‘Het transcendente valt niet toe te eigenen. Het is een mogelijkheid, iets wat altijd daar ligt, buiten het verstand ligt. We krijgen er soms iets van mee, als onze ziel geraakt wordt. Maar de bron daarvan ontgaat ons, net zoals we de zon ook niet in een doosje kunnen stoppen. Daarom is het ook niet verbazend dat ieder totalitair systeem als kern heeft om het transcendente op te heffen. Het communisme en fascisme waren ten diepst materialistisch. Zij beseften dat als je de mens zijn vrijheid wilt ontnemen, je het transcendente moet laten verdwijnen.’
Dit zegt Peter van Duyvenvoorde in een polemiek op The Post Online waarin centraal staat dat de rede haar begrenzingen kent en dat er een weten mogelijk is, dat voorbij de rede ligt, maar waartoe de rede wel een noodzakelijke mogelijkheidsvoorwaarde is. Uiteindelijk draait het debat in de kern om de vraag of men het transcendente aanvaardt of dat juist ontkent en alleen uitgaat van de zichtbare, kenbare wereld.
‘Enfin, transcendentie, voor Plato is dat het Goede. Het is dat wat ons overstijgt, wat zich buiten de kosmos bevindt, God zo u wilt.’
Voor Van Duyvenvoorde sluiten volgens Plato openbaring en rede elkaar helemaal niet uit en laat hij zien dat het goddelijke en de rede elkaar juist nodig hebben om tot waar intellect te kunnen komen.
‘Maar daarin moet de lezer wel accepteren dat Plato tot in het diepst van zijn denken, een transcendente denker is waarin de mens met zijn voeten in de modder van een gebroken wereld staat en zijn gelaat richt naar die perfecte ideeënwereld. Het is de taak van de mens om zich open te stellen, ontvankelijk te maken middels de rede en hopen dat het goddelijke tot hem komt.’
De masterstudent Filosofie stelt dat het ook bij Kant draait om kennis te krijgen van het goede en dan het zelf open te stellen voor de hulp van hogere bijstand.
‘Of bij Nietzsche voor de mens om zich open te stellen en dan te wachten op iets, alsof het van buiten komt (Inspiratie). De vertroebelde mens kan alleen maar in het water kijken, dat zo helder mogelijk pogen te krijgen en dan hopen op de aanraking van het goddelijke. Dat is waarom de rede niet geheel redelijk is en de verabsolutering van de rede een ondermijning is van het waarlijk wijsgerig denken. Platonisch gezien kunnen we stellen: er is een weten dat geen openbaring is en toch voorbij de rede weet – daarmee ook de grenzen daarvan aangevend.’
De kern van het epistemologische transcendentie noemt Van Duyvenvoorde het mysterie: uiteindelijk is er ergens een plek die onkenbaar is.
‘Het is het onzegbare. En tal van filosofen – en kunstenaars in de geschiedenis, proberen dat mysterie en hoe dat mysterie tot ons komt toch zegbaar te maken: Plato spreekt van Eros; Proclus en Pseudo-Dionysius spreken van “geestelijke engelen die vanuit God tot ons komen”; St. Johannes van het Kruis spreekt van een “hert dat mijn hart verwondt en dan verdwijnt”; Nietzsche en Kierkegaard spreken van een bliksem, Sloterdijk spreekt van een ingeademd worden. Dit zijn allemaal metaforen om dat proces, het aangeraakt worden door het Goede, invoelbaar of indenkbaar te maken.’
Zie:
Beeld: transcendentaalleven.nl
GODENENMENSEN 
Mocht met het fascisme Hitler’s Nationaal Socialisme worden bedoeld, dan klopt er niets van het verhaal.
Hitler had een hele fantasie over hoe mensen vanuit het noorden de wereld hadden bevolkt, en geciviliseerd, de beroemde Ariërs.
Die kreet haalde hij uit de Veda’s, heilige Indiase boeken van duizenden jaren oud, waarin Aryans India binnenkwamen.
Om zijn theorie te ondersteunen stuurde Hitler schedelmeters over de halve wereld, tot in Tibet, meen ik.
Wagner was zijn favoriete componist, met voorstellingen over de geweldige oude Duitsers.
Mussolini had soortgelijke waanideeën over hoe Italië de opvolgers was van het roemrijke Romeinse rijk.
En als één politiek idee een geloof was, dan was het het communisme, de heilstaat al op deze aarde, niet in het hiernamaals.
Dat communisme bouwde geen kathedralen, maar wel ondergrondses die in overdaad met die kathedralen konden wedijveren.
Dan nog even, als één club de menselijke vrijheid wilde wegnemen, was dat de katholieke.
Je mocht niet eens de bijbel lezen, laat staan wetenschap bedrijven.
LikeLike
Als je met een beroep op de waardevolle Plato slechts de perfecte ideeenwereld indenkt, liep/loopt men het risico niet meer -als Aristoteles- het goede, ware, mooie in onze gewone werkelijkheid te zien, die zorg en inzet van beperkte mensen en mensheid vraagt.
LikeLike
Ook hier wordt weer alles vanuit het denken geprojecteerd. De grap is; wanneer je je los maakt van je denken en je gedachten observeert, maak je je ego krachteloos. En dat biedt ruimte voor de transcendentie waar men het over heeft. Je kunt het niet pakken en niet vinden. Mensen die naar transcendentie zoeken, zoeken, naar het horloge dat al om hun pols zit. Het is er gewoon. Als je het ziet , weet je wat ik bedoel. Niets is wat het lijkt.
LikeLike
Daarom is het ook niet verbazend dat ieder totalitair systeem als kern heeft om het transcendente op te heffen. Het communisme en fascisme waren ten diepst materialistisch. Zij beseften dat als je de mens zijn vrijheid wilt ontnemen, je het transcendente moet laten verdwijnen.
———————————–
Ik begrijp hier niets van. In religieus opzicht is het transcendente, het buiten het zintuiglijk waarneembare, betrekking hebbend op het goddelijke. Er is geen enkel werelds regime die dat op kan heffen.
LikeLike
@ zwerver
Noch onder Stalin, noch onder zijn opvolgers lukte het religie uit te drijven.
Putin was dan ook zo verstandig het op een akkoordje te gooien met de katholiek orthodoxe kerk.
LikeLike
@Meditatie blog, wanneer je je los maakt van je denken en je gedachten observeert, maak je je ego krachteloos.
Maar dan ben je ook weer met een concept bezig, zit je in de observatiemodus, de enige oplossing hierbij lijkt me éénpuntig gerichte concentratie (Dhyana) waarbij je na verloop van tijd in een soort van trance geraakt, dan zou je ontvankelijker kunnen worden voor de in jou dieper gelegen bewustzijnslagen, welke je als iets van transcendentie zou kunnen benoemen.
Maar dat kan voor sommige mensen ook spelen met vuur zijn.
LikeLike
Peter van Duyvenvoorde maakt een grotesk circus van denksystemen, gaat er vanuit dat er gesloten denksystemen (of filosofische of religieuze) systemen zijn. Bijvoorbeeld van dictatoriale staten of van de islam en de zelfs de christelijke beïnvloede wereld na de verlichting die de transcendentie heeft afgeschaft. (als ik het goed begrepen heb) De joden zijn vrij, de islamieten niet en de christenen ertussen in.
Hij citeert zelfs uit Mein Kampf, dat het gevaar van de Joden is dat ze een open systeem met transcendentie hebben, en daarom de vrijheid om te kunnen ontsnappen aan een totalitaire staat. Hetzelfde van de romeinse slaven die daarom het christendom (met transcendentie) hebben omarmt om vrij te zijn.
Ik vind hem erg moeilijk te volgen, het lijkt erop dat hij niet de mens in al zijn facetten erkent. Hij ziet de mens als een onderdeel van een denksysteem of een niet nadenkende staatsburger die in de greep is van het heersende paradigma.
Misschien is hij daarom bestuurslid van het Forum voor Democratie. Met de hoofdletters F en D. Dat zegt vaak veel, lettertypen en hoofdletters. Ik word wel een beetje bang, dat wegens deze denktrant van Peter van Duyvenvoorde en zijn positie in de maatschappij, de democratie als een nieuwe godheid wordt opgevoerd die de mens zal ketenen in een neoslavernij.
Waar Peter van Duyvenvoorde geen oog voor heeft is mijns inziens:
1 – Dat er altijd mensen zijn die zonder systeem toch mystieke ervaringen hebben.
2 – Dat transcendentie geen absoluut maar een relatief begrip is.
ad 1. Er zullen altijd mensen zijn, en ook substromingen die het paradigma niet volgen. Het is dus niet zo, dat een totalitaire staat de “transcendentie” weg kan moffelen. Ik ga er van uit dat gezien zijn bestuurslidmaatschap van het Forum voor Democratie, hij de democratie als zodanig teveel als de ene goede uitzondering ziet als maatschappelijke organisatie.
ad 2. Transcendentie heeft te maken met een grens overgaan. Het impliceert dus het bestaan van een grens. Peter spitst dit toe op het verschil van de ratio en de nous: verschillende kenvermogens van de mens. En dat is, heb ik begrepen. de enige vaste grens die hij kent. Gebaseerd op de westerse filosofie van Plato tot en met Kant met zijn typische oogklepperij van de ontologie het onkenbare zijnde dat aangenomen wordt en het goddelijke niet stoffelijke en meer van dat soort (m.i.) dwalingen. Maar er zijn vele grenzen, en elke grens heeft zijn eigen karakteristiek. De ervaring van het grenzeloze, voorbij de ratio en voorbij de nous (of het buddhi) is er het ervaarbare niets: dan vallen alle grenzen weg. Dan duidt ik het mystieke als sunyata (leegte) en dan wel als het goddelijke dat monistisch is in de natuur. (dus dat geest en stof dezelfde substantie zijn.
Nou, ik heb weer lekker op mijn stokpaardje gereden. Het is tragisch maar erg leuk.
LikeLike
Oja, mensen, voor hen die wat willen weten of eenheid en grenzen is er een leuk boekje van Ken Wilber: “Zonder grenzen”. Grenzen tussen persona en schaduw of tussen de alomvattende eenheid en de religieuze systemen, inclusief psychologie enz enz, met een lijstje, welke disciplines waar goed voor zijn.
Bijvoorbeeld een psychisch gestoorde laat je niet mediteren, maar stuur je naar de psychiater. En een halfverlicht asceet, laat je niet naar emotioneel lichaamswerk gaan.
aanbevolgen door Jan.
LikeLike
Als ik nu deze filosoof afstandelijk lees, dan valt me op dat het afzetten tegen dictatoriale en absolutistische systemen door de zogenaamde “democratische” elite een nieuw mode geworden is.
Ik zie hoe er steeds grotere verschillen zijn in rijkdom. Het kapitalistische systeem is in een overwinningsroes na het in elkaar storten van de Sovjetunie en stoppen van de koude oorlog. Liberalisering is in, protectionisme is uit, zero-tolerance is in, gepaard gaan met uitbuiting van de lager geschoolden en oudere werknemers. De geldproductie neemt toe, de economie stagneert, de deflatie is al reeds begonnen, de hitlertjes zijn opgestaan, de vijandsbeelden worden opgepoetst. Nog even en we hebben hyperinflatie en oorlog zoals in de dertiger jaren.
Vandaag kwam er een pakketbezorger langs, kon niet direct mijn adres vinden, was er drie keer langs gereden, druk druk druk, stress. Snel snel snel, vlug handtekening en naar de volgende klant. Zijn auto zal wel GPS hebben en zijn baas kijkt mee waar hij is. Hij loopt al 5 minuten achter. Elke dag is er weer een andere postbezorger, die moeite heeft om mijn adres te vinden. Soms komen er wel twee verschillende bezorgorganisators op dezelfde dag. Efficient hoor., samenwerking is verboden: concurrentie is in. De lonen dalen en de werkdruk neemt toe. Vroeger was er één postbezorger die iedereen kende. Zonder stress en met een redelijk inkomen. Er komt weer een nieuwe treinexplotatie maatschappij. Al de conducteurs en machinisten zijn ontslagen. Ze mogen gaan solliciteren naar dezelfde baan bij een andere baas tegen een lager salaris. Maar de zwakkere en ouderen kunnen naar de bijstand. Die bijstand eist dat je werkt. Dat heeft tot gevolg dat een oud collega van mij IR Elektrotechniek van 50+ nu in een callcentrum zit. Hij heeft nog nooit zo hard moeten werken voor zo’n laag salaris. (lage uitkering) Daar gaat al zijn kennis en ervaring: kapitaalvernietiging. Zijn zelfrespect is gebroken, hij denkt niets meer waard te zijn, hij heeft veel te hoge bloeddruk, stress, slikt pillen. En zijn gehandicapt zoontje kan hij niet de verzorging bieden die hij nodig heeft.
De goed verdienende filosofen met hun machtige bijbaantjes, zetten zich af tegen totalitaire staten: hier is de democratie en dat is goed!! Verder mag je niet denken. De politici voeren de waangedachten der denkers des vaderlands uit in de dwangbuis van de politieke partijen, die geen leden meer hebben omdat niemwnd er meer wat in ziet. Ze hebben ook geen echte macht meer en praten de journalisten na. Die dat moeten vanwege hunwerkgevers die in handen zijn van kapitalisten met een eigen tweede agenda. IS moet vernietigd worden. Met drones op afstand: zo krijg je geen vuile handen. Wie bedenkt zo iets onmenselijks? Dus IS groeit, dan dus grondtroepen: laat de Koerden maar doen, oh nu weer: laat de Turken dat maar doen. Mensen die uit idealitische motieven IS gaan helpen worden terroristen genoemd. Vroeger was zo iemand een martelaar. Vreemd is dat de gebombadeerde mensen hierheen vluchten: dus een muur bouwen. Putin is een schurk, maar heeft toch wel weer Rusland er bovenop geholpen, maar volgt niet de westerse leiding. Turk is nu geen scheldwoord meer zoals enkele decennia geleden in de tijd van tolerantie. De gevangenissen raken leeg en wonderwel neemt het gevoel van onveiligheid toe. Rara hoe komt dat toch? IS vernietigen, dan krijg ik net zoń gevoel als Vietnam moet bevrijd worden van het communisme enkele decennia geleden. Er klopt iets niet: de vijandsbeelden en demoniseringen gaan escaleren.
Toen was er de flower power en vrije liefde, nu gaan alle bordelen dicht: inconsequent want we leven in een “kapitalistisch land”, waarom hoort daar de liefde dan niet bij tegen betaling? Je bent juridisch strafbaar als er een hallucinerende paddestoel in je tuin wordt aangetroffen, al weet je het niet en is is die als paddestoelen uit de grond gekomen. We leven in een “vrij”land. Als je jenever stookt dan ben je niet in overtreding maar dan bega je een economisch delict. Zoals Mahatma Ghandi die zijn vinger in de zee stopte, dat mocht niet van de Engelsen: de zee is van ons.
In de transcendentie ontstaat de vrije mens, zegt Peter van Duyvenvoorde, wat een onzin. In de vrije markteconomie in de democratische wereld ontstaat de geknechte mens. Vrijheid is een illusie, zelfs vele filosofen hebben dat niet door, transcendentie of niet. En als ze het door hebben dan geloven ze in predestinatie, ook al zo iets vreemds; in plaats van een voor de hand liggende causaal gedetermineerde eeuwigdurende cirkelgang van fenomenen. Zo zwaait de slinger van de causaliteit heen en weer: alles is zo onuitsprekelijk vermoeiend zou Prediker zeggen.
God zoekt op wat reeds was. Er is niets nieuws onder de zon.
sorry Paul, dit is maar half topic. Maar dat heb je als een filosoof zich met de maatschappij gaat bemoeien en niet alleen met wijsheid.
LikeLike
-Het ‘ innere der dingen’ kan men transcendent noemen, daar het via ‘materiele’ wegen onbereikbaar is…
– En alleen daar kan vrijheid zijn, daar er geen enkele materiele band ‘heerst’ …
LikeGeliked door 1 persoon
@Valère de Brabandere, 09:18 uur……mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Jan zegt: In de transcendentie ontstaat de vrije mens, zegt Peter van Duyvenvoorde, wat een onzin.
—————————————–
Ja, dat is regelrechte nonsens. Omdat het precies andersom is. In de vrije mens ontstaat (vanzelf) transcendentie. Zo zie je maar dat praatjes geen gaatjes vullen.
Jan zegt: In de vrije markteconomie in de democratische wereld ontstaat de geknechte mens. Vrijheid is een illusie, zelfs vele filosofen hebben dat niet door, transcendentie of niet.
———————————————-
Daar ben ik het dan weer mee oneens. Vrijheid is niets te verliezen hebben. Dat heeft niets van doen met democratie, marxisme of wat dan ook.
LikeLike
Valére Is het echt zo erg, dat we het moeten doen met die prachtige, maar beperkte vrijheid die we wél hebben?
LikeLike
Zwerver zegt:
‘Jan zegt: In de transcendentie ontstaat de vrije mens, zegt Peter van Duyvenvoorde, wat een onzin.
—————————————–
Ja, dat is regelrechte nonsens. Omdat het precies andersom is. In de vrije mens ontstaat (vanzelf) transcendentie.’
Afgezien dat ik niet echt weet wat er bedoeld wordt met ‘de vrije mens’, denk ik dat het niet uit maakt of je vrij bent of niet, transcendentie kun je altijd ervaren. Want Het IS, het ontstaat niet. Je wordt er alleen wel of niet door gegrepen.
De transcendente ervaringen hebben mij juist vrij gemáákt, vrijer dan ooit! Ik werd bevrijd van mezelf en van de rationele kennis. (in die zin dat rationele kennis maar een bepaalde, beperkte ‘laag’ van de werkelijkheid behelst). Ervaren dat je geest, dat je als mens, niet opgesloten zit in de lichamelijke beperkingen van je zintuigen en je verstand, dát geeft mij juist een enorme vrijheid en ruimte.
LikeLike
Tja, wat is nu uiteindelijk vrijheid, daar kun je ook een hele grote filosofische boom over opzetten, misschien de mogelijkheid om te kunnen leven naar je diepste verlangen, wat dat dan ook maar mag zijn.
LikeLike
@Joost tilbosch sr,
– Als mens zijn ook wij slechts een schakeltje in een geheel, …en is onze vrijheid evenredig…
LikeLike
“De kern van het epistemologische transcendentie noemt Van Duyvenvoorde het mysterie: uiteindelijk is er ergens een plek die onkenbaar is.”
Dat vind ik best, hoor, maar beweer dan ook niet dat er een weten mogelijk is. Dat is nogal een suffe contradictie voor iemand die Plato gelezen heeft. Voor wat betreft die perfecte ideeënwereld: als ik zowel overtuigend de Stelling van Pythagoras kan bewijzen als deze met een eenvoudig voorbeeld kan weerleggen (en dat is beslist niet moeilijk – ik hoef slechts één Euclidisch axioma te veranderen) is die ook niet erg perfect, wel? Dan vraag ik me af of Bertrand Russell niet gelijk heeft:
“Het is opvallend, dat de moderne Platonisten met weinig uitzonderingen niets afweten van wiskunde, niettegenstaande de geweldige betekenis, die Plato toekende aan de rekenkunde en de meetkunde, en de ontzaglijke invloed, die deze op de filosofie hebben gehad.”
“Onder de invloed van de Pythagoreërs heeft Plato andere kennis teveel met de wiskundige over ëën kam geschoren. Hij had deze fout gemeen met vele van de grootste filosofen, maar het was daarom niet minder een fout!”
Fascisme mag al dan niet ten diepste materialistisch zijn, dat heeft een aantal malloten er niet van weerhouden na WO-2 een esoterisch nazisme te ontwikkelen. Uiteraard waren er voor 1945 ook het positieve christendom en Hitler’s voortdurende geleuter over voorzienigheid – geen van beide erg materialistisch.
LikeLike
@Trouwe Lezeres
Als we er niet uitkomen wat vrijheid is, dan wordt het een lastige discussie. Laat ik daarom maar eens beginnen met vast te stellen wat ónvrijheid is. En dat is in mijn optiek gehechtheid. Valère De Brabandere heeft het over “materiële band”. Maar dat is mij te summier.
Om je onvrijheid vast te stellen zul je naar gehechtheid zélf dienen te kijken en onderzoeken. Ieder spoortje gehechtheid is een keten. Dat kan ook gehechtheid aan het leven zelf zijn. Of de oud collega van Jan die zijn zelfrespect kwijt is. Dat duidt op gehechtheid. Wie alleen in materiële gehechtheid denkt, die denkt te beperkt.
Ik heb van jouw transcendente ervaringen gelezen en ik herken dat. Dat kan niet anders betekenen dat Trouwe Lezeres op de een of andere manier is onthecht aan alles wat Trouwe Lezeres tot Trouwe Lezeres maakt. Ergens móet jij de grens van het subject zijn overgestoken. Misschien besef je het zelf niet eens, maar anders kan jij niet zo natuurgetrouw spreken (schrijven) over deze materie.
En het overschrijden van het subject geeft een dermate grote vrijheid dat je bevrijd bent van alle kwellende gedachtes. Het ‘niet-zijn’ is dermate uitgestrekt dat het de gehele menselijke beschaving overstijgt.
Dat wat jij onvoorwaardelijke Liefde noemt is synoniem aan ‘niet-zijn’ . Daar spiegelt jouw ‘zijn’ zich aan en dat is de vrijheid die je ervaart. Het is van een dermate grootsheid dat het begrotingstekort, de vluchtelingencrisis, de opwarming en andere ellende er bij verbleken.
De enige weg kan dus zijn om jezelf op te geven. Of zoals Janis Joplin ooit zong: Freedom is just another word for nothing left to lose.
Of om Rumi te citeren:
Gaarne zou ik je kussen
De prijs van kussen is je leven
Nu loopt mijn liefde mijn leven tegemoet
en schreeuwt het uit:
Wat een koopje, laten we het doen!
LikeLike
@Zwerver,
Als je zelf hebt gekozen voor gehechtheid aan personen en zaken die voor jou het leven veraangenamen of met genegenheid in het geding, is deze keus toch ook een vorm van vrijheid geweest, dus je hoeft het m.i. eigenlijk niet zo te focussen op het niet gehecht zijn aan……… dat lijkt me nogal sterk individueel bepaald, voor de één wel voor de ander niet, trouwens zelfs in de meest beroerde omstandigheden blijven mensen meestal toch sterk gehecht aan het leven, als je een kijkje achter de schermen is gegund, zoals in het geval van TL wordt het misschien een ander verhaal.
Zelf heb ik de grootste vrijheid ervaren toen ik nog de oceanen bevoer, maar wat daarna in mijn leven kwam waardoor ik noodgedwongen werd getransformeerd tot gezinsman en commerciële kantoormuis (wat een overgang) was ook lang niet slecht.
Om het kort te houden vrijheid is gewoonweg doen wat je geluk verschaft, ik zou nu zo wel weer naar zee willen. Ieder zijn meug.
LikeLike
@ jan
Ik citeer.
” Vroeger was er één postbezorger die iedereen kende. Zonder stress en met een redelijk inkomen. Er komt weer een nieuwe treinexplotatie maatschappij. Al de conducteurs en machinisten zijn ontslagen. Ze mogen gaan solliciteren naar dezelfde baan bij een andere baas tegen een lager salaris. Maar de zwakkere en ouderen kunnen naar de bijstand. Die bijstand eist dat je werkt. Dat heeft tot gevolg dat een oud collega van mij IR Elektrotechniek van 50+ nu in een callcentrum zit. Hij heeft nog nooit zo hard moeten werken voor zo’n laag salaris. (lage uitkering) Daar gaat al zijn kennis en ervaring: kapitaalvernietiging. Zijn zelfrespect is gebroken, hij denkt niets meer waard te zijn, hij heeft veel te hoge bloeddruk, stress, slikt pillen. En zijn gehandicapt zoontje kan hij niet de verzorging bieden die hij nodig heeft. ”
Commentaar overbodig.
In Frankrijk is het overleg over acties tegen de Loi Travail weer begonnen.
88 à 90 % van de Fransen wil niet dat Hollande zich weer president kandidaat stelt.
De man pretendeert socialist te zijn.
Ondanks dat bijna 90 % van de Fransen hem niet meer wil stak hij vandaag een verhaal van drie kwartier af hoe geweldig hij was en is.
Wij lijken te pikken wat figuren als Hollande doen, de Fransen niet.
@ Paul
Het is een reactie op een reactie, die heeft met transcendent niet meer te maken dan dat vele politieke stromingen transcendent lijken te zijn.
Mocht je dit weghalen, geen probleem.
LikeLike
@Jan schrijft: Dat heeft tot gevolg dat een oud collega van mij IR Elektrotechniek van 50+ nu in een callcentrum zit. Hij heeft nog nooit zo hard moeten werken voor zo’n laag salaris. (lage uitkering) Daar gaat al zijn kennis en ervaring: kapitaalvernietiging. Zijn zelfrespect is gebroken, hij denkt niets meer waard te zijn, hij heeft veel te hoge bloeddruk, stress, slikt pillen
Je hoeft in een call centrum helemaal niet zo hard te werken, dacht ik @Jan, allemaal maar wat kletsen, het zwaarste wat je in je hand hebt is een telefoon, dat deze man dat als een afgang ziet zit tussen zijn eigen oren, wel dient het behoorlijk betaald te worden, daar zit hem vaak de kneep, dus niet met behoud van uitkering en er voorzieningen worden getroffen dat zijn gehandicapte zoontje de zorg krijgt die hij nodig heeft. Dat betreft een primaire vereiste.
Ik heb na mijn werkeloosheid al zoveel aanvaringen met de SD gehad, eenmaal trokken ze zelfs de uitkering voor een maand in en schakelde ik meteen een advocaat in, op een procedure hebben ze het maar niet laten aankomen, daarna lieten ze me wel verder met rust en boden ze me geen flutbaantjes met behoud van uitkering meer aan.
Zoals in Rotterdam waar een ontslagen juridisch adviseur voor de aanvraag van een bijstandsuitkering eerst maandenlang papier moest prikken, terwijl er iemand van een reïntegratiebureau meeliep om te controleren of de papierprikkers hun quotum wel haalden, je zou die vent toch zelf in een afvalbak dumpen.
Genoemde adviseur heeft trouwens later (terecht) een proces tegen de gemeente aangespannen en gewonnen.
LikeLike
@Egbert
Het transcendente is per definitie het overstijgende. Maar wat overstijg je? Jezelf. Iemand die niets, maar dan ook helemaal niets meer te verliezen heeft, die kan zichzelf ook niet meer verliezen. Dan ben je buiten jezelf. Anders gezegd: door Niets te wórden, wordt je Alles. Met de nadruk op worden. Want dit is geen mentaal proces, het gaat over het Universele zijn.
LikeLike
@Zwerver, Quote column: “en dat er een weten mogelijk is, dat voorbij de rede ligt, maar waartoe de rede wel een noodzakelijke mogelijkheidsvoorwaarde is”, deze bewering roept wel de nodige vraagtekens bij me op, dit moet ik echt even laten bezinken. Het eerste wat me hierbij te binnen schiet is een soort van intuïtief weten.
In hoeverre jezelf kunt overstijgen?, je bent nu eenmaal sterk gebonden aan je fysieke beperkingen en determinatie van het brein, dus ik zou het toch vrijheid in een zekere gebondenheid willen noemen, over het in Alles transformeren, zoals de Boeddhisten het beschrijven als een Oceanisch gevoel, of het Universele zijn, wat je wilt, kan ik geen zinnig woord zeggen, ben geen ervaringsdeskundige, maar moet we daar dan naartoe dan, de ervaring van het Alles worden?
Ik vind dit nu typisch een New Age redeneertrant. Eternal bliss o.i.d?
LikeLike
– …”vrij-zijn” is dan ook een transcendent begrip, dat alle materiële gebondenheid overschrijdt,…en meteen het bewijs levert, dat dat transcendente is en bestaat, …die andere god of eeuwige, wetmatige ‘logos’ ?
LikeLike
@ egbert
De medewerkers in een call verkoop centrum staan onder grote druk, er moet verkocht worden.
Een juffrouw staat voor de kleuterklas, en schrijft de resultaten op een bord.
Wordt er niet genoeg verkocht, een donderpreek met hel en verdoemenis.
Wie daar ontslagen wordt door gebrek aan inzet heeft er weer een minpunt bij.
LikeLike
@Egbert
Er móet niks. En als ik zo om mij hen kijk hebben maar weinig mensen belangstelling voor het transcendente. Zelf ben ik in de werking van ‘de wereld’ en mijn rol daarin diezelfde eenheid ook gaan zien. En in mijn optiek gaat religie daar ook over.
Jij hebt het vaak over de fysieke en mentale beperkingen. Door deze wijze van denken blijft dat ook zo. Dan blijf je altijd kijken vanuit Egbert. Mijn wijze van kijken is een andere wijze van kijken. Zwerver is slechts een rol die gespeeld wordt in het kosmisch Zijn. Zwerver is totaal onbelangrijk en ik zal een zucht van verlichting slaken als zijn rol is uitgespeeld. Het kosmisch Zijn is zo’ n 14 miljard jaar bezig met de creatie van tijd-ruimte. In mijn optiek is dat de geest van God die schept. En Zwerver is daar een nanodeeltje van. Een bijna onzichtbare opflakkering.
En dat is geen geloof, dat is resultaat van onderzoek, van een bepaalde weg bewandelen. Kennelijk mogen wij mensen weten waarom dit alles bestaat en wat onze rol er in is.
LikeLike
Zwerver, (8 september 2016 at 17:33)
Dank je (wederom 🙂 ) voor je beschrijving!
Ik besef het, het was een buitengewone ervaring met als gevolg dat ik het leven sindsdien nogal anders zie en ervaar.
LikeLike
Zwerver,
In tegenstelling tot jou (als ik het tenminste goed begrijp…) kan ik in ‘voorkomende gevallen’ -en dat is nogal eens het geval- heel intens genieten van wat het leven mij voorschotelt! Op de een of andere manier ‘dieper-intens’. En vrijer denk ik.
LikeLike
@Trouwe Lezeres
Kennelijk zit er in mij toch een stukje ikkigheid. Uiteindelijk is het het ‘ik’ die dit leven moet leven. Ook al stel ik dat in dienst voor anderen. Er is een zeker verlangen in mij om weer op te gaan in het Ene (gewoon dood gaan dus). Op verlangens heb ik geen invloed. Ik laat ze zijn.
Ik vind het fijn dat jij er intens van kan genieten. Uiteindelijk kunnen we niet anders dan het moment leven. En verder zien we beiden wel wat de toekomst brengt. Het principe van polariteit verteld mij dat ik voortdurend in een beweging ben naar een (dé) andere polariteit. Dus wie weet wat er nog in het vat zit.
LikeLike
@Zwerver zegt: 8 september 2016 at 12:39 citaat:
“Jan zegt: In de vrije markteconomie in de democratische wereld ontstaat de geknechte mens.
Vrijheid is een illusie, zelfs vele filosofen hebben dat niet door, transcendentie of niet.”
—–
“Daar ben ik het dan weer mee oneens. Vrijheid is niets te verliezen hebben. Dat heeft niets van doen met democratie, marxisme of wat dan ook.”
einde citaat.
Ik was was onduidelijk door beide zinnen meteen achter elkaar te schrijven.
” in de democratische wereld ontstaat de geknechte mens.” dat is een reactie, (reactionair dus) op de sfeer van het artikel, waarin nu juist de projectie van geknechtheid op de totalitaire regiems wordt benadrukt. Ik verkondig dat niet als een absolute waarheid of zo iets. Maar om tegenwicht te bieden aan de stelliheid die uit het artikel spreekt van de invloed van “andere systemen”.
Daarbij viel het me op dat de schrijver tot een bepaalde elite behoort met dogmatische ideeën over democratie.
Ik was dus reactionair bezig: om het maatschappijbeeld van de andere kant te bekijken.
De tweede zin moet je dan eigenlijk zien als een relativering van zin één. “Vrijheid is een illusie” en niet ter ondersteuning.
Sorry ik maak soms gekke denksprongen en ben warrig.
Ik heb wel mijn doel bereikt gezien de reactie van Jelle van der Wal 8 september 2016 at 18:51 .
Ik dank dan ook Paul, dat hij deze maatschappij kritiek laat staan. Ten slotte is de hele geur van het artikel een impliciete bewieroking van onze eigen maatschappij. Dat schreeuwt toch om een bespiegeling waar die flink wordt bekritiseert?
We zijn tenslotte geen goden maar mensen.m (is dat wel zo?)
LikeLike
Valére We zullen het ook moeten doen met de prachtige gezamenlijke en moeilijke beperkte vrijheid van de mensheid. Zo af en toe levert dat glinsterende pareltjes op als het recente Handvest van Mensenrecht en maakt het er ons van bewust wat een uitdaging/karwei ons nog te wachten staat. Met “grote woorden” over “dé Vrijheid” redden we het echt niet!
LikeLike
Zwerver, over “ikkigheid”.
Misschien is god wel ik.
Ik ben de enige en alle anderen die zich ik noemen ben ik niet.
LikeLike
@Jan
9 SEPTEMBER 2016 AT 13:11
Duidelijk. Voor mij is Peter van Duyvenvoorde een niet serieus te nemen warhoofd. Het wordt lastig om daar überhaupt op te reageren. Gelukkig ben jij ook warrig. Zelf ben ik niet warrig, maar wordt ik vast ook warrig bevonden. Het enige wat ik uit deze warboel kan halen is dat mensen op verschillende niveau’ s communiceren. En ook al gebruiken ze hetzelfde Nederlands, toch verstaat men elkaar niet.
Overigens…we zijn godenzonen en dochteren! Als we onze afkomst maar her-inneren.
9 SEPTEMBER 2016 AT 13:56
Dat denk ik ook. God en ik zijn dezelfde. Ontdaan van het ‘valse ik’ kijken God en ik elkaar aan met hetzelfde oog.
LikeLike
@Zwerver: Mijn wijze van kijken is een andere wijze van kijken. Zwerver is slechts een rol die gespeeld wordt in het kosmisch Zijn. Zwerver is totaal onbelangrijk en ik zal een zucht van verlichting slaken als zijn rol is uitgespeeld.
Ik kan de redeneertrant wel volgen, weet ook wel dat alles maar heel betrekkelijk is.
Mijn bestaan is voor mij een onpeilbaar mysterie, wat er volgt als het afgelopen is kan ik geen zinnig woord over zeggen.
Natuurlijk kan ik daarover oneindig gaan speculeren, maar weten doen we het niet.
Je schrijft: Zwerver is totaal onbelangrijk en ik zal een zucht van verlichting slaken als zijn rol is uitgespeeld.
Kortom jouw conclusie omtrent het kortstondig fysieke bestaan van @Zwerver impliceert dat het van nul en generlei waarde is.
Je schrijft: Kennelijk mogen wij mensen weten waarom dit alles bestaat en wat onze rol er in is.
Hebben we überhaupt dan volgens jou in dit bestaan een bepaalde rol, dan speelt er toch een zekere mate van betekenis, wie of wat zou dan bepalen dat wij dat mogen weten.
LikeLike
@Jelle: De medewerkers in een call verkoop centrum staan onder grote druk, er moet verkocht worden
Ik dacht meer aan informatieverstrekking, bij het moeten verkopen en het behalen van een bepaalde score wordt het inderdaad een stressvolle aangelegenheid, bovendien ook nog slecht voor de gezondheid.
Door de toenemende technologische ontwikkeling zal er in de toekomst steeds minder behoefte aan arbeidskrachten zijn, daar zullen we mee moeten leven.
LikeLike
@Egbert
De waarde van het fysieke bestaan, bestaat uit onze onwetendheid. Er zijn talloze dingen te ontdekken in je leven, allerlei zaken die je voor het eerst doet.
LikeLike
@Zwerver 10 september 2016 at 00:26
citaat:
“De waarde van het fysieke bestaan, bestaat uit onze onwetendheid.”
Daar bestaat een leerzame mythe’s over. Uit de wikipedia: Lethe (mythologie) = vergetelheid.
“De Lethe is een rivier in de onderwereld, waaruit de doden drinken om hun aardse leven te vergeten.”
“een rivier in het aardse paradijs, waaruit de berouwvolle zielen drinken om hun zonden te vergeten, alvorens ten hemel te stijgen.”
“De zielen van overledenen zouden van de rivier de Lethe moeten drinken voor zij opnieuw kunnen incarneren.”
“de vlakte van Lethe, waardoor de rivier de Ameless (de onverschilligheid) stroomt.”
en ook leuk:
“naast de Lethe nog een tweede rivier, de Mnemosyne: degene die van die rivier drinkt zal zich juist alles herinneren en alwetend worden. Men kreeg na de dood de keus om te drinken van de Lethe of van de Mnemosyne.”
en nu daarmede in relatie staat wat je schreef,
@Zwerver 9 september 2016 at 10:15
“Zwerver is slechts een rol die gespeeld wordt in het kosmisch Zijn. Zwerver is totaal onbelangrijk en ik zal een zucht van verlichting slaken als zijn rol is uitgespeeld……. In mijn optiek is dat de geest van God die schept…… dat is resultaat van onderzoek,….Kennelijk mogen wij mensen weten waarom dit alles bestaat en wat onze rol er in is.”
Daar ben ik het mee eens, behalve dan de laatste zin. Ik voel me niet happy bij een uitzonderingspositie van de mens in de natuur. Het “weten” van mensen is alleen van een andere kleur en intensiteit dan het “weten” van andere wezens in de natuur. Het probleem bij vele mensen is dat ze menen dat “de mens” het hoogste is wat de natuur heeft voortgebracht: de top van de evolutie (tot nu toe).
Een dier die op onderzoek uitgaat op zijn eigen dierlijke manier zal zich niet van de menselijke vermogens kunnen bedienen: dat lijkt me logisch. Daarom zal zijn kenvermogen mensen niet in zijn mens-zijn kunnen herkennen: mogelijk wel als een bepaald soort dier met bepaalde dierlijke eigenschappen. Wat ik bedoel te zeggen is, dat ook de mens geen engelen en demonen kan herkennen, maar ze als een gewoon mens zal aanduiden. Misschien wel met een charisma, zonder dat je precies weet wat dat is. Maar voor een menselijk bewustzijn kan hij geen hoger bewustzijn onderzoeken of herkennen hoger dan zijn eigen graad van bewustzijn.
Ik noem dat de leer der hierarchieën.
Je schrijft:
“In mijn optiek is dat de geest van God die schept.”
In mijn optiek iets anders gezegd: Het is de eenheid (de monade) die emaneert (uitstraalt) in verschillende stadia van bestaan in dualiteit en zo verder tot de “tienduizend dingen” zoals de Tao Teh Tsjing zegt.
Je schrijft ook:
“ik zal een zucht van verlichting slaken als zijn rol is uitgespeeld.” over “zijn rol” = “zwerverś rol”
Nu kan zwerver als tijdelijk verschijnsel geen zucht slaken nadat zijn rol is uitgespeeld, omdat Zwerver dan niet meer bestaat. MAAR
De entiteit (in de eindloze hiërarchie) waar de bewustzijnsstroom van zwerver zich terug trekt, zou die zucht van genotzaligheid wel kunnen slaken (die leeft dan weer) als hij ook de droom van Zwerverś persoonlijkheid wakker wordt op het moment dat Zwerver over gegaan is.
Dan is het aan die entiteit of die mag drinken uit de ene of de andere rivier. In de film The Matrix is dat dan en ene of de andere pil slikken.
Terug naar de bron, of Zwerver twee gaan “beleven”. Of de waarnemendheid zet de film van Zwerver één weer op nieuw op, om het maximum te beleven als mogelijk. Ik denk nu opeens aan de film: Groudhog day.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Groundhog_Day_(film)
Die hoofdfiguur in die film slaakt ook een zucht van verlichting als zijn rol die dag volledig is uitgespeeld en hij de volgende dag naast een lieve vrouw in bed wkker wordt die hem heeft “gekocht”. Nochtans is ondanks alle ellende en vele zelfmoorden van de hoofdfiguur Phil Connors is de film van zijn leven voor velen of een leuk ontspannend, of een leuke romance maar voor mij zeer waardevol om het leven in te voelen als leven.
LikeLike
@Jan
Het mentale weten valt niet te ontkennen en zelfs niet te negeren. Dat is het verschil tussen mens en dier. Mijn geest werkt dusdanig dat eenmaal opgedane, innerlijke kennis niet meer teniet gedaan kan worden. Het geeft mij een uitzonderingspositie tegen wil en dank. Mijn hond (daar heb je hem weer) doet niet aan zelfkennis en nadenken. Of ik superieur ben aan mijn hond weet ik niet, maar ik ben hem wel de baas dankzij het intellect.
Maar je hebt een punt: wij hebben onze beperkingen. Omdat wij alleen mensen kunnen herkennen. Mijn hond ziet in mij ook een hond en heeft geen weet van mijn intellectuele vermogens. Zo kan ik hogere vermogens niet kennen. Bedoel je dat met leer der hiërarchieën?
Je schrijft: Het is de eenheid (de monade) die emaneert (uitstraalt) in verschillende stadia van bestaan in dualiteit en zo verder tot de “tienduizend dingen” zoals de Tao Teh Tsjing zegt.
Zo kan je het ook zeggen. Zwerver is één van de tienduizend dingen. Je kan ook zeggen dat het de monade is die Zwerver be-leeft. Het valse ik bestaat uit niets anders dan polariteiten. Maar juist die polariteiten maken be-leven mogelijk. Doch de eenheid verlangt altijd naar zichzelf terug. Die kan je als mens in een ander vinden. Dan vind je de eenheid terug in polariteit. Maar het diepste verlangen (althans zo ervaar ik het) is het verlangen naar zichzelf zónder polariteit, dualiteit of hoe je het noemen wilt.
Of ik na mijn dood uit een rivier ga drinken en Zwerver twee wordt opgetuigd, dat weet ik niet.
Ik ken Groundhog day. (magnifiek, ik heb hem wel 5 of 7 keer gezien) De diepste kern van de mens is het ‘zijn’. En in dat ‘zijn’ tref ik geen persoonlijke eigenschappen aan. Zwerver twee zou wederom een verschijnsel van de tienduizend dingen zijn. Ik zie geen enkele reden om ergens wederom hetzelfde verschijnsel op te tuigen.
Dat wat we ‘zijn’ noemen is een spiegeling van het ‘niet-zijn’. Maar deze twee zijn identiek aan elkaar. Dat duidt er op dat ik iets aan tref wat ik niet kan begrijpen. Net zoals mijn hond mijn intellect niet begrijpt. Ik heb dus te maken met ‘iets’ wat zich spiegelt aan zichzelf en toch identiek is. Dat duidt er op de monade zichzelf heeft opgesplitst in miljarden fragmenten en tóch een is gebleven. Ieder fragmentje kan zichzelf ‘zien’ in de spiegel van het geheel.
Ik kan dat fragmentje geen eigenschappen toe dichten. Ik kan alleen Zwerver eigenschappen toedichten.
LikeLike
@Zwerver.
Ik bedoel met de leer der hierachieën een soort boom met stam, takken en twijgen van bewustzijn.
Met vele steeds dunner wordende takken en twijgen en blaadjes en bloemen.
De eenheid van de boom is de monade: één boom.
De dualiteit ontstaat wanneer er takken ontstaat: van een sprietje uit een zaadje, dan een sprietje dat een dun twijgje wordt, dan komen er twee zij sprietjes aan. En dan aan elk uiteinde weer zijtakjes, totdat je een 1000 jarige boom hebt met de vele tienduizenden eenheden die ieder hun eigen karateristiek hebben maar toch tezamen één boom zijn.
Nu dit beeld omzetten in waarnemend bewustzijn.
De boom heeft een eenheidsbewustzijn (met een ik-gevoel) maar bestaat uit vele onderdelen die ieder ook een eigen ik-gevoel en waarnemendheid hebben.
Op een andere manier gezegd.
Jouw droomfiguren in de slaap zijn bijvoorbeeld blaadjes en bloemen van bewustzijn aan de twijg van bewustzijn die jij bent. Alle droomfiguren bestaan tegelijkertijd in jouw droom: in jouw bewustzijn. Je bent als het ware opgegaan in jouw samenstellende delen van jouw twijg die je “zwerver” kan noemen. Op het moment dat je wakker wordt trekt het wezustzijn zich terug uit die droomfiguren en hetkent Zwerver zijn eigen twijg-eigenschappen. IN luciede dromen ervaar je de bloemen en blaadjes in je droom, maar ervaar je ook de twijg die oorzakelijk is voor die droomfiguren. Je bewustzijn is als het ware verdeeld over. Jij zit aan een tak met meerdere twijgen: dat zijn mensen waar je diep psychologisch mee verbonden bent. Die tak heeft een groepsbewustzijn. Wanneer de twijg zwerver sterft met een zucht van verlichting, stoot de tak die twijg af en hij valt terug naar de grond van zijn lichamelijkheid, stoffelijkheid terwijl de levens-energie en de levenssappen in de tak blijven en het identiteitsgevoel van de “familie” van Zwerver sterken wordt. Misschien blijft er wel een herinnering van de twijg over, misschien zelfs van sommige blaadjes en bloemetjes die aan Zwerver hebben gehangen. Waarschijnlijk het heftige trauma van het verlies van een te vroeg verloren zijtakjes dat Zwerver heeft moeten afstoten en waarna hij een verbinding heeft gevoeld met de op en neergaande sapstroom vanuit de wortel van de boom waarin hij leefde.
Zo zie ik de leer der hiërarchieën, vele wezens die in elkaar leven. Droomfiguren, mensen, een soort reïncarneren ego die eenzelfde soort takjes elk jaar voorziet van bewustzijnsstroom van de lente tot de herfst, takken en die weer deel uitmakend van nog hogere bewustzijn structuren dikke hoofdtakken, aartsengelen genoemd of hogere halfgoden.
Dit is niet alleen maar een theorie die ik bedacht heb naar aanleiding van de lessen bij de theosofie. Het is een ervaringsfeit dat op sommige momenten in mijn leven het 1 stap hogere bewustzijnsniveau mijn eigen causaliteit doorbreekt. Het is iets anders gezegd, maar komt op hetzelfde neer: ik ben op sommige momenten gesteund door mijn bescherm-engel.
Lach me maar uit. Het is nochtans een ervaring.
Nu het speciale van dit voorbeeld. Het gaat verder.
Iedere cel van de boom van wortel, stam tak, twijf heeft hetzelfde DNA. Een eik krijgt eikels en geen kastanjes. Maar uit elk zaadje kan weer een precies dezelfde boom groeien. Geen perzik uit een appelpitje.
Nu nog specialer: wanneer de bloem zich openstelt voor het andere dan komt het stuifmeel in een wonderpracht van het spel des levens op de stamper. Het zaadje dat daaruit voortkomt heeft wel de eigenheid van de boom (wilg, appel, peer, vijg) maar heeft toch wel een iets andere variatie.
Dat bedoel ik met hiërarchie. Niet de zucht van Zwerver is van belang, in de beperktheid gaat het op de zocht van zijn beschermengel: die totaal anders is dan de zucht van Zwerver. Maar ook die zucht is niet van belang, of de zucht van de boom die door de storm wordt omgeblazen: het gaat om het eindeloze spel van het even:de altijddurende verandering.
Dat haal ik dus uit de theosofische lessen, de Hindu mythen, de katholieke engelen en aartsengelen en tronen en machten en krachten, en ook uit de Griekse mythologie en mijn persoonlijke geestelijke ervaringen.
LikeLike
Jan, je metafoor maakt het duidelijker voor mij. Opmerkelijk dat je schrijft over het te vroeg verloren zijtakje. Het is inderdaad zoals je schrijft. Het rauwe gevoel van pijn is oorzakelijk aan het bewust worden van de sapstroom waarop we allen leven. Het besef, zowel tak, twijg als boom te zijn. Niets en alles tegelijk.
Ik lach niet om de beschermengel. Misschien ontstaat de indruk dat ik heel erg onderzoekend ben en/of heel erg slim. Niets is minder waar. Op eigen kracht zou ik niet ver gekomen zijn. Beschermengelen komen bij mij in menselijke gedaante. En daarnaast is er het weten buiten het weten (buddhi) maar ook persoonlijke bemoeienis. Ik geef daar alleen geen naam aan. Ik weet ook niet waar die informatie vandaan komt of hoe die werkt.
Wat blijft is een altijd voortdurend spel van veranderingen. In de hele materie van spiritualiteit is de veranderlijkheid en de wijze waarop er veranderd wordt belangrijk. Veranderlijkheid is de constante.
LikeLike
@Zwerver met dank voor je reactie. Je schrijft:
“Ik geef daar alleen geen naam aan. Ik weet ook niet waar die informatie vandaan komt of hoe die werkt.”
Ik weet ook niet waar die informatie vandaan komt of hoe die werkt. Maar ik ervaar die informatie wel in gevoelsmatig opzicht, in wat anderen wonderen noemen of synchroniciteiten of het “deus ex machina” effect.
Ik noem het soms zus en soms zo, om het gewoon aan te duiden verder niet. Dus niet als een woord dat iets verklaart. En zeker niet “god” omdat het woord god al zo vaak misbruikt is.
Wel bijvoorbeeld “goddelijk” als iets wat niet objectief met zintuigen in de buitenwereld is te ervaren, maar innerlijk subjectief met gevoel of “nous” of “buddhi” of een kenvermogen dat zeker niet rationeel is, maar wel van een indringende onkenbare XXXX
XXX = niet met woorden uit te drukken.
LikeLike
@Jan
Het woord God verklaart per definitie niets. Ik gebruik het woord voor de Al-omvattende, scheppende kracht. Maar het kan niet door mij bevat of begrepen worden. Het is een gevoelsmatig begrip. En heeft niets te maken met goden welke benoemd kunnen worden. Er kan ook niet in geloofd worden, daarvoor dient men kenmerken op te geven. Het is niet zo dat er ergens iemand is die copyright heeft Op God, Jezus, de bijbel of wat dan ook.
Je gebruikt het woord goddelijk in de juiste vorm. Het woord goddelijk is afgeleid van God. Het is het indringend onkenbare. Net zoals God zelf ook onkenbaar is. Je kan je er over verwonderen, meer niet.
LikeLike
@Zwerver
-…”het woord god verklaart per definitie niets.” …
– Men kan en moet stellen, dat er ” zo-iets” is als ‘god’…,, en teverre-gaande definities eraan toevoegen, maakt het alleen maar moeilijker en ongelofelijker.
-Maar het absolute, eeuwige en transcendente ‘ zijn’ van die ‘eeuwige logos ‘ is een feit, waaraan ook alle definities van wat men god noemt contingent zijn..
– Ook hier is de werkelijkheid niet van de rede (logos) en de rede niet van de werkelijkheid verlaten; en kan alles verwoord worden in de uitgebreide formule E=mc2=Psy. …. ( om niet in herhaling te vallen…)..’
– En meer kan en zal ik daarover niet zeggen of beweren…
LikeLike
@Valère De Brabandere
Het absolute, eeuwige en transcendente ‘zijn’ is te vinden. Hoewel daar ook geen definities van te geven zijn.
God (als scheppende kracht) is nog een stapje verder. Dat past niet in mijn denken. Net zoals buddhi niet in mijn denken past. Maar er vind tóch een vertaalslag plaats.
LikeLike
– …God…het absolute ‘zijn’…een eeuwige ‘logos’ .
LikeLike
@Valere: God…het absolute ‘zijn’…een eeuwige ‘logos’ .
Van dat, waarover niet kan worden gesproken…………………………………….
LikeLike
-…er moet iets zijn, dat aan alles transcendent is,,.
– Noem het god, de logos en het absolute ‘zijn’ …van die eeuwige wetmatigheid…, die als een absolute wil, net als onze wil , tot energie kan verworden…
-En energie staat voor massa, materie en al, wat is…; of E =mc2= Psy…
LikeLike
Hallo,
Hierbij wil ik meegeven dat mijn ziel eens uitgetreden heeft. Deze in andere werelden is gekomen. Dit lijkt niet op een droom, maar uittreden. Weleens heb ik wel goddelijke gezien, dus gelooft meer dan wat we kunnen zien. God moet ergens zijn en ik denk dat God meer dan het Universum is.
LikeLike
[…] het gaat erom dat iedereen een eigen verhaal kan vinden in die tekst. Maar als je het idee van het transcendente, het stadium tussen God en de mens en de mystieke verhalen daarover weghaalt, denkt hij dat we het […]
LikeLike
[…] is niet verbazend dat ieder totalitair systeem als kern heeft het opheffen van het transcendente. Het communisme en fascisme waren ten diepst materialistisch. Zij beseften dat als je de mens zijn […]
LikeLike