‘Is er onder de velen die in kerken, synagogen en moskeeën hun gebeden uitspreken en hun loflied zingen, nog iemand die begrijpt dat je godsdienstige waarheden niet moet zeggen, maar moet uitleven?’ Een uitspraak van rabbi Abraham Joshua Heschel, geciteerd door hoogleraar filosofie aan Emory University, George Yancy, in zijn artikel Is uw God dood? in The New York Times. Hij zegt hierin dat Heschel waarschuwt voor ‘een uiterlijke naleving van rituele wetten, vermengd met onwaarachtigheid en zelfingenomenheid; een opvoering van religieuze gebruiken als een vorm van opportunisme’.
‘Hoe durven we voor God te verschijnen, met onze gebeden, terwijl we wreedheden begaan tegen zijn enige beelddrager: de mens?’ (Heschel)
Yancy stelt de vraag of uw God dood is, of u Hem hebt begraven in de grootse, versierde crypten van uw godsgebouwen, of u met uw theologie, uw luidruchtige, statige gebeden en uw begaafde redevoeringen de grafrede heeft ingeluid. Ook aan zijn handen kleeft bloed, zegt Yancy zelf, schuldbewust, want hij ontliep de mogelijkheid om iets heiligs te ontdekken in het gelaat van de Ander.
‘Ik weet vrij zeker dat ik wegkeek, toen ik onlangs vanuit een ooghoek een dakloze zag naderen. Het lukte me niet om in die dakloze man mijn naaste te ontdekken.’ (Yancy)
Volgens Yancy waarschuwde Abraham Joshua Heschel (1907-1972) – een in Polen geboren, joods-Amerikaanse rabbi en activist die in Duitsland studeerde met Martin Buber en later goede vrienden werd met Martin Luther King jr. – geregeld voor het gevaar van theologische en religieuze oppervlakkigheid, voor onze neiging om ons meer druk te maken over de zuiverheid van dogma’s dan over de waarachtigheid van ons liefhebben.
Ook verwijst Yancy naar theologe Elisabeth T. Vasko die schrijft dat menszijn zijn bestaansrecht vindt in relatie tot de ander. Als er nog maar een klein beetje leven in uw God aanwezig is, vervolgt Vasko, dan kunt u hem begeesteren door de nabijheid van dat gebroken gezicht – van die dakloze – te zoeken.
‘Als uw God dood is, dan ligt wederopstanding verscholen in de erkenning van de pijn en het leed van dat beeld Gods, daar op straat.’
Yancy zegt moeite te hebben met het gebrek aan godsdienstige en theologische woede, over armoede in eigen land en wereldwijd, over racisme en white supremacy, over seksisme, klassendiscriminatie en homofobie, over treiterij, opgetrokken muren, alternatieve feiten, immigratiestops en xenofobie. Hij verwijst weer naar Heschel die ons eraan herinnert dat als we ons leven op leugens bouwen, onze wereld in een nachtmerrie kan veranderen. Ook wijst hij erop dat de Holocaust niet plotsklaps tevoorschijn kwam.
‘Hij is over meerdere generaties ontstaan en was geworteld in een leugen: namelijk dat de Jood verantwoordelijk was voor alle sociale gebreken, voor alle individuele noden. Decimeer de Joden en alle problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon.’
Yance zegt nu dezelfde tekenen te zien en heeft Joodse mensen gesproken, wiens ouders Hitlers tirannie konden ontvluchten, maar die alle seinen op rood zien springen nu Trump aan de macht is. Yance verwijst naar Heschel als die schrijft dat een profetisch woord een schreeuw in de nacht is, en wacht nog op het moment dat zo’n schreeuw hem wakker schudt.
‘Het is die schreeuw, die diepe, existentiële weeklacht, die ons schuldig doet ontwaken en ons doet zien dat we ‘God liefhebben’, maar de arme vergeten, de vluchteling weigeren, muren bouwen, de vreemdeling uitbannen; dat we bidden en lofprijzen in bekrompen en gesegregeerde ‘heilige’ plaatsen, waar racisme, seksisme, patriarchisme, xenofobie, homofobie en onverschilligheid wonen.’
Ten slotte vertelt Yance dat in een gesprek met Martin Luther King, in 1968, Heschel vroeg waar God vandaag woont. Yance stelt diezelfde vraag vandaag, maar moet het antwoord schuldig blijven.
‘Heschel vraagt ook: ‘Waar is moreel religieus leiderschap vandaag te vinden?’ Ik kijk om me heen, maar zie het niet. Misschien kom je me, zoals Diogenes de Cynicus, bij daglicht tegen met een lamp. Maar in plaats van te zoeken naar een eerlijk mens, tref je me in de catacomben van je eigen maaksel, met de vraag: ‘Is uw god dood?’
Zie: Is uw God dood? (De Nieuwe Koers) – ‘Is uw God dood? Nee, ik bedoel niet de god van de filosofen of de wijsgeren, maar, zoals Blaise Pascal het formuleerde, de ‘God van Abraham, God van Izak, God van Jacob.’ (George Yancy)
Foto: David Shankbone – ‘Street Sleeper 1 in New York City’
GODENENMENSEN 
Dit is een schot recht in doel. God kennen we niet, wel de evenmens.
Dat is de taak van geestelijke leiders. Geen gezwets over mythologische figuren maar zinnige zaken over het dagelijks leven.
LikeLike
Yance zegt nu dezelfde tekenen te zien en heeft Joodse mensen gesproken, wiens ouders Hitlers tirannie konden ontvluchten, maar die alle seinen op rood zien springen nu Trump aan de macht is.
————————–
Ik snap er dan ook niks van hoe christenen überhaupt op Trump (of in ons land Wilders) kunnen stemmen. Toch begrijp ik uit de berichtgeving dat christenen juist veelal op Trump stemden. Zo snap ik ook niet hoe de paus -toen hij in Polen was- de oorlog bevestigde tegen IS. Zo begrijp ik ook niet waarom de Russisch orthodoxe kerk zo tegen het bewind van Poetin aan leunt (en vice versa) En er staan nog wel van die mooie dingen in de bijbel: “Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen.”
“Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.”
Ja, ik ben een groot liefhebber van de uitspraken van Jezus. Deze uitspraken doorgronden en toe passen in je leven lijkt me een mooi begin.
LikeLike
Jeetje Paul, wat een pittige bijdrage dit keer. George Yancy legt de vinger wel op een uiterst gevoelige plek. Niet alléén voor geestelijke leiders! Tegelijk hoop ik dat hij en zijn lezers ook kunnen blijven zien naar de vele plekken van hoop. Plekken waar aan genade ( mooie invulling van dat woord in deze ) wordt gedaan, gedeeld, ontvangen en vruchtdragend is.
LikeLike
Men kan zich inderdaad te vlug onverantwoord neerleggen bij gevoelde onmacht. Ook bij echte onmacht slechts woedend worden lijkt menselijk niet zo verstandig, maar is meer dan begrijpelijk. Als bijbels gelovige speelt me toch ook de door de eerste christenen in het lijdensverhaal van een totaal machteloze Jezus gebruikte psalm 22 door het hoofd: “Mijn God,mijn God, waarom hebt u mij verlaten…en er is niemand die helpt”. In ieder geval moge duidelijk zijn, dat -zoals boven gezegd- wanneer “niemand helpt”, we inderdaad in een “godverlaten” wereld belanden die dodelijk is voor mensen! Dat alleen al zou, zeker bij gelovigen, die toch in “opstaan uit de doden” geloven, het beste in mensen op moeten roepen.
LikeLike
@Joost Zou Jezus zich echt machteloos hebben gevoeld aan het kruis? Hij sprak de eerste woorden van de psalm uit. In de joodse traditie is het tot op de dag van vandaag de gewoonte om de boeken van de Pentateuch aan te duiden met het eerste belangrijkste woord of regel. Ook sommige psalmen worden nog altijd naar hun eerste woorden of regel genoemd.
En dan komen we er achter dat de psalm die Jezus uitsprak weliswaar begint in wanhoop, maar eindigt in een jubelende stemming van geloof en hoop. Niet echt machteloos, maar zijn doel bereikt. Zie:
https://godenenmensen.wordpress.com/2013/03/29/jezus-toch-jubelend-aan-het-kruis/
LikeLike
Mijn zienswijze op de -mythische- Jezus die aan het kruis stierf is de absolute verlatenheid welke deze vertolkt. De óvergave aan machteloosheid, godsverlatenheid, doelloos en vooral…willoos. (Niet mijn wil geschiedde) Het totale niet zijn..
LikeLike
@ Jezus triomfeerde toen hij stierf, al was het stervensproces zelf natuurlijk verschrikkelijk. Hij zei: Het is volbracht. Hij keerde terug naar God, had zijn taak goed volbracht. Geen godsverlatenheid, geen machteloosheid, zijn doel juist bereikt, het was wat Hij wilde, ook al was het zijn wil niet die geschiedde. hij voerde hem uit. Lees de psalm helemaal: daar staat het. En zo eindigt de psalm:
Laat alle mensen horen wat ik zeg:
‘Ga nu naar God terug.
Buig diep voor hem, kniel voor de koning neer,
want God regeert. De wereld is van hem.’
De HEER geeft straks een feest
en dan komt iedereen.
Iedereen buigt, knielt voor de koning neer.
Dit geldt voor iedereen, voor arm en rijk,
voor wie op weg zijn naar de dood –
ze geven alle eer aan God.
Hun kinderen dienen hem en zij vertellen alles door,
dus iedereen weet wie God is en wat hij deed.
Ze zingen: ‘God heeft het volbracht.’
LikeLike
Paul,
“Jezus triompheerde terwijl hij stierf”
Dat is het begin van een mythologisch verhaal. Jezus werd gewoon ter dood gebracht, onder druk van de geestelijke leiders, die vreesden voor hun macht.
De volgelingen van Jezus konden zich met die dood niet verzoenen en de mythes kwamen tot leven. +/-300 jaar later werd een gestructureerde christelijke religie opgericht.
LikeLike
Evident dat die geestelijk leiders een andere visie hadden; niet spiritueel. En zij hadden inderdaad de (wereldlijke) macht.
LikeLike
Armand.
Over mythologische verhalen en mythe. De betekenis die mensen hechten aan die woorden verschilt enorm. Voor de één (1) is het een fantasiesprookje zonder enige werkelijkheidswaarde. Voor de ander (2) is het een soort “nepnieuws” in het verleden: bijvoorbeeld als geschiedsvervalsing; leugens. Weer een ander (3) verstaat onder mythe een zeer rijk literair verhaal vergelijkbaar met een gedicht. En dan zijn er nog (4) de symbolische en esoterische mythen.
Zonder onderricht in de esoterie en symboliek zijn mythen (5) niet te begrijpen. Maar mocht iemand in deze zin spreken over een “mythe”, dan is die mythe een echte !!! (maar andere) werkelijkheid. De werkelijkheid wordt dan in gecodeerde of versluierde vorm gegeven. Dat is te vergelijken met het verschil tussen algebra en abacadabra. Als je algebrales hebt gehad dan lees te de leestekens niet letterlijk meer. ax2-3x=z zonder het begrip van symbolen en substitutieregels is geen algebra meer maar abacadabra. Voor de “ingewijde”, dus die persoon die les heeft gehad, is het een andere werkelijkheid: de wiskundige wereld bijvoorbeeld waarmee je voorspellingen kan doen over een zonsverduistering.
Je schrijft: “De volgelingen van Jezus konden zich met die dood niet verzoenen en de mythes (2) kwamen tot leven.” Hierbij ga je ervan uit dat Jezus een historisch persoon was, terwijl ik vind dat Jezus een historisch persoon zou kunnen geweest zijn (of niet). Maar Jezus (zoals die bekend staat bij vele) zelf is (m.i.) een historische mythe(2). Echter het grote belang van Jezus zijn nu juist de mythen van symbolische aard (4).
Die mythen(4) bestonden al voor het jaar nul. Het lijdensverhaal bestond o.a. al bij de rituelen van de Romeinensej soldaten. Het is een diepe menselijke ervaring die ritueel verwerkt wordt. In wezen is het de dood van het ego, waar Zwerver op doelt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mysteriecultus
Deze mythe is dus een werkelijkheid die actueel is. Je kan hem aanschouwen in het plaatje van de zwerver die zijn wereld opgeeft met gebogen hoofd tussen de urine en het vuilnisvat. Moge u ook in deze catharsis komen en de mogelijkheid bestaat dat een nieuwe wereld voor u opengaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat betreft de link merk ik dat de inhoud anders is dan ik me herinnerde. Ik heb wel vastgesteld dat er soms fel een “editwar”, een pennenstrijd-oorlog, op dit gebied is tussen orthodoxe christenen en hedendaagse ketters. Misschien is dat de oorzaak? Deze link geeft beter inzicht in de mythen(4) die al bestonden voor het (vermeende) bestaan van de historische Jezus.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Christendom_en_syncretisme
LikeLike
Paul
Zeker bij de (toen gebruikelijk beestachtige) kruisiging van Jezus was zijn menselijke onmacht te zien(!) en zijn goddelijke macht te geloven(!). De eerste christenen, die die historische afgang van Jezus slechts op gebruikelijke afstand(!) meemaakten, uiten ondanks die afgang hun geloof in eerste instantie met de joodse formulering “God heeft Jezus uit de doden omhooggetrokken”.
En concreet met hun lijdensverhalen (“de afgang van Jezus is niet het einde”), verrijzenisverhalen (“je moet hem niet in een graf, maar in het leven zoeken”), verschijningsverhalen (“door hem is God bezig in ons leven”), hemelvaartverhaal (“God heeft hem met zijn sterke rechterhand naast hem getrokken”) en Pinksterverhaal (“Zo brengt zijn Geest geestdriftig mensen bij elkaar”).
Die verhalen zijn geen -de ons zo bekende- historische beschrijvingen, maar toen gebruikelijke (joodse) betekenisverhalen van hen, die ondanks zijn kruisiging in Jezus en zijn geweldige manier van leven bleven geloven. Anderen konden kruisiging slechts als slavendood en afgang zien.
PS Met het aanhalen van de eerste zin van een psalm kwam bij joodse christenen de hele hen maar al te goed bekende psalm naar boven..en is in het hele lijdensverhaal woordelijk terug te vinden! Om dat te kunnen zien, moeten wij die ons niet bekende psalm (dus wel) opzoeken.
PS Dacht je nou werkelijk dat een bij zijn kruisiging(elders bij Fl.J bv historisch beschreven) totaal in elkaar geslagen Jezus nog een woord kon uitbrengen?
LikeLike
Aanvulling (Ps 22 en lijdensverhalen)
Ook: bv “Allen die mij zien bespotten mij”…”Zij hebben mijn handen en voeten doorboord”…”verdelen mijn kleren onder elkaar”….En overal in deze psalm is het joodse geloof van de joodse christenen (en van een in elkaar geslagen jood Jezus!) te horen dat God mensen in uiterste nood niet in de steek laat.
LikeLike
@Jan: Je kan hem aanschouwen in het plaatje van de zwerver die zijn wereld opgeeft met gebogen hoofd tussen de urine en het vuilnisvat.
Jan, die man zit daar niet op een dergelijke manier voor zijn plezier hoor, daar kiest praktisch niemand voor, als hij geholpen zou worden door hem een woning aan te bieden, zou hij dat denk ik maar al te graag accepteren, wat bedoeld wordt om tot een catharsis te komen heeft te maken met de transformatie van een bepaalde geestesgesteldheid, niet met in een dergelijke verloederde toestand op straat liggen.
Je weet helemaal niet welke omstandigheden tot deze situatie hebben geleid. Enig idee hoeveel daklozen in de winter vooral naar ik meende in Parijs het loodje leggen.
Zelfs als het symbolisch is bedoeld vind ik deze vergelijking geen pas geven. Heeft niets met de realiteit te maken. Zou je slechts geloofwaardig vinden als jezelf ook zo op straat zou zitten.
LikeLike
@Jan: Zonder onderricht in de esoterie en symboliek zijn mythen (5) niet te begrijpen.
___________
Ik verschil graag met je van mening en grijp dit punt dan ook met beide handen aan. Het is mij gebleken dat ik over innerlijke kennis beschik betreffende esoterie en vooral symboliek. Nadrukkelijk dus buiten onderricht verkregen. Zieners uit het verleden hebben verhalen (zoals over Jezus waar we het hier over hebben) voor mij achter gelaten als ondersteuning. Ik heb het hier al meer geschreven: ik volg het spoor van hen die mij voorgingen. In hun voetstappen treed ik.
LikeLike
@Egbert.
Ik bedoel het niet symbolisch. Dit is de realiteit. Deze man kan de geestesgesteldheid hebben voor een transformatie. Hij is het helemaal doorheen, hij ziet het niet meer zitten: hij komt zichzelf tegen. De mogelijkheid om zijn onechte ego te laten sterven. Dat is de werkelijkheid van het lijden en daaruit komt de symboliek van het lijdensverhaal en het begrip “catharsis”.
Je kan zo iemand in de door mij beschreven psychische toestand echt niet helpen met een woning of wat dan ook. Het enige is zwijgen en er naast gaan zitten in, dan moet je nog voorzichtig zijn dat hij niet agressief wordt in zijn diepe ellende. En mocht hij het toestaan je arm om hem heen slaan. Dan samen opgaan in de stilte van het niks. Probeer jij maar eens een zwaar depressief mens te benaderen met geschenken en goede woorden of een woning. Helaas, je snapt blijkbaar niet wat ik bedoel.
Laten we hier geen debat over beginnen: daar is dit te “heilig” voor. Zoals je zegt “het geeft geen pas”.
D
LikeLike
Zwerver, ik begrijp je. Je hebt gelijk. Maar toch 😉 hihi. Je hebt blijkbaar esoterisch onderricht gekregen in een andere (onzichtbare psychische) wereld. Je zegt zelf: “ik volg het spoor van hen die mij voorgingen. In hun voetstappen treed ik.” Hoe kan je in je voorgangers voetstappen treden, als je er niet mee bekend ben geraakt? Je bent ingewijd in je binnenste.
LikeLike
Jan
Naast Ps 22 werd ook door de eerste christenen bv de ook bijna 30 eeuwen oude profetentekst van Jes 53 duidelijk gebruikt bij het maken van het lijdensverhaal (ook bv het oude verhaal dat een van de twaalf stamvaders Juda(vglJudas) zijn jongste broer Jozef aan de Egyptenaren verried ..en talloze andere ot-ische verhalen). Zo gaven zij op hun joodse manier de gelovige betekenis aan van de afgang van Jezus (en het niet geloven door andere joden). Daarmee is de toch opvallend feitelijke kruisiging van Jezus niet weggepraat of mooier gemaakt dan hij in feite was.
Fl.J=Flavius Josephus beschreef op een -in onze oren- afschuwelijke manier kruisigingen in het toenmalige Jeruzalem. De wrede op onlust bedachte Pilatus voerde die, zoals we weten, ook met genoegen als strafmaatregel uit. Je hoeft er uit interessantigheid geen esoterisch nietjoods denken bij te slepen om onterecht te suggereren dat het allemaal niet is gebeurd, en dat niet het geloof van de eerste christenen in de opvallende manier van leven van Jezus, hier ontopic, maar alleen een esoterische mythe belangrijk zou zijn.
LikeLike
Joost, je hebt gelijk. Het gaat niet alleen om een esoterische mythe. Ik suggereer niet dat het nooit historisch zou zijn gebeurd. Ik heb het liever over het lijdensverhaal in het nu. En ik geef daarbij aan, dat het lijdensverhaal actueel is, niet alleen met het sterven van het lichaam, maar ook bij het “sterven” tijdens het leven.
LikeLike
@Jan: Deze man kan de geestesgesteldheid hebben voor een transformatie. Hij is het helemaal doorheen, hij ziet het niet meer zitten: hij komt zichzelf tegen.
Dat kun je helemaal niet weten, wat jij doet is je eigen fantasie erop projecteren en het romantiseren, nogmaals het geeft geen pas om de ellende van de ander te gebruiken om je eigen hersensspinsels uit te dragen, als jij denkt dat het zo werkt, zou je voor jezelf toch dezelfde condities kunnen gaan creëeren.
Zware depressieve mensen kunnen ook in een villa wonen, dat heeft er helemaal niets mee te maken, meer met de chemie van het brein, zoals ook Alzheimer, biopolaire stoornissen, schizofrenie, suïcidale neigingen, noem al de ellende maar op, jij weet echt niet waarover je het hebt, beetje meer zicht op jezelf zou geen kwaad kunnen.
LikeLike
@Jan
Ik dacht dat je in je voorgaande bericht mentaal onderricht bedoelde, zoals van leraar tot leerling.
Mijn onderricht verscheen toen ik mij desolater voelde dan de zwerver tussen vuilnisbak en urine. Daar waar het verzet staakt, schrijnt de wond en schijnt het licht. Zieners uit het verleden zijn dan behulpzaam met hun gedichten, verzen en mythes. Gedichten, verzen, mythes zijn woordloze woorden welke alleen verstaan kunnen worden vanuit de stilte.
Alles wat mentaal begrepen wordt drukt de stilte weg. Daarom begrijp ik Jezus zo graag woordloos.
Met de voetwassing als teken dat we de individualiteit van de medemens respecteren. Het voelend benaderen van de medemens. De dienstbaarheid aan de ander. De ander welke wij hoog achten ook al verschijnt hij in de vorm van een zwerver. Dat is de beleving van Liefde zoals die bedoelt is. Persoonlijke, onzelfzuchtige liefde. Iedereen mag er een andere opvatting over Jezus er op na houden, mijn visie is dat het verhaal van Jezus dáár over gaat.
Nog een hilarische noot in dit verhaal is dat ik in mijn liefde voor (de mythische!) Jezus mijn moeder ontmoet.
Welke een behoorlijk dogmatische en vooral ook katholieke vrouw was. En ik merk dat het me nu ontroert, dat tranen zich opdringen. Dat mijn moeder en ik, die spiritueel tegenpolen waren, elkaar zo ontmoeten….
LikeLike
Mooi Zwerver.
LikeLike
De manier van leven van Jezus met zijn concrete aandacht voor hen die onmachtig zijn, minder gevonden worden dan anderen etc ondanks ook eventuele gevolgen van menselijke afgang en onmacht (zie boven) is hier on topic: met inspiratie van zijn Abbagod, die van alle mensen houdt, De manier van denken en doen van Jan en Zwerver moge dan wel eschatologisch goddelijk en mystiek wezen, maar lijkt hier niet zo ontopic.
LikeLike
Joost,
Het is nog zeer moeilijk te achterhalen welke verhalen over Jezus authentiek zijn en welke mythisch. Het is niet verkeerd sommige verhalen als leidraad te nemen.
Enkel de goedheid van een god verkondigen, lijkt mij een stap te ver.
Ik zie mensen die zich inzetten voor het welzijn van anderen (bv verplegend personeel) maar ik zie eveneens de misdaden in Syrië.
In beide gevallen zijn mensen verantwoordelijk, zowel voor het goede als voor het slechte.
Ik zie daar geen tussenkomst van een echte of fictieve god.
LikeLike
Jan,
We mogen aannemen dat alle oude geschriften, va Deuterium over christusverhalen of koran, geschreven zijn door, meer dan gemiddeld, verstandige mensen. Dat die geschriften niet altijd, zonder meer uitleg, kunnen begrepen worden door de gemiddelde lezer, lijkt mij ook normaal.
Mythische verhalen hebben altijd een dubbele bodem. Als ze niet letterlijk kloppen wordt er altijd een figuurlijke uitleg gegeven. Zo geeft men altijd een verklaring, ook als het tegen alle logica is.
Een vb Jezus staat na 3 dagen op uit zijn graf. Dat is onmogelijk. Dus zegt men dan dat hij naar god (wie dat ook moge zijn) opgetrokken wordt.
LikeLike
Als je zo eens aanschouwt hoe mensen op de meest bizarre wijze om het leven komen, door natuurrampen, ongelukken, misdaad, oorlog, verkeerde tijd, kinderen die sterven aan kanker, of worden misbruikt en uitgebuit, het lijkt allemaal wel pure willekeur en misschien is dat het ook wel, het zijn de natuurwetten die bepalend zijn en het bestaan tot een risicovolle aangelegenheid maken, vandaar dat men als tegenwicht (compensatie) misschien een god in het leven heeft geroepen, als iemand ernstig ziek is bidt men voor zijn genezing, sterft de persoon, dan was het God’s wil, want alles gebeurt immers met een bepaalde reden?, je zou je gezonde verstand op deze redeneertrant maar niet teveel op los moeten laten.
LikeLike
Egbert
Het lijkt tot nog toe redelijker te denken dat onze menselijke werkelijkheid ten goede en ten kwade verandert door menselijke beperkte vermogens en vrije wil dan door menselijk willoos te denken natuur. In die menselijke vrije wil zit bovendien juist het grootste risico dat de zaak uit de hand kan lopen.
Men kiest niet voor de manier van leven van Jezus (en zijn God) als tegenwicht tegen duivelse natuurwetten. Men voelt zich gewetensvol “geroepen” om geinspireerd door die innerlijke “stem” de (gezamenlijke) vrije menselijk wil zo in te zetten voor menseneenheid, waar iedereen meetelt. Zo denkt men ook het risico in te dammen dat daar niets van terecht zou komen. Ook als men daarbij af zou gaan of onmachtig zou blijken te zijn..zoals boven beschreven alsmaar ziet dat mensen er niets van brouwen.
Het lijkt wel geraden om dan (met of zonder geloof en bidden) het volle menselijke wel verstand te gebruiken bij die inzet voor een betere wereld (ook bv genezing en geweldloosheid)..Dan nl nog God de schuld geven kan slechts een grote smoes zijn!
Armand
Er staat nergens dat Jezus uit het graf kwam. Er staat in alle verrijzenisverhalen dat God hem (inderdaad) uit de doden heeft omhooggetrokken(en dat is jiet -ook door jou- niet te zien!), ..en dat je hem(zijn manier van leven) niet in een graf moet zoeken. Met wat literair gevoel is het dan niet zo moeilijk om te snappen wat er bedoeld wordt. Het oude :”drie dagen= beslissend snappen we pas als we denken aan kns “een, twee, drie..start). (Ritueel kreeg dat vorm in “goed vrijdag-paaszaterdag-Pasen,,start van het christelijk jaar”)
PS Bij kruisiging werden lichamen in een massagraf gegooi en familie, bekenden op afstand gehouden. De eerste christenen hebben later als joden wrschl een grafplaats gemaakt, waar pelgrinms met de nu nog bekende oude verrijzenisverhalen weer het leven in werden gestuurd. Bij Jezus is dus niet gebeurd, wat onlangs nog door sekteleden van Lou de Palingboer gebeurde: zij zaten drie dagen bij het graf van Lou te wachten tot..zeg het maar!)
LikeLike
Armand, die drie dagen in het graf komt ook voor bij de viering van de sol invictus: de onoverwinnelijke zon.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sol_Invictus
De duistere dagen voor kerst, dus vanaf 21dec tot aan 25 dec, wanneer de zon schijnbaar stilstaat en lijkt te sterven, en overwonnen lijkt te worden door de duisternis. Voor de “heidenen” was dit een groot natuurfeest.
De relatie was dan snel gelegd met iemand die door een psychisch “zwart gat” ging en daarna als herboren was en het licht zag. Letterlijk of figuurlijk 🙂 Vandaar ook mijn koppeling met de mistroostige man naast het vuilnisvaat als beeld van god. Het “goddelijke” wordt dan herboren, als het licht weer gaat schijnen.
De grote kracht van het christendom is dat ze deze heidense natuurfeesten “gekerstend” hebben. De gevoelswaarde van die heidense gebruiken die mooi aansloten bij de psyche van de (natuurlijke) mens bleef in stand. Zo hebben we dan een “christelijke” kerstmis gekregen, waar vanwege de sfeer en de devotie vele mensen op afkomen die normaal niets (meer) hebben met de kerk. En op de TV zien we dan de vrek Ebenezer Scrooge zijn leven beteren na in de toekomst gekeken te hebben. En velen maken de beste voornemens om hun leven te beteren.
Het sterven en de geboorte horen bij elkaar. De Duisternis en het Licht horen bij elkaar. De midwinter feesten en de lente feesten horen bij elkaar. Kerstmis en Pasen horen bij elkaar.
LikeLike
@Armand
Het graf bleek leeg te zijn, Jezus was opgetrokken naar God. In de Tabula Smaragdina zegt men het zo: Van de aarde stijgt het op tot de hemel,
en daalt het vandaar weer af tot de aarde;
en neemt daarbij tot zich de kracht van het geen boven is,
en die van hetgeen beneden is.
De rozenkruisers noemen dit de transfiguratie. De occulte wedergeboorte. En nog een term die ik nu even kwijt ben. Het merkwaardige is dat er ook in een bijzinnetje vrij precies werd omschreven wat er gebeurd tijdens die transfiguratie. Dat is het leuke van al die teksten over de materie. Soms heb je aan een enkel bijzinnetje een „aha-erlebnis” momentje waar je bijna koud van wordt. Omdat spiritualiteit in de ware zin des woords niet met geloven te maken heeft.
LikeLike
http://www.gnostiek.nl/db/forum/lees.php?tid=28&id=42748
Hier nog een interessant comment van Bram Moerland over deze materie. Ik ben het niet met hem eens vwb de Rozenkruisers. Maar het gaat mij meer om wat hij schrijft over egoloosheid. Ik pik er even het belangrijkste uit. Quote=Bram Moerland: Die innerlijke waarnemer is onpersoonlijk, staat los van je eigen persoonlijkheid. Die waarnemer is dus egoloos.
Nu zijn er allerlei spirituele tradities die weet hebben van dat egoloze bewustzijn en zich helemaal daarop richten. En nou lijkt het net alsof je door de vernietiging van het persoonlijk bewustzijn dat egoloze bewustzijn kunt verwerven. Maar ik kan je verzekeren dat dat niet werkt, echt niet. Je kunt niet met het einddoel beginnen. Je kunt ook niet door je persoonlijk bewustzijn te laten versterven in een toestand van alomvattend en liefdevol bewustzijn komen.[/quote]
Hoewel ik niet zo “Brammig” ben, geeft BM wel duidelijk richting aan. Egoloosheid bestaat niet en tegelijkertijd wel. Het bestaat niet als voortdurende toestand waarin de mens kan verkeren. Het bestaat wel als “tweede natuur”. Vernietigen van het persoonlijk bewustzijn is waar velen in de advaitahoek op aandringen. Dat kan alleen maar tot liefdeloosheid leidden zoals BM zeer terecht opmerkt. Het gaat er om, om je persoonlijk bewustzijn te behouden en deze te laten versmelten met de innerlijke waarnemer welke onpersoonlijk is. De weg hiertoe is de weg die Jezus wijst.
LikeLike
@Joost: Het heeft niet altijd met vrije wil te maken,goede dingen overkomen mensen maar ook slechte, dat pakt niet altijd goed uit, noem het toeval, pech, ik zie daar niet zozeer een rol van een bestaande god in, laat staan dat ik hem ergens de schuld ervan zou kunnen geven.
Denk ook niet dat natuurwetten duivels zijn, maar ik zie dat je het in een andere context bedoelt, ik voel me ook nergens door geroepen, een innerlijke stem of geïnspireerd, vind het gewoonweg leuk om met mensen om te gaan en te helpen indien nodig en vind het ook zelf prettig geholpen te worden. Zoals een keer met zware autopech in een dorpje in Joegoslavië (voor de oorlog aldaar), wat waren die mensen hulpvaardig, geweldig.
Denk dat het meer met een evolutionair mechanisme heeft te maken, positief zijn en positieve feedback terug krijgen, ooit voor het behoud en bescherming van de groep, het is in wezen natuurlijk gedrag, jij omkleedt het met een geloof, mag ook natuurlijk.
LikeLike
Jan
Pasen is nog steeds hét belangrijke christelijke feest met zijn viering van de manier van leven van Jezus en zijn typisch joodse Exodus’ en Pascha’achtergrond: Jezus als het “nieuwe Paaslam” (Kerst met zijn romeinse achtergrond en kerstening van Sol invictus was toen nog helemaal niet aan de orde en is pas veel later ontstaan!)
LikeLike
Beste Joost, ik wil je echt niet tegenspreken in je kennis van de cultuurhistorie. Je ben daarin deskundig en dat stel ik zeer op prijs. Ik leer daar ook van en vind dat fijn. Ik heb daar ook in het verleden mijn waardering voor uitgesproken.
Je hebt gelijk, maar ik zeg dan altijd dat er meerdere waarheden zijn. En die hoeven elkaar niet uit te sluiten.
Waar het mij om gaat is dat aan de basis van alle culturen door alle tijden heen de natuur zelf ligt, terwijl de mens daar deel van uitmaakt.
Het is maar hoe je kijkt, door welke bril: de natuur of de cultuur en de relatie tussen beiden.
Pasen, dan denkt men aan paaseieren en de paashaas en aan de lentefeesten van de socialistische vereniging (die niks hebben met het christendom). Ze dansen om bomen. Hier in Limburg zie je in het voorjaar in bijna elke stad of dorp de “meibomen” opgezet worden. Ik sta met bewondering te kijken naar de sterke jongemannen die enorme hoge bomen opzetten. Het is de natuur die ontwaakt uit de winterslaap en de (natuur)-mens voelt dat in zijn bloed en zijn stemming. Hij wordt “gestemd” door de veldwerking van de (gevoelsmatige en spirituele) energieën. Dat uit zich in cultuur, rituelen, om die gevoelens tot uitdrukking te brengen, maar dat is secundair. In alle menselijke culturen in alle tijden.
Dan is er nog de religie, die naar mijn mening immanent van oorsprong is: het numineuze gevoelsmatige. Ik zie de verschillende uitingen daarvan in de diverse culturen en tijden. Ik herken een gemeenschappelijkheid vanuit die natuurlijke gevoelsbasis. Zoals de seizoenen, Kerst en Pasen, midwinter en lente. De indeling in historische tijden, zoals jij doet, interesseert me niet primair. Het ging nu toch over het beeld van god in de man bij het vuilnisvat. Het gaat bij mij dan over zijn -innerlijke god- die gevangen is in zijn persoonlijkheid. Niet een abstracte transcendente god die in de natuur afwezig is.
Dan komt men op de vraag in dit blog, waar komt dat getal drie vandaan? Ik herinner uit mijn jeugd dat in de katholieke kerk er een geloofsbelijdenis werd opgezegd: drie dagen ter helle en dan opgestaan. (als kind vond ik dat nogal angstig en indoctrinerend al die volwassenen die dat braaf monotoon en strikt ritmisch bijna onbewust opzegde) In de mysterie godsdiensten, leerde ik later, kent men de uittredingen gedurende drie dagen tussen 21 en 25 december in crypten en grotten en men als een zombie lichamelijk schijndood was. Daarna kwam men stralend “met de zon bekleedt” tot leven. In het oude Egypte in de piramiden dezelfde rituelen. Die volgens Tjeu v. d. Berk model hebben gestaan voor het jonge christendom. Dat is kennis die omstreden is, omdat het niet aansluit bij deze technocratische maatschappij en ook niet bij de erkende godsdiensten. Maar het is ook een werkelijkheid gezien door een bril van de subcultuur.
Gnostisch denken is dus volgens mij nog springlevend. Er zijn vele mensen die in de subcultuur nog heden ten dage de gnostische rituelen beoefenen. Maar als jij het beperkt tot een cultuurverschijnsel uit het verre verleden dan heb je vanuit jouw visie een andere mening dan ik. Maar dat maakt me niets uit: we hebben beiden gelijk en ongelijk.
LikeLike
Voor hen die ruimdenkend zijn, buiten de bos kunnen denken en nadere informatie interessant vinden over de goddelijkheid van de mens die door beproevingen zijn innerlijke god kan ontplooien. De Egyptische riten van drie dagen van inwijding.
http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/bron/56triadisch.html
En nog een stukje met het oog op het kerstfeest:
http://jangreven.nl/2012/01/09/egypte-bakermat-van-het-christendom/
Een stukje uit het triadische leven van vader Zon (link1) (bijna onderaan):
Er is een derde manier om deze diepzinnige Egyptische leer te beschouwen, waarin Isis de mystieke maan voorstelt en waarbij elk van de kinderen van de maan op weg is om een zon te worden.
Ieder van ons is een kind van de zon: daaruit kwamen we tevoorschijn in de verre eonen van het verleden en daarheen zullen we terugkeren in de verre eonen van de toekomst, maar dan als goden. Door inwijding zal, als de mens met succes de beproevingen doorstaat, zijn geest zich verheffen van de aarde via de maan en de planeten naar de portalen van de zon, doordringen tot zijn hart, dan nog dieper tot in de onzichtbare rijken en gebieden en tenslotte terugkeren naar zijn in trance verkerende lichaam dat op hem wacht en in leven werd gehouden door de verheven magie van de hiërarchie van wijsheid en mededogen. Gedurende enige tijd daarna zal zijn gelaat licht uitstralen, zal zijn lichaam een glans vertonen; en dat is de betekenis van het archaïsche gezegde dat na de trance van drie dagen ‘het gelaat van de mens straalde van luister’ en hij tevoorschijn trad alsof hij was ‘bekleed met de zon’.
LikeLike
@Jan: Door inwijding zal, als de mens met succes de beproevingen doorstaat, zijn geest zich verheffen van de aarde via de maan en de planeten naar de portalen van de zon, doordringen tot zijn hart, dan nog dieper tot in de onzichtbare rijken en gebieden en tenslotte terugkeren naar zijn in trance verkerende lichaam dat op hem wacht en in leven werd gehouden door de verheven magie van de hiërarchie van wijsheid en mededogen. Gedurende enige tijd daarna zal zijn gelaat licht uitstralen, zal zijn lichaam een glans vertonen
????
Ik ben wel wat gewend, mag me ook graag breed oriënteren, ben nu bezig met een verhandeling over witte magie van Alice. A. Bailey, hoewel een kennis zelfs nog tegen me zei dat je zulke boeken maar beter niet zou moeten lezen, het waarom kon hij niet goed uitleggen, hij is ook nogal Christelijk, dan begrijp ik het denk ik wel, maak ik er ook geen punt van, maar dit gaat echt boven mijn pet.
LikeLike
Jan
“..ruimdenkend..buiten het bos”
Waarom zitten sommigen “in het grote wereldbos” met niet aflatende interessantigheid bijziend en ruimend alle levensbeschouwingen, religies, godsdiensten door elkaar te gooien? Zien ze door het mensenbos de prachtige oude en nieuwe “bomen” dan niet meer? Voelen ze zich in theosofische esoterische waan en met hun ingewijde gedachten al ver verheven boven het toch prachtige lentegroen, de zomerpracht de herftskleuren en de winter in het mensenbos? “Het leed van het beeld Gods” op de bospaden, aandacht voor dat leed en behoefte om zich in de schaduw op die paden te begeven hebben ze vanuit den hoge, in de zon verblijvend, door hun dichte bladerdak al helemaal niet meer?
LikeLike
Joost misverstandje: ik typte de toets naast de x en raakte de s. Het moest zijn “buiten de box” denken en werd “buiten de bos”. Sorry, excuses voor het misverstand. Foutje, bedankt 🙂
Jouw reactie maakt duidelijk dat je vanuit de christelijke cultuur denkt en andere invloeden als irrationele syncretische vervuiling beschouwd. Terwijl ik uitga van een onderliggende eenheid die verklarend is ondanks de verschillen en dat alle mensen broeders zijn, waarbij niemand de waarheid in pacht heeft.
Dat is toch de essentie van dit onderwerp? Ik citeer vanuit de inleiding:
“Ook verwijst Yancy naar theologe Elisabeth T. Vasko die schrijft dat menszijn zijn bestaansrecht vindt in relatie tot de ander. Als er nog maar een klein beetje leven in uw God aanwezig is, vervolgt Vasko, dan kunt u hem begeesteren door de nabijheid van dat gebroken gezicht – van die dakloze – te zoeken.”
LikeLike
@Egbert. Ik zou, als ik jou was, die theosofen niet al te serieus nemen. Er zitten interessante gedachten bij. Die staan echter haaks op de algemene opvattingen.
Ook hun taal is moeilijk. Ik geeft dit aan voor de belangstellende die de christelijke transcendente goede vader god niet aanspreekt. Dan is hier een rijkdom van een totaal andere schakering te vinden.
De planeten bijvoorbeeld die worden genoemd worden ook gezien als elementen en als psychische eigenschappen van de mens. Dat is een wat mysterieus niet direct te begrijpen taalgebruik. Het is een andere manier van denken. Een manier van denken die aansluit bij vele mensen die ontheemd zijn door de koude rationele theologische kerk en het gevoel en de mystiek, en de wonderen missen. De immanente aanwezige god: die overal is, in elke steen, boom in ELK mens. Waar ieder zijn eigen persoonlijke (gnosis) ervaring mee kan hebben. Niet afhankelijk van dogma’s. Vandaar, meen ik, de heropleving van oude tradities in de new age. Helaas helaas ze maken weer nieuwe dogma’s, vaak zonder de diepgang die oudere bestaande organisaties nog bewaard hebben. Zoals de rozenkruisers, de vrijmetselaars, de soefi’s en de theosofen. De esoterische wijsbegeerte bij de theosofen begint dan ook met de cursus: anders denken. Aangezien ik die cursussen al ruim 30 jaar geleden heb gevolgd, heb ik de nare eigenschap dat jargon ook te gebruiken, sorry.
http://www.stichtingisis.org/cursussen/AndersDenken
LikeLike
Jan (at 13:30 ): ‘Gedurende enige tijd daarna zal zijn gelaat licht uitstralen, zal zijn lichaam een glans vertonen; en dat is de betekenis van het archaïsche gezegde dat na de trance van drie dagen ‘het gelaat van de mens straalde van luister’ en hij tevoorschijn trad alsof hij was ‘bekleed met de zon’.
Er zijn ook mensen die die stralende gloed bij bepaalde mensen gewoon werkelijk waarnemen met hun ‘geestelijk oog’.
LikeLike
@Jan, ik neem bepaalde zaken wel serieus omdat ik daadwerkelijk daar in mijn leven iets aanheb, het sluit goed aan bij de occulte filosofie in zijn geheel, zo kun je overal wel iets weghalen, wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik me in de totale leer kan vinden.
Even iets anders: Neem Einstein die verwerpt het solipsisme (dat de realiteit enkel bestaat bij de gratie van ons bewustzijn), ook niet definitief, las ik op het zijpaneel van het blog van JR.
Quote: “DOES reality exist without us? Albert Einstein appeared to be in no doubt: surely the moon doesn’t vanish when we aren’t looking, he once asked incredulously. He had been provoked by the proposition, from quantum theory, that things only become real when we observe them. But it is not such a daft idea, and even Einstein kept an open mind. “It is basic for physics that one assumes a real world existing independently from any act of perception,” he wrote in a 1955 letter. “But this we do not know.”
Inderdaad, dat zal niemand ooit kunnen weten. Wel een bizarre gedachte trouwens.
LikeLike
@Egbert. Niet al te serieus is niet hetzelfde als niet serieus 🙂 Dan zijn we het eens, dat wat je tot je neemt, datgene waar je wat aan hebt en waar je aan toe bent.
Over solipsisme, dus dat de wereld bestaat door de waarneming. In tegenstelling tot de opvatting in deze maatschappij dat de materie dood is en op zichzelf bestaat los van het waarnemend bewustzijn. Bestaat de maan als ik er niet naar kijk? Het lijkt me vrij zinloos theoretisch filosofisch. Wat vaak vergeten wordt, tegenwoordig, is dat de materie zelf niet dood is maar in diepste essentie ook goddelijk en dus een eigen bewustzijn heeft: het mineraal bewustzijn. Volgens de kwantumtheorie is de materie schuimend en bewegend. Dat is anders denken: god in de stof, in de ander, in de wereld, in de zon en de maan, in jezelf. Het beeld van de ander is het beeld van mijzelf.
Ontopic, citaat: “‘Ik weet vrij zeker dat ik wegkeek, toen ik onlangs vanuit een ooghoek een dakloze zag naderen. Het lukte me niet om in die dakloze man mijn naaste te ontdekken.’ (Yancy)”
Yancy keek weg om god (in de zwerver) niet te zien. Uit haar ooghoek zag ze iets waarmee ze zich niet wilde identificeren. Past dit niet naadloos op jouw vraagstelling? De ogen sluiten om de harde werkelijkheid niet te zien, alsof die er dan niet is? Die zwerver ben jezelf. Door weg te kijken wil je een deel van jezelf niet zien. Een struisvogel worden met zijn kop in het zand. Onwetendheid kweken. Er zijn vele filosofen en psychologen die hier eindeloos over door kunnen redeneren. Men is geneigd om de ander slecht te vinden en jezelf goed. Maar de wereld en die ander spiegelt het subject, zijn persoonlijkheid of zijn individualiteit. Ook de maan spiegelt en heeft persoonlijke eigenschappen, denk maar aan maanzieke mensen en de vrouwelijke cyclus. Het is niet zo’n bizarre gedachte hoor. Maar het gaat niet om welke filosofie, religie of theorie de ware is.
ontopic citaat:
‘Is er onder de velen die in kerken, synagogen en moskeeën hun gebeden uitspreken en hun loflied zingen, nog iemand die begrijpt dat je godsdienstige waarheden niet moet zeggen, maar moet uitleven?’
LikeLike
@Jan, het betreft niet alleen maar iets of veel lezen over het mens en wereldbeeld van de theosofen, dan kun je er gemakkelijk over mee praten, dat is puur rationeel, zoals je ook kunt praten en beschikken over kennis van het Christendom, Hindoeïsme, maar tevens experimenteren (mediteren, concentreren) met het praktische gedeelte, waardoor je bepaalde innerlijke ervaringen zou kunnen opdoen, zou kunnen, hoeft niet, zelf merk ik dat ik er milder en minder gejaagd door ben geworden, al een stuk meerwaarde op zich, hoewel het ook weer niet zo is dat de dynamiek daardoor in mijn systeem begint te verminderen, nog niet tenminste. 😉 .
LikeLike
@Jan: Wat vaak vergeten wordt, tegenwoordig, is dat de materie zelf niet dood is maar in diepste essentie ook goddelijk en dus een eigen bewustzijn heeft: het mineraal bewustzijn. Volgens de kwantumtheorie is de materie schuimend en bewegend. Dat is anders denken: god in de stof, in de ander, in de wereld, in de zon en de maan, in jezelf. Het beeld van de ander is het beeld van mijzelf.
Ik zou niet meteen onderschrijven dat schuimend en bewegend impliceert dat er sprake is van bewustzijn conform onze opvatting hiervan en het feit dat God zich in de stof bevindt, maar zeker weten doe ik ook niets.
[Ik weet vrij zeker dat ik wegkeek, toen ik onlangs vanuit een ooghoek een dakloze zag naderen. Het lukte me niet om in die dakloze man mijn naaste te ontdekken]
Maar dat heeft toch expliciet niet zoveel met zijn status als dakloze te maken, ik zie zoveel mensen die me niets zeggen, ook niet als er sprake is van oogcontact en waarschijnlijk vice versa, waarom zou ik me moeten identificeren met een dakloze (ik weet trouwens uit ervaring dat sommigen beslist niet anders zouden willen) als ze me om geld vragen dan krijgen ze dat van me en het zou geweldig zijn als ze geholpen zouden worden, want het kan iedereen overkomen, maar om dit nu zo te gaan relateren aan de kruisiging van Jezus, naar wat ik las scheen dat in die tijd door de Romeinen een vrij gangbare wrede straf te zijn, vind ik wat te ver gezocht.
Iemand kan ook behoorlijk lijden als hij in de beste materiele omstandigheden verkeert, denk eens aan mensen die terminaal zijn in een hospice. Het gaan psychologiseren waarom mensen wegkijken van deze schrijnende toestanden is m.i. niemand, dus ook de dakloze niet mee geholpen.
Wat doe je zelf trouwens Jan als je iemand zo (in dergelijke omstandigheden) op straat ziet zitten.
(Solipsisme, dat alles slechts bestaat in de geest van de waarnemer, valt niet te weerleggen of te bewijzen want er is niemand die het ooit na zou kunnen vertellen).
LikeLike
Jan
wat zielig nou voor zo’n goddelijke persoon dat hij zelfs niet de juiste knopjes op zijn computer weet te vinden. Mij, arme mens, gebeurt dat geregeld wel!
LikeLike