In het artikel God en wetenschap stelt Philipe Dalleur dat de empirische wetenschap opbotst tegen de metafysische muren van haar kennen: de mysteries van het zijn, van zijn ontologische samenstelling en van de diepe oorsprong van zijn wetten.
‘Sommige wetenschappers breken hun hoofd over de vorming van ons universum door zich af te vragen: kan men wetenschappelijk analyseren wat er gedurende de Big Bang gebeurd is, of voor deze gebeurtenis, en zelfs hopen daarin zingeving te vinden tenminste indien de tijd zelf een zin had? Kan men een wetenschappelijke betekenis geven aan een schepping, spontaan of niet, vanuit het niets, of aan een eeuwige wereld zonder oorsprong? Men vindt hier het duizelingwekkend probleem van het zijn.’
De Italiaanse prof. Dalleur zegt dit in een onlangs gestarte tiendelige serie bij het Belgische Didoc, onder de naam De hedendaagse wereld begrijpen. In deel drie bespreekt hij de crisis van de metafysica en de theologie; een nieuw begrip van wetenschap; de ‘exacte’ wetenschap en metafysica, en God en de wetenschap. Er volgen nog zeven delen.
De crisis van de metafysica en de theologie
De metafysica, stelt hij, gaat over al wat bestaat, en dus ook over God, zijn bestaan en zijn natuur. Voor de theologie, aldus de doctor in de Toegepaste Wetenschappen en in de Filosofie, zal het cruciaal zijn de betrouwbaarheid van haar bronnen te bewijzen, zoals de geschiedkundige wetenschappen dat doen.
‘De moderne theologie moet een uiterst nauwkeurige en systematische methode volgen voor haar onderzoek naar God en naar wat Hem betreft. Zij moet ook gebaseerd zijn op de Openbaring, op de religieuze ervaring van de mens en van de culturen, en op de meest betrouwbare conclusies van de filosofie.’
Een nieuw begrip van wetenschap
Hierin stelt Dalleur dat de moderne wetenschap zich bezighoudt met veranderingen op materieel gebied, niet met de schepping uit het niets in de eigenlijke betekenis. Iedere secundaire oorzaak heeft noodzakelijkerwijs een eerste oorzaak van metafysische, ontologische aard. Hij stelt dat het afwijzen van deze meta-empirische grondslag – verwijzend naar David Hume – leidt naar een gesloten scepticisme dat het metafysisch verklaren van de bestaansreden van de dingen uitsluit.
‘Er bestaan zogenaamde humane en historische wetenschappen, niet direct exact want de ervaring is er onrechtstreeks (getuigenissen, overblijfselen, documenten) of niet reproduceerbaar. En zij zijn min of meer ongeschikt voor de uiterst strikte wiskunde. De theologie kan aanspraak maken op een gelijkaardig wetenschappelijk statuut, verschillend van dat van de exacte wetenschappen. Een wiskundige formulering of een wetenschappelijk experiment — in de moderne empirische zin, te vergelijken met de wet van de zwaartekracht — van God en van zijn handelen is onmogelijk.’
‘Exacte’ wetenschappen en metafysica
Elke poging, zo vindt Philipe Dalleur (foto: ditattica.pusc.it), om de kennis van God en van zijn handelen te herleiden tot mechanische oorzaken – wat Creation Science en Intelligent Design doen – lijkt gedoemd te mislukken. De empirische wetenschap evolueert volgens hem in een soort intellectuele gevangenis, opbotsend tegen de metafysische muren van haar kennen: de mysteries van het zijn, van zijn ontologische samenstelling en van de diepe oorsprong van zijn wetten.
‘In feite is het universum van de kennis open, onbegrensd zoals de Copernicaanse wereld en niet eindig zoals die van Ptolemeüs. Maar de begrippen oneindigheid, eeuwigheid en almacht vallen buiten het experimenteel bereik, zodat hun gebruik door de moderne wetenschap eigenlijk niet wetenschappelijk maar metafysisch gegrond is. Sommige hedendaagse wetenschappers overschrijden de metafysische drempel, die ze weigerden te overschrijden, om in meta-empirische speculaties te vervallen. Hun wetenschap wordt zoals een religie met haar geloof en haar dogma’s.’
God en de wetenschap
Ons begrip van God is volgens Dalleur een meta-empirische projectie waar geen woorden voor te vinden zijn eerder dan onuitsprekelijk, meer gekend door analogie, eminentie en ontkenning dan door bevestiging: On-eindig, Al-machtig, Absolute goedheid,… Volgens hem waren de belangrijkste wetenschappelijke denkers bekende gelovigen: hun wetenschap was verenigbaar met hun geloof. Dit veranderde vanaf het einde van de 18e eeuw toen zich kritische stemmen verhieven, eerst tegen het christendom en dan tegen het geloof in een persoonlijke God.
‘De moderne wetenschap heeft ook aanwijzingen gevonden voor compatibiliteit tussen haar theorieën en een machtige intelligente Schepper: de entropie die universeel lijkt, het begin van ons universum dat berekend werd op 13,7 miljard jaar geleden, verrassende coïncidenties in zijn constanten en zijn wetten, de onherleidbaarheid van het menselijk intelligent bewustzijn, enz. Het gaat niet om mathematische bewijzen voor de schepping door God, maar om betekenisvolle aanwijzingen, vooral in een context die vijandig staat tegenover het geloof.’
Ten slotte stelt Dalleur dat de mens een bijzonder wezen is met karakteristieken die niet reduceerbaar zijn tot de materie: bovennatuurlijke (meta-natuurlijke) verlangens en spirituele eigenschappen. En ook dat de anti-theologische invloed ook zeer zichtbaar is in de reflecties die zich baseren op minder exacte wetenschappelijke theorieën, zoals evolutie en de neurowetenschappen.
‘De verenigbaarheid tussen de moderne wetenschap en het geloof vindt men niet in de exacte wetenschappen, maar in de metafysische aard van de realiteit die door deze wetenschappen geanalyseerd wordt. In de actuele discussies over God en de wetenschap is er een wederopbloei van de interesse voor de theologie van de natuur. Dat heeft soms geleid tot spectaculaire bekeringen, zoals die van de militante atheïst Anthony Flew. Laat ons hopen dat de discussie serener en meer opbouwend mag zijn dan in het verleden het geval was.’
Zie: De hedendaagse wereld begrijpen (3/10) (Didoc)
Illustr: theflathearthsociety.org – Een afbeelding van een houtgravure die te zien is in Camille Flammarions L’atmosphere Meterologie Populaire (1888) – in de legende van een missionaris uit de Middeleeuwen die vertelt dat hij het punt vond waar de hemel en de aarde raakte. Digitaal gerestaureerd en gekleurd.
GODENENMENSEN 
Niet empirische wetenschap bestaat niet.
Waar vooral de fysica tegenaan botst zijn de steeds kostbaarder experimenten, CERN hèt voorbeeld.
Om de quantum fysica verder te brengen zijn experimenten in de ruimte voorgesteld, die nog veel duurder zijn.
Daardoor is de fysica verworden, zou je kunnen zeggen, tot mathematische spielerei, allerlei theorieën die nauwelijks of geen verband met geobserveerde of observeerbare feiten heeft.
De vraag waarom het heelal zo in elkaar zit als het in elkaar lijkt te zitten geeft inderdaad aanleiding tot bijna theologische discussies onder fysici.
Voor geïnteresseerden Roger Penrose. The road to reality, 2004.
Vrijwel niemand, zo vlei ik mezelf, kan de mathematische delen van dit boek begrijpen, maar dan blijven er nog genoeg interessante verbale delen over, vooral hf 34 Where lies the road to reality, bl 1010.
In dat hoofdstuk blijkt dat we sinds Einstein en Bohr verdomd weinig zijn opgeschoten.
Wie gefoeter wil lezen tegen de metafysische oerknal kan ik aanbevelen Fred Hoyle, ‘Home Is Where the Wind Blows, Chapters from a cosmologist’s life’, Mill Valley 1994.
Hoewel Penrose niet twijfelt aan de oerknal, zelfs oerknallen voor waarschijnlijk houdt, is mijn indruk dat hij en Hoyle het meer eens zijn dan Penrose laat blijken.
Beide heren zijn het vrijwel eens over establishment in de wetenschap, zo is mijn indruk.
De stagnatie in de wetenschap werd beschreven in:
John Horgan, ‘The end of science, Facing the limits of knowledge in the scientific age’, Reading, 1996
John Maddox, ‘What remains to be discovered, Mapping the secrets of the universe, the origins of life, and the future of the human race’, London 1998
LikeLike
Ik herlees even
” ‘De moderne wetenschap heeft ook aanwijzingen gevonden voor compatibiliteit tussen haar theorieën en een machtige intelligente Schepper: de entropie die universeel lijkt, het begin van ons universum dat berekend werd op 13,7 miljard jaar geleden, ”
Het woord Creator komt inderdaad voor in allerlei verhalen over de oerknal, omdat die heel specifiek lijkt te zijn geweest, onder de mogelijke oerknallen.
Ik kan niet volgen waarom die oerknal zo specifiek was, maar inderdaad, de redenering berust op entropie overwegingen.
Dalleur lijkt niet door te hebben dat het gebruik van het woord Creator door fysici wordt gebruikt om het onwaarschijnlijke van die oerknal te benadrukken.
De Creator creëerde met een precisie die grenst aan het onmogelijke, zo rekenen zowel Hoyle als Penrose voor.
LikeLike
Dat sommige wetenschappers, bij gebrek aan voldoende kennis over het ontstaan van het heelal, mythologisch beginnen redeneren, lijkt mij normaal. De kennis over het heelal gaat slechts met minieme pasjes vooruit. Misschien kan de opkomst van de computers een kleine boost geven aan de kennis. De menselijke geest is echter beperkt en alle kennis is niet meer door een enkele persoon te vatten. Enkel samenwerking, in groep, kan ons een stap verder helpen. Kennis heeft ook tijd nodig om verwerkt te worden door docenten, die het op hun beurt doorgeven aan de volgende generatie. Zoals ik reeds herhaaldelijk heb opgemerkt, kan men op dit ogenblik geen zinnige discussie voeren over het al dan niet bestaan van een schepper, bij gebrek aan de nodige kennis. Iedereen heeft dus zijn eigen mening daarover en dus zijn eigen geloof daarover zij het voor of tegen.
LikeLike
Het heelal zit merkwaardig in elkaar.
Wat me zo te binnen schiet is dat de massa’s van neutron en proton zich tot elkaar verhouden als 1036 tot 1038, of omgekeerd.
Als het iets anders was geweest was er geen heelal, of geen leven, zou het moeten opzoeken, geweest kunnen zijn, aldus mensen die er verstand van hebben.
Zo zijn er allerlei ‘toevalligheden’, die het huidige heelal met leven hebben opgeleverd.
Dat je je dan gaat afvragen of het wel toevalligheden zijn, dat lijkt me niet gek.
Maar ik betwijfel of dit soort vragen ooit beantwoord gaat worden.
Wat opvalt is dat grote fysici als Feynman een bijna religieus ontzag voor de materie hadden, hij leeft niet meer.
Het deed me denken aan de religie van de Litauers, die een Litauer me ooit uitlegde als ‘god is alles’.
LikeLike
Mensen van nu kunnen zich bijna niet meer voorstellen dat mensen als wij, maar nog zonder onze verlengde zintuigelijke waarneming, geen idee (en dus ook geen belangstelling voor) hadden van evolutie en al zeker niet van het begin van evolutie. De eigenlijke basis en behoefte voor hun talrijke literaire scheppingsverhalen was het zoeken van een verklaring voor hun actuele menselijk leven.
Het monotheisme vertelde zijn scheppingsverhaal toen op grond van menselijke zingeving dat de werkelijkheid ons als op-gave gegeven is en gebruikte dus met het grootste gemak de beeldspraak van een Gever, de bekende Schepper.
Met ons verlengde zintuiglijke denken kregen we zicht op evolutie en ontstaan van evolutie en merkten daar en met name ook in menselijk ervaren dat menselijke werkelijkheid in be-grijpen on-grijp-baar kan zijn en onvoorstelbaar. Onvoorstelbaar nog steeds ook in de geschiedenislange betekenis van menselijke verbaasde verwondering en menselijk in beeldspraak tastend zin zoeken.
Ook de oude ervaringsbeeldspraak, dat onze werkelijkheid gegeven en menselijke op-gave is, blijft ook nu onvoorstelbaar verwonderd onbewijsbaar te gebruiken. Het literaire gemak om ons daarbij een Schepper voor te stellen zijn we in ons denken wel kwijtgeraakt!
Je vraagt je soms wel af waarom sommige gelovigen dat laatste eigenlijk zo erg vinden?
LikeGeliked door 1 persoon
-De empirische wetenschap kan nooit bekwaam zijn om tot de diepste kern of ‘zijn’ van de ‘dingen’ door te dringen ; daar dat diepere zelf niet meer van empirische aard is …; maar daaraan transcendent is .
-En het besef daarvan alleen kan ons uit die intellectuele gevangenis houden …; ” er is meer “.
LikeLike
De wetenschap schept een beeld van onze wereld die toevallig, stuurloos, onbedoeld en betekenisloos is. Een ieder die daaraan twijfelt wordt al gauw een IDioot genoemd of creatinist. Wij dolen dus rond een onbeduidend sterretje op een blauw stipje bij toeval in een onmetelijk heelal waarvan er natuurlijk ook weer velen zijn (multiversum) en we zijn er hier helemaal alleen.Plato stelde al vast dat de werkelijkheid Platonisch is en dus hamvraag is natuurlijk of toeval en onbedoeldheid werkelijk bestaat. Dat weten we gewoon niet. Wetenschappers moeten dat ook niet blijven beweren, want dan wordt het geloof.onkenbaar.De aallergrootste wetenschappers zoals Einstein weigerden de overtuiging te onderschrijven dat alles toeval was. Der Lieber Gott Dobbelt nicht! De
LikeLike
‘Does god play dice ?’ komt voort uit Einstein’s weerzin tegen quantum mechanica, waar determinisme niet meer werkt, alleen waarschijnlijkheden bestaan.
Het idee dat wij alleen zijn in het heelal lijkt me hoogst onwaarschijnlijk.
Ik hoop nog mee te maken dat wezens die echt ruimtereizen kunnen maken, over vele lichtjaren afstand, hier hun opwachting maken.
Niet zozeer vanwege die wezens, maar om te kijken hoe de gelovige mensen van deze wereld daarop reageren.
Helaas lijkt het alsof zulke wezens niet in primitieve mensen geïnteresseerd zijn.
Als je echt door het heelal kunt reizen zie je ons zoals wij mieren zien, denk ik.
LikeLike
@piterfries De kans dat we ET tegen komen morgen acht ik nihil. De afstanden in het heelal zijn onoverbrugbaar voor de techniek. Dat we een signaal van ze opvangen is niet nihil, maar extreem klein. SETI wacht al meer dan 50 jaar.En dan nog blijft het eenrichtingsverkeer.Het heeft geen zin een conversatie te starten over die afstanden.
Einsteins opmerking kwam in antwoord op Bohr’s kwantum theorie, maar heeft een diepzinnige achtergrond. Toeval bestaat niet en is slechts onze onwetendheid. Als we alwetend zouden zijn zouden er geen toeval zijn, want dan is alles te voorspellen.
LikeLike
In de quantum mechanica wordt al sinds 1930 of zo met toeval, waarschijnlijkheid, uitstekend voorspeld.
Zo lang Einstein’s theorie geldt is er inderdaad geen communicatie over lichtjaren mogelijk.
Van EPR werd tot voor kort gezegd dat daarmee geen informatie kan worden overgebracht.
EPR is het verschijnsel dat deeltjes, die met lichtsnelheid uit elkaar vliegen, toch met elkaar in verbinding staan, niemand begrijpt het.
Maar ja, de constante lichtsnelheid is voor mij even onbegrijpelijk, en die is experimenteel meer dan voldoende bevestigd.
Toch beweren Delftse wetenschappers dat ze met EPR over een afstand van vijftien meter informatie hebben overgebracht.
EPR experimenten over vijftien kilometer zijn al uitgevoerd.
Als inderdaad instantaneous informatie kan worden overgebracht werkt die over elke afstand, ook lichtjaren.
Dan zou communicatie met planeten rond sterren op lichtjaren afstand mogelijk kunnen worden.
Roger Penrose, ‘The Road to Reality, A Complete Guide to the Laws of the Universe’, London, 2004.
Penrose is ook van mening dat met EPR geen informatie kan worden overgebracht.
Maar we zijn 10 jaar later, de Delftenaren bereiden een experiment over dertien kilometer voor.
LikeLike
Ten eerste is creation ‘science’ geen science. Staat ver af van alles wat wetenschap is. Bovendien houdt wetenschap zich wel degelijk bezig met meer zaken dat alleen het materiele. Maar worden zowel materiele zaken als immateriele zaken gecombineerd en verklaard.
Het is ook wel heel apart dat Dalleur een aanval opent op het thema dogma. Hij begrijpt zelf niet dat hij zijn eigen dogma eerst maar eens open moet gooien: nl de absolute waarheid dat er een God bestaat.
LikeGeliked door 1 persoon
-.>>>‘De empirische wetenschap evolueert tot intellectuele gevangenis’>>>
-Inderdaad : hoe meer we denken te weten en te kennen, alleen door empirische kennis, zullen we intellectueel gevangen zijn .
-Daar we ook oog moeten hebben voor het transcendente en het ‘meta-fysische’ .
-En inderdaad E=mc² voldoet niet als fysische conclusie ; maar wel E=mc²=Psy ;… of aan het fysische een meta-fysiche basis geven; waar ‘psy’ staat voor het absoluut logische ‘zijn’ zelf ; dat zelf ook niet te doorgronden is, maar wel intellectueel te aanvaarden is als een ‘a priori ‘ voor alles …
LikeGeliked door 1 persoon
@Piterfries;
Je maakt een paar denkfouten . EPR of quantumverstrengeling is het verschijnsel dat tweelingkwantumdeeltjes, zoals fotonen geen ruimtetijd verbruiken om informatie aan elkaar over te dragen. 15 meter en 15 km komt lachwekkend over, maar is een begin . Een kwamtumpostbode vergt echter een zender en een ontvanger die met elkaar “verstrengeld” zijn. Als je dat over een afstand van 10.000 lichtjaar wilt doen zul je toch een reis moeten maken van minimaal 10.000 jaar met een ruimteschip om de “verstrengelde” ontvanger hier naar toe te brengen. Einde oefening voor de kwantumpostbode.Reizen met de lichtsnelheid is per definitie voor een ruimteschip onmogelijk omdat het massa heeft. Alleen fotonen met een massa 0 kunnen dat, dankzij dat feit. Het ruimteschip wordt bij steeds hogere snelheid alsmaar zwaarder en zal steeds meer energie nodig hebben om zijn snelheid te behouden naarmate hij versneld. Zoveel energie is nergens vandaan te halen.
Tenslotte nog iets over het toeval. Kwantumprocessen zijn universeel maar onvoorspelbaar. Onvoorspelbaarheid is filosofisch en taalkundig gezien nog niet hetzelfde begrip. De reden waarom een cesium atoom na 1 miljoen jaar of na een picoseconde vervalt is een volstrekt mysterie.Toeval bestaat niet echt, maar ervaren we doordat we niet alles weten.En dat is maar goed ook.
LikeLike
@Nielsbosman
Creationscience is onzin. Heeft niets met wetenschap te maken.Ook is het al of niet bestaan van God op zich geen onderwerp voor de wetenschap.Aan de andere kant is de grenslijn tussen harde wetenschap en esoterie niet zo absoluut en dun als we denken. Hoe dieper je op zoek gaat naar de fundamentele aard van de realiteit hoe meer je verstrikt raakt in aannames en veronderstellingen die je niet met experimenten kunt aantonen. Ik noem als voorbeeld de multiversumtheorie en het orthodoxe Darwinisme.
De multiversumtheorie is onbewijsbaar , maar de wetenschap omarmt de theorie toch zonder experimenteel bewijs. De aanname dat de evolutie drijft op toevallige spontane mutaties en bewuste seksuele selectie is makkelijk te weerleggen als zeer onwaarschijnlijk, (sinds de ontdekking van DNA) maar blijft toch het vigerende paradigma bij gebrek aan beter.
God is ongetwijfeld een constructie van de menselijke geest.
Het fascinerende is weer dat wij een speciaal hersencentrum hebben dat dit beeld genereert. Het beeld van God wisselt nog al per religie maar de fundamentele aanname dat het heelal niet onbedoeld, toevallig en betekenisloos is heeft wel degelijk een rationele grondslag en leidt tot een conclusie dat God zou moeten bestaan. Alleen een fenomeen dat alle informatie bezit die bestaat en een ultiem intellect heeft kan verklaren waarom ons heelal een doel en een betekenis heeft.
Dit is de holistische visie over wetenschap. De reductionistische of nihilistische visie is bij de meeste wetenschappers de overheersende visie. Wellicht dat we over 100 jaar met verbazing terug zullen kijken op deze periode.
LikeLike
Daar ik geen wiskundige, fysicus,medicus of theoloog ben, maar wel onbedwingbaar nieuwsgierig, en gezegend met een groot voorstellingsvermogen, wordt de uitwerking van dit onderwerp voor mij iets te technisch. Als liefhebster van tuinieren, en v.m. bewoonster van een landschapselement, weet ik iets van biotopen. Veronderstel, er is een intelligentie die door een ontploffing in de ruimte een universum deed ontstaan, en misschien wel meerdere. Dat zou nog een chemische of scheikundige reactie genoemd kunnen worden, die je wetenschappelijk kunt onderzoeken. Die intelligentie schiep de aarde als een biotoop waarop mensen zich konden ontwikkelen. Eén van mijn vragen op gespreksgroepen was: Waarom bestaan er eigenlijk mensen? Was onze planeet niet veel beter af geweest zonder hen? Binnen esoterische literatuur. kwam ik de aarde tegen als een proefproject waar zielen afkomstig van andere planeten (opnieuw) ervaringen konden opdoen met leven in de materie. Dit begrip kwam overeen met de metafysische? ervaringen van een ziel die vanuit de ruimte naar de aarde werd gestuurd, die op dat moment in brand stond door de 2e wereldoorlog. Deze vuurervaring zou een verbinding kunnen vormen met het vagevuur of met een heilig vuur. Bij een bijeenkomst van de stichting Merkawah, (ik woonde er één bij), waren er meer mensen met een vuurervaring.. Het isniet bedoeld als empirisch Gods bewijs . Zijn dit mystieke of paranormale ervaringen? Het zijn geen gevolgen van een psychiatrische aandoening, godsdienstwaanzin of een psychose. Vormen deze ervaringen de zin van het aardse bestaan?
LikeLike
@corrie,
Met alle respect mevrouw voor uw buitengewone opvattingen en er van uitgaande dat u een gezonde geest hebt kan ik u alleen bewonderen om uw gevoel voor romantiek en fantasie.
ik wacht graag op de verschijning van uw eerste boek!
LikeLike
@corrie
De vuurervaring komt ook voor in de Zauberflöte van de vrijmetselaren Shikaneder en Mozart die in hun loge ook een alchemistisch lab hadden. Het boek van dr T. v.d.Berk gaat hierover. Het boek heet: Die Zauberflöte een alchemistische allegorie.
De alchemisten probeerden met destillatie, vuur zout en kwik, goud te maken of de steen der wijzen. Op het hoogtepunt van de Opera gaan Tamino en Pamina door de beproeving van vuur en water. Dat is eigenlijk een proces dat symbolisch is voor datgene wat de alchemist innerlijk ervaart in zijn psyche.
Lees eens op wikipedia over de symboliek van Die Zauberflöte. Het is een proces van individuatie. Ook Jung schreef veel over alchemie. Het vuur kan je zien als de vurige hartstocht die onderworpen dient te worden in jezelf om er als een meester over te kunnen beschikken in plaats van slaafs de impulsen van het driftleven te volgen. Net zoals de emoties, symbolisch water, niet onderdrukt maar onderworpen dient te worden. Dit in plaats van vele mensen die automatisch kwaad worden als men hun ego beledigd; slaven van hun emoties.
Maar dat niet alleen, in het individuatieproces komt de ontmoeting voor met je eigen schaduwzijde. Dat kan je ook zien als (vage)vuur, die zwarte kant (egoisme, macht, enz) dien je te aanvaarden. Pas als je dat kan, dan neem je andere mensen hun zwarte kant niet kwalijk: je neemt je projecties terug.
In de mystiek wordt dit proces ook wel de alchemistische bruiloft genoemd. Je manneliijke en vrouwelijke energieën gaan stromen. En er kan nog veel meer gebeuren waar de meeste mensen veel vraagtekens bij zetten. Soms voelen mystici alsof hun lichaam in brand staat. (ook bij christelijke mystici)
Pas geleden is er wetenschappelijk (Nijmegen) aangetoond dat de “ijsman” met zijn psyche zijn lichaam kan beïnvloeden. De verhalen over oosterse Yogi’s die zeer lang in ijswater kunnen verblijven mag men dus nu serieus nemen. Tot nu toe werd dat door sceptici naar het rijk der fabelen verwezen.
Er zit veel waars in je fantasie, het is mooi in deze over-gerationaliseerde harde economie cultuur je fantasie te kunnen blijven ontwikkelen.
Wat ik ook nog mee wil geven is het volgende: de verschillende werelden waar je het over hebt, kan je ook zien als fijnstoffelijke werelden die voor de meeste mensen onzichtbare zijn.
Bijvoorbeeld de ruimte in je dromen ervaar je als echt, maar in het waakbewustzijn weet je dat die ruimte niet bestaat. Maar hij heeft wel bestaan in je bewustzijn. Zo kan deze wereld ook bestaan in bewustzijn en “niet echt” zijn. Daarom kan deze wereld die we met onze zintuigen ervaren voor iedereen anders zijn: voor de één een hel en voor de ander een hemel.
Dat zal de zin zijn van de mens zijn bestaan: het menselijk leven ZELF. Dus de planeet aarde zal niet beter af zijn zonder mensen. Zoals mensen niet beter af zijn zonder bacteriën in hun lijf; die hebben we nodig. Pas las ik dat de oceanen een metabolisme hebben.
http://www.sciencechannel.com/tv-shows/through-the-wormhole/videos/does-the-ocean-think.htm
Het hele universum kan je beschouwen als één organisme waar we als mensheid één onderdeeltje van uitmaken dat niet belangrijker of onbelangrijker is dan andere organismen.
Het beste Corrie !!
Groet van Jan.
LikeGeliked door 1 persoon
@Jan, wordt het leven niet een beetje een saaie kleurloze bedoening als je je hartstochten en emoties moet gaan proberen te onderwerpen :), dat lijkt me ook niet al te gezond, stook het vuur juist af en toe maar eens flink op en laat het water maar rijkelijk stromen, dan voel je tenminste dat je leeft. 🙂
LikeLike
Als we meer willen begrijpen over het heelal: het ontstaan en de evolutie, zal de enkeling het niet allen aankunnen. Het menselijk verstand is beperkt. We zullen met groepen wetenschappers moeten samenwerken om verder te geraken, wat het CERN juist bewijst.
LikeLike
@Egbert
Onderwerpen staat niet gelijk met elimineren. Je hoeft niet blasé van het leven te zijn en te trachtten aan het rad van wedergeboorte te ontsnappen door in lethargie te vervallen met het idee onthecht te zijn.
Ik meen dat dat de essentie van het begrip woe-wei-woe uit het Taoïsme is; het “doende niet doen”. Je hecht niet aan het leven, maar je kan het leven wel be”leven”. Dat vind ik te prefereren boven het pessimisme van het Boeddhisme met zijn ontsnappen aan het lijden door onthechting.
Ik houd erg van zigeunermuziek, de romantiek van het kampvuur de viool en cimbaalmuziek, de hartstochtelijke liefde. Je hoort in die muziek de melancholie van hun vervolging en ellende maar ook tevens de levenslust. In de csardas hoor je na de langzame delen, als de depressieve emoties afgeschut worden dat het tempo verandert in wilde snelle muziek. Nu is het wonderlijke dat net op het moment dat de ellende vertolkt en verwerkt is, de muziek niet onbeheerst losbarst in vreugde van het leven. Er is een kort moment van volkomen stilte. Dat korte moment van stilte zegt: “ik ga nu het vuur in, maar ik bepaal zelf de intensiteit, wanneer en hoe lang.” Dat is onderwerping van het vuur zoals ik het bedoel. Zo kan je ook met emoties omgaan. (Ik wil niet zeggen dat de zigeuners supermensen zijn, ik constateer dat het gewone mensen zijn)
In die Zauberflöte zie je ook hoe Pamina moet lijden aan haar liefde voor haar moeder en haar liefde voor Tamino voordat ze in staat is daadwerkelijk het vuur in te gaan.
Ik ben het dus weer eens met je eens. 😉
LikeLike
In de tijd der verlichting, heb ik horen vertellen, heeft men in Frankrijk daadwerkelijk een tempel der rede gebouwd.
Diegene die symbolisch die tempel der rede zijn binnengegaan merken dat ze nu in een intellectuele gevangenis zitten. Om even bij ons topic te blijven. 😉
Het getuigt van wijsheid dat vrijmetselaren in die tijd dat in beginsel al begrepen. Het is niet voor niets dat in de vrijmetselaars opera Die Zauberflöte de tempel der rede op slot is.
Ook de tempel der natuur is op slot. Tussen beide tempels (rede en natuur) ligt de tempel der wijsheid. Daar heerst broederschap en kijkt het alziend oog en staat op de ingang geschreven: “ken uzelve”.
even gegoogeld:
http://vrijmetselarij.blogspot.nl/2010/11/vrijmetselarij-ken-uzelve-de-zoektocht.html
Klopt, staat op de uitgang dus, als ik het goed lees. 🙂
LikeLike
@ matteesdijk.
Dank u voor het compliment. Na een BDE, en een verwerkingstherapie bij een homeopatisch werkend arts, blijkt mijn geestelijke gezondheid normaal, zelfs realistisch. Ook “gewone” psychotherapeuten ontdekten niets abnormaals , of je moet HSP abnormaal noemen. Een boek schrijven op je 70e lijkt mij een te grote opgave. Als ”waterdrager”, (een term uit de wielerwereld), draag ik soms onderwerpen aan, dat is voor mij voldoende.
@jan,
Dank voor je toelichting. Die Zauberflöte ken ik wel, en ik wist ook dat Mozart een vrijmetselaar was. Die water- en vuur verklaring kende ik weer niet. Wel de Chemische Hochzeit van de Christian Rosenkreuz.
LikeLike
@ corrie,
ik keek even naar HSP, hoog sensitieve personen. Ik vind dat je je eigen ervaring (BDE) rationeel benaderd, zelfs nog een compleet onderzoek naar je mentale gezondheid. Duizenden hebben het ervaren. Hoe combineer je dit met de mening van Jan dat er bv. geen zelfstandig ego bestaat? Tijdens een BDE of aanverwante ervaringen (zoals out of body) beleef je toch nog steeds iets van een eigenheid, of ervoer jij dat anders?
Jan, ondanks je vele woordspelletjes is het leven niet iets wat “jij” ervaart, het leven dat “ben” je. Je staat er niet los van.
LikeLike
@Jan je schrijft: Je hecht niet aan het leven
Je hecht zeer zeker wel aan het leven, of je zou levensmoe moeten zijn, het rad van wedergeboorte is natuurlijk weer een geloof net als zovele, je hebt ook zoveel stromingen in het Boeddhisme, over de onderwerping van het vuur, ik zou eerder geneigd zijn te stellen dat de op een gegeven moment als het vuur maar heet genoeg wordt, het zelf juist de regie overneemt :), emoties zou je misschien nog enigszins kunnen beteugelen, hangt ook een beetje van de situatie af, of je door je opvoeding een beetje met frustratietolerantie hebt leren omgaan, waardoor emoties nu getriggerd worden, dat kan per individu nogal verschillend liggen en er is natuurlijk ook weer sprake van wel degelijk een verschil tussen gevoelens en emoties, als je nu eens helemaal niet over kennis van mythen, filosofie of religie of wat voor concepten dan ook zou beschikken, hoe zou je dan in het leven staan, denk je Jan.
LikeLike
@ Theo, Mijn BDE kwam als toegift, na een onverklaarbaar herseninfarct, met somatische gevolgen. Een BDE werd destijds, (1990), niet als zodanig geaccepteerd. In een ziekenhuis, waar ik mij bevond wordt je onmiddellijk gemedicaliseerd. Het begrip BDE was mij bekend uit de antroposofie. Vandaar de verwerkingskeuze voor een homeopatisch werkend arts. Daar werd ook een vorm van HSP geconstateerd. Later in een revalidatie/ verpleeg/ verzorgingshuis, moet je zorgen niet te worden overruled door goedwillende verzorgenden. Daarom daar de keuze voor “”gewone” psychotherapie. Tot nu toe is het mij gelukt mijn gewone, redelijk strijdbare, “zelf” te blijven. Dat gewone “”zelf” bestaat fysiek en psychisch. De ziel waarin ik ben geïncarneerd zal ego-loos zijn, en “’weten” dat hij/zij tot een groter geheel behoort. Wáár die ziel zich bevindt weet ik niet, al heb ik een vermoeden.
Rationeel blijven denken is, -indien mogelijk-, noodzakelijk, anders zit je voor je het weet in een tiereliere huis.
Tijdens dat BDE was ik zelf, gewichtloos, aanwezig. en ontmoette overleden familieleden. Mijn BDE wordt opgenomen in een boek met BDE- ervaringen. genoteerd door Froukje Schreurs.
LikeLike
@Theo. Een BDE was bedoeld als voorbeeld van een andere bewustzijnslaag, of andere wereld. Er is de tastbare materiële wereld , er is de denkwereld, is er dan ook een zielenwereld?
LikeLike
Corrie,
Pas na heel lang nadenken en zonder enige pretentie of venijn durf ik je nu pas te vragen, waarom jij en sommige anderen zomaar een BDE in de schoot geworpen krijgen, terwijl ik en de meesten van ons ons zonder BDE met onze gelovige of ongelovige inspiratie te pletter denken en leven om een levensbeschouwelijke keuze te kunnen maken. Het heeft iets van het oude denken waarin sommigen de gelukkigen zijn, die wonderen zien, en de vele anderen in ongeschiktheid ongelukkig geen wonderen zien. Is het lgewone leven ook zonder BDE niet wonderlijk genoeg en alle moeite waard?
LikeLike
@Joost, dat vraag ik me ook wel eens af, waarom zijn wij minder bedeelt dus ongeschikt om deze wonderen te mogen ervaren.
Dan zou het toch in wezen aan een ieder voorbehouden moeten zijn.
Of zou de chemie tussen de oren van de meeste mensen er zich niet zo voor lenen.
Het zal in ieder geval vermoed ik met je te pletter denken wel weinig te maken hebben.
LikeLike
@joost @egbert
Mijn bescheiden mening, dat, waarom mensen een verschillend (nood)lot of fatum ervaren:
( https://nl.wikipedia.org/wiki/Fatum_(Romeinse_godsdienst) )
Dat is de ervaring van de mens die meent een afgescheiden deel van het totaal te zijn.
Voor een mens die meent in eenheid te leven met het “al”, zullen er geen verschillen zijn. De genade van de één is zijn genade, de ellende van de ander is zijn ellende. De empathische liefde is de lijm in de schijnbaar verbrokkelde natuur.
Mijn mening: ieder mens (niemand uitgezonderd) is een uitvloeisel van “god”. ( Johannes 10:30-33 ) “IK ben” (=het goddelijke in de mens) en de vader zijn één. Er is er maar één die genade ontvangt en lijdt in allen. Onze “aparte zielen” zijn slechts voorbijgaande schaduwen.
LikeLike
Jan
Voor dat menselijke en gelovige eenheidsgevoel heb ik -zeker in een global village- geen BDE-ervaring nodig! Sterker nog: zoals letterlijk geloof in het literaire genre wonderverhalen mij te dwingend is, zijn ook levensbeschouwelijke en geloofsconclusies uit een psychische BDE-ervaring van sommigen mij te dwingend en beslist niet overtuigend.
LikeLike
@Joost
Ik ben het met je eens.
Ieder heeft zijn eigen geloofsovertuiging voor zichzelf: ieder heeft zijn eigen beperking. En de waarheid kan moeilijk, zo niet onmogelijk, op een ander overgebracht worden hier “onder de zon” zoals prediker herhaaldelijk zegt.
Dus: te dwingend en niet overtuigend, zoals je zegt.
Ik kan dan zeggen, mooi dat je dat eenheidsgevoel rechtstreeks ervaart en er geen BDE voor nodig hebt.
Ik heb het “zeker weten besef van volmaaktheid wegens eenheid” slechts één kort moment enkele decennia geleden ervaren en dat was voor mij genoeg. Ik ben terughoudend om over de inhoud ervan te spreken. Iedereen mag het met mij oneens zijn of het als een hallucinatie duiden. Voor mij was het een heel/heilig moment.
LikeLike
@Jan @Joost, die waarheid lijkt me nogal een vrij subjectieve aangelegenheid, waarom lijden we eigenlijk aan existentiële onvrede en blijven maar eindeloos filosoferen en aanbidden om dit (ingebeelde?) leed te verzachten.
We zijn er nu éénmaal en life goes far beyond any meaning.
LikeLike
Egbert
We zijn er nu eenmaal met de handjes op onze rug? Of om iets van deze te verbeteren en ook anders te denken werkelijkheid te maken… niet verbeten,-dan schrijf het maar op je buik!- maar ontspannen?
LikeLike