‘Klopt de boeddhistische stelling dat alle lijden uit begeerte voortkomt?’ is de vraag van Germen op Visionair. Hij vraagt zich af hoe het boeddhisme er uitgezien zou hebben als Boeddha niet de vier Nobele Waarheden had ontdekt, maar een andere oplossing voor het lijden had gevonden. ‘Begeerte houdt ons in leven en laat ons van het leven genieten,’ luidt zijn antwoord.
In een nieuwe serie verkent Visionair het cruciale moment in de levensloop van de stichters van drie wereldreligies: Boeddha, Jezus en Mohammed, waarin hun religieuze activiteiten hun definitieve richting kregen. Wat als ze andere keuzes hadden gemaakt?
Deel een gaat over een van de meest invloedrijke denkers ooit: prins Siddharta Gautama, de grondlegger van de boeddhistische filosofie en religie. Hij was de kroonprins van de Shakya’s, een clan in de Terai, de zuidelijke laagvlakte van wat nu Nepal is. De precieze omstandigheden van zijn leven zijn niet bekend, maar veel overleveringen zijn het over belangrijke ideeën van het boeddhisme wel met elkaar eens.
Gautama, de grondlegger van de boeddhistische filosofie en religie, mediteerde tot hij een oplossing vond voor het menselijk lijden. Daaraan wilde hij een einde maken. Dat leidde uiteindelijk tot de Vier Edele Waarheden en het Achtvoudige Pad. De Vier Edele Waarheden stellen dat er lijden is, dat het lijden een oorzaak heeft die kan worden opgeheven door het Achtvoudige Pad te volgen. Het Achtvoudig Pad gaat over het juiste begrip of inzicht; de juiste gedachten; het juiste spreken; het juiste handelen; juiste wijze van levensonderhoud; juiste inspanning; juiste indachtigheid / meditatie, en de juiste concentratie.
Germen zegt dat het boeddhisme de meest logisch gestructureerde is van de religies en steeds populairder in de westerse wereld. Ook is het logisch consistent, wat een grootheid als Albert Einstein er toe bracht het boeddhisme de meest wetenschappelijke van de religies te noemen.
‘Toch zit er een ernstige denkfout in het boeddhisme: de negativiteit. Het volledig verdwijnen van begeerte betekent uiteindelijk de dood, het terugkeren naar een nuldimensionale ruimte. Begeerte houdt ons in leven en laat ons van het leven genieten.’
De auteur stelt dat het lijden niet stopt door het te ontkennen, maar dat wel een zwakkere versie van het boeddhisme kan standhouden:
‘Veel lijden ontstaat door vermijdbaar lijden, zoals onzinnige begeerte of andere levende wezens onnodig kwaad doen. De begeerte naar een dure auto is onzinnig. De begeerte naar gezond zijn, een volle maag, liefde of een lang en gelukkig leven is dat niet.’
De gewijzigde Edele Waarheden zouden volgens de visionair denker dan iets geworden zijn, waarbij het gewijzigde Pad zich had kunnen richten op wetenschappelijk onderzoek om onvermijdelijk lijden aan te pakken, en dat dat had mogelijk kunnen leiden tot het ontwikkelen van de wetenschappelijke methode en een einde aan heel veel menselijk leed. De Vier Edele Waarheden hadden dan zo geklonken:
‘1. Leven is lijden.
2. Er bestaat onvermijdelijk lijden, vermijdbaar lijden en zelf-aangebracht lijden.
3. Alle vormen van lijden hebben een oorzaak.
4. Elke oorzaak van lijden is aan te pakken, als de oorzaak eenmaal gevonden is.’
Zie: Wat als: Siddharta Gautama tot een andere conclusie was gekomen dan het boeddhisme?
Beeld: Wils (H)art – Boeddha, uit thema Leven, een van de schilderijen van Wils (H)art die staan voor alles wat zij voelt, wanneer zij denkt aan Boeddha, sereen en integer. Een voorbeeld en inspiratiebron voor het bereiken van verlichting en inzicht door het zuiveren van negativiteit. Hart zegt er haar kracht uit te halen omdat daarna immers positieve eigenschappen zoals liefde, mededogen, vreugde en gelijkmoedigheid vanzelf tot ontwikkeling kunnen komen.
GODENENMENSEN 
Over de “negativiteit” die Germen meent te herkennen als een denkfout in het boeddhisme: volgens mij is dat geen denkfout in het boeddhisme maar een negatief gevoel van Germen zelf. Dat negatieve gevoel is een gevolg van de gehechtheid van Germen aan het leven.
Dat verklaar ik vanwege de vervolg opmerking van Germen die hij geeft als een soort argumentatie voor zijn vermeende negativisme van het boeddhisme: “Het volledig verdwijnen van begeerte betekent uiteindelijk de dood, het terugkeren naar een nuldimensionale ruimte.”
Dat is evident: wanneer men de dualiteit verlaat dan keert men terug naar de oorsprong. Dat is niets negatiefs noch positiefs aan. Het lijden kent men aan het “niet-lijden”: ze horen bij elkaar en kunnen niet zonder elkaar. Als men wil ontsnappen aan het lijden dan ontsnapt men tevens aan het “niet-lijden”
De vervolg zin van Germen bewijst dit: “Begeerte houdt ons in leven en laat ons van het leven genieten.” Daar heeft Germen gelijk in. En ik voeg daar aan toe: je kan pas genieten als je het tegendeel kent. Anders is alles gewoon, grijs en vlak en verdwijnt het leven. Net zoals je “ont-roerd” kan zijn als je ook wel eens “be-roerd” kan zijn.
De begeerte aan het genieten, en de hang naar het leven bij Germen is dus de diepere oorzaak van de onjuiste redenering: “Gautema heeft een denkfout gemaakt.”
Er is alleen vermijdbaar lijden door uit het leven te stappen. IN het westen doen ze dat meestal anders dan in het oosten waar velen ervan uitgaan dat men reïncarneert. In het oosten blust men de oorzaken uit.
LikeLike
Ik vind het hilarisch dat Germen een denkfout in het boeddhisme meent te ontwaren.
Lijden komt namelijk voort uit het denken zélf. En omdat stoppen met denken nu eenmaal niet 24/7 toepasbaar is , zal men zelf de uitweg moeten zien te vinden uit het lijdens-doolhof.
Maar ook na het uit blussen van de oorzaken is men nog niet verlost van het lijden.
Wél van het persoonlijk lijden. Daarom ben ik het ook niet eens met de stelling uit het Boeddhisme dat opheffing van het lijden (verlichting, Nirwana) mogelijk is door alleen het uitschakelen van de begeerten. Dat is te simpel.
Met de gewijzigde Edele Waarheden van Germen ben ik het nog minder eens. Germen begeert kennelijk het niet-begeren. Dat is een valkuil waar velen in donderen.
LikeLike
Ten eerste kan lijden gerelateerd zijn aan fysiologische oorzaken zoals ziekte, verval van krachten e.d., gelukkig hebben we tegenwoordig medisch gezien daar meestal wel een adequaat antwoord op of kunnen dat lijden verzachten, honderden jaren geleden moet dat voor veel mensen een hel zijn geweest, dat geldt eveneens voor mensen die leden aan psychopathologie, vroeger gingen ze dan simpelweg aan de ketting in het z.g. dolhuis.
En hoe beroerd de omstandigheden ook mogen zijn, niemand heeft echt haast om terug te keren naar een nuldimensionale ruimte, uitzonderingen die de regie zelf in handen nemen daargelaten, natuurlijk heeft lijden ook met het denken te maken, dat kun je inderdaad niet stoppen, wel observeren en je focussen op de immer terugkerende korte pauzes tussen de gedachten, dat zou enig soelaas kunnen bieden. Het is net zoals Swaab het stelde, zoals de nieren urine produceren, produceert het brein continu gedachten, neem het allemaal niet te serieus.
Maar het is natuurlijk aan een ieder zijn eigen weg daarin te bepalen.
Je kunt de oorzaken niet uitblussen, een gezond en sterk lichaam laat zich tevens wel degelijk gelden, daarbij kun je zoeken naar uitlaatkleppen om de overtollige levenskracht (Qi, Prana) af te laten vloeien (sublimeren), ook kun je het niet begeren onmogelijk begeren, wat voor mentaal plaatje zou je je daarbij voor de geest moeten halen, het enige wijze advies uit (o.a.) het Boeddhisme is en blijft (m.i.) het onbevooroordeelt jezelf blijven oberveren.
LikeLike
-…ook in begeren moet de beste logica gevolgd worden : Wat kan of kan niet, Wat moet of moet niet. Wat is goed of wat is slecht ???
LikeLike
Her verhaal van de grote Siddarta Gautama doet me denken aan het in het westen nog steeds bekende verhaal van een Franciscus van Assisi. Geboren in een rijke westerse familie ging ook hij, met zijn voorbeeld Jezus, beseffen dat rijkdom en bezit helemaal niet zo menselijk is. Franciscus trok zich terug in middeleeuws kloosterlijk bestaan van armoede. Het groeiend wersters wereldwijd consumptie- en asusementsdenken lijkt gebaat met mannen als Siddharta en Franciscus met hun protest tegen goedkoop materialisme zowel in onze oosterse als westerse wereld..Bovengenoemde denkfout lijkt daarbij totaal onbelangrijk!
LikeLike
Begeerte gaat verder dan materiële begeerten. Begeerte heeft ook simpelweg te maken met het wensen dat zaken anders zijn, dan dat zij zijn op dit moment.
Het gehecht zijn aan dergelijke idee-fixes brengt eerder meer dan minder lijden …. Gerwen kan beter zelfonderzoek doen ipv zijn begeerte(n) zo hoog in te schatten, dat hij het boeddhisme wil verbeteren. Niet zijn wil geschiedt, hij kijkt in de spiegel van zijn eigen begeerte.
Aanvaarding van dat wat niet te veranderen is (de onvermijdelijkheid van bepaald lijden in het bijzonder en van lijden in het algemeen) helpt mogelijk zijn begeerte doven.
En dat is niet als apathisch of onverschillig bedoelt.
LikeLike
Zo is dat, fragmentje. Gerwen begeert gezondheid, eten, liefde (hoe kan je dat nou begeren?!?) en geluk. Zelfs een oppervlakkig onderzoek brengt al aan het licht dat de begeerte naar geluk tevens de creactie van ongeluk voortbrengt. Gewen denkt kennelijk dat spiritualiteit een keuzemenu is. In werkelijkheid is het een niet-keuze menu.
Begeertes liggen op velerlei vlakken. Begeerte naar spirituele kennis bijvoorbeeld. Begeerte naar het opheffen van het lijden.
LikeLike
Zwerver, je schrijft: “Maar ook na het uit blussen van de oorzaken is men nog niet verlost van het lijden.
Wél van het persoonlijk lijden.”
Dat is te moeilijk voor me. Ik heb wel eens een lezing gehoord dat de “persoon” niet kan lijden, omdat die slechts een voorbijgaande schaduw is. Neem de betekenis van “persoon” van persona=masker. Het masker van een toneelspeler lijdt niet. Het is de individualiteit (de speler zelve) achter het masker dat lijdt. Dan gaat de lezing verder met: dat is de goddelijkheid van iedere mens. God lijdt in de mens. Daarna kom je dan in allerlei bespiegelingen van de mythe van de kruisdood en hetn lijdensverhaal in esoterische zin en vooral toegespitst op de rozenkruisers. Rozenkruis: het is de verbinding van het verticale van het kruis (spiritueel)(wijzend omhoog naar de hemel en omlaag naar de hel) met het horizontale van het kruis (wereldlijk)(de intermenselijke relaties in de ruimte-tijd). Die verbinding van het spirituele en het wereldlijke doet de rode roos met dorens bloeien/bloeden. Symbool van liefde en pijn die altijd samengaan.
Ik heb de indruk dat je met persoonlijk lijden, het lijden bedoelt van een individu. (een niet-deelbare eenheid) Maar met het blussen van de oorzaken: dus de gehechtheid aan het bestaan, zal onvermijdelijk volgens mij het gevolg het nirwana zijn. Echter nirwana niet als “verlichting” maar als totale uitblussing. Dat is de letterlijke betekenis van nirwana. Dus geen gelukzalige toestand maar volkomen uitblussing als een windvlaag die een vlam uitblaast.
Maar misschien bedoel je wel een “boven-persoonlijk” lijden. Dat probeer ik te duiden als een soort geestelijk-spirituele tussentoestand in een andere wereld of hemel of hel.
Maar het heeft eigenlijk geen zin om hier je hoofd over te breken. Mijn hoofd was op hol geslagen vanwege je pertinente “nog niet verlost van het lijden, wel van het persoonlijk lijden” Moeilijk moeilijk hoor.
LikeLike
@Zwerver, ik denk dat Gerwen met liefde het verlangen naar een intieme relatie bedoelt, dat betreft een natuurlijke drang waaraan de meeste mensen ook gevolg geven en wat ook best wel gezamenlijk geluk kan opleveren, begeerte heeft inderdaad vele gezichten, van het invullen van basale fysiologische behoeften tot psychologische factoren zoals hang naar waardering, erkenning, genegenheid, macht, Siddhartha Gautama wilde als rijke koningszoon, op een gegeven moment op een harde manier geconfronteerd met de schaduwzijde van het bestaan, weten what’s it all about, dat zou je ook inderdaad als een vorm van begeerte kunnen benoemen, maar omdat er oprechte bezieling achter stak viel dat inzicht hem op een gegeven moment ook daadwerkelijk toe, althans zoals het werd vermeld.
@Fragmentje: En dat is niet als apathisch of onverschillig bedoelt.
Zoiets heet dan berusting, de laatste optie.
LikeLike
Het leven is lijden.
Tja, voor velen op deze aarde zal dat wel gelden, ik zag net een reportage over Che Guevara, waarin je een sloppenhuis van binnen in Argentinië zag, vreselijk.
Toch denk ik dat lijden relatief is, verslechtering ten opzichte van een voorgaande situatie, door benoembare oorzaken, ziekte, honger, vreemde wrede overheersing, natuurrampen.
Wat begeerte er mee te maken heeft ontgaat me, behalve de begeerte naar een beter leven.
Om lijden te verklaren uit begeerte, het lijkt me een smoes in de VS trant ‘wie arm is heeft het aan zichzelf te danken’.
Natuurlijk, als je afziet van de begeerte naar een beter leven, al is het maar naar het einde van ziekte, lijdt je minder.
Maar voor dit soort inzichten hoef je geen filosoof te zijn.
LikeLike
@Jan
Wij mensen verschijnen in bewustzijn. De lijdende mens meent dat hij eigenaar is van dat bewustzijn. Bewustzijn verschijnt in hém. De realiteit is dat het andersom is. Ik als mens verschijn in bewustzijn, ik ben een verschijnsel zoals dat heet. Dit principe is geen mentaal principe. Als in “ik aanvaard dat dat zo is”. Het is een principe wat gerealiseerd kan worden. Zodat de niet-meer-lijdende mens het ook in zichzelf terug vind. En hij ook ziet wat het lijden heeft veroorzaakt. (zijn mentale toestand oftewel het denken)
Máár. Daarmee is het lijden van de afgescheiden mens nog niet ten einde. God lijdt in de mens, schrijf je. Dat klopt. God is zich bewúst van al het lijden in de wereld. God is nooit ook maar een millimeter verwijderd van de afgescheiden mens. Maar de verloste mens is ook geen millimeter verwijderd van de afgescheiden mens. Daarin schuilt ook mijn commentaar op het Boeddhisme. Als verloste mens kan je je bij wijze van spreken terug trekken op Rottumeroog en daar gaan zitten verlost te zijn. Maar in de praktijk draai je gewoon mee in het circus van afgescheiden mensen met al haar lijden.
Bewustzijn wil zeggen dat je je ergens bewust van bent. (jezelf bijvoorbeeld) Maar je kan je ook bewust zijn van het lijden van anderen. Empathie is een mentale constructie. In bewustzijn kan er bij de verloste mens sprake zijn van de opheffing van de subject/object relatie. Die toestand noem ik Liefde. Dan is er geen sprake van empathie, maar van direct waarnemen. Van andermans lijden bijvoorbeeld. Liefde en bewustzijn, zijn zeer nauw met elkaar verbonden. Het is ook de wijze waarop men toegang kan krijgen tot het Akasha veld. Er gaat níks verloren van alles wat er ooit gebeurd is en ooit nog gebeuren zal. God weet letterlijk alles……
LikeGeliked door 1 persoon
@Egbert: ik denk dat Gerwen met liefde het verlangen naar een intieme relatie bedoelt
——————-
Ja, dat is mogelijk. Ik ken ook dat verlangen. (mijn vrouw en ik zijn niet meer intiem) Maar het is en blijft tóch een begeren. Begeren en verlangen zijn nauw verwante begrippen. Daarom schrijft fragmentje terecht dat niet-begeren verder gaat dan materiële begeerten. Met die niet-materiële zaken kom je op het terrein van het “vasten van het hart”. Als je je wilt ontworstelen van je begeertes, dan kan je niet zomaar zaken gaan overslaan omdat die je niet goed uit komen.
LikeLike
Wat jammer nou dat het toch zo tolerante boeddisme met gelijkhebberig leerstellige politiek, machtsdenken van de monniken daar en ondanks alle bekende mooie woorden in Cambodja moslims het leven totaal onmogelijk maakt.
LikeLike
Joost,
de filosofie van Bhudda werd een godsdienst.
Overigens, aan welke kant het morele gelijk ligt in de strijd in Myanmar, ik vrees dat je dat niet meer kunt vaststellen.
Of die strijd daar anders is dan de net een beetje beëindigde in Bolivië, ik vraag het me af.
Moslims lijken overal op de verkeerde plekken te wonen.
Het kan zijn dat zij aan hun geloof inspiratie ontlenen voor verzet, de visie van Churchill in 1898
LikeLike
Joost. Bedoel je misschien in Birma? Dat is niet jammer het is heel erg.
LikeLike
@ Paul, wat een schitterende vondst om de titel van je blog te verbinden met de intentie waarmee de Boeddha is geschilderd.
Over ‘denkfoutjes’ gesproken……( Wil(s) Hart is een zij. 😉
@ Jan, de letterlijke betekenis van Nirwana ( Nirvana in het Sanskriet en Nibbana in het Palï, beide woorden met een ‘slangetje’ 😉 boven de eerste a, is het ‘uitdoven’ van de ‘vuren’ van hebzucht, haat en begoocheling.
LikeGeliked door 1 persoon
@Carla, jij hebt me natuurlijk weer onmiddellijk door. Na doorzoeken merkte ik ook dat hij een zij is. Ik heb wat last van dit gendertijdperk. 😉
Meer info over haar om het goed te maken:
http://www.wilshart.nl/wilsart/creatief/
LikeLike
Jan
Zit er in jouw “ondersneeuwen” van christendom hier niet vergelijkbare “leerstellige (oosterse)gelijkhebberij”, die in (inderdaad) Birma/Myanmar de boeddhistische hekel aan islam veroorzaakt? (Terwijl dat christendom -en dat vergeet ik niet!- inderdaad ook terecht kritiek kan krijgen van diezelfde “leerstellige gelijkhebberij”)?
LikeLike
Carla. Over Nirwana.
Zoals ik bij de theosofen geleerd heb letterlijk uit het Sanskriet, en dan pas daarna de connotatie die door theosofen, esoterici en veel boeddhisten eraan toegevoegd zijn. Ik weet het niet, maar ik houd me aan de strikt letterlijke betekenis van “totale uitblussing en het volledig verdwijnen”. Dat doe ik op grond van de leringen van anatta van Gautema de boeddha, alhoewel mijn gevoelservaring van sunyata (het volmaakte) het tegenovergestelde doet vermoeden. Mijn wereldbeeld wat dit betreft is dus inconsequent en absurd.
Ik lees*: Nirvana (Sanskriet)
“Dit woord is samengesteld uit twee delen: nir, ‘uit’, en vana, het voltooid deelwoord van de wortel va, ‘blazen’, en betekent letterlijk ‘uitgeblazen’. De betekenis van het oude Indiase denkbeeld (en zelfs van de taal, het Sanskriet) is zo slecht begrepen dat Europese wetenschappers er vele jaren lang over hebben gediscussieerd of met ‘uitgeblazen zijn’ werkelijke vernietiging van de entiteit wordt bedoeld of niet. Maar het uitgeblazen zijn heeft alleen betrekking op de lagere beginselen in de mens.”*
Dit laatste waar jij aan refereert geloof ik dus niet en houd mezelf rationeel aan de strikt letterlijke betekenis.
*zie http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/ow/n.html#3
LikeLike
@Joost.
Over gelijkhebberigheid. Daar is niets mis mee tenzij je logisch denkt en anderen ongelijk geeft. Je weet dat ik over religie het standpunt huldig dat iedereen gelijk heeft?
Ongelijkgeverigheid aan anderen is geheel andere koek, dat is geen religie (herverbinden): het is verdeeldheid zaaien.
LikeGeliked door 1 persoon
@Joost, Het zijn en blijven allemaal maar mensen waarin ze ook mogen in geloven.
@Zwerver: Met die niet-materiële zaken kom je op het terrein van het “vasten van het hart”.
Waarom zou je dat doen, dat lijkt me niet natuurlijk, het dooft op een gegeven moment vanzelf wel uit door ouderdom en/of ziekte, je hoeft toch niet op de zaken vooruit te gaan lopen, dit lijken me methodieken die nergens toe leiden, het enige wat je volgens mij moet doen bij “vasten van het hart” is je er bewust van zijn, dus oplettend blijven, een eenvoudig voorbeeld, ik houd wel chocolade, at er eigenlijk teveel van, op een gegeven moment zorgde ik ervoor dat het proces van consumeren niet meer in de onbewuste modus plaats vond, dus met de tv aan etc, dus in stilte en uiterst geconcentreerd heel bewust de chocolade consumeren, nadat ik dat een paar keer had gedaan kon ik het veel gemakkelijker laten staan, zo kun je van tal van zaken afstand doen mits je er heel oplettend blijft bij wat je doet. Dat is de crux. Dus niet meer op de automatische piloot. Dat betreft ook de kerngedachte van Zen, oplettend blijven.
LikeLike
@ Jan, je hoeft mij ook zeker niet te geloven. Misschien kan je wel Stephen Batchelor geloven. Deze man heeft de teksten uit de Pali-canon bestudeerd gedurende zijn jarenlange reis door de Boeddhistische tradities. ( er zijn er trouwens heel wat ) Hij heeft een prachtig boek : ‘ Bekentenis van een Boeddhistisch Atheïst ‘, geschreven welke voorzien is van een verklarende woordenlijst.
Aan gespoord door dit topic ben ik het gisteren en vandaag weer eens gaan lezen.
Ik denk wel eens, bij de westerse blik die gebruikt wordt om het Boeddhisme te duiden aan het gebruik van ’n etiketje die op ’n pakketje geplakt wordt, zonder te kijken naar de inhoud van het pakketje. 🙂
Dat komt overigens ook voor bij het plakken van Christelijke, Joodse, Islamitische e.a. etiketjes. 😉 ( m.i. )
LikeLike
Quote: Het betekent in feite het persoonlijk-individueel opgaan in of beter gezegd de vereenzelviging met het zelf – het hoogste zelf. (betrekking hebbende op Nirvana)
————-
Dat noem ik de zelf-waarneming. Je neemt je zelf waar in je zelf, al was je een ander. Het is idd een toestand zoals G. de Purucker schrijft.
——————
Quote:Want in die gevallen waarin nirvana zelfs tijdens het leven van een mens op aarde wordt bereikt, betekent dit dat zo iemand door evolutie zo ver op het pad is gevorderd dat het gehele lagere persoonlijke deel van hem volledig onpersoonlijk is geworden, dat het persoonlijke zich in het kleed van onpersoonlijkheid heeft gehuld, en dat hij daarna in de nirvanische toestand van de spirituele monade leeft.
——————-
Dit herken ik dan weer niet. De mens houdt gewoon zijn persoonlijkheid. Daar kom ik op een van de vele misvattingen. Ik kom vaak de stelling tegen dat het ego (het lagere zelf) niet zou bestaan. Dat is onzin, gedeeldheid en ongedeeldheid kunnen naast elkaar bestaan in de mens. Zoals het in de door mij aangehaalde quote wordt gesteld zou het zijn alsof de mens een soort van robot wordt. Dat is niet aan de orde. In feite is het heel eenvoudig. De verdeelde mens kijkt naar de wereld met veruitwendigd bewustzijn, de ongedeelde mens is zich bewust van het verinwendigd bewustzijn.
De zelf-waarneming is onderdeel van het verinwendigd bewustzijn. Maar zoals ik al eerder schreef: je gaat niet in een hoekje verlicht zitten te zijn. Het veruitwendigd bewustzijn blijft gewoon aanwezig. hetgeen erg logisch is, het is hetzelfde bewustzijn als het verinwendigd bewustzijn.
LikeGeliked door 1 persoon
@Egbert
We hebben het hier over onthechten van begeertes. De meeste mensen vragen zich überhaupt af waarom je jezelf geen begeertes zou toestaan. Spiritualiteit is niet logisch, daarom blijven de meeste mensen ook gewoon in de verdeeldheid.
LikeGeliked door 1 persoon
@Zwerver, onthechten van begeerten lukt juist door het beoefenen van “awareness” (oplettendheid).
Als je goed zicht krijgt op wat er allemaal in jezelf speelt dooft het juist uit.
LikeGeliked door 1 persoon
Egbert (15.48) En diezelfde beperkte mensen hebben hopelijk in geweten ook nog (de voor jou alleen maar uitdovende?) beperkte idealen, waarvan ze (ge)weten dat ze elkaar daar niet figuurlijk en letterlijk (als met overduidelijke geëtiketteeerde waarheden:zie Carla boven) mee om de oren kunnen slaan
LikeLike
@Carla
Het plakken van etiketjes is eerder menselijk dan goddelijk imo. Volgens mij heeft het heel-al (God) geen meetlat, worden enkel de natuurkundige principes gevolgd. En mogelijk ook die van de quantummechanica, alhoewel geen mens daar een levend beeld bij heeft. En o ja, Inclusief de wiskundige chaostheorie. Toch ontstaat telkens weer (zo de geschiedenis leert) een nieuwe orde uit chaos.
Zo binnen, zo buiten, zo boven, zo beneden… Om er maar eens een hermetisch principe tegen aan te gooien 😉
LikeGeliked door 2 people
@Carla. betreft het “Nirwana” etiketje plakken zonder naar de inhoud te kijken.
Ik ben al vele decennia etiketjes aan het plakken: dat is best leuk werk. Het doosje met het etiketje “Nirwana” is leeg. Niet dat er niks in zou zitten, maar dat wat er in zit is niks. Dus ik houd het fijn op: uitgeblust. In ieder geval (volgens de Purucker) is het “letterlijk taalkundig” uitgeblust. Dus is het (slechts letterlijk gezien) het juiste etiketje. Al vind hij op grond van zijn theosofische leringen dat het de geur heeft van gelukzaligheid. Overigens vele boeddhisten vinden dat ook, dus ergens zal hij wel gelijk hebben. Zoals iedereen gelijk heeft, zeg ik maar.
Waarom volg ik dan al die deskundigen en boeddhisten niet? antwoord: omdat er “ziel” aanwezig is dat gelukzaligheid ervaart. De behoefte van vele boeddhisten om via vele levens van “ziels”verhuizingen met het volgen van edele paden dat nirwana te bereiken. Dat voelt voor mij onjuist aan: ik ben te lui om het spirituele te willen bereiken. Ik ben niks en dat vind ik prima zo. Ik heb de eerste 40 jaar van mijn leven verprutst door het zoeken naar mijn ziel. (beetje overdreven ik heb ook leuk geknutseld met elektronica) Toen merkte ik dat er niks was en dat je niks bent. En dat is heel erg fijn: dan hoef je niks meer. Op zichzelf is dat al gelukzalig: niks te moeten niks te zijn, oh wat is dat fijn.
Je kent de gelijkenis van de golven op de zee? Iedere golf heeft een unieke eigenheid: een soort individualiteit. Als de golf op het strand in de branding gebroken wordt dan is hij er niet meer. Net als de mens die sterft en niet meer is. Maar het water van de zee en de hemel erboven blijven zichzelf: onaangedaan. Heilige boeken vermelden dan, dat de adem opstijgt naar god en het stof weer terugkeert tot stof. (water=stof) (eigenlijk is lucht ook stof) Daarom vind ik het hindoeïsme zo leuk: het brahman is identiek met het atman. Ijdelheid der ijdelheden alles is gebakken lucht (Vanitas) zei prediker eens.
Gautema de boeddha zelf ontkende het bestaan van een ziel. Als ik sterf ben ik er niet meer. Misschien is een bepaalde turbulentie van mijn adem in de hemel dat een leuk tijdelijk godje veroorzaakt: een Jangod. Daarom ben ik een Jannist, zoals Joost zo treffend geschreven heeft.
Als je dit verhaal goed op je in laat werken, dan kan je met mij alle kanten op. 🙂
p.s. ik ben benieuwd wat Zwerver hiet van vind: ik heb het helemaal niet over object en subject gehad, dit keer.
p.p.s.s. natuurlijk kan er een film van die golf gemaakt zijn, ook nadat hij op het strand is gestorven. Dus als je wilt kan de die film uit de akashakroniek opzetten en alles opieuw beleven. Alles is zo onuitsprekelijk vermoeiend, zei Prediker: slimme vent.
LikeLike
@Jan
Het zijn van niets (want daar hebben we het feitelijk over) is een toestand van gelukzaligheid. Juist ómdat er niets is. En dus ook geen subject of object. Men neemt in die toestand het Zelf waar of zoals de Purucker zegt vereenzelviging met het Zelf. Of nog weer anders gezegd; waarnemer en waargenome zijn dezelfde.
De mens die sterft is er niet meer, maar het Zelf blijft. Het Zelf keert namelijk terug naar waar het vandaan komt. Zo ben ik (Zwerver) tegelijk zowel sterfelijk als onsterfelijk. Maar ik raad iedereen dringend aan om mij niet te geloven. Dat Zelf, dat dien je zelf waar te nemen of er mee te vereenzelvigen. (wat hetzelfde is) Alles wat je gelooft telt namelijk niet in het spirituele gebeuren. Dat zijn slechts imaginaties welke begeertes kunnen opwekken.
LikeGeliked door 1 persoon
@Joost, de post van (15.48) was een reactie van Jan, maar het (uit)doven van begeerten) kan behalve door ouderdom ook een gevolg zijn van toegenomen (zelf)inzicht terwijl je nog in de kracht van je leven bent, waarom mensen zich vastklampen aan een bepaalde gedachtengoed, hetzij religie of de één of andere filosofische uitgangspositie en elkaar daarmee om de oren blijven slaan lijkt me voer voor psychologen want waarom wordt je nu sterk door iets aangesproken, dat wordt toch grotendeels door onbewuste factoren bepaald terwijl de ratio er vervolgens een voor jezelf acceptabel labeltje op plakt, wat ik al Fragmentje schreef, mensen die echt moeite hebben met het invullen van de primaire levensvoorwaarden houden zich hier niet zo mee bezig, eigenlijk een beetje een luxe probleem. existentiële onvrede met al de daaruit voortvloeiende bizarre hersenkronkels begint pas de kop op te steken als….vandaar mijn voorbeeld van “full versus empty stomach”.
@Zwerver: zelfs als de activiteit van het brein op een heel laag pitje staat d.m.v. bijv concentratie waarbij de waarnemer zou kunnen samensmelten (opgaan) in hetgeen er waargenomen wordt zal je nog altijd de levenskracht ervaren welke door je lijf stroomt, dat vertaalt zich als de observator, niets kun je (bij leven) niet worden(ervaren) tenzij je er niet meer bent maar dan zal je het ook niet meer weten, als je blij bent dat je (rationeel beredeneerd), niets bent, want wat behelst nu helemaal een klein stukje bewust organisch leven in een onmetelijke Kosmos, kan dat besef (deze gedachtengang) inderdaad wel een gevoel van bevrijding genereren.
LikeLike
– .”.. begeren leidt tot lijden…”.???
– maar toch zegt men ook : ” wie het minst begeert, staat het dichtst bij de goden” …
LikeLike
@Egbert
Swaabistisch gezien heb je gelijk met je opmerking. In de Swaabistische visie komt bewustzijn voort uit het denken. In mijn visie is het andersom. Ik -de denkende Zwerver- komt voort uit bewustzijn. God is zich bewust van Zwerver, God is de schepper van Zwerver.
Dat heeft alles te maken met de waarneming van het Zelf. Dat Zelf, dat ben ik! Zo bezien hebben de boeddhisten gelijk dat het persoonlijke wegvalt. Maar het Zelf brengt ook degenen voort die zichzelf Zwerver noemt. Vereenzelviging (de Purucker) maakt zowel het persoonlijke als het onpersoonlijke mogelijk. Waarmee classificaties “een klein stukje bewust organisch leven in een onmetelijke Kosmos” weg vallen. Daarmee doel jij op het persoonlijke. Ik ben zowel het fragmentje als de onmetelijke Kosmos. In Jan’s taal: ik ben zowel de oceaan als de golf die op het strand breekt. (en sterft)
@valere De Brabandere
Zo is dat.
LikeLike
@Zwerver, dat hoeft niet, je kunt je ook gewoonweg gewaar zijn dat je er bent, dus zonder dat je ergens aan denkt, zoals Descartes het destijds stelde kan ik me niet zo in vinden.
Ik ben zowel de golf welke op het strand breekt als de oceaan, die zijn de zoal bekende metaforen die veel opgeld doen maar de observator (dat was het punt waar het om ging) om het verruimde bewustzijn, ik zal het toch even op een bepaalde manier moeten proberen te formuleren, te registreren, verdwijnt nooit.
Ik zou je trouwens voor hetzelfde geld kunnen vragen of jij je nog de fase van de diepe droomloze slaap van vannacht kunt herinneren:).
@Valere: maar toch zegt men ook : ” wie het minst begeert, staat het dichtst bij de goden” …
Het gaat niet om meer of minder begeren maar zicht hebben op het mentale mechanisme welke het begeren aanstuurt. Dan verdwijnt het vanzelf.
(Vrij naar “Krishnamurti”).
LikeLike
Ik vind het wel geestige discussie hier, als ik, als ernstig zieke man, geen gezondheid begeer, lijd ik niet meer ?
Mijn nieuwste medicijn heeft na een paar weken de pijn aardig weggenomen, waardoor ik de morfine haast niet meer hoef te gebruiken.
Mijn dokter gaf me niet het advies een geen pijn situatie niet te begeren, in tegendeel, de apotheek leverde een behoorlijke voorraad nieuwe morfine, waarvan ik hoop die niet te hoeven gebruiken.
Het goedje werkt goed, maar heeft een hele serie vervelende bijwerkingen, zoals een paniekaanval.
Het lijden daaraan is ook geen lolletje.
Wat ik met dit soort bespiegelingen aan moet, geen idee.
Het doet me denken aan ruzie tussen de Ziekenfondsraad en psychotherapeuten rond 1980 ‘als je eerst zelf maar eens een fobie’tje hadden’.
LikeLike
@Egbert
Ongelijk heb je niet, maar gewaar zijn is vrij beperkt. Bemerken dat je bent, kan je idd zonder te denken doen. Dat is een directe vaststelling zonder waarneming. De zelfwaarneming of vereenzelviging is toch weer wat anders. Ik gebruik liever het woord waar nemen. Je neemt je zelf waar in je zelf als was je een ander. Dat is toch net even anders dan gewaar zijn.
@jellevdwal
Waar we het hier over lijden hebben wordt geen fysiek lijden bedoelt. Een geestige discussie is het wel zo her en der. Immers: steggelen over wat Nirvana nou precies is, is als de weg zoeken in Moskou. En dan een discussie houden over de kaart van Moskou. Over wat voor papier er is gebruikt, de drukinkt enzovoorts. Aanwijzingen in het Boeddhisme, Christendom, Taoisme enz zijn er om gebruikt te worden. En als je op de plaats van bestemming bent mag je de ‘kaart’ gewoon weg gooien of aan een ander geven.
Ik denk dat voor jou dit soort bespiegelingen mosterd na de maaltijd zijn. Ik begrijp dat je tijd er zo goed als op zit. Ik wens je een rustig heen gaan toe.
LikeLike
In het Boeddhisme staat begeerte niet op zich zelf. Begeerte, afkeer en verwarring is een klassieke triade.
Edel Maex, een psychiater én beoefenaar van het Boeddhisme legt het zó uit, in zijn ‘ inleiding in het Boeddhisme’,
Stel dat iemand je alleen maar benadert vanuit begeerte, afkeer en verwarring. Dat wil zeggen vanuit vragen als: Wat heb ik aan deze persoon? Past hij in mijn kraam? Wat en hoe kan ik van hem gedaan krijgen? Wat levert het me op aan b.v. geld en/of macht? Wil hij iets van mij? Hoe kan ik dat voorkomen?
Het is duidelijk dat een dergelijk, intermenselijk, contact hoogst onprettig is. In de mate dat deze persoon zijn bedenkingen in concrete handelingen omzet, loop je daarbij het gevaar op alle mogelijke manieren misbruikt te worden. ( lijden )
Maar ook voor de persoon in kwestie is het een bron van lijden. Hij leeft in een constante toestand van oorlog. Ieder contact bestaat uit een machtsstrijd waarin hij kan winnen of het onderspit delven. ( Bron: Een kleine inleiding in het Boeddhisme. Edel Maex )
Het gaat uiteindelijk om of het handelen in de praktijk gaat om lijden of welzijn.
Dat het niet om welzijn gaat, maakt het voorbeeld wel duidelijk. 😉
@ Jelle, ik hoop dat je, ook al kan je er soms helemaal niets mee, plezier mag beleven aan je deelname hier.
LikeLike
@Jelle: het gaat om het vruchteloos blijven begeren (doelen stellen in het leven van welke hoedanigheid dan ook) wat uiteindelijk kan transformeren in psychische lijden omdat het maar niet wil lukken en hoe je door zelfinzicht hier vanaf kunt komen en ontdekken waarom het bereiken van die doelen eigenlijk zo belangrijk voor je is, het gekke is trouwens als je ergens vrede mee krijgt dus het niet meer beladen voor je is, het wel lukt:)
Maar niemand wil zich natuurlijk ziek voelen. Dat is een ander verhaal.
Ik heb ooit eens lang geleden toen ik nog jong was een niersteentje gehad wat er op natuurlijke weg weer uitkwam, kreeg toen ook later morfine want wist niet waar ik het zoeken moest van de pijn, op dat moment zat ik ook nog eens in de kroeg, de morfine bracht me trouwens wel even in de zevende hemel:). Begrijp wel dat medici daaraan verslaafd kunnen raken als het gemakkelijk verkrijgbaar is. Wat een effect had dat spul, het werkte niet alleen pijnstillend maar zorgde ook voor een geweldig euforisch gevoel.
LikeLike
Zwerver,
nee, dit medicijn werkt, hoe lang, een paar maand tot een paar jaar, twee is meestal het max, en dan zijn er nog weer andere.
Elk werkt eindig, maar ik denk er nog wel een paar jaar te zijn.
Ook moet mijn lijden niet worden overdreven, wat ik in wachtkamers van ziekenhuizen ben tegengekomen, vooral voor bestraling, dan prijs je jezelf gelukkig.
Maar ik kon niet laten, laat ik zeggen, een praktijkopmerking te maken.
Egbert,
wat je beschrijft is heel iets anders dan fysiek lijden.
Dat euforische gevoel van morfine ken ik, een beenoperatie in 1965, herinner me dat nog altijd.
Maar ik weet nu dat het ook anders kan, dat je van jezelf wilt weglopen, niet leuk.
Dat vruchteloos blijven begeren, nooit meegemaakt, tenzij je miskende genieën er ook toe rekent.
Onze Rutte schijnt al op de middelbare school eerste minister te hebben willen worden, die begeerte is dan vervuld.
Diederik Samsom schijnt het baantje ook begeerd te hebben, misschien nog te begeren, hoe hij zich voelt, geen idee.
Ik denk dat wij Nederlanders in het algemeen niet zo begeerderig zijn.
Al weer lang geleden in Frankrijk werden jaloezie moorden anders behandeld dan andere moorden, dat is bij ons nooit zo geweest.
‘Gewone’ ellebogenwerkers zijn er natuurlijk genoeg.
Dit geschreven hebbend bedenk ik dat de begeerte waar het hier over gaat misschien heel iets anders is dan waar ik het over heb, nogal aardse begeerten.
Maar helaas, als nuchtere Fries kan ik me bij mystieke begeerten niet veel voorstellen.
Er zijn betogen dat langdurige zang, koorzang, hallucinaties kan oproepen, zuurstoftekort, die dan beleefd werden als een hogere toestand, wat je daar dan ook onder verstaat.
Maar ook allerlei stofjes als lsd doen dat, en, ik vrees, vele drugs, die nu bij jongeren schrikwekkend gewoon zijn.
LikeLike
Boedhistische en andere religieuze wijsheden mogen niet verward worden met wetenschap. Ik heb het niet over de boeddhistische praktijken die ik in mijn aangetrouwde familie zie, die verschillen volgens mij niet wezenlijk met de in mijn ogen naïve geloofsbeweging die ik vroeger in mijn eigen katholieke omgeving aantrof, want dat is niets anders dan geloof in tovenarij. Toch is het geloof in Godelijke openbaringen of in boeddhistische stellingen moeilijk wetenschappelijk te billijken, ondanks dat grote denkers zich daar het hoofd over gebroken hebben. Feitelijk komt het ook allemaal neer op tovenarij.
Maar is wetenschap zelf dan geen magie? Als het over experimenteel geverifieerde theorieën gaat dan is hier tenminste een onderscheid mogelijk tussen wetenschap en religie, want de laatste kent noch theorie noch experiment. Verder is wetenschap gebaseerd op het geloof dat logica universeel is en dat geloof wordt alleen maar gevoed door zijn praktische bruikbaarheid. Voor sommige mensen is religieus geloof ook praktisch bruikbaar en wie ben ik dan om dit te veroordelen? Van mij mag iedereen geloven wat hij wil, wat telt is wat men met zijn geloof doet en daarover zou de discussie dan ook moeten gaan.
LikeLike
-… inderdaad logica is universeel en het enige absolute ‘zijn’ zelf, de eeuwige wetmatige logos een andere ‘god’ …
LikeLike
@Bert Morriën : Maar is wetenschap zelf dan geen magie?
—————
Wetenschap gaat altijd over het gekende. Feitelijk is daar geen magie aan. De wetenschap doet iedere keer een stukje informatie ontsluieren. Wat werkelijke magie is, is de waarneming van het Zelf. Dan kom je op het terrein van de kenner, de waarnemer, de ziener. Merk ook op in dit verband dat alles wat Einstein, Newton, Verlinde e.a. hebben ontdekt al lang al aanwezig was voordat genoemden geboren werden. Het Zelf was ook al aanwezig voordat ik geboren werd. Spiritualiteit gaat altijd over een ontdekkingsreis in je zelf. Spiritualiteit is feitelijk de bestaanslaag waaruit het gekende is voortgekomen. Het gekende wat we kennen als het fysieke ruimte-tijd.
Religie kent dus wel degelijk theorie en experiment. Het experiment bestaat er uit dat als jij anders gaat denken, dat je dan ook anders gaat handelen en ook andere uitkomsten krijgt. On topic betekent dat dat als je de vinger achter je begeertes krijgt, dat je dan de bestaanslaag ontsluiert van het gekende. Bert Morriën is degene die die keuze maakt. Of niet.
LikeLike
Paul, wat een leuke site heb je toch hier. Carla is weer ‘Bekentenis van een Boeddhistisch Atheïst’ gaan lezen en ik zit nu weer in ‘Burger van de Wereld te snuffelen.’ Het is leuk en leerzaam, zet aan tot studie en dialoog. bedankt.
LikeGeliked door 1 persoon
Voor hen die vertwijfeld zijn vanuit het lijden van de individuele tijdelijke mens, tegen de achtergrond van de analogie “de golf en de zee zijn in essentie hetzelfde water.” de individuele mens is een tijdelijke golf, de zee is de kosmos. Het volgende.
Uit burger van de wereld van Libbrecht pagina 216 (tussen haakjes) toegevoegd door mij (Jan)
citaat:
“Wie positief karma voortbrengt, handert moreel goed. Hij wordt daar echter niet individueel voor beloond, want dit zou contradictorisch zijn aan de leer van an-atman (niet-zelf), en de ego-intentionaliteit overdragen naar het hiernamaals. Het persoonlijk eeuwig leven is voor het boeddhisme een vorm van egoïsme. Wat motiveert mij dan om goed te handelen? Niets anders dan de ‘Grote Attractor’, de oceaan zelf, die zich in de meditatieve houding uit als een drang naar het absolute. De ondergang van het zelf, het an-atman, is de enige beloning. Aangezien ik slechts een fase in de kosmische lijn (als een golfje in een golftrein), ben ik verantwoordelijk ten aanzien van de kosmos. Dit vereist een mystieke attitude van het hoogste niveau, waarbij S=O (subject =object) het uiteindelijke doel van mijn bestaan is.”
LikeLike
@ Jan, ( 13:06 uur ) ik ben het van harte met je eens. Ook wel eens leuk, niet waar! 😉
Welke traditie, welk heilig boek dan ook:
‘ het is als koffiebonen, wanneer het water van het leven er niet doorheen stroomt, heb je niets.’
LikeLike
@Jelle: Ik denk dat wij Nederlanders in het algemeen niet zo begeerderig zijn
Dat zou ik maar niet te hard roepen, het is maar net op welk vlak het zich vertaald en welke interpretatie je aan het woordje begeren toekent. Het zou ook een te sterke drang naar winstbejag kunnen zijn, als je een bedrijfje runt, waardoor het plezier in het werken wordt overschaduwd.
En waar het Boeddhisme (verdeeld in vele stromingen) zich over uitspreekt heeft ook betrekking op de aardse begeerten en adviezen, hoe hier mee om te gaan om gemoedsrust te bereiken.
Ik zie het orthodoxe (Mahayana) Boeddhisme ook wel een beetje als een vorm van toegepaste psychologie.
Veel psychotherapeutische concepten zijn dan ook weer aan het Boeddhisme ontleend.
Mystieke begeerten, mystiek groei, de verborgen krachten in de ziel etc kan ik ook weinig zinnigs over zeggen.
In het stadje waar ik woon wordt door een grote groep (grotendeels werkeloze) jongeren wel of niet goed opgeleid veel drugs gebruikt, als dat representatief zou zijn voor de rest van Nederland ziet het er niet al te best uit.
Maar ook natuurvolkeren gebruiken bepaalde kruiden om tot transcendente ervaringen te komen.
Kennelijk inherent aan de menselijke natuur de sterke behoefte om het alledaagse te ontstijgen.
LikeLike
@Jan: Aangezien ik slechts een fase in de kosmische lijn (als een golfje in een golftrein), ben ik verantwoordelijk ten aanzien van de kosmos. Dit vereist een mystieke attitude van het hoogste niveau, waarbij S=O (subject =object) het uiteindelijke doel van mijn bestaan is.”
Je bent volgens eigen zeggen helemaal niets, dan maakt het lijkt mij niet uit hoe je moreel handelt, hoe kun je dan verantwoordelijk t.a.v. de kosmos worden gesteld, als ik jouw betoog (Libbrecht) zo lees, op welke wijze zou je dan nog schade aan kunnen richten langs de kosmische lijn, maar om dit te begrijpen, stel je vervolgens, vereist een mystieke attitude van het hoogste niveau, dus er bestaan ook lagere graduaties in mystieke inzichten?, probeer als je wilt, het eens ietwat begrijpelijker uit te leggen, dit behelst nogal een schimmig betoog wat weinigen denk ik echt goed kunnen volgen.
LikeLike
@Egbert
Ik kan het prima volgen wat Jan zegt. Het probleem waar we hier tegen aan lopen is dat het mentale begrijpen, gelijke pas houdt met het mystieke begrijpen.
LikeLike
Een pareltje. Incl. ‘denkfouten’, zelfs binnen het Boedhisme. 😉 Nieuwsgierig…..?
https://www.levenindemaalstroom.be/nl/blog/ontwaken-geen-luxe
LikeLike
Sorry Egbert. Ik had dit citaat uit het boek “Burger van de wereld.” nu juist uitgekozen omdat ik het zo overduidelijk vond. En tevens zo troostvol voor de lijdende mens, die ontheemd is geraakt uit de christelijke cultuur vanwege het voor velen wegvallen van het geloof in een hemel en een persoonlijke god.
Ik kan het dus niet verder uitleggen. sorry.
Misschien zou je dat boek zelf eens kunnen lezen. Wat ik (tussen haakjes) heb geschreven is ook uit dat zelfde boek.
LikeLike
@Jan, het betreft dus een letterlijk citaat uit het boek van “Burger van de Wereld”.
Het is ook niet dat ik er helemaal niets van snap, maar het komt op me al met al een beetje nihilistisch over, maar lijkt indirect ook wel weer een beetje op een soort van religie, want het komt er op neer dat het an-atman terug blijft komen als je slecht karma genereert, dus gefundeerd op een Boeddhistische stroming (er zijn er nogal wat) die het fenomeen van de reïncarnatie aanhangt..
Maar ik ga zelf eens op zoek.
@Zwerver: Ben onderstaande link gaan bestuderen om de kloof tussen mijn mentale en mystieke begrijpen een beetje met elkaar in de pas proberen te houden:)
https://inzichten.blogspot.nl/2014/10/subject-en-object.html
LikeLike
Egbert. Het is een letterlijk citaat uit het boek. Tussen haakjes staan toevoegingen van mij als uitleg, maar die heb ik dus elders uit hetzelfde boek gehaald. Zoals “een golf uit een golftreintje”. Ik probeer toch maar iets toe te voegen, in de hoop dat het niet voor meer misverstanden zorgt…..
Het verschil tussen al die stromingen in religies (dus ook het boeddhisme) verklaart Libbrecht uit de culturele verschillen, de oppervlakte structuur. Dan is er wat (volgens hem) de diepte structuur is. Dat laatste werkt hij heel diepzinnig uit. Daar is geen plaats voor reïncarnatie, als een soort zielsverhuizing. Het begrip “ziel” of “zelf” en “anatta” of “an-atman” leegte en “leeg van zelf” (die paradoxaal ook volte kan zijn) en door Libbrecht op één lijn wordt gesteld als de mystieke ervaring van god door westerse mystici. Het an-atman komt overeen met wat ik begrijp uit de directe leringen van Gautema de boeddha. Reïncarnatie zijn een reeks golfjes die na elkaar een soort karakteristiek als impuls doorgeven. (dat zijn de skanda’s: bundels van eigenschappen) Ieder golfje is “niets in essentie” (niet-zelf: an-atman) dan het water van de oceaan. Iedere mens heeft “als golfje zonder essentieel zelf” de verantwoordelijkheid om mee te spelen in de causaliteit van de bewegingen van het water. Dat is dan de ethiek. Het is logisch gezien absurt en dien ten gevolge daardoor voor de westerling niet gemakkelijk te begrijpen. Maar de oosterse mens zegt dat: het is noch gepredestineerd noch vrije wil, maar iets ertussen. Daarom zeg ik soms dit en soms dat. De hoogste ethiek is dus in vrije wil te bewegen op de voorbestemde bedoelde beweging van de natuur. Niets te zijn dus door alles te zijn.
Aldus heb ik begrepen.
Ik begrijp dat men negativiteit kan zien in het boeddhisme en het zelfs nihilistisch vinden. Voor mij is het precies het tegenovergestelde. Het belangrijke onbegrip komt voort uit de verkeerde interpretatie van “niets”, dat niet “niet-iets” is maar waarbij niets=alles. Je zou moeten aanvoelen dat de wereld waarin wij leven in essentie absurd is en niet intelligibell. Net zoals nirwana geen soort “hemel” is.
Na de dood gaat de adem naar god en ashes to ashes, dust to dust. In de zee-analogie: de golf verdwijnt en de lucht gaat naar de lucht en het water naar het water: het oppervlakte is dan vlak. De guna sattwa (harmonie) overheerst dan. Sattwa lijkt veel op atman: de essentie van de adem-lucht-leven.
Sorry als dit als onzin overkomt: ik heb mijn best gedaan, meer kan ik niet.
LikeLike
@Egbert
Niks mis met studie. Maar kijk uit dat je niet in andermans waarheid ga zitten. In jouw link schrijft Rob: “Wat wij zijn kan dus nooit gekend worden.” Ik heb gisteren een tegenovergestelde bewering gedaan. (de zelf-waarneming. ) Wie heeft er nu gelijk? Rob of Zwerver? Het antwoord op deze kwestie kan alleen gegeven worden op het moment dat Egbert zichzelf waarneemt (als een ander). Dan vallen namelijk subject en object samen.
Wat Jan altijd schrijft: iedereen heeft gelijk. Zowel Rob als Zwerver hebben gelijk. Omdat beiden zich op een ander deel van “het Pad” bevinden. Achter veel sluiers blijken zich weer nieuwe sluiers te bevinden. Zijn mensen hier onwetend van, dan loopt het al snel op een welles-nietus uit.
Mystiek verwijst naar zaken buiten het gekende. Door eerst te bepalen wat het gekende is schiet je al aardig op. Het gekende bestaat zoals we weten uit polariteiten. En polariteiten kunnen we begeren. Hé, zo komen we weer on topic;-)
LikeLike
Hier meent iemand het nirwana ervaren te hebben, (blissfullness) en vraagt of hij zal stoppen met de religieuze praktijk. Sathguru is een hindoeÏst en verklaart dat in het boeddhisme negatief klinkt: het betekent “niet-bestaan” en hetzelfde in het hindoeÏsme is “bevrijding”. Hij zet zich wat af tegen Gautema’s negativisme. 🙂 ontopic 🙂 Wat ook opvalt is de opvatting dat de mens meerdere lichamen heeft. (fijnstofelijk) hij noemt het verschillende software systemen en geeft de sanscriet termen,
LikeLike
Een ander visie op Gautama, de guru’s zitten blijkbaar ook niet op één lijn.
Ik heb ontdekt dat Sadhguru zichzelf soms tegenspreekt, hij hield hij ook nog een hele verhandeling over elementaire magie, zoals beschreven is door Franz Bardon, (Initiation into Hermetics) ik weet niet wat ik van die man moet denken. Maar slim is hij wel:) Zal hem kritisch blijven beluisteren.
Een leerzaam verhaal uit het Boeddhisme over vier vrouwen:
LikeLike