‘De sfeer in een mindfulnesscentrum. Er staan bloemen, er zijn hartelijke mensen. Terwijl ik weleens in kerken kom waar ik denk: ben ik hier nu eigenlijk welkom?’ Dit zegt coach en theoloog Hans Borst die maandag samen met zijn collega Jan Oosting promoveerde op de invloed van het modern boeddhisme in Nederland. ‘Boeddha leert een weg die teruggaat naar jezelf. De weg naar Christus wijst naar boven.
‘In nogal wat kerken heerst een klimaat van geslotenheid. Ik denk ook dat veel mensen het, figuurlijk gesproken, een beetje koud hebben gekregen in de kerk. Zorg nou dat het warm is, dat er een commissie van welkom is, dat mensen voelen: hier gaat het over mij of hier zou het over mij kunnen gaan.’
‘Dat is ook vaak de sfeer in een mindfulnesscentrum. Er staan bloemen, er zijn hartelijke mensen. Terwijl ik weleens in kerken kom waar ik denk: ben ik hier nu eigenlijk welkom? In de kerk lopen veel mensen rond met wie iets aan de hand is. Als uit je ogen spat dat je echtscheiding veroordeelt, zul je niet snel in gesprek komen met iemand wiens huwelijk stuk is.’
De promotie ‘Modern boeddhisme bij supervisoren en coaches?’ (Radboud Universiteit) betreft een literatuurstudie naar de invloeden van het modern boeddhisme op supervisoren en coaches. Ook worden de uitkomsten van diepte-interviews beschreven en een enquête over de invloeden van modern boeddhisme op de grond- en beroepshouding van supervisoren en coaches. Eveneens wordt duidelijk dat niet alle als boeddhistisch geduide elementen dit ook zijn.
Eind jaren zeventig introduceerde de Amerikaanse hoogleraar Jon Kabat-Zinn mindfulness in de westerse geneeskunde, waarna technieken hun weg vonden naar psychologie, coaching en supervisie.
Volgens Borst zijn er ook christenen die zich oefenen in mindfulness, maar geven dat een andere naam, zoals christfulness of heartfulness, zegt hij in een ietwat cynisch interview met Eunice Hoekman-van Stuijvenberg in het RD. Volgens de theoloog gaat het bij christfulness niet om jezelf maar om de relatie tussen God en jou.’
‘In hun beschrijvingen laten ze de boeddhistische elementen eruit. Ik zeg altijd: wees er transparant over. Prima dat je mindfulness beoefent. Het gaat niet om iets nieuws.’
Mensen putten uit een bepaalde bron, zegt Borst, zoals wij christenen putten uit de bron van de decaloog of uit de verhalen van Jezus.
‘In de wereld van de supervisie doken in de loop van de tijd steeds meer aspecten van het modern boeddhisme op. De laatste jaren vooral in de vorm van mindfulness, maar voor die tijd was er evengoed al sprake van. Toen heette het tot jezelf komen, goed zorgen voor je eigen ik, wars zijn van het instituut, een goed leven leiden, het volgen van het boeddhistische achtvoudige pad.’
Vaak gaat het om mensen met een christelijke achtergrond, vervolgt de theoloog, mensen die afscheid hebben genomen van kerk en geloof om vervolgens een spirituele zoektocht te beginnen.
‘Ze hechten aan vrede, respect, empathie en vriendelijkheid. Het modern boeddhisme wordt wel knuffelspiritualiteit, een feelgoodreligie genoemd.’
Op mindfulness op zich heeft Borst niets tegen. Maar toch vindt hij Boeddha niet de juiste weg. Boeddha leert een weg die teruggaat naar jezelf. Dat is voor Borst niet genoeg. De weg naar Christus wijst naar boven, zegt hij: bij een boeddhist houdt op een gegeven moment de dialoog op, omdat zijn uiteindelijke doel de leegte is, terwijl het doel van een christen de volheid is, namelijk de vervulling met de Heilige Geest. Hij is niettemin positief over mindfulness:
‘Hier in Sleen en omstreken, waar 4000 mensen wonen, zit een centrum waar mindfulness, meditatie en yoga wordt gegeven. Dat loopt goed, er gaan veel mensen heen. In de afgelopen vijftien jaar is de aandacht hiervoor enorm toegenomen, ook in de psychotherapie. Je krijgt mindfulness nu soms zelfs vergoed door de ziektekostenverzekeraar. Door deze technieken raak je minder snel burn-out en bouw je meer veerkracht op.’
‘Toen ik in de jaren zestig zelf begon met mediteren en yoga, versleet iedereen me compleet voor gek. Het werd geassocieerd met hippies in San Francisco die te veel drugs op hadden. De grote kentering kwam een jaar of vijftien geleden, toen het wetenschappelijk onderzoek naar mindfulness enorm toenam. Het grote publiek gelooft er nu echt in, door de harde bewijzen over de vele positieve effecten die het heeft op het brein, het immuunsysteem, je sociale contacten en ga zo maar door.’ (Kabat-Zinn in Happinez)
Mindfulness is volgens Borst geen nieuw fenomeen.
‘Hoe komen mensen erbij dat dit allemaal nieuw is? Ik ben daar vaak heel verbaasd over. Wat nu boeddhisme heet, zijn vaak oude waarden en normen. Oude joodse en christelijke bronnen bijvoorbeeld, bevatten veel wijsheid.’
Zie:
- Dr. Borst: Populariteit boeddhisme beetje hyperig (RD)
- ‘Onze geest is als een wilde tijger die ons alle kanten opsleurt’ (Happinez)
Beeld: Proven Benefits of Mindfullness Meditation (care2.com)
GODENENMENSEN 
De weg naar Christus wijst naar boven? De weg naar Christus wijst in eerste instantie naar een geweldige historische Jezus met zijn aandacht en inzet voor mn de kwetsbare ander. In zijn gelovige betekenistaal en die van de eerste christenen was die manier van leven de eigenlijke bedoelde menselijke manier van leven, verwijzend naar de Abbagod van Jezus, “Pa van alle mensen”. (Verbaas me dat theologen met onze hersens ook nu nog het tijdgebonden “boven” van het oude wereldbeeld gebruiken)
PS Waardevolle meditatie, mindfullness, feelgoodreligie kan door alleen zelfgerichtheid obstakel worden voor (christelijke) aandacht, maar vooral voor (moeilijke) praktische inzet voor kwetsbare anderen
LikeLike
” Door deze technieken raak je minder snel burn-out en bouw je meer veerkracht op.’”
Eén van m’n kinderen volgde een training, die inderdaad stress wegnam.
Ik had er nog nooit van gehoord, wat ik er van begrijp is het niet veel meer dan relativeren.
Daar hebben veel mensen moeite mee, mijn vrouw kan even geen boodschappen doen, ik stelde voor AH dan maar even die in de keuken te laten brengen.
Eerste reactie ‘dat is hardstikke duur’.
Ik zei, dat zal wel, maar voorlopig interesseert me dat niet.
Zo zie je maar.
LikeLike
Ik zie mindfulness als meer bewust leven. Zich nu en dan afvragen: Ben ik goed bezig.
Om dat te doen kunnen we de wijsheden van Boudha, Christus en Mohamed gebruiken zonder de mythische verhalen over goden e.a. daarbij te halen.
Een zinvol leven is een leven met verstand maar ook met gevoel.
We spreken van liefde voor de medemens maar bedoelen eigenlijk vriendschap. Liefde is een veel te geladen begrip geworden met vele betekenissen.
We kunnen geen liefde of vriendschap voor god hebben omdat we die niet kennen behalve uit mythische verhalen. We kunnen zelfs geen omschrijving geven van god. Hooguit dat hij/ zij de oorsprong is van alles wat bestaat.
LikeLike
Tja…….wat heb ik in te brengen……in te stemmen of juist niet met wat hier ter sprake wordt gebracht?
Laat ik maar zeggen dat ik Borst wel begrijp. Hij is immers een coach ( psycho sociale hulpverlening en individuele therapie ) die werkt vanuit een bijbelse/christelijke mens- en levensvisie.
Dan kleur je als het ware al de uitkomst, toch! ( boven, God )
Echter, wanneer je beneden blijft, met beide pootjes in het dagelijkse bestaan incl. alle ups en downs, het gestoei met hetgeen je overkomt ( pijn ) of kan overkomen en de wijze waarop je daar mee om kan leren gaan ( aandacht voor ..) dan is wat Kabat Zin zegt mij heel dierbaar.
Ik heb van hem gelezen en geleerd. ( Mindfulness is niet, zoals Bosch meent, om te onthaasten. Luister maar eens naar Filip Raes, ( https://www.youtube.com/watch?v=_AOHSOX2Fyw&feature=youtu.be die samen met Edel Maex ( https://www.levenindemaalstroom.be/ ) daar vanuit hun prakrijk naar kijken.
Veel luister en leesplezier.
LikeLike
In haar nieuwe boek “Als stilte steekt!” verwoordt de spiritueel mindfullness christelijke Desanne van Brederode hoe haar recente moeizame inzet voor kwetsbare Syriërs als een doodsteek was voor haar feelgood christelijke stilteverlangen. Wat kies je dan!?
LikeLike
Mindfulness in feite is het Westers equivalent van Vipassana-meditatie een eenvoudige techniek, die de beoefenaar in staat stelt door middel van zelfobservatie zelfkennis te verwerven.
Bij al je dagelijkse bezigheden, (je hoeft ervoor niet stil te gaan zitten), zal je bemerken op welke wijze allerlei gedachten en daarbij eventueel gelegde associaties naar gevoelens die weer andere gedachten kunnen genereren, fluctueren in je brein, hoe hectisch dat proces verloopt is genetisch bepaald, m.a.w, de één is van nature wat drukker in zijn hoofd dan de ander, het doel van deze meditatie is slechts te beschouwen, niet te analyseren, relativeren, beoordelen, identificeren etc, vanuit een soort van helicopter view, alsof je er zelf buiten staat. Na verloop van tijd treed er spontaan meer verstilling van de geest op, men wordt milder en bedachtzamer, de gunstige effecten van deze methode worden inderdaad ook door neurologen onderschreven.
LikeLike
@ Joost, ik ken haar boek niet, maar waarom zou er gekozen moeten worden?
LikeLike
Je hebt boeddhisme in vele vormen. En dan liggen de westerse misinterpretaties op de loer.
Het belangrijkste onderscheid wat ik mis in dit verhaal is tussen het Mahayana boeddhisme en het Theravada boeddhisme. Dat is niet niks. Het Theravada claimt de oude leer van Gautema de boeddha te volgen. Dat zit dan vol dwaze culturele aspecten, zoals: je mag niet eten na 12 uur of je mag niet in hoge comfortabele bedden slapen. De essentie daarbij is “wordt gelukkig”. Ik heb een cursus van 10 dagen gedaan (Vipassana) bij deze boeddhistische club. De vipassana meditatie is de bron van de mindfullness. Niks bloemen en een fijne sfeer. Het is op jezelf terug geworpen worden in eenzaamheid met een zeer strikte mentale en daadwerkelijke isolatie van de “gewone” wereld. Een vast monniken schema, tenminste 10 uur mediteren per dag en niet spreken contact hebben en een strikt vegetarisch dieet. Dan krijg je nog 2 uur indoctrinatie van de leringen. Gelukkig kende ik al van die leringen vanwege mijn esoterische wijsbegeerte kennis. Ik had ook onmiskenbare fysieke energie ervaringen van hitte en dergelijke. Het was volgens de methode van S.N Goenka. Mijn conclusie is, dat het een directe weg is om de khandhas tot rust te brengen. (De skhandhas (sanscriet) veroorzaken een nieuw leven in samsara(= de kringloop van de natuur)) Dat komt vanwege de training in ongehechtheid zodat de gedachte-zaden (kalapa volgens S.N.Goenka) geen nieuwe illusie (ons leven) veroorzaakt.
Tot zover het technische verhaal.
De weg is dus wel degelijk tot de “leegte” en niet naar “boven”. Maar daar voeg ik aan toe, dat die “leegte” een andere aanduiding is voor de leegte/volte waarover westerse mystici spreken als ze het over god hebben.
Dan de denigrerende aanduiding van het boeddhisme als een “du-ut-des” wat ik meen te lezen in deze tekst. Dat komt óók voor bij het christendom: aflaten of goed leven om in de hemel te komen. Echter het mahayana boeddhisme richt zich op het algemeen heil en niet op het persoonlijke. De weg is het veredelen van zichzelf om in staat te zijn het juiste te doen voor anderen.
Mijn conclusie, het is niet zo genuanceerd.
LikeLike
Ik zie dat de religieuze component bij dat filmpje van prof dr Filip Raes compleet verdwenen is. Het is een verdienmodel geworden, dure lessen en therapie. Gericht op patiënten: een stresskliniek.
Hij spreekt over esoterie als iets zweverigs. Ja, dat komt voor bij zweverige mensen die de term mooi vinden en die dan ten onrechte gaan gebruiken. Ze weten dan niet, zoals Raes, wat esoterie in feite is.
Ik heb bij de theosofen geleerd dat ware spiritualiteit altijd gratis dient te zijn. Iets wat heilig (heel) is hoort niet bij geld. Waar het om gaat is: mens ken uzelve! De weg naar binnen, naar god, de leegte.
Die Vipassana cursus deed ik om zelfkennis te vergaren, niet omdat ik ziek was. Bij de intake worden instabiel psychische mensen geweerd: dat is te gevaarlijk voor hen: als ze zichzelf tegenkomen!
Ik geef toe dat ik niet veel van de hype meegekregen heb die nu mindfullness heet. Het enige is een controverse die ik tijdens een zen sesshin heb meegemaakt, waar duidelijk werd gesteld dat zen en mindfullness echt totaal verschillend zijn. Ik zie op de site van prof dr Filip Raes dat men over meditatie spreekt en het blijkt dan zen-meditatie te zijn? Dat is dan wel vreemd, dat is dan een hele andere tak van sport in het boeddhisme.
De verschillende vormen meditatie zijn niet geheel tol-vrij. Iedere methode (auditief, visueel, vipassana/mindfullness, zen) leidt tot een andere “wereld”. Ik heb van verschillende vormen meditatie kennis genomen en beoefend. De irrationaliteit en de leegte van zen is mijn weg, meen ik.
Mijn conclusie opnieuw, nu bij Filip Raes, niet zo genuanceerd maar eenzijdig psychologisch therapeutisch. Waarschijnlijk zeer knap, gezien zijn titels.
LikeLike
24 keer niet, 1 keer wel…..;-)
https://www.levenindemaalstroom.be/nl/blog/wat-mindfulness-niet
LikeLike
@Carla, de maalstroom heeft Jon Kabat-Zinn goed bestudeerd. 😉
LikeLike
😉 …..nou vooruit, nog maar eentje dan….https://www.npo.nl/een-andere-kijk/02-10-2016/KN_1683627
LikeLike
@Carla:
Jon Kabat-Zinn schrijft: Er is geen mindfulness zonder mildheid, respect, waardigheid. Mededogen of compassie staan niet naast of tegenover mindfulness, ze zijn er een wezenlijk element van. Een mindfulnesstraining die geen compassietraining is, is geen mindfulnesstraining.
Dat lijkt mij niet, mededogen en compassie kunnen juist teweeg worden gebracht door het beoefenen van mindfulness, als je dat meteen probeert te integreren in je oefenprogramma ben je geforceerd bezig, benoemde eigenschappen zouden juist na verloop van tijd spontaan moeten ontluiken, dat is de reden dat mensen na een training van ik noem maar iets, een paar maanden, iets milder en bedachtzamer zijn geworden en misschien wat minder druk in het hoofd.
Ook het vermogen tot associatief denken kan hierdoor worden verbeterd. Mooi meegenomen.
LikeLike
Dat is leerzaam. Mindfulness heeft dus niets met spiritualiteit te maken. Gewoon een leuk dingetje voor wie het betreft.
LikeLike
@Carla, jouw andere kijk gaat over Edel Maex. Ook niet slecht. 😉
Kwam al eens voor op mijn blog.
https://godenenmensen.wordpress.com/2015/07/15/zen-en-religie-in-tijden-van-wetenschap/
LikeLike
@ Paul, leuk je verwijzing naar je eerdere blog weer eens terug te lezen.
Heb ik meteen een antwoord op mijn vraag: ” Hoe kwamen Edel Maex en Jon Kabat-Zinn toch op mijn pad?” Jij was dus de ‘schuldige’. 😉 Ben je er dankbaar voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Carla, leuk al die verwijzingen: leerzaam. Paul is de schuldige, dus ook bedankt.
LikeGeliked door 1 persoon
@Egbert: ik ben het met je eens dit keer 🙂 Goede aanzet met Vipassana als oorsprong van mindfullness en ook in je laatste reactie, over oorzaak en gevolg van compassie bij mindfullness. Het is vaak het motief dat leidend is dat het gevolg veroorzaakt. Dat bedoelde ik met do-ut-des: doe je iets om iets terug te krijgen, of doe je iets onbaatzuchtig. Ik heb begrepen dat bij een inspanning een bepaald resultaat hoort, maar de intentie waarmee een veel verdergaand dieper resultaat veroorzaakt. Dat lijkt me het verschil tussen “werelds” en “sacraal”. Maar dat laatste kan een enorme valkuil zijn als men er zich van bewust is. Dan loert de begeerte vanuit een kiertje naar resultaat.
Ik weet nog uit de tijd van de opkomst van T.M. transcendente meditatie. Enorme bedragen moesten worden betaald voor een korte initiatie. Het was een piramidespel op groei gebaseerd van de organisatie, financiële oplichting noem ik het dan maar. Je kreeg dan een strikt persoonlijke mantra
die dus gewoon leeftijdsafhankelijk was. Zo worden dan religieuze methoden gebruikt in de wereld, voor eigen gewin, aanzien en eer en om mensen te helpen met problemen of ziektes. Het is zonder waarde oordeel dat ik dat schrijf, het gaat om onderscheid te maken en de gevolgen onder ogen te zien.
LikeLike
Blijf -als Desanne van Brederode mn op grond van moeizame inzetervaring voor anderen- oprecht twijfelen of zelfgerichtheid/zelfverlichting op welke gezellige of moeilijke manier dan ook zo’n geweldige inspiratie is voor blijvende inzet voor met name kwetsbare anderen. In een lang verblijf in de oosterse wereld met haar eeuwenlange waardevolle boeddhistische traditie van zelfverlichting bleef mijn verbazing hoe moeilijk aandacht en praktische inzet voor bv de zieke mens (en de vreemde/vluchteling?) daar gestalte krijgt. (PS Ben me trouwens maar al te goed bewust hoe beperkt ook ons “humanistisch”/”christelijk” westen het er wat dat betreft met al haar technisch medische kunde/voorzieningen en nationale eigengevoel nu van afbrengt en zich blijkbaar ook niet zo geweldig laat inspireren door toch niet te ontkennen humane en christelijke waarden)
LikeLike
@ Egbert, ( 05:12 uur ) Hetgeen je aan haalt wordt gezegd door Edel Maex. Maakt niet veel uit hoor. Jon Kabat-Zin zal het vast met hem eens zijn. 😉
Edel Maex bedoeld dat mildheid, respect en waarachtigheid impliciet zijn aan mindfulness. Mindfulness beoefen je niet met het doel om mildheid, respect en waarachtigheid, een open aandacht te bereiken.
Misschien is het juist wel een van de vele misverstanden dat er iets bereikt moet worden. In de zin van…..halverwege de training kreeg ik het te pakken, of nog erger…..de training is voorbij en ik heb het nóg niet bereikt.
LikeLike
@Carla, mensen beginnen vaak met Mindfulness omdat ze zich minder gestrest willen voelen, natuurlijk niet met de insteek om milder, respectvoller e.d. te worden:), deze eigenschappen kunnen zich na verloop van tijd, daar gaan wel enkele maanden overheen, zich spontaan gaan ontluiken, ik ben zelf bijvoorbeeld ooit met Zen begonnen (toen ik jonger was) om me tijdens martial arts wedstrijden beter te kunnen concentreren, in een onbewogen serene gemoedstoestand anticipeer je veel beter op de tegenstander en doet je lichaam de juiste dingen dus handel je effectiever, maar later begon ik te merken dat ik in het verkeer ook meer stoïcijns begon te reageren, dus de neiging om je te gaan ergeren aan medeweggebruikers was sterk verminderd, zo kan ik nog wel wat voorbeelden benoemen, dat bedoel ik met de gunstige neveneffecten, het is zelfs wetenschappelijk bewezen, ze hebben van Zen monniken (met hun toestemming uiteraard:)) breinscans gemaakt waaruit bleek dat er zich significante positieve veranderingen in hun brein hadden voltrokken.
LikeLike
@Jan: @Egbert: ik ben het met je eens dit keer Goede aanzet met Vipassana als oorsprong van mindfullness en ook in je laatste reactie, over oorzaak en gevolg van compassie bij mindfullness.
Zie je wel Jan, we kunnen het best wel eens worden ;-), ik had er inderdaad wel een bepaalde verwachting van, maar vond deze ook weer niet heel erg belangrijk, want dan gaat het zoals je terecht schrijft problematisch worden, als je ergens te bevlogen over wordt, dat betreft inderdaad een valkuil, als je bijv tien minuten aan Zen doet, je op je ademhaling concentreert, voel je je gewoonweg een stukje relaxter, effecten op de langere termijn ben je helemaal niet zo mee bezig, ik heb nooit de wens (intentie) gehad om verlicht te willen worden (wat dat begrip dan ook maar mag inhouden) dat interesseert me helemaal niet, waarschijnlijk omdat ik me er niets bij voor kan stellen.
De T.M. (Transcendente Meditatie) was toentertijd een strikt commercieel gebeuren). Eigenlijk een vorm van oplichterij. Je kreeg inderdaad een mantra toegewezen die bij je paste en leeftijdsgebonden was:) Dan nog het hoppen (zich aan de zwaartekracht kunnen onttrekken) erbij. Wat een circus. Toch gingen hele volksstammen daarin mee.
LikeLike
Carla
Is het zó erg als er “iets bereikt wordt” (13.13) door met geplande gezamenlijke inzet betere verhoudingen met elkaar te krijgen?! Of komen die verhoudingen met je mindfull feelgood compassie vanzelf wel aanwaaien? Om anderen hun humaan recht te geven moet je soms metterdaad het onderste uit de kan halen. Dat geldt zeker ook bij woorden van Jezus als: “Van je vrindjes houden is niet zo’n kunst, maar houden van degenen die jij ‘niet ziet zitten’ en die jou ‘niet zien zitten’, wel”. Met gezellig feelgood lief zijn voor de ander haal je dat niet!
LikeLike
@Joost: Met gezellig feelgood lief zijn voor de ander haal je dat niet!
Er wonen hier wel een paar mensen op mijn buurt waar ik niet aan de deur hoef te komen en zij ook niet bij mij, ik vind van mezelf, ook al klinkt dat misschien wat pretentieus, dat ik best wel redelijk aanspreekbaar ben, maar toen een volwassen kerel ooit één van mijn zoontjes van vijf eens bedreigde met fysiek geweld (sla je in elkaar had hij letterlijk tegen de kleine jongen gezegd) toen ben ik wel even naar hem toe gegaan voor enige opheldering, het enige wat hij vervolgens deed was zijn huis invluchten met de kreet ik bel de politie, afijn dan weet je wat je aan elkaar hebt, wat een gebazel (excusez le mot) dat je naar mensen zou moeten gaan die jou helemaal niet zien zitten en omgekeerd, dat zou toch een hele rare geforceerde toestand gaan worden, laat elkaar verder met rust en tolereer elkaar, dat lijkt me dan nog de enige optie, in China beschikken ze over verplichte bemiddeling bij buurconflicten, maar dat fenomeen kennen we hier niet, je beschikt toch zelf ook over je voorkeuren en afkeren.
LikeLike
@ Joost, je gebruikt ‘het bereiken van iets’ in een heel andere context dan bedoeld in het gebruik maken van mindfulness, zoals ik dat heb leren kennen en zoals b.v. Edel Maex het gebruikt in het uitoefenen van zijn psychiater zijn en dit tevens weeft in zijn Zen praktijk.
Mindfulness en Zen heeft ook ingang gevonden in mijn leven. En dat kan heel goed samen gaan, misschien zelfs juist wel, met óók open aandacht voor de ander. Dat heeft helemaal niets te maken met gezellig feelgood lief te zijn. Althans niet in mijn beleving.
LikeLike
Carla,Egbert
Het moeizame elkaar de humane rechten proberen te geven en zeker het soms onmogelijk menselijke proberen “elkaar niet te haten” lijkt me toch echt wat meer dan “elkaar aandacht geven”. En.. het soms onvermijdelijke “elkaar met rust laten” (en daarin zélf berusten) is nog lang geen elkaar “tolereren”. Je kunt de menselijke en gelovige maat voor je eigen rust ook niet te laag leggen…Noem dat aub geen “gebazel”.
Nu ik voor het eerst in mijn leven een buurvrouw heb die gaat schelden (over mijn toch niet lastige weinig gebruikte airco) als ik tegen haar praat, dan houd ik onvermijdelijk mijn mond tegen haar…maar dat blijft me -in alle redelijke geloof en menselijkheid- wel “dwars” zitten. Natuurlijk ga ik dan niet het “lieverdje uithangen” en mijn airco opruimen.
LikeLike
@Joost, sommige mensen liggen elkaar gewoonweg niet, dat manifesteert zich soms al bij het eerste contact, wanneer je dan collega’s of buren bent, probeer elkaar dan toch maar te tolereren, het proberen te psychologiseren heeft allemaal niet zoveel zin, daarvoor ligt het veel te complex, gelukkig beschikken we over een aantal sociaal spelregels waar een ieder zich aan dient te houden.
Pesten op de werkvloer, vooral toen ik op een kantoor werkte, heb ik ook veel meegemaakt, hoewel ik zelf zozeer niet het slachtoffer was, maar de manier waarop mensen met elkaar omgaan roept soms wel vraagtekens bij je op. Als mensen gefrustreerd zijn door misschien private problematiek zou je daarvoor toch ander uitlaatkleppen moeten zoeken.
Tegen bepaalde mensen die mij moedwillig sterk financieel benadeeld hebben koester ik wel wel wrok, maar heb er tot nog toe niets mee gedaan, de Vipesanna meditatie of mindfulness , zorgt er juist voor dat ik ook bij tijd en wijle een vredige gemoedstoestand kan ervaren, want ben best wel druk in mijn hoofd, dus heeft het beslist wel zijn nut, je zou het ook een vorm van symptoombestrijding kunnen noemen 😉 hoe kan jouw buurvrouw nu last van je airco hebben, dat begrijp ik niet helemaal.
LikeLike
“De relatie tussen God en jou”
Ik heb daar een groot probleem mee. Hoe kan je een relatie hebben met een onbekend wezen???
Een goede relatie tussen mensen kan ik me perfect voorstellen. Ook een goede relatie van de mens met de natuur zou evident moeten zijn.
We zien echter dat de hebzucht van de mens de vele problemen van deze wereld veroorzaakt zoals armoede en zelfs hongersdood in vele landen.
Bedrijven, gevoed door het kapitaal van de banken, plunderen de rijkdommen van sommige landen leeg. De gewone bevolking deelt niet mee in de welvaart. Corrupte politieke leiders maken zich mee schuldig aan die plunderingen.
LikeLike
@Armand: Misschien zou je God moeten voorstellen (zo vertelde een dominee mij eens) als een innerlijke stem die in je spreekt, bijv
i.p.v. destructief handelen waar je misschien reden voor hebt en wat je voldoening zou schenken, toch kiezen voor de constructieve weg, die misschien in jouw perceptie ten koste van jezelf gaat, maar je er uiteindelijk op de lange duur toch meer voldoening aan ontleent.
Maar dat valt in de praktijk niet altijd mee.
Ik had in een boek van een naar ik meen Vietnamese monnik gelezen dat als je boosheid voelt om de een of andere reden je die boosheid zou moeten omhelzen, eerst begreep ik daar niets van, maar als je boos bent, ben je tevens vaak boos op jezelf juist puur om het feit dat je boos bent, dus psychologisch gezien ligt het toch nog behoorlijk complex, zo had ik het eigenlijk nog nooit bekeken, dat was voor mij wel een eyeopener.
LikeLike
Egbert,
Er is weinig tegen in te brengen dat men aan het begrip “God” zijn persoonlijke invulling geeft.
Voor mij is “God” de bron van al wat bestaat. Wat die bron dan is weet niemand.
De innerlijke stem is het beeld dat onze hersenen zich vormt dat wij aan onszelf en onze samenleving wensen te geven.
De praktijk komt uiteraard niet altijd overeen met ons beeld. Tenslotte heeft iedereen zijn eigen voorstelling daarvan afhankelijk van onze opvoeding, scholing en de maatschappij waarin we leven.
LikeLike