Geluk!? Herman Pleij dook er argeloos in en kwam terecht in de geluksindustrie, maar ook op universiteiten waar geluksprofessoren rondlopen. Er zijn zelfs geluksambtenaren, aangesteld door gemeenten. De geluksindustrie is een groeimarkt. Je kunt gelukkig worden tegen contante betaling. En Nederland blijkt hoog te scoren. Staat 6 op de Wereldranglijst van Geluk. We hebben de gelukkigste kinderen. – Herman Pleij, emeritus hoogleraar middeleeuwse letterkunde aan de universiteit van Amsterdam, was woensdagavond weer eens in zijn element. Ditmaal in een uitverkocht Broese in Utrecht.
‘Eeuwenlang lag geluk opgeborgen in het hiernamaals voor hen die dat op aarde verdiend hadden. Aan het eind van de Middeleeuwen begint dit al te verwateren tot een aardse voorziening in elke gewenste vorm. Die kon men zelfs zonder enige verdienste bij toeval deelachtig worden: stom geluk, ook bekend als mazzel. Het geluk raakte als sensationele beloning in een zalige eeuwigheid in de greep van vulgarisatie richting aarde en massa.’ (Uit: Geluk!?)
Pleij vroeg zich af hoe ze zo’n vragenlijst over geluk maken. Het blijken simpele enquêtes. Roept vraagtekens op wat betreft gezag en waarde. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) interviewt Nederlanders. Er lijkt een geringe kloof tussen arm en rijk, de overheid is dichtbij voor de burger en we hebben een goede verzorgingsstaat. Maar geluk is toch privé? En wat wordt bedoeld met geluk? Het is een containerbegrip. Niet maakbaar.
‘Een beeldschone abdis werd belaagd door een edelman die stapelverliefd op haar was. Ze weigerde hem te ontvangen, maar via haar dienares bleef hij volharden in zijn verlangen haar schoonheid te bewonderen. Wat vindt hij dan mooi aan mij? vroeg ze aan haar helpster. Alles, antwoordde deze, maar vooral uw ogen. Daarop stak de abdis haar beide ogen uit en liet die op een blaadje bezorgen bij haar aanbidder – iedereen tevreden.’ (Uit: Geluk!?)
Ooit werd Vrouwe Fortuna opgevoerd in het christendom. Augustinus roerde zich er ook over: geluk ken je door kennis van goed en kwaad. Het Kwade heeft zin om het Goede te leren kennen. Zelf is Pleij aan de ‘goede kant’ van Hilversum geboren. Rijke vriendjes op school leerde hij kennen. Een ervan had een gloednieuwe leren voetbal. Heerlijk spelen, totdat een vrachtwagen de bal aan flarden reed. Pleij vond het vreselijk. Maar het commentaar van de eigenaar luidde: ‘O, ik krijg morgen wel een nieuwe’. Pleij wist op dat ogenblik, als tienjarige, door dat ongeluk, wat geluk was.
‘Nog meer zekerheid op de geluksmarkt biedt een zilverkleurige handleiding met Bijbelachtige allure, onder de titel: Geluk. The World Book of Happiness 2.0, met als ondertitel: De wijsheid van 100 geluksprofessoren uit de hele wereld, in 2016 verschenen bij uitgeverij Lannoo te Tielt (België), onder hoofdredactie van Leo Bormans. Hoger van de toren is zeldzaam geblazen.’ (Uit: Geluk!?)
Geluk gaat om welzijn en welbevinden, zegt Pleij. Maar klagen is gedemocratiseerd in Nederland. Het SCP vraagt jaarlijks aan de burgers naar geluk. Er wordt dan zwaar gekankerd op laag niveau. Maar het persoonlijk welbevinden scoort hoog: 80% van de Nederlanders is zeer tevreden. In een enquête, gehouden in verzorgingshuizen was ook 80% gelukkig. Daar hebben mensen het geweldig naar hun zin.
‘Niettemin had de kerk zich altijd wantrouwig getoond bij wat volgens haar toch veelvuldig placht te ontaarden in werelds vermaak zonder meer. Dat bleef zich traditioneel uiten in het censureren van de aardse levenskunst. Vooral dansen moest het ontgelden, ook omdat daarvan niet zo gauw een hemelse pendant viel aan te wijzen, zoals bij muziek en zang.’ (Uit: Geluk!?)
Adam en Eva realiseerden zich volgens Pleij wat geluk was na de zondeval. Daarvoor was alles gewoon goed. Waren ze gelukkig. Pleij noemt lijden echt iets van het christendom. Absoluut geluk komt dan in het Paradijs of Eldorado. Later. Dat geldt ook voor andere godsdiensten: na de dood komt het goede. Maar ook het socialisme wierf leden met het ‘Arbeidersparadijs’. Dat zou men zelfs nog mee maken in het eigen leven. Troelstra verleidde de arbeiders ermee. Een soort ‘format voor menselijke zingeving’, zo formuleert Pleij.
‘Aristoteles en Plato vestigden de aandacht op de laagste vormen van geluksbeleving, die zij in feite afwezen. Dan ging het om het vervullen van de begeerten naar geld, voedsel, drank en seks. Die hoorden volgens hen bij de levensstijl van grazend vee. Men geleek dan op runderen die zichzelf vetmestten, copuleerden en elkaar vertrapten bij de honger naar meer.’ (Uit: Geluk!?)
‘Er schijnt van alles te zijn na dood,’ zegt Pleij. Maar Ronald Plasterk heeft het slechts over ‘Ietsisme’: de concrete invulling van het paradijs lijkt weggeseculariseerd. Pleij vertelde over een lijstje: vroeger stond bij beroepen nummer 1: rechter, hoogleraar, priester, dominee. En nu? Op nummer 1 staat de chirurg. Die heeft de rol van priester overgenomen. Eerst zorgde de priester voor het eeuwig leven, nu de chirurg: ‘hup, een nieuwe lever of zo en leef lekker door’. Het is technisch bijna mogelijk: onsterfelijkheid. De arts zorgt voor eeuwig leven.
‘Er is te allen tijde fastfood, de behoefte aan seks kan eenvoudig vervuld worden, klimaatbeheersing is inmiddels binnenshuis geregeld, arbeidsloos inkomen verloopt via bank en beurs en de verjongingsindustrie is definitief overgenomen door de medische boetseerkunst, terwijl de branche levensverlenging de grootse groeimarkt vormt binnen de gehele gezondheidskunde, met het eeuwige leven op aarde als serieuze optie.’ (Uit: Geluk!?)
In de middeleeuwen wisten ze er ook wat van. Volkspredikers verspreidden toen het woord van God. Erasmus vond dat toen niks: ze predikten voor eigen gewin en riepen over hel en hemel. Die predikers waren ware acteurs, volgens Pleij. Ze trokken duizenden belangstellenden op kerkpleinen. Een figuur als Jan Brugman goochelde zelfs met doodskoppen. Het ging tenslotte om het plaatje toen. Iedereen kon het zien en ook ongeletterden konden het begrijpen. Ze schilderden hemelse paradijzen, waar tafels altijd gedekt waren, als een soort foodhall. Vooral spirituele tamtam. De duivel had vat op de mensen, vertelden de predikers. Die was de baas geworden na de zondeval.
Afgelopen woensdagavond kon Pleij blijven vertellen. Helemaal in zijn element. Het maakt niet uit waar hij het over heeft, je luistert geboeid. Hij acteert als conferencier, maar wel een met inhoud. In zijn essay Geluk!? Van Hemelse gave tot hebbeding kan je er alles – en meer – nog eens over lezen. Het is net zo helder als zijn betoog. Op 9 november verzorgt hij een cultuurhistorisch theatercollege over de zoektocht van de Nederlandse identiteit, in Schouwburg Amstelveen.
Geluk!? Van hemelse gave tot hebbeding | Paperback / Ingenaaid | Uitgever: CPNB | oktober 2017 | EAN: 9789059654488 | € 3,50
Beeld: PD – Herman Pleij signeert Geluk!? voor een andere auteur (Margaret van Mierlo)
GODENENMENSEN 
Wie het geluk aanvaard, aanvaardt ook het ongeluk. Daar gaat het dan ook meestal fout. Het geluk ontvangen, daar heeft men geen moeite mee. Maar het geluk weer afstaan (scheiding, dood enzovoorts) daar heeft men wel moeite mee. Dan loop je eigenlijk op één been.
LikeGeliked door 1 persoon
citaat: “Pleij noemt lijden echt iets van het christendom.” Maar, zeg ik dan, bij het christendom staat liefde centraal, bij het Boeddhisme het lijden.
vervolg citaat: “Absoluut geluk komt dan in het Paradijs of Eldorado. Later. Dat geldt ook voor andere godsdiensten: na de dood komt het goede.”
Ik vervang de term “godsdiensten” door “religie”. Vaak wordt religie bedoeld in plaats van godsdienst. Men realiseert zich vaak niet, dat er religies zijn zonder het begrip god.
Bijvoorbeeld bij het taoïsme, een natuurreligie, kent men het Tao. Het Tao als een ‘weg’ die gegaan dient te worden, een “bevel des hemels”. Je zou dat kunnen vergelijken met je onthecht overgeven aan het lot van de eeuwige cyclus van het natuurgebeuren als een tijdelijk creatuur zonder ziel. Het handelen is gericht op het “niet-zijn”; woe wei (doende niet-doen) Na de dood is er geen geluk, de dood is een periode van de cyclus ‘leven en dood’.
Bij het Hindoeïsme kent* men ook geen god, tenminste* in zijn diepte structuur. Alles is Brahman (=de bezieling van de kosmos) en de adem/geest van de mens is het Atman. Het Atman is “identiek”! met het Brahman: er zijn geen goden. Alles is het “universele Zelf”. Echter in de oppervlakte structuur van het Hindoeïsme kent men vele goden en demonen en gaat men uit van reïncarnatie. Dan dient men te zaaien in dit leven, om te oogsten in een volgend leven. Op gelijke wijze ondervindt men in dit leven de oogst van het vorige leven. De opvatting is die van een causaliteit: alles in het leven is een gevolg van eerdere oorzaken. Maar daarbij is er een heel “veld” van oorzaken. Dus men maakt deel uit van de gemeenschap en is niet zo individualistisch om te geloven in een persoonlijk “geluk na de dood”.
Dit even om het in een breder verband te zien: vind ik leuk.
LikeLike
Wat een heerlijk enthousiast blog. Nóg meer, luister maar: https://www.nporadio1.nl/achtergrond/5936-aftrap-herman-pleij
Dat essay wordt voor mij een ‘hebbedingetje’. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Al wordt bij christenen geluk nog steeds gekoppeld aan de oude mensentaal van het oude wereldbeeld met zijn hemel vol geluk boven, het bijbels Godsgeloof gaat er (nietvulgariserend!) in haar mensentaal eigenlijk van uit dat het, levend op de manier van Jezus, met dit menselijk leven en deze wereld uiteindelijk zal “lukken”, met menselijk vrije inzet en ondanks menselijk lijden. In onze mensentaal zouden christenen (niet vulgariserend!) kunnen zeggen dat de gegeven evolutie met onze gezamenlijke inzet ondanks alles toch tot voleinding zal komen en niet zal mislukken. Deze mensentaal lijkt op wat wij “gelukkig, eindelijk geslaagd” noemen, maar al te goed wetend hoeveel kruim dat koste en dat je niet mag verwachten het zgn geluk te hebben om te “slagen” als je er met de pet naar gooide.
PS Er zijn natuurlijk in onze mensengeschiedenis talloze andere (religieuze) opvattingen die met menselijk geluk te maken hebben. Mensen hebben met hun beperkte vrije wil keuze genoeg!
LikeLike
Quote Jan: De opvatting is die van een causaliteit: alles in het leven is een gevolg van eerdere oorzaken. Maar daarbij is er een heel “veld” van oorzaken.
——————–
Ook buiten reïncarnatie kan de mens zien dat hij onderhevig is aan oorzaak en gevolg. Mijn ongeluk kan het geluk van een ander zijn of andersom. Of…in mijn persoonlijk ongeluk kan ook geluk besloten liggen. Het grootste ongeluk wat mij is overkomen bleek bij nader inzien ook mijn grootste geluk te bevatten. Even een gebbetje: wens je iemand geluk, dan wens je iemand tegelijkertijd ongeluk. Maar zou ik iemand daadwerkelijk ongeluk toe wensen (en daarmee het samenhangende geluk) dan komt het oordelend ego in actie!
Daarom wordt het taoïsme ook wel eens de weg van het midden genoemd. Maak de toeschouwer in je zelf wakker, de toeschouwer in je eigen leven. Dan zit je ook midden in wei woe wei. De toeschouwer (waarnemer) die niet oordeelt.
LikeLike
Citaat: “En wat wordt bedoeld met geluk? Het is een containerbegrip. Niet maakbaar.”
Een vraag of het volgende ook in de gelukscontainer thuis hoort: is de ontroering vanwege de melancholie over de droefenis van het leven ook “geluk”?
Voor mij is het een soort geluksgevoel dat je kan overkomen. Het is zeer zeker niet maakbaar. Want wie wil in vrije wil de ellende ingaan om de droefenis te ervaren? Bovendien heeft die melancholie niet betrekking op jezelf, alleen de ellende van jezelf kan de ogen doen openen voor de droefenis van het leven zelf. (dat buiten-persoonlijk is)
LikeLike
Het oude oosterse wei woe wei in de vertaling “niet handelen tegen de aard der dingen” zou in onze tijd best wel eens kunnen betekenen dat mensen zich gezamenlijk wel moeten inzetten voor de gegeven evolutie. Als men in oud oosters denken gaat vertalen met “handelen door niet te handelen” kies ik toch liever voor de bijbelse oproep tot handelen ( en niet slechts tot toeschouwen: zie ook wat Augustinus boven zegt!)
LikeLike
Geluk na de dood werd eeuwenlang als ezelswortel gebruikt om Jan met de pet hoop te geven en, veelal, tegelijkertijd uit te buiten door de geestelijke en wereldse leiders.
Nu dat veel mensen meer vrijheid en financiële mogelijkheden hebben, zoeken zij dikwijls hun geluk in excessen.
Het geluk ligt echter niet in excessen maar in het genieten van de leuke dingen in het leven. Genieten van een lekkere maaltijd, een leuke vriendschap, een mooi muziek-evenement enz. dat zijn de ingrediënten voor een gelukkig leven.
De minder gelukkige gebeurtenissen horen, spijtig genoeg, ook bij het leven.
LikeLike
@Jan: is de ontroering vanwege de melancholie over de droefenis van het leven ook “geluk”?
Welnee joh, deze zijn allemaal te reduceren tot slechts fysiologische fenomenen. 😉 (plaagstootje).
Dat neemt niet weg dat je er zeer zeker wel van kunt genieten, zelfs zwelgen in melancholie.
Het leven an sich heeft niets met droefenis of vreugde te maken, het is de manier waarop het zich vertaalt in je wezen en in hoeverre je daarmee identificeert althans in zoverre je er grip op hebt (of wenst te hebben).
Ik was wel benieuwd wat Sadhguru te melden had over mensen die lijden aan schizofrenie, bio polaire stoornissen, geestelijk zwaar gehandicapten, maar daar had hij niet bijster veel over te vertellen.
Met Zwerver kan ik wel meegaan, (“De toeschouwer (waarnemer”) die niet oordeelt”), uiteindelijk is de mens zichzelf een raadsel, het ontluiken van bewustwording door jezelf onbevooroordeeld te blijven observeren,
“Gnothi Seauton” (Ken Uzelve).
@Zwerver: Mijn ongeluk kan het geluk van een ander zijn of andersom. Of…in mijn persoonlijk ongeluk kan ook geluk besloten liggen.
Inderdaad. Ben ik met je eens.
LikeLike
@Joost over woe wei woe.
Het taoïsme is geen “oud oosters denken”. Het is springlevend en geen resultaat van “denken”. Het is een levenshouding als reactie op de waarden en normen van het confucianisme. Het gaat om authenticiteit.
De betekenis van ‘woe wei woe’ is letterlijk: ‘doen niet doen’. Het “niet handelen tegen de aard der dingen”, (zoals je schrijft) is geen juiste vertaling, het is een (discutabele) interpretatie. Ik heb het zonet verbeterd in de Wikipedia.
De Bijbelse oproep tot handelen ken ik niet, (sorry) maar het past volgens mij niet de taoïstische natuurreligie. Daar bestaat de notie van de lineaire “evolutie”, of “maakbare wereld” niet. Het is leven in natuurcycli en terugkeren vanuit de verfijnde cultuur van het confucianisme tot de “onbeschaafde” authentieke essentie: “wordt als ruw hout.”, of “wordt als een baby”.
Er is een groot verschil met het (unieke) westerse zondebesef en nastreven van geluk. Augustinus met “geluk ken je door kennis van goed en kwaad”, past daar niet bij. De taoïstische levensfilosofie kan door het volgende uit de tao-te tsjing (deel van 15 en 16) aan te voelen en gevoelsmatig te “beleven”.
Wijkend als ijs, dat smelten gaat,
Ongerept als ruw hout,
Leeg als een vallei,
Duister als troebel water.
Wie kan de troebel langzaam op doen klaren door rust?
Wie kan de rust door beweging langzaam wekken tot leven?
Die Tao bewaart en niet wenst vol te zijn.
Niet vol, maar berooid en uit de tijd, is hij volkomen.
16.
Wie de opperste leegte bereikt, behoudt de bestendige rust.
De tienduizend wezens worden tezamen geboren,
en ik zie ze weder terugkomen.
Als de dingen tot bloei gekomen zijn,
keren ze weer tot hun oorsprong terug.
Tot de oorsprong teruggekeerd zijn, heet rust.
Rust heet wederkeer tot de bestemming.
Terugkeren tot de bestemming heet eeuwig zijn.
Het eeuwige niet-kennen is verwarring en ellende.
Wie het eeuwige kent, heeft zielegrootheid.
Wie zielegrootheid heeft is rechtvaardig,
wie rechtvaardig is, is koninklijk,
wie koninklijk is, is hemels,
wie hemels is, is in Tao,
wie in Tao is, is eeuwigdurend.
Hij loopt geen gevaar, als hij zijn lichaam verliest.
En ik zie al meteen dat misverstanden op de loer liggen, door het westerse persoonlijke zielsbegrip er in te stoppen. Wie in Tao is, is eeuwigdurend… Hij is niets en alles, met of zonder lichaam.
Dit zijn is geen geluk, maar rust. Misschien wel de synthese van geluk en ongeluk in de ontroering vanwege de contemplatieve melancholie. (?)
LikeLike
@Joost: Als men in oud oosters denken gaat vertalen met “handelen door niet te handelen”
Zoals ik het begrijp impliceert Wu Wei het handelen zonder gehecht te zijn aan het resultaat, zoals in de trant van: Laat uw linkerhand niet weten, wat uw rechter doet.
LikeLike
@Joost
Wei woe wei kan nooit ingevuld worden als gezamenlijk ‘doen’. Doen het niet-doen is geen vertaling, het ís hetzelfde als wei woe wei. Jij persoonlijk kiest voor handelen. Ik persoonlijk kies voor niet-handelen. En dat is geen enkel probleem.
@Egbert
De mens is zichzelf een raadsel. Maar dat lost zich gedeeltelijk op door waar te nemen zonder oordeel. Dat is het ‘pad’ wat we kunnen gaan. Een ‘pad’ wat je eigenlijk juist aflegt door stil te staan. (niet-doen)
LikeLike
@Zwerver: De mens is zichzelf een raadsel. Maar dat lost zich gedeeltelijk op door waar te nemen zonder oordeel.
Dat schreef ik zelf al, zelfs het concept van “een pad te gaan” zou je uit je hoofd moeten zetten, dat focust je op het hanteren van een bepaalde methodiek,
evenals “stil te staan”. Betreft ook weer een valkuil. Het heeft m.i. niet zozeer te maken met handelen of nalaten te handelen, maar met de achterliggende intenties. Dat heeft betrekking op je denk en gevoelswereld waaruit dit kan ontspruiten.
Misschien zou je eens het boek “Zen”” van Suzuki moeten lezen. Mooie uitspraak van hem: Zen beoefenen is eindeloos beginnen.
Teade Smedes had er ook wel iets mee, hij vond het goed te combineren met zijn Christelijk geloof.
(Las ik destijds op zijn blog).
LikeLike
Egbert
Het is bovendien ook een van de weinige oorspronkelijke typische uitspraken van de historische Jezus (vreemd, een linkerhand ‘merkt’ natuurlijk wat een rechterhand doet, toch..) en die sterke rechterhand handelt wel degelijk. En dat is toch wat anders dan het alleen maar (best waardevolle) “toeschouwen” “mediteren” “stil staan” in de menselijke taal van het oude Oosten (Ja Zwerver ook in het Oosten uiten mensen hun gedachten in menselijk taal, die voor ons vertaald pas te begrijpen/te kiezen zijn!)
De door jou aangehaalde zin begint met de daad “als je aalmoezen geeft”!….De contekst van deze daden is wel: “Let op dat je de gerechtigheid niet beoefent voor de ogen van mensen, om door hen gezien te worden..Als je aalmoezen geeft bazuin dat dan niet rond, zoals huichelaars dat doen in de synagoge of op straat om door mensen geprezen te worden”
Dit typisch christelijke (westerse) gedragsideaal doet niet onder voor mediteren en levert voor gelovigen met het (kleine) resultaat van (evolutionaire) menselijkheid ook nu al een geluksgevoel op, het vanouds genoemde “loon van de Vader”, heel wat meer waard dan het “menselijke loon” van complimentjes bij openbaar vertoon van liefdadigheid. (zie Mt 6,1-4)
LikeLike
Geluk, tja, wat is dat ?
Bhotan meet het.
Ik denk dat we moeten onderscheiden tussen zich redelijk tevreden voelen, en euforie, die kort duurt.
Tegenover redelijk tevreden voelen zou ik dan permanente ellende willen stellen, zoals je die in vluchtelingenkampen ziet, ellende vergroot door uitzichtloosheid.
Het na dit leven geluk zie ik negatief, als je je niet goed gedraagt kom je in de eeuwige hel.
Ik ben dodelijk ziek, toch voel ik me redelijk tevreden.
Die ziekte werd begin 2015 geconstateerd, ik was te ziek om me ongelukkig te voelen.
Er was euforie toen ik midden dat jaar weer in mijn geliefde Frankrijk kon zijn.
Ongeluk, één van mijn kinderen, een yuppenkind, zat kortgeleden te huilen in de wc van het werk, wat verwacht werd te doen lukte niet door onverschilligheid en gebrek aan inzicht in de (wan)organisatie.
Ik lees Howard Zinn, A Peoples History of the USA, since 1492.
Het gaat over hoe de twee procent rijken in de USA de 98% niet rijken manipuleren, en hoe dat tot verzet, opstandjes en opstanden leidde, in elk geval tot eind 19e eeuw.
Het woord geluk kwam ik nog niet tegen.
LikeLike
Gisterenavond lezing studium generale Maastricht over: “Laat ons alstublieft een beetje ongelukkig zijn”
Prof. dr. Dirk De Wachter. Hoogleraar psychiatrie, Universiteit Leuven.
Ik overwoog er heen te gaan maar dacht waarom zou ik naar een psychiater gaan? 🙂 Maar toch, nu godenenmensen het geluk na eeuwen uit het hiernamaals heeft gehaald, zie ik dat als een synchroniciteit om alsnog… voor de belangstellenden:
De aankondiging bij de lezing:
“Onze Westerse samenleving lijkt zich te verliezen in een overtrokken en illusoire obsessie van geluk. De Wachter pleit voor het omgaan met het verdriet en het tekort, die onvermijdelijk zijn in het menselijk leven. Voorwaarden daarvoor zijn: verbinding, complexiteit, hechting, taal, tijd en stilte. Deze thema’s worden behandeld aan de hand van voorbeelden uit het dagelijkse leven.
De Wachter verwierf grote bekendheid door de bestseller ‘Borderline Times’ (2012). Hierin kritiseert hij de westerse wereld. In zijn recente boek ‘De wereld van De Wachter’ gaat hij op zoek naar de zin van onze dagelijkse realiteit en van het menselijk samenleven.”
En op youtube:
LikeLike
@Jelle: Redelijk tevreden is voor jou synoniem met gemoedsrust?, soms neem ik ook wel eens een tranquilizer, niet dat ik ze nodig heb maar puur voor recreatief gebruik, dan heb ik een euforisch gevoel wat wel enkele uren aanhoud, maar dat doe ik natuurlijk niet te vaak, drinken doe ik nauwelijks en roken ook niet, zo nemen mijn zoons af en toe wel eens een blow, maar ze sporten ook weer veel, ik geloof zelfs dat ik wel aan koffie ben verslaafd.
Wat ik las in de verstrekte link van Carla vond ik echt smerig, hoe gestoord kun je zijn,
“Zo is er een voorbeeld van een broeder bij de moderne devoten die één schotel gebruikte voor alles, om zijn ontlasting op te doen, op te plassen en om van te eten. En hij waste die schotel nooit.”
Wat denkt die man daar nu mee te bereiken, behalve dat hij zich zelf ook nog kan infecteren, over het verhaal van de melaatsen maar helemaal te zwijgen.
LikeLike
Egbert
de begrippen geluk, tevreden, gemoedsrust, wie kan er tussen onderscheiden?
Het was gister hier in Frankrijk mooi weer, het gras groeit nog welig, vannacht, conform voorspelling regende het, en dat gaat nog een paar dagen duren.
Nat gras maait heel lastig, machine om de haverklap verstopt, maakt me ongelukkig.
Dus gister gemaaid, dan zit ik gelukkig op de machine, en zie alle hoeken en uithoeken van het terrein, wat lang geleden niet meer was dan verwaarloosd weiland.
En dan voel ik me best gelukkig.
Vanmorgen rugpijn, kan een slecht teken zijn, voel ik me nu ongelukkig, nee, weet al jaren dat het zo afgelopen kan zijn.
Een paar weken geleden toch weer twee bomen geplant, zilverlindes, nu twee meter, hoe groot ik ze zal zien worden, afwachten.
Barbara Tuchman schreef The Calamitous Fourteenth Century, een eeuw met veel oorlogen.
Wat ze beschrijft is dat toch veel mensen redelijk tevreden levens leidden.
En ja, als ik me rot voel ook wel eens een tranquillizer, hoewel ik natuurlijk weet dat na uitwerking er niets veranderd is.
LikeLike
_. Wie het minst verlangt, staat het dichtst bij de goden.
_ Misschien bestaan er geen goden,… of kan die of die god, met die of die oneindige eigenschappen, niet bestaan.
_ Maar er zal zo-iets als “god” zijn of bestaan..; het absolute zijn of de eeuwige, wetmatige Logos is een feit…
_ En het is dan ook onze plicht, moraal en ethiek te leven volgens die absolute Logica…
LikeGeliked door 1 persoon
@Jelle: de begrippen geluk, tevreden, gemoedsrust, wie kan er tussen onderscheiden?
Ik zie het toch allemaal als uitvloeisels van de dynamiek van de biochemie van het brein wat continue fluctueert, maar wonderbaarlijk dat we daar zelf zicht op kunnen hebben, velen zullen dat wel weer als een te klinische visie zien, waarom zou een pilletje je anders gelukkig kunnen maken, ze hebben ook eens hersensscans gemaakt van Zen monniken die al jaren lang veel mediteerden en zich daar natuurlijk vrijwillig voor beschikbaar stelden, daarin werden belangrijke positieve significante verschillen gezien.
Nat gras is inderdaad lastig om te maaien, vertel mij wat:) Frankrijk is een mooi land, ben er met een vriend ooit eens doorheen gelift toen ik nog jong was, van Parijs naar Nice, hoewel het liften daar niet bepaald zo gemakkelijk ging, in Engeland was dat een heel ander verhaal, de twintigste eeuw was de meest bloedige eeuw uit de geschiedenis, (twee wereldoorlogen) wij hebben het hier echt nog niet zo slecht, wat ik recentelijk zag in een programma van Jinek over de U.S. inzake gezondheidszorg in Virginia, werkelijk schrijnend, dat leek wel een derde wereld land. En ze blijven maar op Trump vertrouwen.
LikeLike
@Joost: In de context zoals jij het beschreef (20-10 18:42) denk ik dat het Taoïsme daar tevens in algemene bewoordingen naar verwijst met de uitspraak : “Niet gehecht zijn aan het resultaat”, dus onafhankelijk van de waardering en erkenning van anderen, of wat het ook maar zou kunnen opleveren.
Maar als ik een paar Euro geef aan een oude Roemeense bedelaar die vaak bij een supermarkt staat of wat geld overmaak aan artsen zonder grenzen is dat voor mij ook geen opoffering, omdat ik het gemakkelijk kan missen, het is op zich altijd wel nuttig natuurlijk maar toch………
LikeLike
Egbert
De manier van leven van Jezus was een opvallend vanzelfsprekende liefde voor met name ook de minderen, met als gevolg dat men hem toen met hun eigen joodse godsdienstregeltjes geirriteerd en kwaad uit de weg ruimde. In het christendom hebben we de vervelende gewoonte gekregen om met name over die laatste “opoffering”, het kruis, van Jezus te spreken. en al die voorafgaande vanzelfsprekende liefde met name voor de minsten maar te vergeten.
Bij weinig of geen liefde is opoffering zelfs in mensentaal al niet zo te vermelden waard. Zelfs mensencomplimentjes lijken me(jou) dan al overdreven. Bij dat zielige “offer” voor die toch niet zo geliefde arme lijkt een geweldige gelovige geluksbeloning van de “Vader” al helemaal niet te verwachten.
Het beroerde van Jezus is dat hij je ook nog voor het liefdesblok zet: de rijke jonge man ging bedroefd heen toen hij merkte, dat hij het niet kon opbrengen alles aan de armen te geven! Het minste wat je als christen met al je portomonneeliefdesgescharrel gelovig te doen staat, lijkt dan nog “bedroefd” te zijn en je dus niet zo gelukkig te voelen. Je zult je dan minstens nog gelovig wel afvragen wat er meer te doen valt.
LikeLike