat niet bestaat.
Zwaartekracht is niets anders dan aantrekkingskracht en is geen deeltje.
LikeLike
Zaaikort zegt het mooi: ‘het besef van het wonderlijke en deels mysterieuze onmetelijk grote geheel waarvan wij een minuskuul stofje uitmaken’.
Niet-religieuzen zien de kosmos als gewoon bestaand, zonder meer – religieuzen zien het als een (Gods?)wonder dat de spiritualiteit in de mens diep raakt – de kosmos is er niet ‘zomaar’.
Zoals Heino Falcke het zo mooi zegt:
‘Ik wil Genesis niet één-op-één vertalen naar de sterrenkunde, maar zie wel de parallel van de evolutie van het universum. Dat fascineert mij. De mens is veel meer dan een zak moleculen; wij zien alleen materie, maar er zijn ook liefde, emotie en bedoeling.’
LikeLike
De meeste natuurkundigen gruwen van zo’n popi woord ‘God-deeltje’.
Als een wetenschapper zich hardop afvraagt ‘of God een keus had bij het maken van de natuurwetten’ is dat natuurlijk een retoriese vraag, waarmee hij het bestaan van de man-met-baard-op-een-wolk juist ontkent.
Maar het besef van het wonderlijke en deels mysterieuze onmetelijk grote geheel waarvan wij een minuskuul stofje uitmaken is niet voorbehouden aan religieuzen. Het verschil is dat die gelovigen met ‘God’ letterlijk een soort supermens bedoelen, eigenlijk de mens als middelpunt van het universum.
LikeLike
Inderdaad Joost, het religiebloed loopt waar de wetenschap niet gaan kan. Diep in zijn hart is iedereen op zoek naar God, zelfs zij die dat niet beseffen of zelfs bestrijden. Het God-deeltje zal wel in ons zelf te vinden zijn… 😉
Laten we onszelf maar plezieren met de Jezushagedis… 🙂
LikeLike
Met heel veel moeite, en dank zij onze monotheistische godsdiensten, zijn we afgeleerd om de (af)goden in de natuur te vrezen en hebben we met een eeuwenlange aanloop aangeleerd om “als God” zelf de natuur in handen te nemen…en wat zien we nu, gaan we, als het weer even te verbazingwekkend wordt, over “God-deeltjes” praten..we leren het ook nooit!
LikeLike