Biblebelt schept refoband

Wel een tamelijk losse, want de vele gereformeerde afscheidingen van de orthodoxe protestanten lopen allemaal op hun eigen smalle weg. Zo is er gelijk plaats genoeg, zou je zeggen en hoef je niet eens op die brede weg. Op de smalle weg kan je elkaar ook beter in de gaten houden, want de sociale controle blijkt enorm binnen deze Nederlandse minderheidscultuur. Je kan er alleen maar onderuit komen door… ook weer een eigen gemeente te beginnen. Maar daar is direct weer die sociale controle.

Toch zijn er kleine vlammetjes van Verlichting te vinden in de Bijbelgordel, zo blijkt uit een bezoek Bij ons in de Biblebelt in Museum Catharijneconvent in Utrecht.

‘Thuislezers’
Biblibelt, Bijbelgordel, refoband. Allemaal benamingen van een minderheidscultuur die de smalle weg bewandelt om uiteindelijk het grootse hiernamaals te bereiken. Orthodoxe protestanten blijken heel veel smalle wegen te kennen en op elke weg wandelt wel een van de vele afscheidingen. Veel kleine protestantse gemeenten en vaak waren de gemeenten zelf ook nog eens niet goed genoeg. Mensen bleven dan thuis en werden ‘thuislezers’ omdat in de gemeente niet goed werd gepreekt. Ze waren het niet eens met de moderne uitleg van de predikant in de officiële protestantse kerk.

Dag des Heeren
Reformatorische kunstenaars zijn orthodox aangepast – iets dat je juist niet van kunstenaars verwacht. Hun kunstwerken moeten op zondag achter een gordijn verscholen worden. Ook van kunst mag je op zondag dus niet genieten. Het Reformatorisch Dagblad hangt op internet op de Dag des Heeren eveneens achter een virtueel gordijn. Vandaag, dinsdag, is het – weer – enorm druk. Waar komen al die mensen vandaan? Vele honderden per dag. Van de Biblebelt? Zou kunnen gezien de hoge gemiddelde leeftijd van de bezoekers. Maar ook zijn er duidelijk ook young elderly persons (yeps) te vinden, wellicht op zoek naar fundamentele zingeving.

Van zwaar naar licht
‘De Middelburgse kunstenares Liesbeth Labeur, zelf afkomstig uit een reformatorisch milieu, geeft in deze tekening een eigen overzicht van het brede spectrum van de protestantse kerken. Geheel links plaatst zij de ‘zwaren’ zoals de oud gereformeerden die samenkomen in eenvoudige schuurkerkjes. Aan de lichte zijde bevinden zich onder andere de evangelische kerken – die hun groei gedeeltelijk danken aan de toestroom vanuit de reformatorische, ‘zware’ hoek.’ (Foto (PD) en tekst van tekening in Catharijneconvent)

Beeldschermen
Eigenlijk kijken de bezoekers van de tentoonstelling voortdurend televisie. Naast vele boekwerken en schilderijen vullen vele beeldschermen Museum Catharijneconvent. Vol vraaggesprekken met orthodoxe christenen. En je kan er niet bij gaan zitten, je moet staan en tussen vele hoofden doorkijken om iets op te vangen van de beeldschermen. Vele orthodoxen mannen en vrouwen leggen daarop hun orthodoxe visie uit. En die klinkt soms verrassend genuanceerd.

Kinderen worden gezien
Soms verrassend open. Bij een beeldscherm-interview over opvoeding van kinderen speelt de open dialoog een opmerkelijke rol. Niets dwingends. Gesprekken vinden plaats, kinderen mogen eigen keuzes maken, want ze hebben immers (straks) hun eigen verantwoordelijkheid. Het contact tussen ouders en kinderen in orthodoxe kringen lijkt een voortdurende dialoog te zijn. Geen onverschilligheid maar bezieling, geen dwang maar voorlichting en informatie, oprechte opvoeding vanuit orthodox christelijk geloof. Kinderen worden gezien.

Internet
Via internet en smartphone heeft de jeugd daarnaast een ander zicht op de wereld gevonden naast het toch wel benauwde orthodoxe wereldje. Kinderen zien op zondag zo televisie op hun smartphone en leren de wereld nog beter kennen via het wereldwijde web dat ze in handen hebben gekregen. De wereld zoals deze ook is, wordt erop zichtbaar.

Hoeren en tollenaars
Een grote affiche in een vitrine met een foto van een meisje en de tekst: ‘Ik kom uit de kast – (g)een probleem’, ligt naast een exemplaar van de Nashvilleverklaring, een verklaring over Bijbelse seksualiteit. Een orthodoxe moeder vertelt een van haar kinderen weer te accepteren nadat zij de tekst onder ogen kreeg dat Jezus liefdevol omging met hoeren en tollenaars, dus waarom zij niet met haar homo-zoon?

Gezien: Bij ons in de Biblebelt – Museum Catharijneconvent Utrecht (17-09-2019)

Foto (PD): Kerk of kater?
‘De oude, in het zwart geklede man loopt in een bijna verlaten straat. Is hij een kerkganger, op een vroege zondagochtend op weg naar het godshuis terwijl de laatste cafégasten zich naar huis spoeden? Of is het precies andersom? En verraadt zijn ietwat rode neus dat de man ondanks zijn zondagse kledij iets te diep in het glaasje heeft gekeken? En waarheen is hij dan eigenlijk op weg?
Piet den Hertog (1955) studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam. Hij houdt zich naast het schilderen en het uitvoeren van opdrachten bezig met het schrijven van methodes beeldende vorming voor het reformatorische basis- en voortgezet onderwijs.’ (Foto en tekst van schilderij in Catharijneconvent)

Geloof zonder religieus vangnet

Voor theoloog Frits de Lange, predikant en lid van de PKN, heeft het leven geen hoger doel of zin dan dit leven zelf. ‘Er is geen tweede wereld achter of boven deze, we hebben er maar een.’ Het valt op in zijn essay Religieloos christendom dat hij de woorden van Jezus aan het kruis niet begrijpt. Hij ziet slechts een stervende man, die God verwijt dat Hij er niet is. Jezus bedoelde echter met zijn woorden: ‘Mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?’ allesbehalve dat God er niet is.

De Lange, hoogleraar ethiek aan de Protestantse Theologische Universiteit (PThU), Groningen, zou toch moeten weten dat in de joodse traditie het tot op de dag van vandaag de gewoonte is om de boeken van de Pentateuch (of de Tora) aan te duiden met het eerste belangrijkste woord of regel. Ook sommige psalmen worden nog altijd naar hun eerste woorden of regel genoemd. Dan komen we er achter dat de psalm die Jezus uitsprak aan het kruis weliswaar begint in wanhoop, maar eindigt in een jubelende stemming van geloof en hoop. Het slot luidt:

‘Het nageslacht zal Hem dienen en ieder vertelt zijn kinderen over Hem. Zij zullen Zijn recht en goedheid doorgeven aan allen die nog geboren moeten worden, omdat Hij alles heeft volbracht.’

De Lange verwijst naar Peter Rollins van de emerging church movement. Ook Rollins veronderstelt ten onrechte de godverlatenheid van Jezus en denkt dat God-die-bestaat Jezus aan zijn lot overliet. Op grond van deze verkeerde interpretatie noemt De Lange het christelijke geloof een rare, onbetrouwbare religie. Hij zegt dit in zijn essay En God sprak: Ik besta niet, in Trouw.

‘Het christelijk geloof ontspringt en leeft van de herinnering aan een religieus trauma. Als het een religie is, dan is het er een die voortdurend zichzelf ontkent en moet overwinnen.’

Zonder het woordje God zou De Lange niet kunnen – hij gebruikt het in woordcombinaties als Godallemachtig… – maar vraagt zich af of hij gelooft dat God bestaat. Er zijn volgens hem bijvoorbeeld niet voldoende data aanwezig om in te stemmen met het bestaan van een mensachtig Hoogste Wezen dat het universum bestuurt. Hij vindt de christelijke God er te menselijk voor, te kwetsbaar, te zeer op liefde aangelegd, om tegelijk ook heerser van het universum te zijn.

De Lange verwijst naar de vader die zijn zoontje probeerde gerust te stellen, in de buurt van theater Le Bataclan, kort na de aanslag op 13 november vorig jaar. De vader beaamde het idee van zijn zoontje dat de kaarsjes en bloemen er zijn om hen te beschermen. Waarop een glimlach om de mond van het jongetje verschijnt. Misschien is dat geloof tot zijn essentie teruggebracht, stelt De Lange, geloof in de glimlach.

‘Geloof is een overgave aan het leven, zonder religieus vangnet. Het biedt geen zekerheden, maar drijft op vertrouwen, hoopt tegen beter weten in.’

Zie: En God sprak: Ik besta niet

Zie ook: ‘Aan het kruis ervaarde Jezus dat er geen God is’ (VanGodenEnMensen)

Beeld: ‘The Monstrosity of Christ’: een tekening van Michelangelo met een Jezus in doodstrijd die de blik vergeefs naar de hemel wendt, en dan de tekst à la Margritte aan de voet van het kruis: Ceci est un dieu. (agreatercourage.blogspot.nl)

PKN houdt de hel vurig brandend

De Alverzoening is volgens het pas verschenen standaardwerk Christelijke Dogmatiek het ‘herstel aller dingen’ zoals kerkvader Origenes het in de derde eeuw omschreef. Het houdt in dat alle zielen – dus ook die van Gods tegenstanders – via een weg van loutering uiteindelijk de hemel bereiken. Niemand blijft dus voor eeuwig branden in de hel: de heerlijkheid Gods wacht iedereen.

Maar volgens het oordeel van de PKN afgelopen zaterdag tijdens de Generale Synode is er geen Bijbelse onderbouwing voor de stelling dat God elk mens vergeeft en iedereen naar de hemel gaat, oftewel de Alverzoening. Er is dus geen Alverzoening.
Volgens ds. D. C. Floor, tijdens de synode, is de Bijbel duidelijk genoeg:

‘In Jezus Christus ligt volkomen zaligheid. Alleen in Hem worden mensen verlost van hun angst voor de hel en vinden ze troost in leven en sterven. Laten we luisteren naar de stem van de Goede Herder, Die Zelf heeft gesproken over de scheiding tussen schapen en bokken bij het laatste oordeel.’

Eufemistisch gezegd van Floor. Sommige mensen gaan wel degelijk naar de hel: niet iedereen mag naar de hemel. Er is immers geen Alverzoening. Volgens scriba dr. A. J. Plaisier zijn we ‘niet geroepen om de hel af te schaffen of zo. Dat is onzinnig. De boodschap van de kerk is de verzoening door Jezus Christus. Dáár zijn we getuigen van. Daar gingen we voor en daar zullen we voor gaan.’

Volgens kerknieuws.nl noemt de Christelijke Dogmatiek drie alternatieven. Allereerst de opvatting dat de hel een eeuwige straf is: zondaars zullen voor eeuwig in de hel lijden. Minder pijnlijk maar even rigoureus is het andere alternatief, die van de annihilatie: mensen die de genade en liefde van God weigeren, gaan op in het ‘eeuwige niets’. Dus geen lijdensweg in de hel, maar een absolute verdwijning. Het laatste alternatief leunt tegen de Alverzoening aan: de hel als doorgangshuis. Hierbij komt het er ook op neer dat uiteindelijk iedereen de hemel bereikt.

Maar kerknieuws.nl zegt over de samenstellers van de Christelijke Dogmatiek dat zij nederig zijn wat betreft het hier besproken onderwerp: ze schrijven dat alle vier de mogelijkheden met behulp van Bijbelteksten te verdedigen zijn.

‘De kennis die de Schrift ons geeft, is eenvoudig van dien aard dat we de gegevens niet op zo’n manier kunnen harmoniseren dat alles als een legpuzzel in elkaar past. We herhalen nogmaals, daarvoor is de Bijbel ons niet gegeven. Wij kijken niet over Gods schouders mee (…) De dogmatiek dient zich ook hier bij haar dienende en verwijzende functie te houden.’

Een ernstig bezwaar – door de PKN ook al eufemistisch ‘gravamen’ genoemd – van
Daaf Bokhout stelt dat op grond van twee Bijbelteksten (Psalm 65:1-4 en 1 Joh. 2:2) het on-Bijbels is dat er in artikel 37 van de NGB gesproken wordt over twee soorten mensen. Namelijk zij die behouden worden en zij die verloren gaan. ‘Doordat Jezus vrijwillig slachtoffer werd, zijn alle mensen verzoend met God,’ aldus Bokhout.

Volgens het ND liet een ander synodelid weten dat hij deze gedachte van Bokhout – iedereen wordt gered – wel sympathiek vindt:

‘Ik denk dat er in kerk veel zo wordt gedacht.’ Punt is dat hij en tal van anderen niet willen uitspreken: zo zit het. ‘We moeten niet pretenderen dat wij het weten.’

Blijkbaar moet er wel gepretendeerd dat wij het weten dat sommigen zullen branden in de hel. En de PKN vindt dat goed, die houdt het vuur van de hel brandende, ergo: stookt het zelfs stevig op. De PKN heeft blijkbaar weinig op met kerkvader Origenes.

Mensen zullen en moeten dus geloven wat de PKN dicteert, anders zijn ze verloren en zullen ze dat eeuwig voelen. Dat geloven moet volgens het christendom ook nog via Jezus gaan, want andere geloofswegen zijn allemaal verkeerd. God is er misschien voor iedereen, maar Jezus stelt voorwaarden. (‘Alleen via Mij kom je tot de Vader.’) Jezus is toch God? God heeft toch iedereen geschapen? Is Hij misschien een Orwelliaanse God? ‘Some animals are equal, but some animals are more equal than other animals?’ Zo’n God?
In zo’n God geloof ik niet. Ik voel me meer thuis bij Einstein. Die zei ooit:

‘De religie van de toekomst zal een kosmische religie zijn. Het zou een persoonlijke God moeten transcenderen, en dogma en theologie vermijden. Zowel het natuurlijke als het spirituele betreffende, zou het gebaseerd moeten zijn op een religieuze intuïtie, afkomstig van de ervaring van alle natuurlijke en spirituele dingen als een betekenisvolle eenheid. Het boeddhisme beantwoordt deze beschrijving. Als er een religie is die om zou kunnen gaan met de moderne wetenschappelijke behoeften, zou dat het boeddhisme zijn.’

Zie: Synode PKN: Bezwaar Bokhout tegen belijdenis niet gegrond in Heilige Schrift

en: De alverzoening: wat is het?

en: Protestantse Kerk wijst alverzoening af

Illustr: Hemel of hel (vrijzinnigevangelisch.wordpress.com)

Gerelateerd: De hel is een absurd religieus concept

en: Generale Synode PKN vergadert over afschaffen hel