Morgen vindt in Leiden de boekpresentatie plaats van De zandlezer van Margaret van Mierlo. Het is haar tweede roman bij uitgeverij Palmslag, waarin op een niet alledaagse manier geprobeerd wordt antwoord te geven op de vraag waarom bepaalde gebeurtenissen je overkomen. De psychologische roman leest als een spirituele thriller.
De zandlezer verwoordt op realistische en herkenbare wijze de belevingswereld van personen die bij een auto-ongeluk betrokken raken: een vrouw die ernstig gewond raakt, een echtgenoot met schuldgevoelens, kinderen in een ongewone gezinssituatie, een journaliste die de oorzaak van het ongeluk wil achterhalen en een vader die vanuit de spirituele wereld zijn dochter wil bijstaan.
Ze denkt nog aan Ciska’s grote klantenkring. Iedereen komt uit vrije wil naar haar toe. Er is dus een grote behoefte vanuit de maatschappij. Waarom? De paranormale wereld is en blijft en grijs gebied zonder regels en grenzen. Mensen gaan al sinds mensenheugenis naar toekomstvoorspellers. Dat vindt ze op zich al een interessant gegeven. Maar wat is de onderliggende reden? Een zoektocht naar hoop? Misschien moet ze daarom die roman schrijven. Haar eigen visie kan ze erin verwerken. Misschien lukt het haar om een nuchterder beeld over de spirituele wereld uit te dragen. (Uit: De zandlezer)
Het mysterie rond het ongeluk wordt langzaam ontrafeld, maar de bewijzen liggen niet voor het oprapen. Toch zullen de betrokken personen het drama een plek in hun leven moeten geven.
De roman is gebaseerd op waargebeurde feiten. Het geeft een indringend beeld hoe hoofdpersoon Ciska haar veranderde leven beleeft en hoe ze op een spirituele manier inzicht krijgt over het waarom van heftige gebeurtenissen.
Bij het zien van haar grote jeugdliefde bonst haar hart in haar keel. Ze wil naar hem toe rennen, maar haar benen voelen als lood.
‘Martijn! Kom nou!’
Hij werpt haar een kushand toe en zet een stap achteruit.
Ciska wendt zich tot haar vader.
‘Waarom loopt hij van me weg?’
‘Het is je tijd nog niet. Deze lieve mensen begroeten je, maar nemen tegelijkertijd ook afscheid. Je gaat weer terug.’
‘Waarom ben ik dan hier als ik niet mag blijven?’
‘Er is hevig in je leven ingegrepen, ook in dat van anderen. Oorzaak en gevolg zitten ingewikkeld in elkaar. Op dit moment voert het te ver om daar dieper op in te gaan. Wel willen we jou met deze ervaring hier hoop en moed geven. Je gaat een moeilijke tijd tegemoet. En toch, hoe vreemd het ook klinkt, het ongeluk kan jullie allen ook veel goeds brengen.’
(Uit: De zandlezer)
Hoewel De zandlezer een op zichzelf staand verhaal is, kan het ook gezien worden als een vervolg op de roman Hemelse koffie, ook gebaseerd op ware feiten. Het bijzondere en ontroerende van dat boek vind ik vooral dat je mee mag lopen in het leven van een klein meisje (Ciska) dat opgroeit met haar paranormale gaven: hoe ze deze gewaar wordt, eerst denkt dat iedereen ze heeft, maar uiteindelijk beseft dat ze meer ziet en ‘weet’ dan andere kinderen, hoe ze er met vallen en opstaan mee leert omgaan en hoe dit haar verdere leven bepaalt. Ciska beleeft bijvoorbeeld het volgende als haar juf een spannend verhaaltje vertelt over kabouters die op reis zijn en verdwalen. Ze ziet opeens dat er in de buik van juffrouw Dinie ook een kaboutertje zit.
Na het verhaaltje gaan de andere kinderen naar de speelplaats en ik stap naar de juffrouw toe en zeg zachtjes: ‘Ik zie een klein kaboutertje in jouw buik.’
De juffrouw krijgt grote ogen en haar wangen worden rood. Het blijft even stil, maar dan vraagt ze, ook heel zachtjes: ‘Hoe weet jij dat?’
‘Dat zie ik, maar ik vind het zo raar, wat doet die daar?’
‘Hm, dat leer je nog wel. Kinderen hebben nog heel veel te leren. Het is net als met verhaaltjes vertellen. Je krijgt eerst klein stukjes te horen en als het hele verhaal uit is, dan begrijp je pas alles, toch?’
Ik knik.
‘Maar Ciska, uh… misschien kun jij ook iets aan dat kaboutertje zien? Is het een meisjeskabouter of een jongetjeskabouter?’
‘Het is een meisjeskabouter.’
Margaret van Mierlo (Weert, 1949) besefte al tijdens haar jeugd dat het geschreven woord haar naar andere werelden brengt. Na haar opleiding tot verpleegkundige werkte Margaret in huisartsenpraktijken. Haar belevenissen werden gepubliceerd in verschillende medische tijdschriften. Daarnaast schreef ze diverse medische studieboeken. In 2006 verscheen haar debuut Hemelse koffie, dat in 2014 opnieuw is uitgegeven bij Uitgeverij Palmslag. (foto: PD)
De zandlezer | Margaret van Mierlo | Uitgeverij Palmslag | ISBN 978 94 917 7324 2 | € 17,95 | In de boekhandel en online verkrijgbaar, o.a. bij Palmslag (gratis verzending als het door de brievenbus kan!), bol.com en amazon.co.uk. (Ook Hemelse koffie)
GODENENMENSEN 
Iedereen beschikt over telepathie. Bijvoorbeeld dat je je bewust bent dat een bekende gaat bellen. Dan zijn er verschillende mogelijkheden. Of men is gevoelig, maar gelooft dat het niet kan: dan is het toevallig en omdat het uitkomt onthoud je dat. Mocht je dat idee krijgen en je wordt niet opgebeld, dan vergeet je dat: het is dus niet “wetenschappelijk.” om een causale relatie aan te nemen tussen het telepathische gevoel en het geconstateerde feit. Of men is gevoelig en weet dat, maar men verteld het niet omdat men dan niet meer serieus genomen wordt en als een “zwever” door het leven moet. Of men is zo druk aan het piekeren of denken dat de telepathie te ongevoelig is om de aandacht te trekken. En soms meent men dat een bepaald iemand belt, omdat men dat zo graag wilt of er bang voor is. Dat komt voort uit onvoldoende meesterschap over emoties.
Het is, dat ik soms bepaalde zaken uit de toekomst weet, dat ik open sta voor paranormale zaken. Ik merk dat als ik het zou gaan verwoorden er allerlei onzuiverheden ontstaan. Het “weten” is zuiver, maar de vertaling in het denken en omzetten in taal is “verontreinigd” met mijn onvoldoende interpretatie van het weten. Dat komt omdat ik geen meesterschap heb over mijn emoties en mijn rationeel denken. Pas was ik in een gezelschap van vier personen en ik ‘wist’ wie van ons het eerste zou gaan sterven. Ik achtte het niet opportuun om dat te zeggen. Eigenlijk heb je er niet veel aan dus. Afgezien van dat je open staat voor abnormale en/of paranormale zaken.
LikeLike
Ik zie ook wel betekenis in de namen.
Ciska komt van Franciska, de rede van de weglating van het eerst deel van de naam (het mannelijke deel?) zal wel een betekenis krijgen in de loop van het verhaal. Martijn betekent de kleine krijgshaftige.
Prettige titel ook. De Zandlezer (uitgeverij Palmslag)
Het wordt weer een interessante puzzel. Net als bij Hemelse Koffie, heerlijk boek, kaarsjes aan en genieten.
LikeLike
Al heel wat jaren geleden begon ik mijn studie in Leiden. Er was een soort kennismakingsweek waar onder andere een lezing werd gehouden door professor Ten Haaf. Ze hadden er heel Duinrell voor afgehuurd, dat was geen slecht idee want er kwamen heel veel mensen op af. (net als trouwens het jaarlijks college over seksualiteit voor eerste jaars medicijnen toegankelijk voor een ieder maar dit terzijde)
Tot die tijd had ik het para normale altijd een beetje lacherig afgedaan als onzinnig maar Ten Haaf kon het bestaan ervan zeer aannemelijk maken gestaafd aan praktijkervaringen en was bovendien een charismatische man die zijn verhaal aanstekelijk vertelde. Sindsdien ben ik er meer over gaan lezen en er zelf ook gevoeliger voor geworden.
Een enkele keer verkeer ik zelf ook wel in de geestenwereld wat niet altijd een pretje is.
LikeLike
In het volle besef dat ik mensen zo zonder dat te willen kan beledigen, blijf ik zeggen en denken: “Ocharm wij al die niet paranormalen met dat normale moeizame onvoorspelbare heerlijke leven. En dat nog wel, terwijl ze alsmaar gezegd krijgen dat oij eigenlijk paranormaal zijn en dat alsmaar niet willen snappen.Wat zou degene, die “in het zand schreef” van ons slechts normale lieden vinden?
LikeLike
Beste Paul Delfgaauw,
In de 70er jaren zat half Nederland bij de buis (TV) als het programma “Paranormaal” werd uitgezonden. Ik herinner me nog een experiment met een nauwkeurig geconstrueerde machine waarin ballen vielen door een veld van pennen waarbij onderaan een normale verdeling van ballen gevormd wordt. Het doel van het experiment was om een anomalie teweeg te brengen in die verdeling, louter door het hele kijkerspubliek te laten wensen dat die verdeling naar links zou verschuiven. Er werd geen effect aangetoond.
Ik las destijds ook het volgende artikel.
“A Perceptual Channel for Information Transfer Over Kilometer Distances: Historical Perspective and Recent Research”
Proceedings of the IEEE Vol. 64 No. 3 March 1976
by Harold Puthoff, Member, IEEE and Russell Targ, Senior Member, IEEE
Dit is nog steeds te vinden op
http://www.espresearch.com/espgeneral/IEEE-329B.shtml”
Het betreft hier een aantal goed gedocumenteerde gevallen van telepathie.
IEEE was en is nog steeds een gerespecteerd en geloofwaardig instituut, dus nam ik destijds aan dat telepathie een reëel verschijnsel was, hoewel daar geen verklaring voor gegeven kon worden. Ten onrechte, naar later bleek; in dit geval was er niet alleen sprake van onvermoede systematische fouten, maar ook van bedrog.
Tegenwoordig worden paranormale verschijnselen door de wetenschap niet als aangetoond beschouwd en wordt er door James Randy al sedert vele jaren een miljoen dollar geboden voor een demonstratie van een paranormaal verschijnsel onder gecontroleerde omstandigheden.
http://www.randi.org/site/index.php/1m-challenge.html
Dat neemt niet weg dat er nogal wat mensen in dit verschijnsel geloven, zoals ook hier weer.
Het is zelfs zo dat de Nederlandse Prof.dr. J.L.F. Gerding het volgende durfde te schrijven.
“Feit is in ieder geval dat bepaalde paranormale verschijnselen, zoals telepathie, helderziendheid en psychokinese inmiddels voldoende in experimenten zijn aangetoond op een manier die voldoet aan de maatstaven psychologen hanteren.”
http://www.parapsy.nl/items/informatie1a.html
Inmiddels is die prof met pensioen
https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/20493/Afscheidsrede%20Gerding.pdf?sequence=2
maar als hij gelijk had heeft hij dus een kans gemist om zijn pensioentje met een miljoen te vermeerderen.
Wat moet je hier in ’s hemelsnaam mee?
Ik zeg altijd maar: als je iets wil weten moet je het uitzoeken. Maar dan moet je dat wel gedegen doen, anders kan je het beter laten. Zomaar ergens in geloven is levensgevaarlijk.
Lees vooral “De Zandlezer”, maar denk niet zomaar dat alles, wat je daarin leest, waar is.
LikeLike
De schrijfster heeft kennelijk goed naar het Zesde Zintuig gekeken.
LikeLike
@Joost
Ik denk dat de meeste “paranormalen” van de niet-paranormalen vinden dat ze net zo normaal zijn als zijzelf. Er is alleen misschien een verschil in de ontwikkeling van verschillende zintuigen. Dat kan zijn door erfelijkheid, aanleg, cultuur, opvoeding en ook door training.
Als je traint kan je ook zelf “helderziend” worden. Een aardig boekje met wat aanbevelingen is: “Hoe verkrijgt men bewustzijn op hogere gebieden.” van Rudolf Steiner. Ik vind de aanbevelingen daarin nog wat te moeilijk voor me. Maar ik doe mijn best, niet om helderziend te worden maar omdat ik de training op zichzelf aantrekkelijk vind.
LikeLike
Parapsychologie is een wetenschap, zoals hieronder blijkt.
http://www.hgu.nl/cursussen/gnostisch-en-esoterisch-christendom/
De religieuze ervaring
De religieuze ervaring wordt vaak opgevat als het hart van de religie en maakt het geloof en religie levend voor mensen. De religieuze ervaring is de ervaring van mensen het contact te hebben met een werkelijkheid die uitstijgt boven de alledaagse werkelijkheid. Het is de waarneming van het transcendente; van het goddelijke. De impressieviteit van de religieuze ervaring is zelfs doorslaggevend voor het voortleven van de religieuze traditie. Daarom koestert de traditie en de religieuze filosofie deze fundamentele ervaring waarop zij rust.
De moderne bijna-dood-ervaring
Door de medische technologie overleven steeds meer mensen een levensbedreigende lichamelijke crisis. Steeds meer wetenschappelijke disciplines staan open voor datgene wat deze mensen over bijzondere ervaringen te vertellen hebben die men heeft opgedaan tijdens die crisis. In de westerse wereld zijn wetenschappers de laatste jaren er toe overgegaan deze (religieuze) ervaringen serieus te nemen en een onderzoek in te stellen naar de strekking ervan. Dat leidt tot uitermate belangrijk onderzoek. Wanneer kan worden aangetoond dat mensen werkelijk de grenzen van ruimte, tijd en sterfelijkheid kunnen overschrijden, zijn de consequenties daarvan voor de wetenschap, de theologie en dus ook voor het leven enorm.
Inhoud van de cursus
In de cursus Leven, dood & hiernamaals maken studenten kennis met visies op dood en hiernamaals in bijbelhistorisch, filosofisch en psychologisch perspectief. De moderne bijna-dood-ervaring (BDE) is object van studie. Daarbij zal aandacht worden besteed aan de buitengewoon onprettige ‘hel-ervaring’, een z.g.n. negatieve-bijna-dood-ervaring. Er zal eerst worden gespecificeerd wat een BDE is. Na de behandeling van de inhoud en kernbegrippen wordt aandacht besteed aan de ontwikkeling en inhoud van het wetenschappelijk onderzoek. Tevens zal besproken worden welke psychologische, farmacologische, fysiologische of transcendente verklaringsmodellen er kunnen worden aangedragen voor deze buitengewone ervaring.
Docent
De cursus Leven, dood & hiernamaals wordt verzorgd door drs. H. Boswinkel.
De heer Boswinkel is godsdienstswetenschapper en godsdienstfilosoof. Hij studeerde te Amsterdam, Groningen en Nijmegen.
Open dag
Open dag Zaterdag 7 maart 2015 Lees meer
Na een BDE, en verschillende cursussen is mijn visie op God en het Christendom veranderd. Ieder mag daar over denken wat hij/zij wil.
LikeLike
@corrie zei: Na een BDE, en verschillende cursussen is mijn visie op God en het Christendom veranderd.
Zou je dat een kunnen beschrijven Corrie? Wat is er veranderd en waarom?
LikeLike
@ Lucas Blijdschap. Moeilijk, maar het valt te proberen. Mijn BDE- verhaal werd opgenomen in een verzameling BDE- verhalen samengesteld door Froukje Kootstra. “Sterven en her boren worden in liefde”. Het zijn 21 verhalen, en komt eind november uit. Het was een heftige ervaring, waarvan ik de bedoeling niet begreep. De manier waarop ik dit BDE heb verwerkt, werd er ook in beschreven. De ervaringen die deze therapieën met zich meebrachten , waren voor mij heel belangrijk. ( Een ander taalgebruik). Je blijft je wel alleen voelen , maar voelt je toch opgenomen in een grotere totaliteit. Zoals Jan zei : “”Wel ín de wereld maar niet ván de wereld”. Het vrijzinnig Christendom blijft wel je basis, daar ben je in opgegroeid en dat heeft je gevormd. Nu is het een onderdeel geworden van een groter geheel. Die ervaringen hielpen mij mijn fysieke handicaps accepteren als onderdelen voor de ontwikkeling van mijn ziel. De heldervoelendheid die er bij hoort, kan lastig zijn voor mij, én voor de artsen. Wellicht kunnen mensen als wij – als transformator – een hulp vormen bij bewustwordingsprocessen.? Ieder op zijn manier?
LikeLike
Corrie, bedankt voor je toelichting. Het Christendom opgenomen in iets veel groters…Speelt God daarin nog een rol?
LikeLike
@Lucas
Ik heb geen BDE gehad en kan natuurlijk niet spreken namens Corrie.
Als ik dat “iets veel groters” lees, dan interpreteer ik het dat de scheidingen tussen de godsdiensten wegvallen. Er komt dan een soort universele broederschap waarbij niemand “god” claimt als “zijn” god hoe de naam ook is Allah, Brahma, Christus, Deva enz enz. Dat het goddelijke immanent is, in iedereen in jezelf en de ander en de hele natuur.
LikeLike
Jan
Ben je op de hoogte van het recente commentaar van12-Gremium op de werken van Rudolf Steiner? Geweldige wetenschappers in zijn tijdgewricht blijken in het politiek en economisch denken van die tijd latente racistische trekjes te hebben en bij praktische toepassing, zoals menswetenschappen en mensenrecht dat nu zien, met racistische gevolgen. Ook bestaande paranormalen kunnen racistisch worden uitgespeeld tegen normalen. Ik hou me het liefst aan de sinds die tijd verder ontwikkelde (natuurlijk ook weer te bekritiseren) mens- en natuurwetenschappen.
LikeLike
Beste Joost
Wat betreft dr Steiner, ik ben op de hoogte van enkele controverse’s daarover. Ik verklaar dat als “hoge bomen vangen veel wind”. En er is altijd een demonisering van mensen die zich bedreigd voelen voor het onbekende. Tegenwoordig zie ik dat bij de wetenschapper Sheldrake zich herhalen. Wanneer men buiten het huidig wetenschappelijk paradigma treedt. Dan ontstaan persoonlijke aanvallen.
Ook het begrippenkader en de woordkeus van Seiner (in de lijn van Blavatsky) geeft aanleiding tot de verdenking van discriminatie. Vooral het woord “ras” heeft bij hem (en Blavatsky) te maken met iets totaal anders dan wij eronder verstaan. Dan zou je eerst enige kennis van de esoterische wijsbegeerte dienen te hebben betreft: rondes, evolutie, karma, zevenvoudige samenstelling der natuur, om dat te kunnen beoordelen en invoelen. Ik heb ook de indruk van vele van zijn epigonen dat onvoldoende begrijpen in de huidige antroposofie. Maar dat komt ook bij Jezus voor en zijn navolgers.
Maar daar ging het mij niet om, of hij “fout” is of niet, daar wil ik niet over oordelen. Ik had het over zijn boek “Hoe verkrijgt men bewustzijn op hogere gebieden”. Ik kan je toch aanbevelen om dat te lezen en je eigen mening te vormen over dat wat hij daar geschreven heeft. Ik denk dat je daar erg van zou opkijken en veel daarvan zal herkennen als zeer waardevol.
met vriendelijke groeten.
LikeLike
@Jan: Dat het goddelijke immanent is, in iedereen in jezelf en de ander en de hele natuur.
Dat lijkt me nu geweldig om eens te “ervaren”.
LikeLike
@Egbert.
Tja, dat heet in het christendom “genade”. Er zijn naar mijn mening vele psychische sluiers die dan eerst weg moeten vallen. Dat hoeft niet altijd prettig te zijn. Al is het een tipje van een sluier, dat men slechts een zeer naaste geliefde zijn/haar pijn zelf gaat ervaren. Men zegt niet voor niets dat rozen met doornen samen gaan: een rozen-kruis. Nu ik dat zo schrijf denk ik aan de doornenkroon.
Lees eens hoofdstuk 11 van de Bhagavat Gita: “Het kosmische visioen” Indrukwekkend.
Klik om toegang te krijgen tot Gita.pdf
LikeLike
@ lucas,
Ja, ik denk dat met God een energie wordt bedoeld, die wij nog niet begrijpen, of kunnen verdragen. Soms kunnen we daar iets van waarnemen. Je zou kunnen bedenken dat de stoppen dan zijn doorgeslagen. Een blikseminslag?
LikeLike
@ Egbert, 14:26 uur …
… ” Dat lijkt me nu geweldig om eens te “ervaren”. ”
Mooie wens, Egbert.
Mijn ervaring: Een ‘ andere bril ‘ opzetten. 😉 Klinkt misschien wat kort door de bocht. Maar ik bedoel het serieus.
Weg stappen uit de verklaring. De wereld van ‘kijken’ naar … verlaten en binnen stappen in de wereld van ‘zien’.
Is wel een beetje lef voor nodig hoor! 😉
LikeLike
Ik twijfel; is anoniem Corrie?
In ieder geval is het wel aardig om de reactie van anoniem en Jan tegenover elkaar te zien. Aan de ene kant Jan die zichzelf centraal stelt en meent dat het goddelijke onder meer in hemzelf schuilt. En aan de andere kant anoniem die meent dat God iets veel groters is, wat wij niet kunnen bevatten, zelfs (nog) niet kunnen verdragen, wat als een blikseminslag op ons inwerkt. Twee klassieke godsbeelden; gnostisch/nieuwspiritueel en klassiek/numineus. Een wierookstaafje tegenover het oogverblindend laspunt. En Egbert ziet alweer een nieuwe kick in Jans voorstelling.
LikeLike
Ik heb de indruk dat anoniem Corrie is, dan klopt het verhaal van Lucas des te beter 😉
LikeLike
@Lucas, dat bedoelde ik ironisch, mijn kicks mocht ik daar behoefte aan hebben, kan ik wel op een andere manier krijgen.
En wat bedoel je met alweer.
Blind geloof, vertrouwen en volgzaamheid zijn uiteindelijk niet voor een ieder weggelegd.
Eindeloos over God blijven theoretiseren en filosoferen (kon je ooit ook nog een goeie boterham mee verdienen) is slechts een intellectueel spel, als je daarbij verder niets ervaart, wat zou je er dan mee moeten. Leuk bezigheidstherapie, dat dan wel weer.
@Jan, wist je trouwens dat veel Christelijke stromingen religieuze ervaringen zeer zeker met de nodige reserve benaderen, sommige (bijna fundamentalistische) sekten zien het zelfs als misleiding van de boze.
@Corrie, doe me een lol en schei toch uit met dat spirituele gezwatel, het éne concept vervangt gewoonweg het andere,
de meest intelligente levensfilosofie blijf ik toch het Zen-boeddhisme vinden, dat je volledig terug werpt op jezelf en slechts het accent legt op oplettendheid. (awareness).
LikeLike
Nou we zijn het allemaal weer heerlijk oneens. Leuke site hier: er gebeurt veel. En om de gemoederen wat te verder te verhitten hier een stukje off topic muziek om tot rust te komen. Ik meen dat het zigeuners zijn en ik kan er geen woord van verstaan. Daar hoeven we elkaar dus niet voor in de haren te vliegen of we het ermee eens zijn.
LikeLike
Eigenlijk is de video niet off-topic. Zigeunerinnen hebben kristallen bollen waar ze van alles in kunnen zien. 😉
@Lucas.
Toch snap ik iets niet. Je schrijft “Jan die zichzelf centraal stelt en meent dat het goddelijke onder meer in hemzelf schuilt”, hetgeen klopt, dat meen ik (zoals Meister Eckhart ook). ‘Ik ben’ het centrum van het universum en dat geldt voor alles.
Maar voor wie zou ik dan een wierookstokje opsteken: voor mijzelf? Ik houd niet van zelfbewieroking. En de wierook is volgens mij ook goddelijk toch? Die god gaat dan in rook op, die ook goddelijk is.
Volgens mij hink je op twee gedachten Lucas, een antropomorfe transcendente (christelijke) god en de gnostische/numineuze/holistische/ immanente goddelijkheid.
LikeLike
@Jan die wierook was inderdaad voor jezelf bedoeld 😉
Volgens mij zegt Eckhart nergens dat hij God is. Wel zegt hij: ‘dat God god is, daarvan ben ik een oorzaak.’ Dat is een hele andere habitude.
In de commerciële spiritualiteit is de ikkerigheid nogal troef, dat zal alles te maken hebben met de verkoopbaarheid. Bodar heeft daar ook eens wat van gezegd wat tot felle discussies leidde, ook op dit blog.
Punt is dit: als alles voortkomt uit het Ene dan heeft alles noodzakelijkerwijs iets van dat Ene in zich. Een waarheid als een koe. Maar het wordt te vaak omgedraaid. Het maakt je namelijk niet gelijk aan het Ene.
Nederigheid, of om het wat minder kruiperig te zeggen, bescheidenheid, je plaats weten, is niet zo populair in de new age. Daar dreunt het ego voorop met de hele fanfare erachter.
Een andere houding is die erkent dat we leven in een werkelijkheid die onmiskenbaar vele keren machtiger is dan wijzelf. Die buiging voor het Grote, voor de onbegrijpelijkheid van alles, die ligt ten grondslag aan deze andere religieuze houding.
LikeLike
@lucas
Mee eens. (dat hebben de gnostici wel door d8 ik) Maar taal kan verwarrend zijn met het gebruik van het woord “Ik” of de reflectie van “IK” dat bedoeld kan zijn.
Van de zin: ‘dat God god is, daarvan ben ik een oorzaak.’
Zijn al minstens twee interpretatie’s mogelijk;
1. Ik ben de oorzaak van mijn godsbeeld. (god->illusie)
2. De expressie van het Zelf (Atma) is goddelijk en de weerkaatsing van het goddelijke in de duisternis is ‘ahamkara’.
http://askville.amazon.com/explain-meaning-Ahamkara/AnswerViewer.do?requestId=8038227
3. Je kan ook zeggen: het “Ik ben” is de oorzaak van mijn zelfbeeld en dan ben je bijna rond bij 1.
Dit is filosofisch en religieus geneuzel, maar het bevredigd mijn denkvermogen (nu) wel.
Bij commerciële spiritualiteit is de ikkerigheid nogal troef, o.k. Dat is niet te veroordelen, er liggen oorzaken aan ten grondslag. Ik begrijp dat ze treden in een westerse traditie van zelfgenoegzame heiligheid met aflaten. Het ego dat geprojecteerd wordt in een ziel (een afgescheiden half eeuwige ziel die bij de geboorte zou ontstaan) Het geloof dat je een ziel bent die na de dood zou voort leven in hemel of hel. Dat geloof is misbruikt door de christelijke prieserkaste. Maar de new-age heeft ook positieve kanten: de devotie die men in een gerationaliseerde ontmythologiseerde moderne kerk niet meer kan vinden. Het is een oorzaak gevolg wereld, zoals in het Answer from Subhendu onderaan in mijn link.
LikeLike
@ Lucas, @ Jan, jullie uitwisseling doet me denken aan een training, waar ik als observator bij aanwezig was ….
De groep bestond uit zo’n 15 mensen, allen van R.K. huize.
Het is alweer vele jaren geleden.
Ik weet niet eens of de term New-Age destijds al bekend was.
Wat mij nog wel helder voor ogen staat is de avond dat de cursisten menig hobbel hebben moeten nemen om te leren/durven Ik te zeggen.
Op een alsmaar repeterende vraag: ‘ Wie ben jij’, kwamen aanvankelijk de meest bekende ‘ ontwijkende’ antwoorden zoals: ik ben vrouw/man van …ik ben moeder van … ik ben kantoormedewerker … enz.
Wie ze nou echt zelf waren kwam pas na tranen en in horten en stoten aan het licht.
Dat deze ‘primaire’ houding zijn oorzaak vond in, helaas, m.n. de godsdienstige opvoeding, werd gaandeweg wel duidelijk.
In deze huidige tijd vind ik het zelf lastig om alsmaar het ego ter sprake te brengen in negatieve zin. Er is m.i. niets mis met het hebben van een ego en zelfs niet met het manifesteren ervan. ( zolang de ander er niet mee te kort wordt gedaan )
Dank zij vele en grote ‘ego’s ‘ 😉 heeft de wetenschap zich kunnen ontwikkelen.
Het manifeste van het ego, hoeft de verwondering voor … niet in de weg te staan, toch!
LikeLike
@Carla
Ook mee eens. Grappig, na de dansende zigeuners lijken we het allemaal eens te zijn.
De connotatie van “groot ego” is negatiever dan Mahatman: “groot zelf”. Doch beiden hebben charisma en hebben “groter” invloed dan gemiddeld. En er is een gezegde: hoe grotere geest, hoe groter beest. (om nog iets verwarring te zaaien)
Het geeft wel kleur aan de samenleving. De kleurenleer van Goethe: kleur ontstaat als licht en donker vermengen.
LikeLike
Carla,
leuke post, zou het ook kunnen dat mensen niet goed voor hun ego of zichzelf durven uitkomen? Of dat het verlegenheid is, dat men liever niet over zichzelf spreekt. Valse bescheidenheid. Het is wel juist dat het ego of Ik een negatieve klank heeft (waarom weet ik niet) maar dat je een sterk ego nodig hebt zeker in een (te) drukke samenleving, om je niet aan de kant te laten duwen. (Dat heeft dan weer helemaal niks met groot ego of groter geest groter beest te maken.) Allerlei spirituele stromingen vinden juist dat het ik of ego moet verdwijnen (non-dualisme o.a.) Ik weet niet waarom, maar het beeld wordt geprojecteerd als was het ego iets schadelijks.
LikeLike
@jancorrietheo Er spelen nu twee dingen die niets met elkaar te maken hebben. Assertiviteit en ikkerigheid. Natuurlijk moet je assertief zijn in de harde wereld anders lopen ze je omver. Maar ikkerigheid op het spirituele vlak is hoogmoed. Dat kan soms een kortstondig prettig gevoel geven (het ego wordt gestreeld) maar het is niet reëel. En uiteindelijk kom je jezelf tegen.
Het gaat om de macht die de dingen over ons hebben.
Uiteindelijk heeft niet de mens het voor het zeggen.
Het leven ‘gebeurt’ of we dat nu willen of niet. Dit Grote Gebeuren, deze onbegrijpelijkheid van alles, hier klinkt in feite de religieuze grondtoon van het bestaan.
Er is ook in evolutionair opzicht alle reden om het verschijnsel individu te relativeren. Een individu is immers een kopie van een kopie van een kopie enzovoorts. De Adam zul je niet vinden en in ieder van ons woekert de ziel van de steen, van de amoebe, van de krokodil en van de aapachtige, nog voort.
Individu is per definitie meervoud.
Je bent het voorlopig en nog niet vastgestelde product van het hele rattenplan dat je voorging. Ook jij gebeurt. Dat inzicht noopt tot buigen.
Je erkent je meerdere in God, of in de natuur, of in de grenzen van de wetenschap en in die kleinheid besef je dat je slechts een heel heel klein deeltje bent van het geheel.
Daar passen ‘dienstbaarheid’, ‘deemoed’, ‘aanhankelijkheid’ en ‘bescheidenheid’, zoals Bodar destijds treffend schreef.
LikeLike
Ik denk @ Theo dat het zeker zo zou kunnen zijn. Echter de vraag erachter is dan toch weer … ( en zeker wanneer de persoon in kwestie er last van heeft ) waar komt het vandaan en wat is er aan te doen.
Valse bescheidenheid … daar heb ik in deze even geen oordeel over.
Met wat @ Lucas schrijft ben ik het eens om wel het onderscheid te blijven zien tussen ‘ het ego’ en assertiviteit.
Daar waar hij neigt naar het gebruik van het woord ‘ ikkerigheid ‘, haak ik af.
Overigens is er over het ‘ego’ heel wat te zeggen, met name vanuit de psychologie.
Tegelijk ben ik van mening dat het beeld ( iets schadelijks ) wat vanuit religieuze hoek ( te ) vaak wordt geplakt op het ego, een onjuiste interpretatie is.
Maar het in stand willen houden van het afhankelijk zijn van …. om er te mogen/kunnen zijn, kan een rol spelen.
Ik ken de reactie van Bodar, waar @ Lucas naar verwijst niet, maar ‘verdenk ‘;-) hem ( Bodar ) er wel van, hierbij in de buurt te komen.
Wanneer je van mening bent dat er iets van buitenaf nodig is om tot bloei te komen, dan kost het soms wat moeite om toe te geven waartoe de mens in staat is.
Zelf plaats ik de woorden van @ Lucas: ‘ dienstbaarheid, deemoed, bescheidenheid’, dan ook liever in een andere context. Ze rieken mij teveel naar de tijd en de gevolgen daarvan wat ik mocht verstaan van de mensen op die training.
Naar alle waarschijnlijkheid heeft ook de ‘ zondeval’ en in het verlengde hiervan het ‘schuldbesef ‘, ook te maken met het klein houden van mensen waardoor hun eigen ware ik, hun eigen authenticiteit niet aan het licht kon/kan komen.
Het zijn zomaar wat ‘losse flodder gedachten ‘., van mij. Voor wat ze waard zijn én natuurlijk voor ‘verbetering ‘ vatbaar. 😉
LikeLike
@Carla, Wie ze nou echt zelf waren kwam pas na tranen en in horten en stoten aan het licht.
Hoe kwam dat dan, werden er wat onbewust verdrongen emoties naar boven gedregd. Als je maar hardnekkige door blijft vragen ga je natuurlijk ook een bepaalde geestelijke druk op mensen uitoefenen. En dan kun je van alles los maken.
Dergelijke methodieken vind ik eigenlijk wel een beetje verwerpelijk. Het lijkt wel een soort van spiritueel kruisverhoor. 🙂
@Theo: En hoe zou je het ego nu eigenlijk precies moeten definiëren een soort van resultante van al je conditioneringen, overtuigingen etc, kortom de hele rattenplan waarmee jij je mee identificeert, want als je je nergens meer mee kunt identificeren ontstaat er angst, waar je emotioneel aan gehecht bent valt dan weg. ik denk ook niet dat je even de knop om kunt draaien en je ego kunt uitschakelen, op welk terrein dan ook.
Zo simpel ligt het niet.
@Lucas : Zijn we buiten onze wil om nu in dit bestaan gelanceerd om ons dienstbaar en deemoedig op te stellen, ergens komt me dit zo bekend voor, ik meende dat al eens veel eerder gehoord te hebben. Maar daar mag je in geloven natuurlijk.
LikeLike
@ Egbert, ik heb al gezegd waar de oorzaak, mede, lag.
Wanneer je nooit hebt geleerd om IK te zeggen en gaandeweg de vragen, die in liefde en zachtheid werden gesteld, je er achter komt dat je het jezelf toe mag staan IK te zeggen, dan komt er zeker weten veel los. Gelukkig maar.
Vervolgens ontstond er ruimte om langzaamaan te gaan ontdekken wie ze waren … in elk geval méér dan de vrouw van … moeder van … enz.
Het werd als bevrijdend ervaren.
LikeLike