‘Hoe spreek je de Grond van het Zijn aan? Welke beleefdheidsvormen hanteer je bij het oneindige Absolute waarvan eenieders contingente bestaan afhangt?’ Dit vraagt Maarten Boudry zich af in het opinieartikel Het magische drieletterwoord in Trouw, waarin hij tracht uit te zoeken wie of wat God is. ‘Bestaat God? Nou, dat ligt eraan. God is wellicht dood, maar ‘God’ is onsterfelijk.’
‘De vraag lijkt eerder: hoe ver kunnen we de definitie van ‘God’ oprekken en vervormen, zodat we aan ‘Zijn’ bestaan kunnen blijven vasthouden?’ (MB)
Maarten Boudry, filosoof en auteur, verbonden aan de universiteit van Gent, jongleert eindeloos met ‘God’, met het woord dan; zoekt omschrijvingen. En zo heeft hij het over ‘Hij die is wie Hij is’; een bovennatuurlijk wezen met menselijke emoties en gedachten; een onpersoonlijke kracht die de wereld stuurt en vormgeeft; een verpersoonlijking van het goede tussen mensen of Mysterie van het bestaan. (Foto: blog.newhumanist.org.uk)
En hij vraagt zich af of God dood is, of het eraan ligt wat we met God benoemen. Boudry verwijst naar het ontologisch Godsbewijs: een wezen dat niet bestaat, is minder perfect dan een wezen dat wel bestaat. Hij verwijst ook naar Paul Tillich die stelde dat God niet bestaat, maar het Zijn zelf is. Al met al vindt Boudry dat al die omschrijvingen van God slechts leiden tot gekrakeel tussen atheïsten en gelovigen.
‘De nieuwe lichting atheïsten staart zich blind op infantiele godsbeelden waar niemand nog geloof aan hecht. Dat partijtje schaduwboksen moet ophouden.’ (MB)
En zo gaat Boudry nog een tijdje door. Totdat hij zich afvraagt of God bestaat. En dan zijn we weer terug bij bovenstaand citaat waarin Boudry stelt dat God wellicht dood is, maar ‘God’ onsterfelijk.
Blogger Stan Verdult reageert hierop in zijn Spinozablog De schepping van God door de mens. Boudry zegt niets over Spinoza, dus doet Verdult dat, en stelt dat God eeuwig heeft bestaan, zoals de filosofen aannemen; in ieder geval ging Spinoza daarvan uit. (Foto: spinoza.blogse.nl)
‘God, oftewel een substantie die uit een oneindig aantal attributen bestaat die ieder de eeuwige en oneindige essentie uitdrukken, bestaat noodzakelijk.’ Ontken dit maar eens, stel u dan voor (als u dat kunt) dat God niet bestaat. Dan zou zijn essentie dus niet het bestaan inhouden, wat een absurde gedachte is. Dus bestaat God noodzakelijk. En dat vormt dan Spinoza’s voornaamste bewijs.’ (SV)
Verdult eindigt met de opmerking dat Boudry’s essay door Trouw geïllustreerd werd met de bekende afbeelding van Michelangelo in de Sixtijnse Kapel dat naar de titel luistert: De schepping van Adam. Die titel zou volgens hem toch langzamerhand wel eens getransformeerd mogen worden in: De schepping van God door de mens. En dat deed hij.
Zie:
* Het magische drieletterwoord – (Maarten Boudry in Trouw) via Blendle (25 ct)
* De schepping van God door de mens (Stan Verdult)
Illustr: Michelangelo
GODENENMENSEN 
-Ontologisch bewijs voor het absolute-zijn .
-Alleen de eeuwige wetmatigheden van logica, wiskunde en andere exacte wetenschappen zijn absoluut, eeuwig en noodzakelijk ; terwijl al het overige niet noodzakelijk of absoluut is , en dus aan dit absolute contingent moet zijn .
-Als men ‘god’ definieert als het absolute ‘zijn’, dan is hij niets anders of meer dan die absolute ‘logos’ ; want ook ‘Hij’ moest hij bestaan, zou zich aan die absolute logica moeten onderwerpen .
-Tot daar een nieuw ontologisch bewijs voor het ‘absolute’ zijn ; een andere, maar even onbekende ‘god’ …
LikeLike
Van jongs af aan, lang voor de gezagskrisis uitbrak, heb ik geleerd dat vloeken niet slechts onfatsoenlijk was, maar in diepste kern een zware belediging van onze grote machtige God. Nu weet ik dat vloeken te maken heeft met “afgoden vereren”,
Na heel veel jaren raak ik er steeds meer van overtuigd, dat die echte vloek die je op de hoogtepunten van het leven in gerekte hoge toonaard en op de dieptepunten van je leven in gerekte lage toonaard zomaar ontsnapt, wellicht het meest zinnige zegt over God.
Op de dieptepunten in je leven “roept” die grommende gerekte gvd me op om het er niet bij te laten zitten, maar er in alle machteloosheid met alle gebleven mogelijkheden nog van te maken wat er van te maken valt. Op de hoogtepunten van het leven ïs de extatische gerekte hoge gvd uiting van intens genieten en intense bewondering, op het mystieke af.
Wat mij betreft heeft denken aan God dus te maken met de dieptepunten en hoogtepunten van mijn leven. In het verdere “gewone” leven heb ik zelfs steeds minder behoefte aan het oude stramien van het mij o zo bekende geregelde gebed en ervaar dat steeds vaker als “God erbij halen”, kritischer gezegd “God erbij toveren” Als theoloog houd ik alsmaar discussieren over God nog wel uit, als mens heb ik er eigenlijk helemaal niet zo’n zin meer in.
Dat gevoel dat God er vaak bijgetoverd wordt, heb ik bij de historische Jezus en zijn veelzeggende manier van leven, door mij als “geweldig” ervaren, door de eerste christenen nog met gemak “naar God verwijzend” ervaren, niet. En die manier van leven is voor mij dan ook gewoon dagelijkse kost.
LikeLike
De vraag of er een god bestaat kan, voorlopig, niemand beantwoorden. Als hij bestaat is hij de god van alle mensen, maar ook van alle dieren en planten. Dan is hij de god van de aarde maar ook van alle sterren en planeten. Wat zijn persoonlijkheid dan wel is weten we niet. We krijgen, als mens, de indruk dat hij zich niet veel van ons aantrekt. We zien of waarnemen hem niet met onze zintuigen. Mensen, dieren en planten voeren een meedogenloze strijd voor hun bestaan. De mens voert oorlogen, dieren verscheuren elkaar, planten verdringen elkaar in de natuur. Dit is zeker niet te begrijpen als we zouden stellen dat die god een wijze persoonlijkheid is.
LikeLike
God heeft ons geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. Hoe is dat bedoeld? Gelijkenis met een fysiek wezen? Mensen scheppen geen God, maar vormen hun eigen Godsbeeld. Het Godsbeeld van Spinoza zal een ander zijn dan het onze, in deze chaotische tijd. Is God nú een chaos, die zichzelf opnieuw uit moet vinden? Is God een universum en vormen wij de weerspiegeling van dat universum?
LikeLike
Ik heb er als (agnostisch) leek natuurlijk helemaal geen verstand van en vind het altijd behoorlijk ingewikkelde discussies, al lees ik het graag. Mijn gevoel erbij is dat je ‘God’ helemaal niet kan definiëren, omdat je ‘hem’ dan beperkt tot een nauwe definitie. Persoonlijk zie ik het vooral als hoger, liefdevol bewustzijn, dat mensen inspireert en aanzet tot het goede, maar ook tot schoonheid en liefde (maar dit is natuurlijk ook weer een veel te nauwe persoonlijke werkhypothese, die vast weer heel erg verschilt van het beeld dat anderen van God hebben). Je kan ‘hem’ er natuurlijk niet zomaar eventjes bijhalen al kun je er misschien wel indirect glimpen van opvangen, ieder heeft er zo zijn eigen beleving bij, dat maakt het ook wel heel interessant.
LikeLike