Boeddha spreekt over ‘het zo-zijn van dit moment’, en wanneer je daar wrevel of onvrede bij voelt, ben je (een beetje of erg) ongelukkig. De eerste stap is daarom altijd ‘ja’ zeggen tegen hoe-het-nu-eenmaal-op-dit-moment-al-is. Ook al heb je kiespijn of speelt de buurman weer saxofoon. – Psycholoog Vincent Duindam is op zoek naar de bron. Spiritueel leven vanuit je innerlijke bron, hoe doe je dat? Hij gaat op die centrale vraag in en geeft tot slot tien tips als medereiziger op de spirituele weg. ‘Begin altijd met ‘ja’ zeggen tegen ‘zoals-het-op-dit-moment’ nu eenmaal al is.’
‘Het is een heel mooi idee dat er diep in ons een bron is, licht, misschien wel God. Maar hoe kom je daar? Hoe maak je er contact mee? Wat moet je doen? Hoe kom je dan bij die bron?’
‘Onvoorwaardelijk ja’ zeggen
Onze eerste reactie is volgens Duindam vaak: Oké, contact met die bron, dat wil ik graag, maar nu heb ik duidelijk geen contact. Wat moet ik dan doen om straks, morgen, later misschien wél dat contact te hebben? Paradoxaal genoeg is het juist die manier van denken, die mindset van ‘op zoek gaan’, die voorkomt dat je vindt.
‘Dus mijn eerste antwoord zou zijn: ga niet ‘op zoek naar die bron’, want dan ben je op zoek en vind je niet. Het voelt tegen-intuïtief, maar de eerste stap is een ‘onvoorwaardelijk ja’ zeggen tegen de vorm die dit moment aanneemt. Ook als die vorm niet optimaal is, wat natuurlijk vaak het geval is. Misschien wacht je op een diagnose, misschien heb je ruzie met je partner, lekt je huis. Of wat er ook is – er is altijd wel wat.’
Duindam geeft in zijn artikel Op zoek naar de bron concrete voorbeelden, deels uit zijn eigen leven. Maar ook christendom, boeddhisme, hindoeïsme en islam komen langs. En een rabbi. Ten slotte geeft hij een top 10 met tips, ook al neemt dat het risico met zich mee dat ze zonder context al gauw op ‘tegeltjeswijsheden’ lijken.
De psycholoog zegt ook dat je beter niet gaat zitten wachten op een beter moment in de toekomst.
‘Stel je leven niet uit tot alles misschien ooit oké is. Als je vizier niet goed staat (niet op het NU gericht), mis je je/het hele leven. Dan ben je altijd met het verleden of de toekomst bezig en heb je niet echt geleefd als je straks honderd bent …’
Maar hoe dan?
Over het ‘maar hoe dan’ gaat het lange maar inspirerende artikel bij de Bezieling. Duindam verwijst, behalve naar de Amerikaanse spirituele leraar Adyashanti, de Bhagava Gītā, Meister Eckhart en Roemi, onder meer ook naar een van de meest geliefde en inspirerende spiritueel leraren van dit moment, Eckhart Tolle. ‘Allow this moment to be’, zegt deze leraar:
‘Als je geen ‘goede relatie’ hebt met ‘nu’, heb je ruzie met het leven zelf, dat zich altijd en uitsluitend op dit moment afspeelt. Dan ben je zelf dus actief de kwaliteit van je leven aan het verminderen.
Als je écht ‘ja’ zegt, kom je aan in ‘het nu’, ontspant je lichaam zich, zie je je omgeving veel beter. Je ziet meer, hoort meer, ruikt meer. Je bent meer aanwezig, minder in gedachten verzonken of verdwaald. Er komt ruimte, creativiteit.’
Zie: Op zoek naar de bron (de Bezieling)
Foto: PD (Heempark Heimanshof, Zuiderpark, Den Haag)
Een bezielde zomer gewenst, en – Deo volente – tot blogs op 1 september!
GODENENMENSEN 
Ik weet niet of iemand geïnteresseerd is, maar ik zou hier graag een nuance aanbrengen…
Er bestaan nogal wat misverstanden rond het ‘zo-zijn’ of de ‘zo-heid’. Net zoals er veel verwarring is rond ‘zelf’ en ‘niet-zelf’. Door die verwarring worden er zaken verdraaid.
De zo-heid is iets van het diepste niveau. Het betekent NIET tegen alles “ja” zeggen met de kennis en inzichten die de meeste mensen als “werkelijkheid” beschouwen.
De Boeddha (alle Boeddha’s eigenlijk, of Christussen) zeggen niet tegen alles “ja”. Ze zijn uit de cyclus van geboorte en dood gestapt door onderzoek, bewustwording en training. Ze zeggen dus NEE tegen geboorte en dood. Waarom? Omdat iedereen die een doorsnee leven leidt, beseft dat dat wat wij ‘leven’ noemen enkel lijden is. Ja, er is plezier, maar dat is maar tijdelijk. De vraag is ook wat we “plezier” noemen.
Dus: om het niveau van een Boeddha te halen, moet men eerst een afkeer krijgen van het lijden. Op die manier kan men zich bewust worden van de oorzaak van dat lijden. Men begint zich vragen te stellen bij het “leven”. “Is dit het leven?” “Is dit alles?” “Moet ik dat fantastisch vinden?”
Dat is dus in eerste instantie NEE zeggen tegen de dagelijkse zo-heid van de doorsnee mens.
Ik citeer: *****“Paradoxaal genoeg is het juist die manier van denken, die mindset van ‘op zoek gaan’, die voorkomt dat je vindt.”*****
Dat klopt niet. Als je je geen vragen stelt en dus ook niet op zoek gaat, blijf je in de dagelijkse onwetendheid zitten. Ik moet dit citaat met klem tegen spreken. Dit toont duidelijk het misverstand rond de ‘zo-heid’ of ‘zo-zijn’.
Ik zal dit verduidelijken met de ‘vier edele waarheden’ van Boeddha Gautama:
– 1. Er is lijden.
Iedereen ervaart dit. Of als men het niet zelf ervaart, dan moet men gewoon om zich heen kijken. Er is veel lijden in deze wereld, dat is een feit.
– 2. Dat lijden heeft een oorzaak.
Als we op zoek gaan naar de oorzaak, dus NIET gewoon “ja” zeggen tegen de situatie, dan ontdekken we dat we al heel ons leven een verkeerde visie hebben van wie/wat we zijn.
– 3. Het is mogelijk om dat lijden te stoppen.
Als de oorzaak duidelijk wordt, door vragen te stellen en onderzoek te doen, dan beseffen we dat we dit lijden kunnen stoppen. We hebben immers de oorzaak gevonden.
– 4. Er zijn methoden om dit lijden te stoppen.
Daarmee verwijst de Boeddha naar het ‘achtvoudige pad’, waarin heel kort en eenvoudig de verschillende stappen samengevat staan. Dit gaat natuurlijk veel dieper dat die eenvoudige samenvatting. Door dit te onderzoeken (testen) en in de PRAKTIJK (niet louter theorie) te brengen, komt er een bewustzijnsverschuiving op gang.
Dat is duidelijk niet gewoon “ja” zeggen tegen de zogenaamde “zo-heid” van het dagelijkse leven. Ten eerste slaat de ‘zo-heid’ niet op het dagelijkse en ten tweede moet de zoekende een totale bewustzijnsverschuiving ondergaan, wat NIET gewoon “ja” zeggen is tegen alles. Er dient moeite gedaan te worden. Je moet inderdaad niet vechten tegen het lijden, maar je moet er ook geen “ja” tegen zeggen. Men moet het in vraag stellen, niet zomaar accepteren als “normaal”.
De ‘zo-heid’ of ‘zo-zijn’ komt er pas na de totale bewustzijnsverschuiving. Niet eerder.
Als Duindam dit vergelijkt met het christendom, de islam en het hindoeïsme, dan zal het de mystieke versie moeten zijn. Anders gaat de vergelijking totaal niet op.
Aldus sprak Internettoerist. 🙂
Vriendelijke groet
LikeLike
Ik ben het eens met Vincent Duindam betreffende die mindset van ‘op zoek gaan’.
Je kunt niet iets vinden wat er al is. Het enige wat je kunt afvragen is wat er in de weg staat. En daar geeft hij ook een antwoord op. Zo lang je nog tegen iets of iemand vecht zul je nooit dat vinden wat er al is. De strijder in de mens staat in de weg. Strijden schept verwachtingen welke je uit de tegenwoordigheid haalt. Zeg maar gerust ‘ja’ tegen het lijden als het zich voordoet. Lijden doet zich immers ook voor in tegenwoordigheid. Als je niet-doet wat Vincent Duindam schrijft dan leer je jezelf zien als een ander. Dan leer je de twee naturen van de mens kennen. De tijdelijke natuur waar je al bekend mee bent en die andere natuur die de tijdelijke natuur beziet. Later zul je je verbazen waar je vroeger zo moeilijk over deed.
LikeLike
Ik heb de indruk dat mensen, die andere mensen wijsmaken dat ze “ja” moeten zeggen tegen het lijden, zelf nog nooit echt geleden hebben.
De website Dogmavrij staat vol getuigenissen van mensen die hun lijdensweg beu waren en dat niet langer accepteren. De vrijheid en mogelijkheden die die mensen ontdekken is voor hen fenomenaal. Waarom is dat voor hen zo fenomenaal? Omdat ze voorheen niet beter wisten. Ze verkeerden in ONWETENDHEID. En er zijn nog veel zwaardere lijdenswegen die niet hoeven. De volledige lijst zal ik jullie besparen.
De vrijheid en mogelijkheden die deze mensen pas ontdekken, zijn nog niets in vergelijking met wat spiritualiteit aan het licht brengt. In vergelijking met de spirituele mogelijkheden bevinden 99,5% van de mensen zich nog steeds in onwetendheid. Daarom is het belangrijk om kritisch te blijven en niet zomaar alles te accepteren.
Die onwetendheid en zaken waar je je niet bewust van bent verdwijnen niet door het “niet-doen” (een verdraaid begrip uit het taoïsme) of door “ja” te zeggen tegen dat zogenaamde “zo-zijn”. Die zaken die nog niet tot het bewustzijn zijn doorgedrongen kunnen “gevonden worden” (BEELDSPRAAK) door actief zaken in vraag te stellen (niet passief alles accepteren). Een andere BEELDSRPAAK is: “Klop en er zal worden opengedaan.” Dat betekent: Stel de juiste vragen en je krijgt antwoorden. De zo-heid waar hier vervormd naar verwezen wordt slaat op de zogenaamde “Weerspiegelende Wijsheid”. Ik vraag me af of Duindam enig idee heeft wat dat is. Je kunt dit niet vatten op basis van theorie. Een enorm probleem bij “geleerden”.
Er bestaan diepgaande boeddhistische gezegden, die met weinig woorden tot in de kern reiken. Eén daarvan – die op dit onderwerp van toepassing is – luidt:
“Een wijze weet wanneer hij op een mierennest zit. Enkel de dwaas blijft zitten.”
Ik zal er verder geen energie meer instoppen. De rest is aan de mensen die bereid zijn om zaken in vraag te stellen.
Vriendelijke groet
LikeLike
Het gaat niet om ‘ja’ zeggen tegen het lijden. Het gaat om ‘ja’ zeggen tegen jezelf
@Internettoerist,
Het gaat helemaal niet om ‘ja’ te zeggen tegen het lijden: dat is niet de juiste uitleg van wat Duindam (en Boeddha) bedoelen. Het gaat om ‘ja’ te zeggen tegen jezelf.
Duindam zegt dan ook: ‘In plaats van aan je lijden nog een extra laag van lijden toe te voegen door er in gedachten ruzie mee te maken, zeg je: “Het is helemaal goed dat ik dit nu voel”, want het is een reminder, een wake up call, dat ik mijn leven nog niet echt leef, dat ik mezelf in gedachten heb opgesloten. En het ongelukkig zijn motiveert me ook nog om er iets aan te doen. “Dank daarvoor”.’
Dat is natuurlijk geen eenvoudige opgave als je midden in het lijden zit, maar je moet je lijden en je trauma niet gaan versterken, zoals je op de website Dogmavrij kan lezen die, zoals je zegt ‘vol staat met getuigenissen van mensen die hun lijdensweg beu waren en dat niet langer accepteren’.
Vervolgens gaat het erom hoe je met je lijdensweg omgaat. Niet het lot bepaalt je leven, maar hoe je omgaat met je lot. Die Dogmavrij-ervaringen waren minder erg geweest als mensen eerder hadden geweten hoe ze ermee om konden gaan. Als ze in gedachten geen ruzie hadden gemaakt met hun lijden, dus geen extra laag lijden toegevoegd hadden, hadden ze beter om kunnen gaan met hun lot. Dat zou Duindam (en Boeddha) hen hebben gegund.
Duindam: ‘Hier is opnieuw de les: niet dit moment te verlaten. Ook als het er nu buiten je of binnenin je niet optimaal uitziet. Door er ‘ja’ tegen te zeggen, tegen het moment, laat je de beperkingen op een bepaalde manier achter je, ga je eraan voorbij. Dat is de weg erdoorheen, de weg van het kruis. De beperkingen, de plussen en de minnen, ‘dirigeren’ jouw leven niet meer.’
LikeLike
Paul Delfgaauw,
Bedankt voor de toelichting.
Zoals jij het beschrijft, lijkt het me al wat gezonder. Zo las ik het echter niet op de verschillende pagina’s (linken), maar dat kan aan mij liggen.
Wat de Boeddha betreft, daar ben ik het mee eens. Maar hoe Duindam de zo-heid van de Boeddha interpreteert, daar ben ik het niet mee eens.
Je zegt: *****”Vervolgens gaat het erom hoe je met je lijdensweg omgaat. Niet het lot bepaalt je leven, maar hoe je omgaat met je lot. Die Dogmavrij-ervaringen waren minder erg geweest als mensen eerder hadden geweten hoe ze ermee om konden gaan.”*****
Helemaal mee eens. Inderdaad: hadden ze geweten hoe ze ermee konden omgaan. Dat bedoel ik met onwetendheid. Vandaar dat ik moeite heb met de “zo-heid” van Duindam. Dat is mijns inziens niet de context die de Boeddha bedoelde, zoals ik in mijn reactie van 2 JULI 2021 AT 13:01 probeer te beschrijven.
Je zegt: *****”Als ze in gedachten geen ruzie hadden gemaakt met hun lijden, dus geen extra laag lijden toegevoegd hadden, hadden ze beter om kunnen gaan met hun lot.”*****
Hebben die mensen in gedachten ruzie gemaakt met hun lijden? Op wat baseer je die conclusie? Of zijn ze gewoon tot het besef gekomen dat dit niet normaal is (dat kan zonder “ruzie te maken”)? Kan je even toelichten wat je precies bedoelt met “in gedachten ruzie maken” a.u.b.?
*****”Duindam: ‘Hier is opnieuw de les: niet dit moment te verlaten. Ook als het er nu buiten je of binnenin je niet optimaal uitziet. Door er ‘ja’ tegen te zeggen, tegen het moment, laat je de beperkingen op een bepaalde manier achter je, ga je eraan voorbij. Dat is de weg erdoorheen, de weg van het kruis. De beperkingen, de plussen en de minnen, ‘dirigeren’ jouw leven niet meer.’”*****
Dat vind ik bedenkelijk. Maar dat is mijn visie natuurlijk. “Het moment”, daar is ook veel verwarring rond. Kan een mens in onwetendheid werkelijk in het “NU” zijn zoals Duindam zegt (of “het moment”)? Als een doorsnee mens niet eens weet wie/wat hij/zij is, is deze dan in staat om in het “NU” te zijn? Mijns inziens niet. Want dat wat de meeste mensen denken te zijn, is een gevolg van een verleden, niet het “NU”. Vandaar dat ik in mijn eerste reactie verwees naar de oorzaak van het lijden (30 JUNI 2021 AT 17:19). Daarom dient men eerst tot een bepaald bewustzijn te komen, de ‘zo-heid’ die de Boeddha werkelijk bedoelde. Hoeveel mensen beseffen er dat ze geen mensen zijn? Bitter weinig denk ik. Het feit dat men denkt een mens te zijn, toont aan dat ze niet in het “NU” zijn (of “het moment”). Pas als men werkelijk de ‘zo-heid’ die de Boeddha beschrijft ervaart, is er gelijkmoedigheid: de plussen en de minnen ‘dirigeren’ jouw leven inderdaad niet meer. Ik ben het alleen niet eens met de “hoe” van Duindam. Wel met de Boeddha, maar zoals ik al zei: mijns inziens is dat niet hetzelfde als wat Duindam beschrijft.
Maar goed, ik geef het maar even mee. Niemand is verplicht om internettoerist te geloven. 🙂
Vriendelijke groet
LikeLike
@Internettoerist,
Dat ruziemaken in gedachten is eigenlijk een eufemisme voor de strijd waarin mensen vast kunnen zitten. Ze zijn soms erg depressief of anderszins getraumatiseerd (posttraumatisch stresssyndroom). Hierdoor zijn ze zo bezig met hun verleden, hun trauma’s, dat ze nauwelijks bij het huidige moment kunnen stilstaan. Laat staan dat ze zich herpakken en hun problemen te lijf gaan.
Ik heb jarenlang gewerkt, als sociotherapeut, in een psychotherapeutisch centrum voor slachtoffers van georganiseerd geweld en daar hadden mensen zo ’n enorme ruzie met hun gedachten dat ze lange tijd onder meer psychotherapie nodig hadden. Het ‘nu’-moment was totaal verdwenen.
Probeer dan maar eens te werken aan je herstel. Ook speelde religie soms op de achtergrond mee of problemen vanuit andere (niet religieuze) levensbeschouwingen. Erg complex dus. Het voert te ver om er hier verder op in te gaan. Maar ook hierover is veel literatuur te vinden.
Ik kan wel dit zeggen: De psychotherapeuten doken met de mensen in hun leven (verleden) en wij als sociotherapeuten werkten met kleine groepen mensen – en ook individueel – om te werken aan het heden, aan nu. En vandaaruit weer te leven. Ik heb daar mensen vaak zien opleven, zien herstellen en weer zien terugkeren in het nu: ze konden weer verder.
Je moet ook maar eens verder lezen over het ‘nu’. Ook te complex (niet gemakkelijk uit te leggen) om hier verder op in te gaan, maar er is veel literatuur over.
Wat Duindam en Boeddha betreft, ze beschrijven zaken die helaas niet 1,2,3 te vatten zijn. Het verwoorden van deze thema’s is ook niet eenvoudig. Soms valt het kwartje pas na veel lezen, studeren, mediteren of/en gesprekken hierover. Bij mij duurde dat ook lang…
Boeddha zat jarenlang onder een boom, voor hij verlicht werd. Gelukkig besloot hij op aarde te blijven om mensen te vertellen over zijn ervaringen.
LikeLike
@Paul
Je schrijft: “Het gaat helemaal niet om ‘ja’ te zeggen tegen het lijden: dat is niet de juiste uitleg van wat Duindam (en Boeddha) bedoelen. Het gaat om ‘ja’ te zeggen tegen jezelf.”
———————–
Volgens mij is ‘ja’ zeggen tegen het lijden juist wel wat Duindam bedoelt. Om in die tegenwoordigheid van geest te komen zeg je niet ‘ja’ tegen jezelf, maar ‘ja’ tegen alles wat zich voordoet in je leven. De meeste mensen echter zeggen vooral graag ‘ja’ tegen de leuke dingen en rennen weg als het moeilijk gaat worden. Men wil het ene wel hebben en het andere niet.
Dan kom je er ook achter dat er geen ‘jezelf’ is om ja tegen te zeggen. Zoals Boeddha jaren onder een boom zitten lijkt me al helemaal geen aanrader. Dat is weglopen voor het leven, het leven waar je ‘ja’ tegen zegt in alles wat zich voordoet, dus ook lijden.
LikeLike
https://www.debezieling.nl/wegwijzers-van-roemi/
Zolang je weerstand biedt aan de problemen die je ondervindt, blijf je daardoor bepaald worden. Je reactie is een innerlijk “nee”. Je maakt ruzie met het ‘al-zo-zijn’ van dit moment. Een geweldig recept voor ongelukkigheid. Maar als je kunt zeggen ‘ja’ dit is nu zo; ik aanvaard dat dit op dit moment de situatie is’, komt er licht en ruimte.
—————————————————–
Van dezelfde auteur die volgens mij goed heeft begrepen waar het om gaat. Het is het onvoorwaardelijk ‘ja’ zeggen tegen wat zich voor doet. Uiteraard schrijf ik dit met de wijsheid achteraf, ieder mens moet dan zelf ontdekken en toepassen in zijn leven. Waar je in terecht komt valt met geen pen te beschrijven omdat het je eigen leven overstijgt.
The moment you accept the troubles you have been given, the door will open. (Roemi)
LikeLike
@Zwerver,
Ik verzette me in deze discussie tegen het centraal stellen van het lijden met de opmerking dat het er er helemaal niet omgaat ‘ja’ te zeggen tegen het lijden, omdat het er uiteraard om gaat ‘ja’ te zeggen tegen het moment, tegen alles, tegen jezelf.
In deze context is ‘ja’ zeggen tegen het lijden inderdaad wat Duindam bedoelt. Maar dat is dus niet het enige.
Natuurlijk zeggen mensen liever ja tegen de leuke dingen, dat is schijnbaar menselijk… Het gaat er juist om dat ze ook ‘ja’ leren zeggen tegen minder leuke dingen, daar hebben ze op termijn baat bij.
Boeddha heeft natuurlijk meer gedaan dat alleen onder een boom zitten: hij heeft zo veel geleerd dat hij zijn ervaringen en leringen jarenlang heeft doorgegeven aan zijn leerlingen en wie het maar horen wilde. En iedere luisteraar mag daar mee omgaan zoals hij wil of in zijn macht ligt. Boeddha liep juist niet weg voor het leven, hij dook er middenin. Hij ging met zijn ‘zelf’ aan de slag.
Er is dus echt wel een zelf om ‘ja’ tegen te zeggen, je bent geen robot, al lijken sommigen wel zo te leven. 😉
Frappant dat je in deze context Roemi noemt. The moment you accept the troubles you have been given, the door will open. (Roemi) Roemi bedoelt exact hetzelfde: accepteren is ‘ja’ zeggen en dan kan je de deur (van je)zelf openzetten…
LikeLike
@Paul
Het is juist het lijden wat de mens binnen niet-tegenwoordigheid houdt. De mens loopt liever weg voor het lijden en houdt zo het lijden in stand. Je kent ze vast wel, die mensen die over ‘vroeger’ beginnen en dan een litanie afsteken over deze of gene die hem iets heeft aangedaan of juist heeft nagelaten. Wat er dan gaande is, is dat de geest vastloopt in een repeteermechanisme. Dat mechanisme kan alleen ontmanteld worden door de persoon in kwestie zelf. En dan haal ik liever Jezus aan, die het lijden aan ging, dan Boeddha die onder de boom zat. (Ja, hij deed meer dan alleen dat.) Meditatie is aardig, maar het brengt je nooit in tegenwoordigheid.
LikeLike
@Zwerver,
Boeddha is juist ‘een spiegel voor de eigen geest’ zoals wel eens gezegd wordt. Hij gaf waardevol inzicht over hoe de dingen werkelijk zijn (dharma.) Het ging Boeddha om inzicht. Dat krijg je door ‘ja’ te zeggen tegen jezelf. En dan aan de slag. Boeddha ging juist wel het lijden aan. De kern van het boeddhisme is juist inzicht in het lijden en de weg om dit lijden op te heffen.
Natuurlijk, daar hadden we het al over, lopen mensen liever weg voor problemen (o.a. lijden), maar ze komen zichzelf – daar heb je het weer: zichzelf(!) dan steeds weer tegen totdat ze ook ja durven zeggen tegen lijden of andere problemen. Het enige dat werkt. ‘Ja’ zeggen tegen jezelf…
‘Blijf niet hangen in het verleden, droom niet van de toekomst, maar concentreer je geest op het huidige moment,’ zei Boeddha.
En in het kader van het lijden: ‘Zelfs uw ergste vijand kan u niet zo diep kwetsen als uw eigen gedachten.’
LikeLike
Paul, die laatste zin “Zelfs uw ergste vijand kan u niet zo diep kwetsen als uw eigen gedachten”. geeft het thema prima weer. Dank je voor het delen.
LikeGeliked door 1 persoon
Paul Delfgaauw,
Hartelijke dank voor jouw uitgebreide uitleg (3 JULI 2021 AT 09:16).
Ik begrijp volledig wat je bedoelt. Ik ben het daar ook volledig mee eens. We zijn het blijkbaar meer eens dan we op het eerste zicht zouden vermoeden. 🙂
Het ‘nu’ dat jij beschrijft, begrijp ik, maar dat heeft niets te maken met de ‘zo-heid’ van de Boeddha, die Duindam hierbij betrekt. Daarom vind ik het jammer dat Duindam de Boeddha hierbij betrekt. Had hij dat niet gedaan, dan zou ik daar geen commentaar op gegeven hebben. Dan zou het eerder een zoveelste psychologische werkwijze zijn.
Ik vind het jammer dat op die manier zaken uit de context gehaald worden en mensen een totaal verkeerd beeld voorgeschoteld krijgen van een zeer waardevolle spirituele leer, die de mensen zelfs voorbij het mens-zijn tilt.
Zoals je waarschijnlijk reeds weet uit mijn eerdere reacties, ben ik al vele jaren (meer dan 20 jaar) bezig met de intensieve, diepgaande praktijk (training) die de Boeddha voor ons achterliet.
Als jij hier ook mee bezig bent, dan heb jij misschien ook reeds die choquerende ontdekking achter de rug. Dan begrijp je misschien ook waarom die ‘zo-heid’ van de Boeddha hier totaal misplaatst is.
Fijn weekend !
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn artikel van Vincent Duijndam. Dank Paul. Iets om mee te nemen, ter overweging en oefening 😉 Mooi werk heb je gedaan trouwens. Mensen weer bij hun eigen kracht en moed mogen brengen.
Wens jou en je lezers een mooie zomer vol warme, liefdevolle aandacht.
@ Internettoerrist, misschien helpt het je om te zien dat het woord ‘zo-heid’ , net als zoveel andere vormen van duiden, geen woord is met een vast te stellen waarde.
LikeGeliked door 2 people
Carla,
Je zegt: *****”Misschien helpt het je om te zien dat het woord ‘zo-heid’ , net als zoveel andere vormen van duiden, geen woord is met een vast te stellen waarde.”***** (4 JULI 2021 AT 11:50)
Het klopt wat je zegt en dat zie ik ook zo.
Alleen mag men dan geen naam op een woord plakken van een persoon die er totaal iets anders mee bedoelt. Want dan vervormt men de woorden van de persoon die men erbij betrekt.
In dit geval heeft de Boeddha, met zijn ‘zo-heid’ geprobeerd om iets zeer diepzinnigs aan te duiden. Duindam mag dit woord inderdaad ook gebruiken, niemand kan een woord toe-eigenen. Maar als Duindam zegt: “De Boeddha bedoelt dat met ‘zo-heid’” en hij maakt er totaal iets anders van dan wat de Boeddha zei, dan verkracht hij de boodschap van de Boeddha en misleidt hij de mensen.
Als Duindam een beschrijving had gegeven zoals Paul Delfgaauw geeft, en dit dan “zo-heid” had genoemd zonder dit aan de Boeddha toe te schrijven, dan was er geen vuiltje aan de lucht. Maar als hij de woorden van de Boeddha verdraait en dit dan als de woorden van de Boeddha weergeeft, dan loopt er toch iets grondig fout.
Om het kinderlijk eenvoudig te zeggen:
Stel dat internettoerist met het woord ‘groenveld’, gras bedoelt.
Iemand anders komt af en zegt: Internettoerist bedoelt met ‘groenveld’ een massa mensen die in het groen gekleed zijn. Dan verdraait die persoon de woorden van internettoerist.
Dit is nu belachelijk eenvoudig voorgesteld en heeft geen belang. De woorden die bij de Boeddha uit de context gehaald worden zijn wel van belang.
Ik dacht dat het ondertussen al duidelijk was wat ik bedoel. Hopelijk is het nu wel duidelijk.
Vriendelijke groet
LikeLike
Mooi verhaal, vanuit verschillende wijze leringen geschreven., oudere en eigentijdse geschriften: leef tenvolle in het nu!
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je reactie @ internettoerist. Ik heb geen voornemens om verder uitgebreid in gesprek te gaan over woorden en wat ze wel of niet betekenen en wie ze heeft uitgesproken en/of ze in de juiste context genoemd worden. Maar….
Ik zat e.e.a nog eens terug te lezen, mij was n.l. de term ‘zo-heid, helemaal niet opgevallen. Én zie….het staat ook nergens. 😉
En daar waar de zin van Duijndam ” Boeddha spreekt over ” het zo-zijn van dit moment staat , heeft, zo vermoed ik, jou op een ander spoor gezet. Waardoor er zomaar een misverstaan van de boodschapper kan ontstaan.
Ik denk trouwens dat mocht Vincent zijn artikel kunnen voorleggen aan de Boeddha, dat hij er instemmend zijn zegen aan had verleend. 😉
LikeLike
Carla,
Een antwoord op jouw reactie van 4 JULI 2021 AT 20:16.
Om een boodschapper te begrijpen moeten we de hele CONTEXT lezen en niet enkel zoeken naar bepaalde woorden. Ik heb gereageerd op de context, niet louter op woorden.
Omdat ik de CONTEXT van Duindam goed begrepen heb, maar in plaats van ‘zo-zijn’, liever het woord ‘zo-heid’ gebruik (DEZELFDE BETEKENIS in DEZELFDE CONTEXT), begon ik mijn eerste reactie als volgt:
**“Er bestaan nogal wat misverstanden rond het ‘zo-zijn’ of de ‘zo-heid’.”** (30 JUNI 2021 AT 17:19)
Misschien kan je eens mijn eerste reactie lezen. Ik gaf reeds aan dat dit in dezelfde context en dezelfde betekenis gebruikt wordt.
Het zou misschien goed zijn om alles eens te lezen en vooral te focussen op de CONTEXT. Want anders kan er inderdaad zomaar een misverstaan van de boodschapper ontstaan (ook internettoerist).
Van de zegen van de Boeddha ben ik niet zo zeker. Misschien zou de Boeddha een gesprek aangegaan zijn om wat toelichting te geven. 😉
Ik zal het hierbij laten, want het neigt een absurd gesprek te worden.
Vriendelijke groet
LikeLike
Carla, je hebt een punt. Dat zo-zijn is slechts een bijzinnetje. Door daar de focus op te leggen gaat de essentie van het artikel verloren en dat vind ik jammer. Ik blijf onverkort achter mijn opinie staan dat Vincent Duindam een goed artikel heeft geschreven. Overigens sprak de Boeddha geen Nederlands, dus dat zo-zijn komt uit de koker van een vertaler.
LikeLike
http://nonduaaldenken.nl/non-duaal-denken-algemeen/gelazenheit-en-eensamenheid/
Iets wat ook aansluit op dit onderwerp:
“Een afgescheiden gemoed is weliswaar een leeg gemoed, maar in die leegheid ook een gestemd gemoed, zoals Visser zegt. Leeg van dingen, leeg van onderscheidingen, leeg van intenties, leeg van zelf, is het ontvankelijkheid. “Een leeg gemoed wordt bewogen door leegte”, zegt Visser.”
Door de leegte van het moment te zoeken in jezelf, geraak je zelf buiten de onderscheidingen.
Buiten de onderscheidingen ontstaat de ontvakelijkheid (dat wat niet gezegd kan worden) vanzelf.
“Zolang je het ‘ik’ als iets substantieels, als het jou eigenlijk eigene blijft zien, zolang je onbescheiden bent, zal je onthechting blijven zien als iets dat iets/iemand/je zelf wordt aangedaan. Maar deze bescheidenheid is geen aangedaan worden, hooguit een aangeraakt worden, een onaangedaan zijn.”
Onaangedaan zijn heeft voor de mens een nare bijklank. Alsof er niets meer is wat je nog kan raken. Maar in die geestesgestelheid láát je je aanraken door het moment. Je veroorzaakt zelf de beroering niet meer, maar láat je ontroeren dan wel beroeren. Het heeft een diepere emotionele werking dan je rationeel zou inschatten.
“De geleegde, ontruimde ziel opent de ruimte voor het ‘laten zijn’ (van wereld). Dit ‘laten zijn’ als ‘zuivere presentie’ is alleen mogelijk vanuit ‘iets’ dat zelf geen ‘onderscheiden’ presentie meer is.”
Leven in tegenwoordigheid stelt de mens mens zich dermate bescheiden op dat men door de terugtrekking uit de wereld juist veel meer in de wereld komt. Dat is een contradictie welke je alleen middels ervaring kunt opdoen.
“Een gelaten zijn is een eensamen zijn. Het verlies van ‘ik’ is de komst van het ‘een-samen’. Dat heeft geen identiteit omdat het geen ‘tegenover’ meer heeft. Eensamenheid is een vorm van ek-stase. ”
Identiteit hebben altijd een ‘tegenover’. In eensamenheid (mooi woord) is het ‘tegenover’ verdwenen. De op deze wijze beleefde ek-stase wordt meegenomen naar het moment. In het moment kan er weer van alles gebeuren of zich voor doen.
“Alle dingen zijn een voetspoor van God” zegt Eckhart. In het ledic gemüete, in de afgescheidenheid van de gelâzenheit, wordt de wereld in zijn totaliteit geheiligd. Leven wordt goddelijk en je neemt het in zijn volledigheid aan. Ieder ding, iedere levensvorm bezit waar-digheid als een van de vele namen die waarheid als verwijzing naar zichzelf aanneemt. De ene waarheid toont zich in veel gedaanten. Dat is wat God, godheid, Leven, voor mijn part Liefde doet: het ene uitstorten in het vele, zonder te verliezen; het vele terugnemen in het ene, zonder toe te nemen.”
Dat is hoe het leven geleefd kan worden. Het ene stort zich in ieder moment uit in het vele en het ene neemt zichzelf onmiddellijk weer terug. Het ene blijft onaangedaan door het vele maar is er wel in aanwezig. Dat wat hier ‘ene’ wordt genoemd, dat ben je zelf als je tegenwoordigheid van geest bezit. Waarbij bezitten een foutieve term is, het ene bezit nu juist niks. Nog niet eens zichzelf. Het zichzelf ontstaat ook alleen maar in het moment dmv de wisselwerking van het ene met het vele en vice versa.
LikeLike
– Zie “het absoluut ontologisch godsbewijs” van Valere De Brabandere, het best filosofisch godsbewijs ooit…
LikeLike
– Niet die god, die zus of zo Mis, eindig of eindig kan of zal bestaan maar er is “meer” ,en dat meer-zijn is van een niet te kennen transcendente aard en wijze. Valere De Brabandere.
LikeLike
– Wees tevreden met wat je bent en hebt. Want wie het minst verlangt, staat het dichtst bij de “goden” …m
LikeLike
[…] verlichting en hoe bereik je het? – De diamant in jezelf* Eckhart Tolle: Over Eckhart Tolle* ‘Het zo-zijn van dit moment’, en dan? ‘Allow this moment to be’, zegt Eckhart Tolle.!►Tip: Beluister De Ongelooflijke Podcast van […]
LikeLike