‘De Joden probeerden ons keer op keer een staat aan te bieden’

Palestijnse mensenrechtenactivist Bassem Eid publiceerde 28 januari 2024 in Newsweek een vanaf 1922 gedocumenteerd overzicht van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Eid doet hiermee tevens een dringende oproep aan zijn mede-Palestijnen dat het ‘tijd is om ons te ontdoen van onze leiders en het vredesaanbod van Israël te aanvaarden’. ‘Het zijn de Palestijnse demagogen die persoonlijke macht belangrijker vinden dan het welzijn van hun volk, die deze openhartige aanbiedingen hebben afgewezen – ten gunste van eindeloze strijd en de wens dat de Joodse gemeenschap volledig vernietigd wordt.’

‘De Palestijns-Arabische nationalistische beweging heeft het Palestijnse volk verraden en zich consequent verzet tegen vrede’
(Bassem Eid)

Recent protest in Gaza
D
e op de Westelijke Jordaanoever woonachtige Palestijn Bassem Eid stelt dat de standpunten van de antisemitische Palestijnse politieke leiders vaak de stemmen overschaduwen van echte Palestijnen die naar vrede verlangen. 

Hun stemmen worden slechts zelden gehoord, zoals bij een recent protest in Gaza, waarbij vrouwen en kinderen protesteerden tegen Hamas, waarbij ze de terroristische organisatie de schuld gaven van de tragedie van hun leven en de kloof tussen het volk en hun leiders benadrukten.’

De waarheid is complexer
E
id stelt dat er de laatste tijd veel kritiek op Israël is geweest omdat het zogenaamd een tweestatenoplossing zou hebben afgewezen voor het delen van het grondgebied van wat ooit het Britse Palestijnse Mandaat tussen twee volkeren was. 

De waarheid is complexer. Als Palestijn die oprecht verlangt naar een tweestatenoplossing en een verbetering van de levensomstandigheden op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, geloof ik dat deze waarheid moet worden verteld: het is Israël – en de zionistisch-joodse gemeenschap voorafgaand aan de onafhankelijkheid – die consequent compromissen heeft aangeboden, dialoog en een tweestatenoplossing.’


Leden van de Al-Qassam Brigades, de gewapende vleugel van de Palestijnse Hamas-beweging marcheren op 22 mei 2021 in Gaza-stad, ter herdenking van de hoge Hamas-commandant Bassem Issa die de week ervoor samen met andere militanten werd gedood bij Israëlische luchtaanvallen

Doel blijft: Vernietiging Israël
H
et doel van het oprichtingshandvest van Hamas is niet co-existentie, vervolgt Eid, maar de vernietiging van Israël: Khaled Meshaal, voormalig hoofd van Hamas en nog steeds een van de hoogste leiders, verduidelijkte deze maand het standpunt van Hamas over het idee van een tweestatenoplossing:

Wij verwerpen dit idee, omdat het betekent dat je een belofte zou krijgen voor een [Palestijnse] staat, toch wordt van u verwacht dat u de legitimiteit van de andere staat erkent, namelijk de zionistische entiteit… We zullen ons recht op Palestina in zijn geheel niet opgeven, van de rivier [de Jordaan] tot de [Middellandse] zee.’ – Hij bleef vasthouden aan zijn overtuiging dat 7 oktober deze overtuiging alleen maar versterkte.’

Palestijns ‘leiderschap’
M
aar het is niet alleen Hamas, zegt Eid. De mensenrechtenactivist graaft diep in de oorzaken van het conflict, en stelt dat het Palestijnse leiderschap zijn volk sinds het begin van de vorige eeuw heeft verraden – zelfs toen de Joden ‘keer op keer probeerden ons een staat aan te bieden’.

De geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict met betrekking tot een tweestatenoplossing onthult volgens Eid een harde realiteit:


Palestijnse mensenrechtenactivist Bassem Eid

Israël heeft consequent oprechte inspanningen geleverd voor vrede, maar werd van de kant van de Palestijnen geconfronteerd met afwijzing, verraad en bloedstollend geweld. Dit patroon van weigering, vooral belichaamd door groepen als Hamas, is het echte obstakel voor vrede geweest.’

De waarheid erkennen
Degenen die beweren dat ze vrede willen, moeten de confrontatie aangaan met de afwijzende elementen in de Palestijnse samenleving, waaronder Hamas, en ze uitdagen.

We moeten af ​​van het Palestijnse establishment dat vijftien jaar heeft geregeerd zonder het Palestijnse volk daadwerkelijk te vertegenwoordigen. Alleen dan kunnen we hopen een weg te banen naar een vreedzame toekomst met twee staten’.

Salomon Bouman: ‘Een reflectie op Israël’
O
pmerkelijk is dat het artikel van Bassem Eid deels overeenkomt met de lezing die Salomon Bouman op 14 januari 2024 in de Woudkapel in Bilthoven hield over Israël. Bouman studeerde politieke wetenschappen en internationale betrekkingen, vertrok in 1965 naar Israël en werd correspondent voor onder meer NRC. En bleef er meer dan 40 jaar.
(Bouman (1937) trouwde, kreeg twee kinderen en heeft inmiddels ook 4 kleinkinderen. Zijn kinderen en kleinkinderen wonen in Israël en zelf verblijft hij ook ieder jaar een aantal maanden in het land. – Hij overleefde de Tweede Wereldoorlog. Ook zijn vader, moeder en zusje overleefden, alle drie op een onderduikadres. Maar bijna niemand anders uit hun grote joodse families overleefde de oorlog. Het onderduiken en het verlies van zoveel geliefden liet in hun gezin diepe sporen na.)


Salomon Bouman in de Woudkapel

Livestream
Bouman sprak er vanuit zijn doorleefde ervaring, zijn brede kennis van internationale betrekkingen en zijn vermogen om daarop te reflecteren. Over de oorlog in Gaza ging hij kort in gesprek met een Palestijnse bezoeker. Van zijn eigen geschiedenis bleek de man, naar deze zelf zei, te weinig te weten. Bouman des te meer. Treffend blijken sommige overeenkomsten van Boumans verhaal met wat Bassem Eid nu publiceert in Newsweek. De lezing ‘Een reflectie op Israël’ van Bouman is HIER terug te zien en te beluisteren via de Woudkapel.

Bronnen:
* My Fellow Palestinians: It’s Time to Get Rid of Our Leaders and Accept Israel’s Offers for Peace
(Newsweek, 28 januari 2024)
* De Woudkapel (livestream Salomon Bouman – 14 januari 2024)

Plattegrond Bitish Mandate for Palestine: Bron: uca.edu
Foto Leden van de Al-Qassam Brigades: De gewapende vleugel van de Palestijnse Hamas-beweging, marcheren op 22 mei 2021 in Gaza-stad, ter herdenking van de hoge Hamas-commandant Bassem Issa, die de week ervoor samen met andere militanten werd gedood bij Israëlische luchtaanvallen. (Foto door Emmanuel DUNAND / AFP) KREDIET: EMMANUEL DUNAND/AFP/Getty
Foto Palestijns mensenrechtenactivist Bassem Eid: X
Foto Salomon Bouman: De Woudkapel
Update: 2-2-2024 / 22-9-2024

‘Vrede heeft te maken met dialoog’

Dome of Rock

‘Het eindigt altijd met dat ze aan tafel zitten. Waarom beginnen ze daar niet mee?’ – Door wat er gebeurt in Israël en de omringende landen is er veel antisemitisme, terwijl joden in Nederland niets te maken hebben met politiek in Israël, stelt rabbijn Navah-Tehila van de Liberaal Joodse Gemeente Utrecht (LJG). ‘Dat is alsof je moslims hier aanspreekt op daden van IS.’ Navah-Tehila noemt de situatie in Israël heel pijnlijk voor èn Palestijnen èn Joden. 

In de serie Utrecht gelooft, is DUIC in gesprek met de geestelijk leiders van de stad. In april met rabbijn Navah-Tehila en Lonie Querido van de LJG. Navah-Tehila (76) zegt ‘ontzettend liberaal en rebels’ te zijn. In het interview, door Mirte van Eysden, zegt de rabbijn meer van mensen te houden dan van regels. ‘Al het leven is heilig en we moeten dus ook met respect met het leven van anderen omgaan.’

Als er gepraat wordt over gelijkwaardigheid en het is er niet, dan ga ik daarvoor staan.’

Het jodendom gaat voor de rabbijn over moreel en ethisch omgaan met de medemens en de natuur, want jodendom is niet alleen religie, maar ook cultuur: muziek, kunst, literatuur en poëzie.

Het is een spirituele en praktische leer van menselijke waarden en normen. (…) De meeste mensen leven daar [in Israël] seculier, maar de Israëlische wet is een orthodoxe wet. Dat vind ik kwalijk. Waarom moet ik leven volgens wetten waar ik niet in geloof? Ik ben niet orthodox en ook niet politiek. Het gaat me aan het hart, het raakt mijn ziel. Er zijn aan beide kanten gewoon mensen die willen leven.’

Voor Navah-Tehila – inmiddels met emeritaat maar nauw betrokken bij de gemeente – was rabbijn-zijn een manier om alles te combineren: spiritualiteit, muziek en kunst.

In Griekse tijden was dat heel normaal. Het hoorde allemaal bij elkaar. Ware religie ís alles bij elkaar. Een verdeling is kunstmatig en typisch voor deze tijd.’

De rabbijn zegt niet gelovig te zijn, maar vertrouwend. Haar geloof gaat dieper dan het praten erover, want dat voelt voor haar als een doodlopende weg.

De ziel is voor mij heilig. Soms, voor een paar seconden, voel ik iets en dat is wat wij noemen ‘God’ of het ‘goddelijke’. Het is een gevoel van vrijheid en vreugde en een gevoel dat er leven is.’

Interreligieuze dialoog is belangrijk voor Navah-Tehila. De rabbijn is al lang actief bij de dialooggroep in Utrecht. Dat is wat zij heel belangrijk vindt, omdat vrede te maken heeft met dialoog.

Als twee landen ruzie hebben, gaan ze vechten, soldaten gaan dood. Ze geven hun leven en voor wat? Het eindigt altijd met dat ze aan tafel zitten. Waarom beginnen ze daar niet mee? Er zijn veel kwade krachten in de wereld, maar wat mij hoop geeft is te weten dat een klein beetje licht tegen heel veel duisternis kan. Dus steek een kaars aan in een donkere kamer.’

Zie:

* ’Ik ben liberaal en rebels’ DUIC (In papieren krant, nr. 79, april 2019. In een van de komende dagen is deze aflevering ook digitaal te lezen, via DUIC ISSUU.)

Foto: Jeruzalem – Stefano Rocca (EyeEm Getty Images / EyeEm)