Volgens theoloog en godsdienstfilosoof Taede Smedes stevent Nederland af op een postchristelijke samenleving met een post-theïstisch geloof. Hij trekt die conclusie na het lezen van het boek God in Nederland 1966-2015. Maar wat in hemelsnaam is post-theïstisch geloven? In zijn boek God, iets of niets? duidt hij deze manier van geloven aan als een veelvormige manier van denken die het theïsme achter zich heeft gelaten, maar geen afscheid van religie wil nemen.
Het post-theïsme laat in ieder geval orthodox denken achter zich, want post-theïsten willen voorkomen dat hun denken verstart, dat ze nieuwe denkconstructies en systemen ontwerpen die nieuwe ‘sterke structuren’ vormen waarin ze gevangen raken.
‘Post-theïsten zijn iconoclasten die ook hun eigen ideeën voortdurend moeten kapot gooien (‘deconstrueren’ om met Derrida te spreken). Ze spelen met taal, springen van beeld naar beeld, laten zich niet vangen in posities en formuleringen, ideeën krioelen als mieren en vervloeien in een voort stromende beek waarin zich af en toe een onderliggende orde lijkt te vormen om vervolgens weer tot louter beweging te vervloeien.’ (Uit: God, iets of niets?)
Smedes zegt het post-theïsme niet als een soort alternatief voor theïsme te beschrijven, zoals religiejournalist Koert van der Velde in een reactie op zijn boek veronderstelt, en zeker geen ‘best alternatief’. In God, iets of niets? zet Smedes ‘slechts’ al het geloof en ongeloof helder op een rijtje. Als lezer kan je je eigen conclusies trekken uit de vele overzichtelijke en boeiende informatie die hij biedt. Smedes spreekt van een ‘spanningsvolle dynamiek, een voortdurend heen en weer pendelen tussen geloof en ongeloof’. Het is
‘…het achterlaten van een klassiek, personalistisch theïsme waarin God los van de wereld staat, om ruimte te bieden aan de leegte die ervoor in de plaats is gekomen. Een leegte die niet als een gemis of een isolement wordt ervaren, maar juist als een uitnodigende, heilvolle en mystieke ruimte.’ (Uit: God, iets of niets?)
De stellige overtuiging dat God bestaat, die in het theïsme pontificaal overeind staat, zo zegt Smedes, is bij post-theïsme vervangen door een opvatting van geloof als een tastend zoeken, met daarbij de acceptatie van twijfel. Een religiositeit die ‘na het theïsme’ komt, een religiositeit die ontstaat op het moment dat afscheid is genomen van de theïstisch voorgestelde God.
‘Een van de elementen van post-theïsme is dat het ook nadenkt over de vraag wat het spreken over God vandaag de dag nog betekent en hoe we überhaupt nog over God kunnen spreken, nu het theïsme als centrale leidraad voor het nadenken over God is weggevallen. Bij post-theïsme is niets meer duidelijk en vanzelfsprekend.’ (Uit: God, iets of niets?)
Smedes verwijst onder meer naar de protestantse post-theïstische theoloog Rick Benjamins, die schrijft dat een post-theïstische theologie ‘opnieuw vorm en uitdrukking probeert te geven aan het heilige en transcendente, nadat het idee van een transcendent goddelijk wezen, dat los van de wereld bestaat, is verdwenen’. Een van de kwesties die post-theïsme aan de orde stelt, aldus Smedes, is precies de vraag wat vandaag onder het heilige en het transcendente verstaan kan worden.
‘Post-theïsten brengen het heilige en transcendentie juist nadrukkelijk in verband met spreken over God. Het post-theïsme kent dus een moment van betrokkenheid, van commitment aan het spreken over God dat als waardevol ervaren wordt.’ (Uit: God, iets of niets?)
Dat klinkt mij wel even tegenstrijdig in de oren, immers het transcendent goddelijk wezen is toch verdwenen? Maar blijkbaar weerhoudt dat post-theïsten niet van spreken over God: dat wordt als waardevol ervaren, zo begrijp ik. Een religiositeit die ‘na het theïsme’ komt, een religiositeit die ontstaat op het moment dat afscheid is genomen van de theïstisch voorgestelde God. Smedes, in ieder geval, zegt post-theïsme eerst en vooral te hebben beschreven als een project en niet als een afgebakende theologische positie.
‘Post-theïsme is dus zowel het theïsme als het atheïsme voorbij. Post-theïsme wordt zo tot een invulling van een post-seculiere levensbeschouwing, een levensbeschouwing die voorbij het dualisme van geloof en ongeloof gaat.’
‘Het post-theïsme heeft het theïsme achter zich gelaten. Het cultureel dominante beeld van een bovennatuurlijke, persoonlijke God die door middel van wonderen met ieder van ons communiceert, heeft plaatsgemaakt voor een pluraliteit aan godsbeelden en spreekwijzen, die gemeenschappelijk hebben dat ze een zoekend karakter hebben. ‘Zoeken’ en ‘twijfel’ krijgen veel ruimte bij post-theïsten.’ (Uit: God, iets of niets?)
God, iets of niets? – De postseculiere maatschappij tussen GELOOF en ONGELOOF | Taede Smedes | ISBN: 9789462983137 | Verschijningsdatum: 12-09-2016 | Paperback | 312 pagina’s | Ook verkrijgbaar als: eBook (PDF), eBook (ePub)
Cartoon:
kerkvooreennieuwegeneratie.wordpress.com
Update 12 03 2024 (lay-out)
GODENENMENSEN 
Ik aarzel om weer eens te schrijven wat ik hier al eerder schreef, maar toch.
De definitie van geloof is voor mij ‘sterke irrationele overtuiging’.
Het woord ongeloof spreekt me niet aan, gaat uit van een tegenstelling met geloof.
Wie niet gelovig is, zoals ik, ik betitel mezelf dan als atheist/agnost, heeft een geesteshouding van niet weten, en accepteren, dat we heel veel niet weten, en dat dat ook wel altijd zo zal blijven.
Wetenschap wordt wel aangeduid als een cirkel, naarmate die groter wordt, wordt ook de omtrek groter, aan die omtrek liggen de dingen die we niet weten.
Of het er inderdaad aan ligt, zoals wijlen Hoyle, en Penrose schrijven, dat kuddegeest onder wetenschappers voortgang belemmert, of dat aan de rand van de cirkel het steeds moeilijker wordt, dat is lastig te beoordelen, maar de laatste tientallen jaren is er, naar mijn inzicht, en van anderen, geen enkele fundamentele wetenschappelijke vooruitgang bereikt.
Laat ik het begrip vooruitgang zoals ik het zie toelichten: geen enkele geaccepteerde theorie is voor de bijl gegaan.
Dan nog even, een voor mij vreselijk iemand als Paul de Leeuw lijkt de meest populaire Nederlander te zijn, dat pleit, naar mijn mening, niet voor onze intellectuele vooruitgang.
In hoeverre dat aan de schermpjes ligt vraag ik me af, wikipedia goochelen wordt tegenwoordig verward met een discussie voeren.
LikeLike
– …Er is zo-iets als ‘god’…; want alles, wat is, is een trap in de ontwikkeling van de absolute idee, die aanvankelijk niets was behalve het ‘ zijn’ zelf..
– De absolute idee …of de het enige absolute ‘ zijn’ zelf van de eeuwige ‘ logische’ wetmatigheden, die als een absolute wil, net als onze wil tot energie kan verworden…
– En energie staat voor massa, materie en al wat is…
– Of E=mc2 wordt E=mc2=Psy, waar Psy staat voor dit enig absolute zijn , …
die andere ‘logos’ of andere’ god’ …
– Ik weet het. : ..ik val steeds in herhaling…; maar alleen de
waarheid mag en moet herhaald worden.. (Valére De Brabandere) …
LikeLike
Literair kunnen spreken over een menselijke ervaring van “gegeven” leven en werkelijkheid levert slechts tastende beeldspraak op als “Gever” en nooit bestaan van een persoonlijke werkelijkheid zoals wij die kennend zien en meemaken. Deze menselijk ervaring is bovendien niet bewijsbaar en je kunt er slechts in geloof voor kiezen. Post-theistische theologie als bovenbeschreven is niet ieder eigen en blijft te maken hebben met menselijke keuze voor geloof. Ook geloof in het beschreven “Niets” of “Iets” blijft een menselijke keuze, die men verantwoord al dan niet of anders maakt. Het wordt beschreven als beter passend bij ons denken dan oude “beeldspraak”, ik waag dat te betwijfelen. Zo anders mens als vroeger zijn we nu ook weer niet!
LikeLike
Waar Jelle hierboven over rept is mijns inziens een sterk eenzijdig wetenschappelijk geloof. Het post-theïsme gaat er volgens mij juist over om te spelen met verschillende perspectieven. Om me heen merk ik dat het gros daar helaas nog niet klaar voor is. Het post-theïstische beeld dat Taede schetst, wordt trouwens door enkele religieuze stromingen al omarmd zoals het universeel soefisme en de gnostiek.
LikeGeliked door 1 persoon
Het godsbeeld wordt al maar abstracter en abstracter. Post-theïsme uiteindelijk synoniem voor Ietsisme? Steeds meer water bij de wijn om nog iets van het “geloven ergens in” in stand te houden.
LikeLike
@ soefisticated
Sterk eenzijdig wetenschappelijk geloof.
Mijn idee is dat ik niets geloof, ik baseer me op waarnemingen etc.
Zo is het grote bedrag dat een vereniging tegen paranormaal gedoe heeft uitgeloofd voor bewijs daarvan nog steeds niet opgeëist.
Toch ben ik er niet van overtuigd dat zoiets niet bestaat, aantonen dat iets niet bestaat is in het algemeen heel lastig, je hebt maar één vliegende schotel nodig voor het bewijs daarvan, maar afgezien van mogelijk Rosswell, ik weet nog steeds niet wat ik daarvan moet denken, ontbreekt die ene.
Speculatie over wat we niet weten, ik zie daar eigenlijk niets in.
Dit schrijvend schiet me de Delphi methode te binnen, die een socioloog me lang geleden uitlegde, nog voor we de achterkant van de maan gezien hadden.
De vraag was, als voorbeeld, ‘hoeveel groene mannetjes zijn er op die achterkant ?’.
Om daar achter te komen werd dan een serie deskundologen naar hun schatting gevraagd, die schattingen werden dan publiek gemaakt onder de deskundologen, etc., en volgens die socioloog ontstond er dan een consensus, waarover hij zei ‘dan weet je toch meer’.
Mijn antwoord ‘dan weet je nog niets, je hebt alleen een groepsproces in werking gesteld’, riep geen vreugde op.
LikeLike
@Soefisticated
Smedes heeft het over een post-theïstisch geloof. Ik denk dat soefisme en zeker gnostiek daar niet onder vallen. Universeel soefisme misschien wel. Ik ben wel eens geweest in Katwijk en het doet een beetje gelovig aan. Reden voor mij om er niet meer terug te keren.
Soefisme gaat er in de kern om, om Niets te worden, dus ook geen soefi meer. Laat staan gelovig! Universeel soefisme leek mij indertijd een slap aftreksel, maar ik kan het mis hebben.
LikeLike
@Egbert
Geloven past niet meer in de moderne tijd. Met één muisklik kunnen we allerlei informatie binnen halen. Of we bezoeken landen met andere religies. Of andere religies komen naar ons land.
Maar de hang naar verbinding blijft.
LikeLike
Ik heb het sterk vermoeden dat, door de betere scholing van kinderen, een generatie zal opgroeien die met meer open blik naar het leven kijkt. De jeugd lijkt mij geenszins slechter dan vroeger maar eerder meer verantwoordelijk. Jonge mensen worden wel sterk beïnvloed door de, met de regelmaat van de klok geprojecteerde brutale films op tv en internet. Een deel van de jeugd zal daar zeker schadelijke gevolgen van ondervinden. Of de nieuwe generaties al dan niet in een god geloven is uiteindelijk bijzaak. Een rechtvaardiger wereld, waar de rijkdommen eerlijker verdeeld worden, lijkt een beter doel. Dat de perfectie nooit zal bereikt worden ligt voor de hand. Geldgewin zal nu eenmaal een rol blijven spelen waardoor oorlog, drugs, mensenhandel en prostitutie voor een groot deel het levensniveau van de mensheid omlaag trekt.
LikeLike
@ armandmaes
Betere scholing, al weer één of twee jaar geleden hoorde ik een schoolradio uitzending over WWII, waar m.i. nonsens werd verkocht.
Ik werd nijdig, schreef de organisatie of ze niet wisten dan een tien miljoen Duitsers in WWII was omgekomen.
Ik kreeg antwoord, het werd ontkend.
In Islamitische scholen is het onmogelijk de holocaust te onderwijzen.
Die is in het westen bij wet beschermd, daardoor is daarover geen discussie mogelijk.
Duitsland heeft net de Armeense genocide erkend, en zelfs zelf schuld beleden.
In Nederland mag je daarover nog discussiëren.
Mijn mening is dat het begon met genocide DOOR de Armeniers, ik kwam zelfs een pro Armeens boek tegen waarin dat werd erkend, ‘maar het was gerechtvaardigd, want de Armeniers werden onderdrukt’.
Er is nu duidelijk een anti Rusland hetze aan de gang, Wolferen was de enige die daar sterke kritiek op uitte.
LikeLike
vdWal We zullen toch iets meer in huis moeten hebben om wat van onze wereld te maken dan driftig blijven discussieren over de holocaust. Die herinnering is niet slechts waardevol als discussie maar vooral als inspiratie tot aanpak van een betere wereld. De moeizame VN en het moeizame handvest van mensenrechten zijn niet voor niets na WO II ontstaan.
LikeLike
Soefisticated
Ben bang dat soefisme en gnostiek met al hun zgn aantrekkelijkheid ook zo tot het verleden van louter mystiek en vorm van platonistisch denken behoort dat het geen inspiratie is om onze moderne werkelijkheid echt aan te pakken..en wij en de komende generaties kunnen daarvoor niet “wegvluchten” in een “hemel” of “het Al”.
LikeLike
@Zwerver: Soefisme gaat er in de kern om, om Niets te worden
Het Niets zoals in de fase van de diepe droomloze slaap?, wie of wat ervaart het Niets dan, dan is er toch geen sprake meer van het ervaren van ………..of zie ik nu iets over het hoofd.
Biologisch is het wel verklaarbaar, als je echt doodmoe bent wil je niets liever dan gaan slapen, dus naar de toestand van er niet meer zijn, tot je weer wakker wordt en beseft dat je er weer bent.
Het is toch verrekte mystiek allemaal 🙂
LikeLike
@ tibosch
Is nooit de gedachte bij je opgekomen dat het toch wat merkwaardig is dat geschiedenis bij wet moet worden vastgesteld ?
Wat betreft WWII, ik verwijs je graag naar de volgende historici: Charles A Beard, Taylor, Charmley, Maser, Musial, Bavendamm, Newman, Buchanan, Schultze Rhonoff, David Irving, Harry Elmer Barnes, voor een ander beeld dat het gangbare.
Het was onze bloedeigen De Jong, die na WWI onderzoek deed in België, naar beweerde Duitse oorlogsmisdaden, en voor geen enkele enig bewijs vond.
VN mensenrechten expert De Zayas schreef een uiterst interessant boek over WWII geallieerde oorlogsmisdaden.
LikeLike
@Egbert
Niet zoals in de droomloze slaap. Niets betekent dat tussen waarnemer en waargenomene Niets meer zit. Degene die dat ervaart kun je op dat moment niet meer als subject beschouwen. Het is een stervensproces.
Maar alleen een kracht van binnen uit kan de geest tot krachteloosheid brengen. Een dergelijk inzicht is niet iets waar de geest over beschikt. Kennis waar de geest over beschikt komt uit de kenbare werkelijkheid. Het vereist dus contemplatie (iets scheiden uit zijn omgeving) Je wezen openstellen en ontvankelijk maken is een kwestie van Genade. God komt als het hem uitkomt, niet als het ons uitkomt. De ziel van de leegte omarmt ons in dat proces.
LikeLike
VdWal Dat jij het merkwaardig vind dat de hele mensengeschiedenis door menselijk gedrag ook in (maatschappelijke wetten) wordt vastgelegd, in een steeds veranderende en groeiende, zelfs internationale wetgeving, is niet mijn “pakkie-an”! Dat jij moeite hebt met wetgeving, moet echt aan jou liggen! Dacht je nou echt, dat ik zwaar onder de indruk raak en zwaar ga nadenken, om dat ik niet bij jouw “gangbare denken” hoor!
LikeLike
Ergens weer te vlug op een knoppie gedrukt..en dan ben je meteen “anoniem”!
LikeLike
@Jelle: Grootmachten die elkaar de zwarte piet altijd bleven en blijven toespelen en hun eigen belangen verdedigen, zo is het altijd door de gehele geschiedenis geweest geweest en zal het altijd zijn, zware economische recessie, meestal als voorbode van een komend gewapend conflict, het zit ook wel allemaal ook behoorlijk complex in elkaar, maar die beschuldigende vingertjes van de good and the bad houd ik ook niet zo van, bij het verdrag van Versailles werd de kiem gelegd voor WW II. Tijdens WW 1 begonnen Belgische sluipschutters op de Duitse troepen te schieten, tja, dan kan je represailles verwachten, domme acties, haalden toch helemaal niets uit. De Kriegsmarine van Duitsland tijdens WW 1 was ook niet voor de poes, allemachtig. Maar we houden er maar over op, dit is geen geschiedenisblog.
LikeLike
Egbert schrijft 10 oktober 2016 om 18:10 aan Zwerver,
citaat:
“Het Niets zoals in de fase van de diepe droomloze slaap?, wie of wat ervaart het Niets dan, dan is er toch geen sprake meer van het ervaren van ………..of zie ik nu iets over het hoofd.”
einde citaat:
Even een andere invalshoek dan de benadering in het antwoord van Zwerver, dat ik niet snap.
Ik wordt wel eens wakker uit een diepe droomloze slaap. Op het randje van bewustzijn tussen slaap en wakker in. Dan is er iets in me (of door me heen?) dat liever blijft slapen dan wakker zijn.
Eerst dacht ik dat het een soort depressiviteit is. Maar ik ben tamelijk gelukkig in het wakker zijn: dus zal de slaap nog wel beter zijn. (?) Blijven slapen is toch zoiets als dood?
De slaap en de dood (Hypnos en Tanatos) zijn tweelingbroeders.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thanatos
Een orgasme noemt men vaak de kleine dood: een kleine “black out” dus, die voor velen niet te versmaden is. Welk een volmaking zou de grote dood dan niet zijn?
Het nagloeien van dit _egoloze_ _willoze_ _donkere_duister_des_doods_ doet vermoeden dat het niet erg is om niet te weten “wie of wat” het Niets ervaart, Egbert !!!
Het _donkere_duister_des_doods_ is het echte post-theïsme !!!
Egbert, je ziet volgens mij niets over het hoofd: maar de vraag die je stelt, is zinloos: er is geen antwoord op mogelijk. Ook je impliciete stelling dat zonder een ervaarder geen ervaring mogelijk zou zijn, lijkt me zinloos bellenblazerij. Je begeeft je in een singulariteit.
Nu dat is toch een leuk antwoord van mij hè?
Oh wat ben ik weer ingenomen met mijzelf !! 🙂
Fijn bellen blazen in het Niets.
Want het Niets is van een grotere werkelijkheid, lijkt mij, dan onze veronderstelde zielen, bewustzijnen, godenenmensen en zeker onze persoonlijkheden.
LikeLike
Als de verkiezingsklucht in de V S het resultaat van het post-theïsme is dan stel ik mij veel vragen. Het morele niveau is dat van een mesthoop waar de kandidaten zich in wentelen. De rijken zwemmen in het geld en een woord heeft geen enkele waarde meer. Men liegt er op los. Men woelt in de sexuele schandalen zodat de opstijgende stank onhoudbaar wordt. Is dat de toekomst, omdat men in geen enkele morele waarde meer gelooft? De jeugd kan hopelijk het getij nog keren met een eerlijke en open kijk op de wereld.
LikeLike
@Jan
De overeenkomst met de droomloze slaap en het Niets van de krachteloze geest is dat in beide gevallen de geest de geest heeft gegeven. Het is onze geest die ons uit de werkelijkheid vandaan houdt en het is onze geest die ons sprookjes voorhoudt.
Je hebt ooit verteld dat je s-nachts de bliksem in jezelf voelde. Ik heb diezelfde ervaring. In ons zit een systeem wat in contact staat met het Universum en als deze ontsloten is, is deze kennelijk gevoelig voor de bliksem. Op het moment dat de bliksem in mij insloeg verkeerde ik in diepe slaap. Ik werd wakker door de donder (kennelijk was het dichtbij) en op dat moment was de ontlading al in mij.
Als mijn denkhoofd aan staat, dan gebeuren dat soort dingen niet. Ik vond het best een fijne ervaring, dus ik trachtte dat bewust te krijgen als het onweerde. Maar kennelijk is de normale meditatie-stand waarbij het denken wegval;t niet afdoende.
LikeLike
Vervolg: de clou in dit hele verhaal is dat wat wij ego noemen zich in ons hoofd bevindt. Alle godsdiensten streven er dan ook naar om dat ego onder de knie te krijgen. Wij zijn verdreven uit het paradijs. Het paradijs is natuurlijk niets anders dan verbondenheid.
Niets worden is het verschil tussen subject en object opheffen. Om maar eens andere woorden te gebruiken. Het is sterven aan je zelf: de Christusdood. Het is ons denken wat het verschil maakt tussen subject en object. Iemand die zijn buurman niet groet omdat hij hem een kl**tzak vind, die veroorzaakt al verschil tussen zichzelf (subject) en de buurman (object)
Bij de soefi’ s doen de derwisjen rondtollen om hun denken tot stilstand te krijgen. En zo zullen er nog veel meer methodes zijn om dat denkding tot zwijgen te brengen. Allemaal voor dat vermaledijde ego wat onze meester wil zijn.
Enfin, al met al is het wel grappig dat er zaken mogelijk zijn tussen hemel en aarde waar ik tientallen jaren geen weet van had. Nog een klein weetje: het sterven aan je zelf heeft grote gelijkenis met het daadwerkelijke sterven. Sterven aan jezelf is enerzijds diep lijden, anderzijds is het een extase die ongekend is. Het orgasme verbleekt er bij. Maar daar kom je wel achter als je daadwerkelijk dood gaat. Het moet de mooiste gebeurtenis zijn uit je leven!
Wel geinig overigens, geboren worden gaat met pijn gepaard. En sterven is een extase.
Toch beschouwen mensen de geboorte als een vreugdevolle gebeurtenis en sterven juist niet.
Raar allemaal weer.
LikeGeliked door 1 persoon
@Jan, Op het randje van bewustzijn tussen slaap en wakker in.
Dan zit je in de twillight zone;-) de z.g. subliminale staat, waarin men overigens het meest ontvankelijk is voor paranormale fenomenen, de slaap voltrekt zich in verschillende fases, maar je zou de fase van de diepe droomloze slaap nog het beste met de dood kunnen vergelijken.
De vergelijking met een orgasme gaat volgens mij mank, want bij een orgasme is er wel degelijk bewustzijn van een zeer aangename fysieke gewaarwording, waarbij andere neurologische processen even in de wacht worden gezet, daarom lopen we hier ook met zovelen rond, dat zou niet het geval zijn als het pijn zou doen, met smart zult gij kinderen baren, heb je je trouwens nooit eens afgevraagd waarom kinderen niet lachend ter wereld komen.
Je schrijft: Het nagloeien van dit _egoloze_ _willoze_ _donkere_duister_des_doods_ doet vermoeden dat het niet erg is om niet te weten “wie of wat” het Niets ervaart, Egbert !!!
Je begrijpt me verkeerd, het ervaren van dit _egoloze_ _willoze_ _donkere_duister_des_doods
betekent dat er nog steeds sprake is van hersenactiviteit, of synoniem hieraan, er is een ervaarder in het geding, deze response zal je wel weer te klinisch vinden, maar op het moment dat jij er echt niet meer bent, wordt er ook niets meer ervaren, althans dat neem ik maar aan, want zeker weten doe ik niets. Als het zover is gekomen, is er nooit niemand geweest die het achteraf is komen navertellen.
Dus cut the bullshit over de bellenblazerij en singulariteit en alle mogelijke trucs die je bij leven met je bewustzijn kunt uithalen, Want als wij er zijn is de dood er niet en als de dood er is zijn wij er niet.
Epicurus.
Daar is geen woord Spaans bij toch, ouwe Hagenees;-)
LikeLike
-…Alles is een trap in de evolutie van de ‘ absolute idee’ de eeuwige, wetmatige ‘logos’; die aanvankelijk niets was dan ‘zijn’ zelf; … Zodat de rede niet van de werkelijkheid en de werkelijkheid niet van de rede verlaten is..
– En ook wij, zijn een radertje in dit eeuwig gebeuren’, tussen geboorte en dood,… maar
ook daarvoor en daarna, zijn we deel van geheel…
LikeLike
@ egbert
De Duitse eenwording van 1870 ongeveer veranderde de machtsverhoudingen in de wereld.
Rond 1900 was Duitsland ‘on top of the world’, economisch, technisch, wetenschappelijk, sociaal.
Al in 1907 zei Balfour tegen de VS ambassadeur ‘dat oorlog misschien de goedkoopste oplossing was de Britse levensstandaard te handhaven’.
Twee uitspraken van Churchill ‘wij bevochten altijd het sterkste land op het continent’, en ‘de hele periode 1914 1945 kun je het best zien als één lange oorlog’.
Nadat de Britten na 1945 meenden de oorlog gewonnen te hebben waren ze zo arm dat ze zich afvroegen wat ze gewonnen hadden.
Frankrijk ontwaakt pas nu uit de illusie Duitsland verslagen te hebben.
@ anoniem
Ik kan geen touw aan je reactie vastknopen.
LikeLike
VdWal Wetgeving in de mensengeschiedenis is niet “merkwaardig”, maar tijdgebonden menselijk “opmerkenswaard”.
LikeLike
@ tibosch
Ik probeer voor de tweede keer je reactie te begrijpen, maar slaag daar niet in.
LikeLike
@Joost, ik begrijp je reactie ook niet helemaal, zelfs in een primitieve gemeenschap gelden al ongeschreven regels, bedoel je soms met “tijdgebonden menselijk “opmerkenswaard” dat er in de loop der tijd wel stevige progressie is geboekt.
@Jelle: De Duitse eenwording van 1870 ongeveer veranderde de machtsverhoudingen in de wereld.
Rond 1900 was Duitsland ‘on top of the world’, economisch, technisch, wetenschappelijk, sociaal
Klopt.
Engeland was na Willem de Veroveraar onneembaar, Spanje heeft het met haar Armada geprobeerd in 1588, Napoleon, de Nazi’s met haar Luftwaffe, geen doorkomen aan.
De Britten hebben stand kunnen houden tegen Duitsland dankzij hun superieure Spitfire en voor die tijd nogal vrij geavanceerde radarsysteem.
Ken je de film van Sink the Bismark uit 1960, het slagschip wordt door een torpedo uitgerekend in het roer getroffen, dus zo consistent is de geschiedenis helemaal niet, hangt vaak aan elkaar van willekeur.
Hitler schijnt zelfs tijdens WWI in de loopgraven door een Brits soldaat gespaard te zijn. Hoe bizar kun je het bedenken.
LikeLike
Egbert Wat een genot dat er nog mensen zijn die -moest je echt zo hard nadenken?- snappen wat ik bedoel? VdWal zal ik verder maar niet lastig vallen: ben bang dat hij niet genoeg “touw” zal hebben om “eraan vast te knopen”!
LikeLike
@Zwerver.
Ik ben t grotendeels met je eens, voor zover ik jou en mijzelf begrijp. Want we spreken over dat, wat niet bespreekbaar is. Maar het goede gevoel sijpelt tussen de woorden door.
@Egbert.
Ik ben het wel met je eens, maar eigenlijk niet vanwege mijn eigen standpunt. Ik ga uit van een orgasme, dat echt een “black-out” is. Dus dat je een kort tijdje niet op deze aarde bent. Wel je lichaam en je hoofd en vurende neuronen en meer van dat gehobby van je: maar daar had ik het niet over. Ook niet over de genotservaring die na de black-out ontstaat. Ik ging uit van het bewustzijn, jij van de lichamelijkheid. Neem bijvoorbeeld zoals bij de diepe slaap. Dan ben ik er echt niet meer hoor (bewustzijn)!!!! We spreken eigenlijk langs elkaar heen. En stel: als ik er niet meer ben (qua bewustzijn) wellicht dat dan die straal bewustzijn door een ander ego wordt ervaren. Als dat zo is, dan valt je hele redenering om wat betreft je hersenfunctie’s die je in een causale relatie brengt met een persooonlijke bewustzijnservaring. Er zijn ook multipersoonlijkheden in één brein die niks van elkaar weten.
Wat vind je van deze stelling: de ervaring van een orgasme wordt door een godheid gepikt omdat het zo lekker is en hij de macht heeft om het te pikken vanwege zijn goddelijke macht, degene die het orgasme met het voorspel en inspanning heeft veroorzaakt, wordt even op idle gezet (op onbewust)(opdat de bewustzijnsstroom door de godheid geabsorbeerd kan worden) en mag alleen de nasmaak proeven.
beter is natuurlijk: de natuur maakt een gaatje om de mens te lokken zijn geslacht voort te zetten. Dat laatste lijkt me post-theïsme. Dat eerste niet: daar speelt god nog een rol in de onbewustheid.
@Joost.
Ook ik snapte die zin van je niet. Maar dat is niks bijzonders: ik snap je bijna nooit. Een goede tip: probeer eens in het algemeen niet zo erg veel vooroordelen tegelijk in één zin met te weinig woorden te stoppen en iets minder retorisch formuleren graag. Fijn dat je dit niet leest, dan hoef je er niet op te reageren. Want dat zou ik ook opnieuw weer niet snappen. En je hoeft je ook niet boos te maken wat ik schrijf als je dit toch niet leest. Ik maak er namelijk zelf ook een potje van. Wie snapt me eigenlijk? Er is geen touw aan vast te knopen. Misschien de trouwe lezeres, maar dat weet je niet, want ze is geen trouwe schrijfster. Ik meen dat ik wel, gezien het stukje van Taede Smedes, behoor tot de post-theologen. Vooral het liegen in logen staat me aan: dat is wel zuur. (chemisch juist niet)
LikeLike
@Jan, Wel je lichaam en je hoofd en vurende neuronen en meer van dat gehobby van je
Phoe, dat is geen gehobby van me hoor Jan, zonder je brein en dito vurende neuronen zou er helemaal geen sprake van een orgasme zijn;-), toch een wondertje der Schepping, het is inderdaad wel een vorm van een black-out, de natuur heeft het ook zo geregeld dat het niet te lang duurt want dan zou je er acuut aan bezwijken, wat ook vaak al gebeurt bij oudere mannen met een slecht hart die aan de Viagra of Ciales gaan en nog over genoeg testosteron beschikken, maar er zijn slechtere manieren om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen.
Persoonlijk denk ik dat lichaam en geest (bewustzijn) onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, bij de diepe slaap ben je er inderdaad niet meer, maar de levenskracht, Prana of Qi of hoe je het ook maar zou willen benoemen zit nog wel in het systeem, als je een lichaam opensnijdt en alles zo in werking ziet, fascineert mij de vraag waardoor dit alles nu aangestuurd wordt, niemand die weet wat leven nu precies is.
Je schrijft: wellicht dat dan die straal bewustzijn door een ander ego wordt ervaren.
Als je de straal bewustzijn als een vorm van energie ziet, zou dat zomaar eens kunnen, mensen beïnvloeden elkaar ook op energetisch niveau en niet alleen tijdens de diepe slaap, maar toch kan ik de hersenfuncties niet los zien van een persoonlijke bewustzijnservaring, het één hoeft het ander toch niet uit te sluiten, waarom toch steeds het proberen te ontkennen van je eigen stoffelijkheid, dissociatieve identiteitsstoornissen zijn voer voor psychologen, het is allemaal opgeslagen op de harde schijf van het brein, we weten niet wat er allemaal in de diepe krochten van ons brein huist, maar wat wil je hier nu mee zeggen.
LikeLike
@Jan schrijft: Wat vind je van deze stelling: de ervaring van een orgasme wordt door een godheid gepikt omdat het zo lekker is en hij de macht heeft om het te pikken vanwege zijn goddelijke macht, degene die het orgasme met het voorspel en inspanning heeft veroorzaakt, wordt even op idle gezet (op onbewust)(opdat de bewustzijnsstroom door de godheid geabsorbeerd kan worden) en mag alleen de nasmaak proeven.
beter is natuurlijk: de natuur maakt een gaatje om de mens te lokken zijn geslacht voort te zetten. Dat laatste lijkt me post-theïsme. Dat eerste niet: daar speelt god nog een rol in de onbewustheid.
Waar haal je dat weg, Jan, ik heb wel eens iets gehoord van Incubus en Succubus, maar dat heeft weer betrekking op iets anders.
LikeLike
@ egbert
Hitler wilde nooit een invasie in Engeland, Seelöwe was niet meer dan een schijnbeweging Engeland tot vrede te dwingen.
Niet voor niets liet Hitler het Britse invasieleger gaan bij Duinkerken.
Zowel in WWI als in WWII waren de Britten afhankelijk van VS oorlogsmaterieel.
De Britse radar, en het daarbij behorende centrale aansturingssysteem van alle jagers in hele Engeland, was inderdaad van grote betekenis.
De betekenis van de Spitfire wordt zwaar overschat, het was weliswaar een uitstekend toestel, maar er zijn er maar weinig van gemaakt.
De technisch veel eenvoudiger Hurricane was van veel grotere betekenis, door de grote aantallen.
Toevallig of niet lees ik net een boek over hoe de VS in 1917 ten strijde trok in Europa.
De VS economische belangen mogen er als voorbeeld uit blijken dat Du Pont, die kruit leverde, in WWI het aantal werknemers uitbreidde van 5.000 tot 100.000.
Nu ik de cijfers in detail lees begin ik me af te vragen in hoeverre we de 1929 crash aan WWI te danken hebben, eind twintiger jaren begon het duidelijk te worden dat Duitsland nooit de opgelegde betalingen zou uitvoeren, en dat dus de VS kredieten aan Engeland en Frankrijk nooit afgelost zouden worden.
Maar wij dwalen al weer af.
LikeLike
Egbert In de theologie was, toen ik langgeleden in die studie terecht kwam, een heftige discussie of “kinderen krijgen” het belangrijkste doel van het huwelijk was of “liefdesverhouding”. In enkele decennia werd duidelijk dat -in de oude termen- liefde het ‘eerste doel’ van het huwelijk is. Praktisch betekent dat, dat ons orgasme in eerste instantie op menselijke liefde gericht is, en daar ook een geweldige “ontlading” van is..en dat die “liefdesexplosie” gevolgen kan krijgen in liefde verwekte “kinderen”. Bij dit alles speelt beheerste vrij ingezette menselijke sexuele aantrekkingskracht naar de ander een beslissende rol. Het enige post-theistische van dit verhaal is dat ik als theoloog nu niet meteen behoefte heb om bij dit geweldige gebeuren meteen “God erbij te slepen”. Als gelovige spreek ik nog steeds wel over “(onbewijsbaar)godgegeven” menselijke volwassen sexuele aantrekkingskracht, of die nu hetero- of homosexueel is. Gelukkig kijken menswetenschappen heel wat verder dan alleen maar naar een wereld van neuronen!
LikeLike
Egbert zegt: zonder je brein en dito vurende neuronen zou er helemaal geen sprake van een orgasme zijn;-),
Dat gaat alleen maar op voor het fysieke orgasme, die wordt idd in je brein beleeft.
LikeLike
@Jan
Naar mijn mening kan iemand of iets anders niet mijn bewustzijn ervaren. Wat wél kan is dat andermans beleving zich in mijn bewustzijn zich laat zien. Bewustzijn is primair gewaarzijn. Dan zijn er geen gedachten, men is alleen het ‘zijn’ gewaar. Komt er een gedachte in mij op dan verschijnt die in mijn bewustzijn en ik zie die gedachte zoals ik in een spiegel kijk.
Gewaarzijn is dus bewustzijn zonder gedachten: de lege spiegel.
Maar blijkens mijn ervaring kunnen er wel gedachten van een ander in mijn spiegel (bewustzijn) verschijnen. Ook kunnen er belevenissen uit een verleden afkomstig uit het Akasha veld in mijn spiegel (bewustzijn) verschijnen.
We zijn weer het onbespreekbare aan het bespreken. Maar door het bespreken zelf ga ik het mentaal toch wat beter begrijpen. We zitten in een groot gehéél waar alles met elkaar in verbinding kan staan. Maar waar ook afgescheidenheid is voor individuele ik-belevenis.
LikeLike
@Zwerver: Dat gaat alleen maar op voor het fysieke orgasme, die wordt idd in je brein beleeft.
Inderdaad.
Je schrijft: Maar blijkens mijn ervaring kunnen er wel gedachten van een ander in mijn spiegel (bewustzijn) verschijnen. Ook kunnen er belevenissen uit een verleden afkomstig uit het Akasha veld in mijn spiegel (bewustzijn) verschijnen.
Dat ben ik met je eens, ook tijdens het dromen kan dat gebeuren. Ook je stemming kan door het energetisch veld van iemand anders beïnvloed worden, veel mensen zullen dit wel zweverig vinden,
maar wijlen Prof van Praag schreef daar toch boeiende zaken over.
@Jelle, Hitler wilde nooit een invasie in Engeland, Seelöwe was niet meer dan een schijnbeweging Engeland tot vrede te dwingen.
Dat weet ik ze net nogal niet, ze hebben de Engelse luchtmacht zwaar onderschat, die inderdaad in het bezit was van veel meer Hurricanes, zoals je stelde, dan de plotselinge oorlogsverklaring aan Rusland, maar ik kan hier niet teveel op ingaan want dan transformeren het blog van Paul tot een geschiedenis blog. 🙂
LikeLike
@Joost, ben ik met je eens, zonder genegenheid stelt het allemaal helemaal niets voor, mijn vrouw wilde graag kinderen, ik had daar nooit zo over nagedacht, maar als je ze eenmaal heb;-) dat ik steeds zo de nadruk op de wereld der neuronen leg, een klinische visie etaleer, zit hem in het feit dat Jan steeds zo krampachtig zijn stoffelijkheid ontkent of probeert daaraan te ontstijgen.
LikeLike
@Zwerver je schrijft:
“We zitten in een groot gehéél waar alles met elkaar in verbinding kan staan. Maar waar ook afgescheidenheid is voor individuele ik-belevenis.”
Dat vind ik een hele mooie, kort en duidelijk
Ik zal er een parafrase op maken om het iets onbegrijpelijker te maken in deze dualiteit met het oog op mijn zelf ontworpen monadologie.
toelichting:
(monade=een van eenheid)(oneindige aantallen monaden DIE IDENTIEK ZIJN)(klopt niet volgens de propositielogica: iets is waar of onwaar geen derde mogelijkheid.) (maar de logica beschrijft de werkelijkheid niet, daarom zeg ik dat er toch “meerdere identieke” monaden zijn)(iets is identiek als het zich dus niet onderscheid van de ander=> dus kan er maar één van zijn)
Hier komt de parafrase:
“We zitten in een groot gehéél waar alles te allen tijde, in en buiten de tijd, met elkaar in verbinding staat met slechts één IK. (super subject) Maar waar tegelijk behalve deze “IK-eenheid” ook de illusie bestaat voor afgescheidenheid in tijd(en) en ruimte(s) en dien tengevolge oneindige aantallen ‘individuele illusoir-ik-belevenissen.’ bestaan”
Dit is op dit moment dus mijn eigen post-theÏsme. Kan veranderen dus in de toekomst. Op dit moment is mijn breintje er wel tevreden mee.
Inspiratie uit bewustzijnserveringen van Jan en tevens de leringen dat het persoonlijke Atman identiek is met het (kosmische?) Braman.
LikeLike
Nog een aanvulling op het Ikgevoel: universeel en persoonlijk.
Dat is dus een construct binnen het gewaarzijn of bewustzijn per sé.
Het heeft naar mijn mening niets met het denken te maken.
Ik volg hierbij de theosofische lering betreffende de zevenvoudige samenstelling van de kosmos (inclusief de mens). Dat kan je bij jezelf bestuderen in (of door) je “geest”
De emanatie (uitstraling) vanuit de monade (één) geeft dualiteit (twee).
(Valentinus spreekt over Diepte en Stilte.)
(Ook de tao the tjing spreek van één, twee en daarna van de tienduizend dingen)
Gebaseert op de boeddhistische leringen krijg je vanuit de monade krijg je param-atman (onbegrijpelijk zelf) als de het ene deel van de dualiteit… en dan mulaprakriti (de onkenbare wortel van de stof).
Dat is een trucje van de theosofen: zo kan je de dualiteit van -geest en stof- onder een noemer brengen: de “geest-stof”
Vanuit het Atman (zelf) krijg je dan een emanatie(uitstraling) (verstoffelijking)(omdat geest ook stof is zij het in zeer subtiele vorm) in Buddhi (wijsheid)
Dus dan is er een mogelijkheid van reflectie van het zelf op de wijsheid. Er ontstaat een ego in de dualiteit.
Dan pas kan die buddhi (wijsheid) zich weer emaneren (nog stoffelijker maken) tot denkvermogen (manas).
enz enz via kama (begeertekracht) naar prana (levensenergie) naar ruimte en tijd in vormen (lingua sarira) en nog verder verstoffelijkt in de ons bekende stof. (sthula sarira)
In de reflectie van het denken en de begeerte ontstaat dan de etherische mens, die dan verstoffelijkt in zijn lichamelijkheid.
Vandaar dat ik bewustzijn zie als een soort zeer fijne subtiele materieel/licht schijnsel. Dat bewustzijnslicht tovert de tijden en ruimtes en neemt die waar in verschillende ego’s die eigenlijk toch wel weer tijdelijke constructen zijn.
Als voorbeeld neem ik de droomfiguren die iemand droomt: een aantal droompersonen met rollen in een droom binnen in één persoonlijke bewustzijnsstraal van de dromer. Zo als analogie zie ik dan mijn Jan-persoontje als een tijdelijke construct in een groter bewustzijnsveld met anderen met wie ik verbonden ben. ad inf.
Wij zijn slechts schaduwen in de nacht van een filmzaal op het witte doek dat bestaat dankzij het licht dat we zelf niet zijn.
genoeg gekletst. vrolijk leven in het post-theÏsme toegewenst.
LikeLike
@ tibosch
Heftige discussie over het doel van een huwelijk in een wetenschap.
Wie weet dat stofjes, feromonen, ik hoop dat ik het goed spel, het sexuele gedrag bepalen, kijkt dan verbijsterd.
Dat sexuele gedrag leidt tot voortplanting, de meeste maatschappijen hebben onderkend dat een gezin, of gezinnen, zoals bij Moslims, nodig zijn voor opvoeding van kinderen, en daarmee voor voortbestaan van de samenleving.
Onze 17e eeuw was sexueel behoorlijk tolerant, maar als er een kind op komst was moest er wel getrouwd worden.
Dat gebeurde dan ook vrijwel altijd.
A.Th. van Deursen, ‘Een dorp in de polder, Graft in de 17e eeuw’, Amsterdam, 1998
Wat dan weer het ontstaan van feromonen bepaalt, dat weten we weer niet.
LikeLike
VdWal Kijk maar rustig “verbijsterd” rond Dat is het begin van alle echte menselijke wetenschap, die groter is dan slechts natuurwetenschap!
LikeLike
@Jan, in mij reactie van 12-10 -1:34 had ik je een vraag gesteld, krijg ik daar nog antwoord op;-)
@Jelle, genegenheid kun je ook wel neurologisch in kaart brengen met stofjes als ocytocine e.d. , dat maak je zelfs al aan als je je hond aait, maar er is wel iets meer aan de hand.
LikeLike
@Jan , je schrijft:
We zitten in een groot gehéél waar alles te allen tijde, in en buiten de tijd, met elkaar in verbinding staat met slechts één IK. (super subject) Maar waar tegelijk behalve deze “IK-eenheid” ook de illusie bestaat voor afgescheidenheid in tijd(en) en ruimte(s) en dien tengevolge oneindige aantallen ‘individuele illusoir-ik-belevenissen.’ bestaan.
In de mens is een ik-gevoel. Zouden er helemaal geen andere mensen of objecten zijn, dan was dat ik-gevoel er evengoed. Dat ik-gevoel heet Brahman, Zijn. Maar omdat er meer dan één mensen en/of objecten zijn ontstaat dualiteit en ziet (aandacht) degene met het ik-gevoel iemand anders.
Bij het zien (aandacht) ontstaat het jij-gevoel en daar ontstaat dualiteit. Het heeft niet zo zeer met denken te maken, maar met zien/aandacht. Atman is in wezen gelijk aan Brahman.
Er dient dus iets tot stand te komen wat het illusionaire ego/egoisme opheft. Ego/egoisme komt voort uit zien/aandacht voor een ander. En wat moet er tot stand komen? Een ander zien/aandacht. Maar dit gaat niet zomaar. Iedere vorm van afgescheidenheid dienen we op te heffen in ons zelf. Eerst kunnen we wat aan prutsen met vergeven en goede dingen doen. Maar dat zet niet echt zoden aan de dijk.
De directe weg is te zoeken in ons zelf. Het zien/aandacht van de ander gaat gepaard met een wil. Het opgeven van de wil (niet mijn wil geschiedde) brengt ons verder. In de totale overgave geeft het ego zich over om te constateren dat het ego niet zichtbaar meer is. Dan is er zien/aandacht dat er maar één Zijn is.
Maar God zou God niet zijn als hij ons niet stiekem een handje toe steekt. Het illusionaire ego kan zichzelf namelijk niet opheffen. Je kan je eigen zien/aandacht niet zomaar veranderen. De grande finale bestaat er uit dat je ziet wat je bént in wat je NIET bént.
Het is allemaal zo cryptisch en paradoxaal dat onze geest dat niet kan bevatten. Maar daarom heet het ook mystiek. Het geinige is dat als je eigen zien/aandacht veranderd is, dat dan de boel van binnen ook veranderd is. Daar komt al weer geen denken aan te pas. Er is nergens iets wat geloofd hoeft te worden: het is! En daar van uit doe ik weer de waarneming dat mijn fysieke lichaam verbonden is met geest. En dat klopt ook weer helemaal: fysiek ben ik zo duaal als wat, zo veranderlijk als wat en zo beginnend en sterfelijk als wat. Ik ben gewoon verdichte geest die hier wat rond zwerft en zijn kunstjes doet.
LikeLike
VdWal Het kan natuurlijk zijn dat je nog nooit een “liefdesorgasme” hebt gehad. Dan ontbreekt je de nodige ervaring voor die menselijke wetenschap!
LikeLike
Jan, ik zit naar aanleiding van eerdere opmerkingen van jou wel mij af te vragen wie een spiritueel orgasme ervaart. Ben ik dat nou? Is God dat nou? Of ervaren we (God en Ik) het tegelijkertijd? Het fysieke orgasme is duidelijk , dat is een ik die dat ervaart. Maar dat andere orgasme…?
Zo zie je maar…er komen altijd weer vragen op.
LikeLike
Zwerver,
Je vraagt je af: ‘Jan, ik zit naar aanleiding van eerdere opmerkingen van jou wel mij af te vragen wie een spiritueel orgasme ervaart. Ben ik dat nou? Is God dat nou?’
Denk je dat God ergens niet (bij) is?
LikeLike
@Egbert
@Jan, in mij reactie van 12-10 -1:34 had ik je een vraag gesteld, krijg ik daar nog antwoord op;-)
Je hebt gelijk Egbert Incubus en Succubus, heeft betrekking op iets anders.
Dat is ook het verwarrende dat deze cultuur geen aandacht (en dus geen woorden) heeft voor “geest”elijke zaken. Je hebt het eingenlijk over spoken.
Ik heb het over geest als waarnemendheid van een subject, zelfs buiten onze tijd-ruimte.
Mystieke eenheidservaring (die ik in analogie met “de kleine”dood (de black-out van het sexorgasme) probeer te benaderen met meer begrijpelijke woorden), is de ervaring van “sunyata” (leegte) (die tegelijk vol is)(moeilijk moeilijk) die door westerse mystici wordt benoemd als “god”. Maar dan dien je wel alles te vergeten wat men hier in de kerk over god zegt. Het probleem is dat als de mystici duidelijk waren, hun kop er meteen werd afgehakt door de kerkdienaren. Ook de mysticus Meister Eckhart was niet zuiver in de ogen van de kerk over zijn “gezwets” rondom god heen.
Jij hebt het over een (perverse?) soort van necrofilie zonder bijhorend biologisch fysiek lijk. Dat speelt zich in een “lagere” tijd-ruimte af van nagloeiende emoties van overleden mensen die trachtten hun bestaat in de Griekse Hades of katholieke vagevuur te verlengen door levensenergie af te tappen van nog levende mensen. Je kan het zien als het emotie-lichaam dat aan het ontbinden is. Net zoals na de dood het sysieke lichaam ontbindt. Daar komen de verhalen van vampieren vandaan. In het Sanscriet wordt dit: kamaloka (begeerte gebied)(een soort demonische tijdruimte) genoemd met daarin het kama-rupa ofwel de astrale schil zoals de theosofen dat noemen.
Als je in die gebieden wil leven dan dien je erg veel aandacht en energie aan bepaalde aspecten van de kama-sutra te besteden en/of overledenen aan te roepen, of ceremonies op kerkhoven te houden en dat soort gedoe: veel emotionele energie verzamelen, dan duurt het lang voordat je bent uitgedoofd in die gebieden/ruimtes/fijnstoffelijke lichamen.
Ik meen dat Eckhart Tolle het, het pijn-lichaam noemt. Die kan je beter laten slapen zegt hij.
LikeLike
@Joost je schrijft: VdWal Het kan natuurlijk zijn dat je nog nooit een “liefdesorgasme” hebt gehad. Dan ontbreekt je de nodige ervaring voor die menselijke wetenschap
Joost, ik vind dat je met deze opmerking een grens overschrijdt, dat kun jij t.a.v. Jelle helemaal niet beoordelen. Vanwaar dat venijn.
LikeLike
@Jan, wat je over God in deze context schrijft begrijp ik wel, onze perceptie van God kan zoveel gezichten hebben, uiteindelijk is het maar een woord.
Je schrijft: Dat speelt zich in een “lagere” tijd-ruimte af van nagloeiende emoties van overleden mensen die trachtten hun bestaat in de Griekse Hades of katholieke vagevuur te verlengen door levensenergie af te tappen van nog levende mensen. Je kan het zien als het emotie-lichaam dat aan het ontbinden is.
Wat je hier schrijft heb ik ook ooit in De Boom Des Levens van Israël Regardie gelezen, in het hoofdstuk over de beschrijving van het Astrale Licht heeft hij het over Qlippoth, ofwel de afgeworpen schillen van de lagere trappen van het bestaan.
Ik citeer uit het boek, heb het net even uit de kast gehaald:
Quote: Het zijn de weerzinwekkende schors-omhulsels, de hondenkop demonen van de Chaldese orakelen, waarin geen spoor van deugd aanwezig is en die de sterfelijke wezens nooit enige blijk van oprechtheid geven, Dit is het aspect van het Astrale Licht dat voor ieder mens de boze verleidende slang uit Genesis betekent, zou nog wel even door kunnen gaan maar als je geïnteresseerd bent, zou je het boek zelf maar moeten lezen.
Je schrijft: Als je in die gebieden wil leven
Volgens mij is het beter om te proberen deze gebieden (sferen) die allen in ons vertegenwoordigt zijn, te ontstijgen. Het contact proberen te leggen met Astrale schillen (mocht het je al gelukken) levert trouwens ook weinig tot niets op.
Heb je het trouwens wel eens geprobeerd.
LikeLike
Niemand kan alles wat hij of zij ziet, hoort, leest …. te verifiëren op het waarheidsgehalte. Dat geldt voor alles wat we waarnemen. We zijn dus aangewezen om te geloven wat anderen ons daarover zeggen. Sommigen zaken die ons verteld worden
geloven we, andere geloven we niet. Ieder van ons heeft dus een pallet van gegevens die we geloven en een pallet dat we niet geloven. Het gebeurt dat zaken die we vandaag geloven, morgen niet meer geloven doordat we nieuwe elementen aangereikt krijgen.
Het geloofs-pakket is eveneens veranderlijk en voor elk mens verschillend.
We zijn allemaal gedeeltelijk gelovig en gedeeltelijk ongelovig ook wat religie betreft. De kloof tussen religieus-gelovigen en anderen wordt kleiner omdat de leiders van religieuzen en vrijdenkers minder gezag hebben door de immorele daden die ze plegen. Ook politieke en industriële leiders komen meer en meer in opspraak wat hun gezag aanzienlijk verlaag. I.p.v. het compas van de samenleving te zijn, laten ze deze in vertwijfeling ronddobberen op hun levenszee. Gelukkig, door het onderwijs, is de jeugd zelfstanderger en neemt, voor zichzelf, het roer in handen. “De jeugd is de toekomst” is nog nooit zo waar geweest.
LikeLike
@Trouwe Lezeres
God is overal bij. Dus ook bij het spiritueel orgasme. Maar het is wel een kwestie wat een beetje vreemd in elkaar steekt omdat er twee soorten orgasmes mogelijk zijn. Ze kunnen zelfs in elkaar overgaan en het is duidelijk stuurbaar door iemand die ‘ik’ heet. Ik ben degene die de aandacht er aan schenkt. Die het kan sturen naar bepaalde plaatsen.
En dit zie ik overal terug : Ik en Alles loopt door elkaar heen.
Jan noemt het weer de kleine dood. Maar ik ben altijd aanwezig tijdens een orgasme.
En waar we het hier over hebben is de energie die overal in het lichaam voelbaar is. Net zoals de extase tijdens de Christusdood energie is. En een bliksemontlading energie is. Het pijnlichaam wordt hier ook genoemd, maar uitingen van ego (woede of zo) is ook een energie die in dat zelfde lichaam werkzaam is.
LikeLike
Ik heb inderdaad geen idee wat een liefdesorgasme zou zijn.
Hoe dan ook, een orgasme is niets dan een hormonale ontlading, wat die met wetenschap te maken zou kunnen hebben, ook geen idee.
Wetenschap is waar Galileo weer mee begon, nadat het christendom dat een 1600 jaar onmogelijk had gemaakt.
LikeLike
Egbert Menselijke ervaring, ook de grootse van liefdesorgasme, is de basis voor menswetenschap, VdW schijnt daar, ondanks al zijn menselijke zgn geschiedeniswetenschap, geen Ahnung van te hebben, erger te willen hebben. Vooral dat “niet willen” stoort mij geweldig! Ik heb dan geen moeite om hem dat in alle duidelijkheid te laten merken!
LikeLike
@Joost: Je kunt wel genegenheid voor je vrouw voelen, maar wat behelst nu in vredesnaam een liefdes- orgasme, op het cruciale moment ben je gewoonweg even van de wereld, je bent er wel maar ook even niet. Dat heeft de natuur prachtig geregeld, vandaar dat we hier ook met zijn miljarden rondlopen.
LikeLike
Egbert Anderen noemen die natuurwetenschappelijke “black out”: “je in elkaar verliezen”.. en zo voel- en hoorbaar als wat!
LikeLike
@Joost, van die invalshoek kun je het natuurlijk ook benaderen, maar toch, dat je je in elkaar verliest is onzin, dat is poëzie, het speelt zich enkel in je eigen brein af, dat doet van de waarde van het gebeuren an sich natuurlijk niets af, je weet wel met wie je het wilt beleven.
Zullen we dit onderwerp nu verder maar laten rusten;-)
LikeLike
-…”post-theïsme”…; wat heeft die ‘god’ en dito definitie al niet meegemaakt in de loop van de eeuwen
– …besluit kan zijn : er is meer, en er is het absolute ‘ zijn’ van de eeuwige wetmatige ‘logos’ …, die andere ‘god’ …
LikeLike
Egbert Literatuur(wetenschap) zegt! mij heel wat meer dan natuurwetenschap!
LikeLike
[…] via Post-theïsme, het Nieuwe Geloof? — VanGodenEnMensen […]
LikeLike