Honderden prominente soennitische en sjiitische islamitische geleerden pleitten onlangs tijdens een conferentie in het Marokkaanse Marrakesh, samen met vertegenwoordigers van andere levensovertuigingen, voor bescherming van religieuze minderheden in moslimlanden. Dit resulteerde in de zogenaamde Marrakesh Verklaring, gebaseerd op het Handvest van Medina èn de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Volgens Ayman Ibrahim, docent Islamstudies aan het Southern Baptist Theological Seminary in Louisville, Kentucky (VS), heeft het Handvest van Medina ten tijde van profeet Mohammed weinig betekend voor de religieuze minderheden, ondanks de afspraken over vrijheid van godsdienst. Enis Odaci en Arnold Yasin Mol, van de denktank voor islamitisch humanisme en samenleving, stellen echter dat Ibrahim een en ander uit zijn context haalt en dat als hij bronnen citeert, dat dan goed moet doen en niet die context weglaten.

‘In alle drie de situaties was het Handvest van Medina inderdaad van kracht, maar de joodse stammen, die in deze periode zijn verdreven of waar oorlog mee is gevoerd, hadden ook allen eenzijdig dit vredesverdrag geschonden. In klassieke islamitische teksten wordt dit punt altijd benadrukt en ook gold dat executies alleen werden uitgevoerd op die strijders die ‘muqattil’ waren: zij die daadwerkelijk de wapens hadden gebruikt.’

Maar, move on! Volgens Odaci en Mol is het tijd om de handen ineen te slaan; is de Marrakesh Verklaring een signaal dat in Nederland aandacht verdient en door christelijke organisaties ingezet moet worden in de dialoog met moslims.

‘Niet om te bekeren, maar om te co-existeren. Wat dat betreft gaat de Verklaring van Marrakesh ons allen aan, omdat we allemaal verbonden zijn in de droom van een vreedzaam samenleven.’

Zij stellen dat de oproep om de Shari’a volgend te laten zijn op universele mensenrechten (dus gelijkheid van ras, cultuur, religie en gender, inclusief afvalligheid en bekering) in vele delen van de islamitische wereld een verregaande en unieke uitspraak is.

‘Bedek positieve ontwikkelingen niet met een deken van wantrouwen. Waarom zou je? Je hebt in plaats van sommige hadith uit een andere tijd en totaal onbekend bij bijna alle moslims, nu een heel actueel intra-religieus (!) opgesteld en voor religieuze minderheden zeer welkom statement van geleerden in de huidige tijd. Doe er je voordeel mee.’ (Commentaar Odaci)

Die droom van vreedzaam samenleven zou m.i. in Nederland zijn eigen betekenis kunnen krijgen. Andersom zijn in onze joods-christelijk-seculiere samenleving de moslims immers een minderheid en dient de Marrakesh Verklaring hier te betekenen dat moslims als religieuze minderheid ook beschermd dienen te worden. Evident geldt dat dan ook voor alle andere religieuze en anders-levensbeschouwelijke minderheden. Het is, zoals Odaci en Mol zeggen: de Marrakesh Verklaring gaat ons allen aan, omdat we allemaal verbonden zijn in de droom van een vreedzaam samenleven.

Zie:
* Marrakesh: pleidooi ter bescherming van minderheden
* Tijd om de handen ineen te slaan
* Vrome woorden uit Marrakesh

Illustrs: humanislam.com en constitutionofmedina.com